Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-01-10 21:11

Borderline..

Geplaatst door de TopicStarter : 25-01-10 21:11

Ik wil het niet, ik wil er niets van weten, maar toch zal ik het moeten aanvaarden.. Ik heb borderline.

Dit leven leiden is moeilijk, ik kom er met moeite doorheen en ik moet mezelf altijd staande proberen te houden. Op momenten dat ik het echt niet meer kon moest ik wel naar de huisarts, met enorme tegenzin ben ik daar naartoe gegaan en hij heeft mij doorverwezen naar de psychiater.
Al het verdriet kwam eruit, het duurde even voordat ik kon praten.. waar moest ik over praten? het valt niet uit te leggen, ik kan gewoon niét leven met mijzelf. Hij dacht eerst aan ADD, maar er is toch borderline uitgekomen.. Na een aantal gesprekken adviseerde hij mij medicijnen aan, deze heb ik enkele weken geprobeerd maar het gaf mij niet het gewenste effect, in tegendeel.
Ik ben niet meer bij de psychiater geweest, ik voel me niet begrepen en hij wilt het met medicijnen oplossen.. Ik heb hier geen vertrouwen in.
Ik ben zó goed in manipuleren, dat in therapie gaan ook geen oplossing is. Voor een andere reden ben ik vorig jaar ook ik therapie geweest, en ik heb ze allemaal omgeluld, en ze trappen allemaal in mijn leugens.
De ene dag wil ik hulp, de andere dag niet, dan laat ik ze geloven dat het beter met me gaat, dat ik inzie wat er mij mankeert en hoe ik eraan moet werken.
Het werkt niet om in therapie te gaan, of met een psychiater.. Het helpt niét! Ik wou dat het hielp, maar ik begrijp mezelf geeneens..

Ik leef in een wereld van leugens, gewoon omdat ik me verveel. Ik vertel iedereen iets anders.. Zelfs dat ik in een ander land ben geboren, nu ik mijzelf dit zie typen vind ik het echt schanddalig..
Ik zoek altijd spanning op, áltijd het uiterste, niets is mij te gevaarlijk.. Ik zet mensen graag tegen elkaar op, want het lukt mij. Voor de ene ben ik het schattige verlegen meisje, en voor de ander een leuke spontane meid. Niémand weet wat er echt in mij omgaat..
Ik heb de meest zieke gedachtes waardoor ik echt van mezelf denk dat ik een gevaar kan lopen voor de samenleving, en dan bedoel ik ook échte zieke gedachtes.. Ik heb het gevoel dat ik ontplof, ik heb het gevoel dat ik morgen wakker word en dat ik mijzelf niet meer ben.. Dat ik de realiteit niet meer volg, dat ik in mn nakie buiten schaterend ga rondrennen..Ik heb het idee dat ik zwaar gehandicapt ben, maar dat niemand mij dat vertelt. Niemand kan ik begrijpen, op mijn vorige werk had ik veel collegas, ik kon me goed voordoen alsof ik een van hun was.. Maar iedereen is zoveel anders dan mij.. In een kantine ben ik stil, iedereen observeren.. proberen te begrijpen.
Maar dit weten ze niet van mij, daar durf ik op te wedden. Ik ben immers het aardige meisje die het wel met iedereen kan vinden.

Ook heb ik een vriend, hij heeft een aantal serieuze dingen bij mij geflikt en over serieuze zaken gelogen.. Hierdoor kan ik hem niét vertrouwen en nergens meer in geloven. Zelfs als hij bij zijn moeder is word ik helemaal hysterisch. Ik heb al het idee dat ik niet meer van hem hou, ik ben hem zat.. Het is een ontzettend simpel persoon, die totaal gek van mij word.. Hij heeft mij veel pijn gedaan, en ik vind dat ik dat nu 1000x harder terug mag doen.. en dat doe ik goed... Soms denk ik dat ik echt van hem hou, dan denk ik dat ik hem zo kan verlaten voor een beter iemand.. Laatst hadden we zulke erge ruzie, dat hij de deur uit wou gaan. Ik weet niet waarom, maar ik was zo bang, echt zo verschrikkelijk bang. Ik zou dat nooit zeggen, ik zou nooit zeggen blijf mij me. Ik jaag hem weg, hoewel ik dat niet wil. Hij liep de deur uit, en ik werd zo boos dat ik hem niet meer in mn grip had, dat ik al onze fotolijstjes op hem kapot gooide, glas overal.. Ik zei dat het voorgoed uit zou zijn, ik dreigde met nog meer dingen. Hij ging in de auto kalmeren en hij kwam later terug..
Misschien was het beter als het toen al klaar was, ik kan geen relaties aan. Zelfs als hij naar de stad gaat verwacht ik het ergste van hem. Hoezeer ik dat niet wil, ik kan dat gevoel niet tegenhouden. Ik word opgefokt, mijn hartslag gaat omhoog, heel mijn lichaam begint te trillen.. Ik ga hier kapot aan.

