Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-12-09 08:47

na 11 jaar weer op gezond gewicht maar toch ongelukkig

Geplaatst door de TopicStarter : 22-12-09 08:47

Ik ben zo blij! Na elf jaar te zwaar te zijn geweest ben ik eindelijk weer op gezond gewicht. Ik was nooit super slank. Ik ben 1.68m en woog wat ik me kan herrinneren rond mijn 17de 68kilo.nog redelijk dus. Vanaf mijn 18de begon ik wat aan te komen. Met 19 was ik zwanger en woog ik bij de eerste controle van de verloskundige 74 kilo. Na 2 zwangerschappen woog ik op mijn 24ste 88 kilo. En dan waren de eerste zwangerschapskilo's er al af. Woog aan het eind van de 2de zwangerschap nl 99. 3 jaar lang heb ik op die 88 kilo gestaan.
2 jaar geleden was ik het helemaal zat en ben gaan lijnen. Na 3 mnd was ik 15 kilo kwijt. Echter wel op de verkeerde manier. Ik at gewoon zo goed als niks meer. Dat lijnen heb ik maar van de 1 op andere dag gestaakt want het leek meer op bewust uithongeren wat totaal door sloeg. Gek genoeg bleef ik wel redelijk op gewicht nadat ik weer ben gaan eten. In een jaar tijd was ik weer 2 a 3 kilo aan gekomen maar aangezien ik van hongerstaking weer ging eten vind ik dat nog heel acceptabel.
Nu weer een jaar verder ben ik ongeveer 7,5 kilo afgevallen zonder te lijnen. Gewoon veel bewegen. Tja met een eigen paard moet je tenslotte wel.
Ik ben nu zo trots op mezelf, tenminste op de weegschaal. Ik ben nu 29 en weeg 67,5 kilo. Volgens bmi nu dus gezond gewicht. Nog niet ideaal maar wel gezond!

Het is alleen zo dubbel. Ik zie de weegschaal, ik merk het aan mijn kleding maar waarom zie ik het dan niet in de spiegel? Ik zie