Ik voel me zo verschrikkelijk.. ergens weet ik dat ik mijzelf niet zo hoor te voelen.. maar zo voel ik me wel. Ik vind het logisch dat ik zo achterdochtig ben, misschien ben ik nog wel niet achterdochtig genoeg. Maar als het zo doorgaat ga ik ten onder. Wat opzich niet erg zou zijn.. Ik wil rust. Rust in mijn lijf en in mijn hoofd. Ik wil rustig kunnen opstaan, rustig kunnen gaan douchen met mijn hoofd leeg. Dit is gewoon niet mogelijk.. Even een menselijke stem die zegt dat ik het allemaal links moet laten liggen helpt niet. Dit is psychisch, dit is borderline. Het zal altijd blijven.. Maar waarom!!? Dit is GEEN leven..
Ik heb geen enkele diploma, maar dan ook echt geen enkele door dit probleem. Ik heb een poos gewerkt in de horeca, dat ging me goed af. Van de buitenkant zie ik er goed uit.. Nu heb ik een poos niet kunnen werken vanwege een depressie, en omdat het een heftige tijd was. Ik had alles laten stikken, wou niéts meer. Zelfs mijn paarden niet.
Morgen ga ik weer werken, ik ben vorige week met mijn prachtige praatjes weer aangenomen dus morgen is mijn eerste werkdag. Ik ben benieuwd of ik wel op de goede weg ben.. is dit echt wat ik moet doen?

Ik voel mezelf niet compleet, opzoek naar vanalles wat ik niet kan vinden.. En nu moet ik mijn leven weer gaan slijten door te gaan werken in de horeca, en ik kan al voorspellen dat ik dat niet lang kan volhouden. Hoogstens een half jaar en dan gaat het weer mis.

Ik spoor gewoon niet, ik heb smerige gedachtes.. Ik vertrouw niemand.. Ik jaag ze allemaal van me weg.. Ik heb geen vriendinnen meer, ik kan het contact niet onderhouden. Ik ben ziek van toneelspelen. Niemand kan mijn vriendin zijn, het worden allemaal leugens en fantasién. Ik begrijp hun niet, zij mij niet.

Ik heb trouwens geen zelfmoordneigingen, ik snijd mezelf niet. Al zou ik het niet erg vinden als ik vannacht ineens een hartstilstand heb, ik snak naar rust.. eindelijk rust. Ik zou geen zelfmoord kunnen plegen, daar ben ik te egoistisch voor. (of juist niet) Ik kan dit mijn ouders niet aandoen en mijn paarden niet. Mijn vriend kan mij geen bal schelen eerlijk gezegd. Hij zit 2 meter van mij af maar hij heeft geen idee wat ik hier allemaal aan het tikken ben. Ik kan niet met hem praten, hij is niet intelligent.. Hij begrijpt mij niet.. Als ik weer eens een woedeaanval krijg of ik ben een hele dag depressief, dan vernedert hij me met dat ik een borderliner ben en dat ik er niets aan kan doen en dat hij gelukkig normaal is. Hier kan ik gewoon niet mee praten..

Ik weet ook niet waarom ik dit hier neerzet. Stiekem hoop ik op iemand die mij volkomen begrijpt en kan helpen. Het zal wel niet, maar mijn accu lijkt bijna te zijn leeggelopen en ik moet nu echt actie ondernemen.

Ik kán het niet meer, ik wil het niet meer.. Ik weet niet wat ik voel, functioneer niet als een normaal mens, maar ik doe er alles voor om dat wel te kunnen.. en dat kan helaas niet.

Ik lees dit stukje tekst weer na, en nog steeds voelt het niet alsof ik alles heb uitgelegd.. Ik kan gewoon niet omschrijven wat er in mij omgaat. Ik weet niet wat ik moet doen.

**Geplaatst**: 25-01-10 21:18

Geplaatst: 25-01-10 21:18

Jemig meid wat een heftig verhaal...

Als ik het zo lees snap ik niet waarom je nog bij je vriend bent.. Misschien tijd om een grote nieuwe weg in te slaan? Alleen, opnieuw beginnen. Een opleiding of cursus gaan volgen, iets zoeken wat je leuk vind voor hobby?

En iemand in vertrouwen nemen, bij voorkeur een psychiater/psycholoog. Eentje die je niet gaat manipuleren maar waar je gewoon je verhaal kunt doen. En die niet meteen naar medicatie grijpt, maar eerst je verhaal aanhoort en je een tijdje observeert. Zodat je kunt zien dat je wel eerlijk kunt zijn tegen iemand.

Op deze manier kom je natuurlijk nergens, hoe klote het ook is...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-01-10 21:22

Re: Borderline..

Geplaatst door de TopicStarter : 25-01-10 21:22

Ik ben helaas een beetje afhankelijk geworden van mijn vriend.. misschien is het ook beter ook als het uitgaat.

Nieuwe richtingen inslaan heb ik al harstikke vaak geprobeert. Verschillende opleidingen die mij boeide, ik ben zelfs het leger ingegaan.. Uiteindelijk kom ik weer bij hetzelfde punt.

**Geplaatst**: 25-01-10 21:25

Geplaatst: 25-01-10 21:25

Er zijn al een aantal topics over boderline, ook HK geloof ik.
met de zoekfunctie zijn ze wel te vinden. wie weet vind je daar mensen waar je het gevoel bij hebt dat ze je begrijpen of hetzelfde doormaken.

veel advies kan ik je niet geven. borderline kan een ontzettende strijd zijn, sommigen komen er uit, sommigen niet. soms helpt medicatie, soms moet je 10 verschillende proberen voor er één aanslaat. je laten opnemen kan helpen, maar ik weet uit ervaring (mijn moeder heeft borderline) dat zij vaak ook geen idee hebben wat ze er mee aan moeten..

ik kan niets anders dan je toewensen dat je toch iets zult vinden, wat je kan helpen je leven draaglijker/beter te maken.
sterkte

edit:
hier zul je ook veel informatie en lotgenoten vinden:
www.borderlineforum.nl
www.borderline-hulpgroep.com
www.borderline-lotgenoten.com
www.mijnborderline.nl

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 25-01-10 21:28, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-01-10 21:28

Geplaatst: 25-01-10 21:28

Maar je snapt toch wel, dat uiteindelijk de ENIGSTE die hier iets aan KAN doen jij bent? Dus hoeveel adviezen mensen je ook geven, hoeveel medelijden je krijgt, jij hebt er altijd een weerwoord op. Jij zult bij tips/adviezen altijd gaan zeggen dat je het al geprobeerd hebt en dat niet bij jou werkt, je zult altijd zeggen dat je dat niet kunt of wilt vanwege je Borderline.

Denk daar maar eens goed over na, en zie in dat er niks gaat veranderen zolang jij er niet 100% achter staat..

Ik hoop dat je uiteindelijk in gaat zien dat je je denkbeelden moet veranderen, je gehele kijk op het leven. Daarmee kan therapie wel degelijk helpen, bijv cognitieve gedragstherapie. Zodra jij in ziet dat je dit moet veranderen, dan pas kun je er wat aan gaan doen..

**Geplaatst**: 25-01-10 21:28

Geplaatst: 25-01-10 21:28

jeetje ik zit het met tranen in mijn ogen te lezen zeg..

heel veel sterkte, ik heb ook vaak woede aanvallen maar niet zo erg.
ik kan je helaas niet helpen maar ik begrijp je wel heel goed.
je mag ook altijd pb-en

**Geplaatst**: 25-01-10 21:29

Geplaatst: 25-01-10 21:29

Hey TS, wat een heftige oliebol..
Als eerste wil ik je zeggen dat je niet de enige bent en echt er zijn wel hulpwegen!
Kijk eens naar een praatgroep voor borderliners, daar kan je misschien wat meer mee als met een psych die je om de tuin leidt?
En kijk eens naar je leven, wat heb je bereikt. Wat wil je bereiken en hoe ga je dat doen, breng structuur aan en ga ervoor om een fijn leven te hebben. Voldoe 1 goal per dag en bouw dat langzaam op naar meerdere goals per dag! Echt je gaat het redden, met borderline is echt prima te leven alleen heb je wel hulp nodig hierbij :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-01-10 21:45

Geplaatst door de TopicStarter : 25-01-10 21:45

Talisa schreef:
Maar je snapt toch wel, dat uiteindelijk de ENIGSTE die hier iets aan KAN doen jij bent? Dus hoeveel adviezen mensen je ook geven, hoeveel medelijden je krijgt, jij hebt er altijd een weerwoord op. Jij zult bij tips/adviezen altijd gaan zeggen dat je het al geprobeerd hebt en dat niet bij jou werkt, je zult altijd zeggen dat je dat niet kunt of wilt vanwege je Borderline.

Denk daar maar eens goed over na, en zie in dat er niks gaat veranderen zolang jij er niet 100% achter staat..

Ik hoop dat je uiteindelijk in gaat zien dat je je denkbeelden moet veranderen, je gehele kijk op het leven. Daarmee kan therapie wel degelijk helpen, bijv cognitieve gedragstherapie. Zodra jij in ziet dat je dit moet veranderen, dan pas kun je er wat aan gaan doen..

Ik wil ook graag geholpen worden.. ik kan gewoon mijn stemmingen niet beinvloeden. Ik wou dat ik iedere dag even gemotiveerd was om echt iets te veranderen.
In therapie word ik geholpen door mensen die een opleiding hebben gevolgd, ze proberen mensen in te schatten en te begrijpen.. maar mij echt kunnen begrijpen doen ze niet. Het is voor hun ook moeilijk, het is een strijd die je aangaat.
Ik kan op de een na de andere dag omslaan, dat het allemaal geen nut heeft en dat het niet opschiet. Het heeft al zovaak gebleken dat borderline niét voorkomen kan worden dermate van therapie. Ik kan die stemmingen niet bedwingen, ik kán er dus niet psychisch altijd 100% achter staan als ik opeens ga geloven dat het niét helpt.. Ik ben in zo'n vreselijk gevecht met mijzelf.
Ik vind het ook erg moeilijk om mij zelf open te stellen, ik spoor gewoon écht niet in mijn hoofd. Ik wil niet gezien worden als studieobject.

**Geplaatst**: 25-01-10 21:54

Re: Borderline..

Geplaatst: 25-01-10 21:54

Hmm meid... Ik voel echt met je mee! Ik kan niet zoveel zeggen om je op te beuren of om je te helpen.
Ik ken ook iemand die de diagnose borderline heeft gekregen. Natuurlijk komt het in verschillende mate voor. Ik herken erg veel van haar in jou. Nooit rust vinden. De ene dag iets anders willen dan de andere dag. Het lijkt me vooral voor jezelf erg moeilijk.

Wat ik wel weet is dat therapie je wel kan helpen. Je moet alleen uitzoeken welke therapie bij jou past. Natuurlijk zal je dan nog steeds ups en downs hebben. En je zal er niet altijd achter staan dat je in therapie bent. Borderline kan ook niet voorkomen worden door therapie, maar het kan je wel verderhelpen.
Probeer er niet alleen uit te komen.

**Geplaatst**: 25-01-10 22:05

Geplaatst: 25-01-10 22:05

Bermudaa schreef:
Talisa schreef:
Maar je snapt toch wel, dat uiteindelijk de ENIGSTE die hier iets aan KAN doen jij bent? Dus hoeveel adviezen mensen je ook geven, hoeveel medelijden je krijgt, jij hebt er altijd een weerwoord op. Jij zult bij tips/adviezen altijd gaan zeggen dat je het al geprobeerd hebt en dat niet bij jou werkt, je zult altijd zeggen dat je dat niet kunt of wilt vanwege je Borderline.

Denk daar maar eens goed over na, en zie in dat er niks gaat veranderen zolang jij er niet 100% achter staat..

Ik hoop dat je uiteindelijk in gaat zien dat je je denkbeelden moet veranderen, je gehele kijk op het leven. Daarmee kan therapie wel degelijk helpen, bijv cognitieve gedragstherapie. Zodra jij in ziet dat je dit moet veranderen, dan pas kun je er wat aan gaan doen..

Ik wil ook graag geholpen worden.. ik kan gewoon mijn stemmingen niet beinvloeden. Ik wou dat ik iedere dag even gemotiveerd was om echt iets te veranderen.
In therapie word ik geholpen door mensen die een opleiding hebben gevolgd, ze proberen mensen in te schatten en te begrijpen.. maar mij echt kunnen begrijpen doen ze niet. Het is voor hun ook moeilijk, het is een strijd die je aangaat.
Ik kan op de een na de andere dag omslaan, dat het allemaal geen nut heeft en dat het niet opschiet. Het heeft al zovaak gebleken dat borderline niét voorkomen kan worden dermate van therapie. Ik kan die stemmingen niet bedwingen, ik kán er dus niet psychisch altijd 100% achter staan als ik opeens ga geloven dat het niét helpt.. Ik ben in zo'n vreselijk gevecht met mijzelf.
Ik vind het ook erg moeilijk om mij zelf open te stellen, ik spoor gewoon écht niet in mijn hoofd. Ik wil niet gezien worden als studieobject.

en daar ligt de sleutel; het klinkt ontzettend hard wat ik nu ga zeggen maar je BENT niet de enige hiermee, er zijn duizenden mensen op de wereld die PRECIES zo zijn en zich zo voelen als jij.
je zult jezelf een giga schop onder je kont moeten geven, targets moeten bepalen en uitvoeren en hulp willen accepteren; misschien heeft het de eerste keer geen effect maar de 6e keer wel.....je zult moeten leren volhouden.
Wat je iig niet moet doen is je verhaal op deze manieren naar buiten brengen aangezien je wéét dat er altijd een heleboel mensen zijn die dit zo heftig vinden dat ze medelijden met je krijgen en dat is juist hetgene wat je NIET nodig hebt nu.
Hoe meer mensen zich ''geschrokken'' uit laten over je verhaal hoe sterker jij de bevestiging krijgt dat je afwijkt,niet begrepen wordt etc etc terwijl je zelf degene bent die de deur open en dicht kan doen......

**Geplaatst**: 25-01-10 23:33

Re: Borderline..

Geplaatst: 25-01-10 23:33

LZP -> MW

**Geplaatst**: 25-01-10 23:56

Re: Borderline..

Geplaatst: 25-01-10 23:56

ik begrijp jou helemaal, ik dacht echt van sjit toen je dit verhaal typte want ik heb precies het zelfde.
ook borderline en is pas ondenkt, ook omdat ze dachten dat ik ADD had. pffffffff wat een leven,
als je even wilt praten stuur maar een pb.

**Geplaatst**: 26-01-10 10:17

Re: Borderline..

Geplaatst: 26-01-10 10:17

Ik zit hier met de kriebels, ik herken de gevoelens, het manipuleren, de leugens tegen iedereen, alleen heb ik ook nog het probleem van een zelf gecreeerde fantasiewereld die op de meest onmogelijke momenten in mijn hoofd binnen sluipt en waar ik de persoon ben die alles kan, doet, durft. Alleen, ben ik er nog niet voor naar de dokter geweest Ik dacht dat het zichzelf wel zou oplossen, maar het word alsmaar erger en ik loop hier al heel mijn leven mee.

Ik vind het top dat je dit heb durven delen met ons en ik wil je vast heel veel sterkte wensen. ook bij kan je terecht als je wilt praten

**Geplaatst**: 26-01-10 15:43

Geplaatst: 26-01-10 15:43

Ik heb het ook, bij mij is de diagnose nu 3 jaar geleden gesteld. Ik ben nu aan het wachten voor een opname, 5x24 uur, en in het weekend gewoon thuis. Mijn zussen hebben dit ook gehad en het heeft hun goed geholpen, omdat je daar in een groep zit en continue aangesproken en geconfronteerd word op je eigen gedrag. Heel zwaar, heel moeilijk en heel confronterend, maar uiteindelijk kom je er beter uit!
Mijn pb is ook altijd open :(:)

Heel veel sterkte

**Geplaatst**: 26-01-10 15:51

Re: Borderline..

Geplaatst: 26-01-10 15:51

Herkennen doe ik het (gelukkig) niet, begrijpen kan ik het enigszins (heb zelf ADHD)

Wat ik heel knap aan jou vind is je ziektebesef. Veel mensen volgen jarenlang psycho-educatie voor ze hoe ze in elkaar steken en wat bij hun zelf hoort en wat bij de aandoening. Dat zal je zeker van pas komen de komende tijd!

Ik raad je toch aan therapie een kans te geven. De meeste psychologen (niet alle helaas) kennen dondersgoed de valkuilen en "streken" van iemand met borderline. Misschien is anders een groepstherapie iets voor je? Daar heb je in elk geval een grotere kans dat men je (deels) begrijpt

Sterkte!

**Geplaatst**: 26-01-10 15:55

Geplaatst: 26-01-10 15:55

Je bent niet de eerste, maar ook helaas niet de laatste met deze diagnose.
Zoek een therapie speciaal gericht op borderline patienten, het liefst een groepstherapie. Dan kun je ook zien dat je niet de enige bent met deze problemen, niet de enige die manipuleert, eronder uit probeert te komen, liegt en extreme emoties heeft.

Maar JIJ moet die stap zetten, JIJ moet willen veranderen en ook al gaat dat de ene dag beter dan de andere, het zal je lukken, zolang je maar blijft doorzetten en vechten.Want je wilt je vast niet je hele leven zo voelen zoals je je nu voelt...

**Geplaatst**: 26-01-10 16:10

Re: Borderline..

Geplaatst: 26-01-10 16:10

De Viersprong is een hele goede, die is in Halsteren. Zelf sta ik op de wachtlijst voor de Wende, die is hier. Die 2 werken ook samen trouwens..

**Geplaatst**: 26-01-10 16:18

Re: Borderline..

Geplaatst: 26-01-10 16:18

TS, ik heb respect voor je dat je het zo open durft te gooien. Helaas is het moeilijk voor niet-borderliners om mensen die het wel hebben te begrijpen. Bij de doorsnee mens lopen gevoel en verstand door elkaar, bij borderliners zijn die twee vaak gescheiden. Of je voelt, of je zit in je verstand. Een middenweg is er niet. En emoties kunnen goed met je op de loop gaan, gezien je agressie denk ik dat dat ook gebeurt. En op het moment dat je verstand wint, begint het gemanipuleer. Mijn vader en zus hebben het ook. Mijn vader heeft er nooit iets aan gedaan en is dus nu zijn kinderen kwijt. Mijn zus heeft af en aan nu 7 jaar in therapie gezeten en kan zich goed staande houden. Ik hoop dat jij ook een therapie vindt waar je je prettig bij voelt en waar je ook iets aan hebt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-01-10 12:17

Geplaatst door de TopicStarter : 27-01-10 12:17

Bedankt voor jullie soms harde, lieve en eerlijke antwoorden. Ik verwacht totaal geen medelijden, als ik dat zou willen kan ik zat andere manieren bedenken.. maar goed.
Werkdag is dus niet gelukt, gelijk afgelopen, als mensen tegen mij praten gaat het dwars door mij heen.. Ben gewoon echt emotioneel uitgeput, en zelfs dat kan mij niet veranderen. De realiteit wordt steeds vager.
Ergens vind ik mijzelf wel een zwaar misselijk persoon, niets kan mij veranderen. Het overlijden van een dierbare niet, langdurige depressie niet, als ik alles kwijtraak niet.. Ik zal altijd dit kinderachtige gedrag vertonen bij alles en iedereen, zo komt het tenslotte over. Voor mij is dit een zware lijdensweg, ik voel me niet goed.. Eigenlijk kun je wel zeggen dat ik me vreselijk slecht voel. Wat ik constant voel kan ik niet meer aan, ik ga er gewoon aan kapot. Als ik wakker word is het al een ramp, ik ben bang.. wat moet ik doen? het is pas sochtends vroeg? Ik zit weer met mezelf opgescheept. De persoon die geen controle over haarzelf heeft..
Ik moet toch echt de stap weer zetten naar therapie, ik heb geen idee wat ik anders moet doen. De stap maken is alleen wel erg moeilijk.. Het blijft permanent, hoe kan ik leven zonder die warboel in mijn hoofd?
Ik zie het nu al voor me.. dat ik weer tegenover een man/vrouw zit die vraagt of ik mijn verhaal (voor de duizendste x) wil uitleggen.. Het komt mijn strot niet uit, al jaren niet. Ik weet niet hoe ik het kan uitleggen, het valt niet uit te leggen, ik kan gewoon NIET met mijzelf leven. Ik zal waarschijnlijk naar hem kijken met verschillende gedachtes. 'Wat een treurig persoon zit er toch tegenover mij, ik ben benieuwd hoe zijn gezicht verandert als ik dit en dat zeg.. '
1 ding is zeker, dit houd ik zeker niet nog eens 10 jaar vol.. ik denk dat ik dan als een kasplantje ergens vertroef.

Ik vind het erg om te lezen dat sommige mensen hier ook mee lopen, ergens een kleine opluchting..

**Geplaatst**: 27-01-10 15:45

Re: Borderline..

Geplaatst: 27-01-10 15:45

Ook meid ik voel zó met je mee! Ik hoop echt dat je ergens in jezelf nog dat stukje kracht kan vinden om toch die stap te gaan zetten. Ik ga zelf in groepstherapie, wat voor mij ook heel moeilijk is omdat ik absoluut niet tegen kritiek kan. Maar dat is dus juist iets waar ik mee moet leren omgaan.
Ik weet niet of je het boek kent Leven in je leven. Ik weet niet of je bekend bent met schema's? (schema wantrouwen, schema verlating, schema emotionele verwaarlozing enz)
Dit boek heeft mij veel inzicht in mezelf gegeven, waardoor ik mezelf vaak beter onder controle houd.
Toen mijn zus in groepstherapie ging, was ze ook heel erg gesloten en zelfs aan ons liet ze haar gevoelens bijna niet zien. Nu is ze echt een stuk opener geworden!
Probeer jezelf te betrappen op irrationele gedachtes en probeer die de baas te blijven.
Je moet het toch ECHT zelf doen, ik wou dat ik je bij je haren kon pakken en naar een therapie kon sleuren. Maar het moet echt uit jezelf komen. Ik heb een motivatiebrief geschreven, en die kwam recht uit mijn hart. Wat jij hier schrijft komt ook recht uit je hart. Je weet wat wij je willen helpen, waarom weet je dan niet dat psychologen je ook willen helpen (en je zelfs beter kunnen helpen)
In groepstherapie (als dat tenminste bij jouw past) zit je met meer mensen met hetzelfde probleem en die jouw ook heel goed begrijpen en je ook steunen.
Wat ik mezelf ook heel erg heb proberen aan te leren is POSITIEF denken. Heel moeilijk en het heeft lang geduurd, maar ik ben wel uit mijn depressie gekomen toen. Dit is niet iets wat altijd werkt maar het scheelt wel om proberen negatieve gedachtes te blokken.

**Geplaatst**: 27-01-10 17:00

Re: Borderline..

Geplaatst: 27-01-10 17:00

Zoals er al meer zeggen: je bent niet de enige. Als ik je verhalen zo lees, ben je ontzettend bewust van jezelf. Je weet waar je minpunten en mankementen liggen, je kunt ze exact benoemen. Omdat je ook toegeeft dat je dit hebt, kun je er wat aan doen. De eerste stap heb je zelf al gezet, namelijk inzien wat voor persoon je bent.
DOE er dan wat aan. Alleen JIJ kan dat. Ga praten met mensen die hetzelfde meemaken. Wissel ideeen uit, hoe anderen met dergelijke gevoelens omgaan om toch een prettig leven te leiden. Ga sowieso bij je vriend weg, want dit is ook niet eerlijk voor hem. Ook hij verdient, net als iedereen, een leuke vriendin.
Ga die leuke vriendin leren worden, door niet alleen je verhaal te typen maar er ook wat mee te doen. Dat kunnen wij niet voor jou.

Succes!

**Geplaatst**: 27-01-10 17:20

Geplaatst: 27-01-10 17:20

Ik snap deels hoe je je voelt, ik heb ADD, en herken een deel van jou verhaal zeker.
Een vriend van mij heeft wel borderline, dat weet 'ie al heel wat jaren, maar kan nu, na al die jaren, eindelijk met zichzelf omgaan. Hij heeft allerlei therapieën geprobeerd, maar heeft nu eindelijk iemand gevonden, die zelf ook borderline heeft, hem begrijpt en kan helpen. Die 'leest' hem als het ware, die doorziet zijn leugens en problemen.
A.s. vrijdag heb ik een intake gesprek bij het Neurofeedback instituut, http://www.neurofeedback.nl/
Het is wat lastig uit te leggen wat dit is, maar ik ga het toch proberen. Hoewel dit soort psychische stoornissen eigenlijk niet te genezen is, is dit een manier om het toch te verbeteren, zonder medicijnen.
De behandeling bestaat uit 2 sessies per week, zo'n 10 tot 20 weken lang. Elke sessie duurt 45 minuten. Tijdens deze sessies gaat niet niet zozeer erom met iemand te praten, maar je gaat neurofeedbacken.
In onze hersenen hebben we verschillende soorten golven, die normaal gesproken allemaal redelijk in verhouding zijn. Maar mensen met zulk soort stoornissen hebben te veel van de ene golven en te weinig van een ander soort golven.
Bij het tweede consult wordt er een EEG gemaakt, een scan van je hersenen, waarop de mensen die daar werken kunnen zien op welke plaatsen jij te veel van de ene golven hebt en te weinig van de andere golven.
Vervolgens worden tijdens de sessies op die plaatsen 'plakkertjes' geplakt, die verbonden zijn via draadjes naar een computer. Daarop kan de psycholoog de hersenactiviteit zien.
Je gaat in een stoel zitten, en gaat bijvoorbeeld een film kijken die jij leuk vind. De psycholoog stelt dan drempels in voor de verschillende golven. Jij gaat gewoon die film kijken, maar zodra een van die golven boven de drempel komt, gaat de film storen. Nu moet je dus onbewust ervoor zorgen, dat je die drempel niet overgaat. En zo train je dus je hersenen, maar dit is niet iets waar je heel bewust mee bezig zal zijn, de rest van je leven.
Bij 80% van de mensen heeft het succes.
Op de site staat borderline er niet bij, omdat het een nog complexere stoornis is, maar de psycholoog met wie ik mijn eerste gesprek had, zei dat het voor mensen met deze stoornis ook een optie, na een gesprek om te beoordelen of die persoon er geschikt voor is.
Lang verhaal, en waarschijnlijk wat vaag, wat het ook is, want ook de wetenschappers weten niet precies hoe alles werkt. maar het werkt

Ik hoop dat het bij mij gaat werken en hoop dat het ook voor jou, of misschien voor anderen hier kan werken.

Edit: wordt sinds augustus 2009 ook vergoed door de verzekeraar, als er een verwijsbriefje van de dokter is.

**Geplaatst**: 28-01-10 00:43

Geplaatst: 28-01-10 00:43

Sassiee, ik hoor graag over de voortgang van deze vorm van therapie van je. Klinkt wel goed, ook al sta ik op de wachtlijst voor een groepsopname. Als het aan mij ligt doe ik het allebei om beter met mijn borderline door 1 deur te kunnen

**Geplaatst**: 28-01-10 17:27

Re: Borderline..

Geplaatst: 28-01-10 17:27

Groot gelijk als je het allebei wil doen, zo weet je ook wat voor jou het beste werkt!
Morgen dus intake gesprek, zal je laten weten hoe dat ging

Wil je PB erover?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-01-10 19:20

Re: Borderline..

Geplaatst door de TopicStarter : 29-01-10 19:20

Sassiee, dat klinkt erg interessant.. ik ga er meer informatie en ervaringen over opzoeken!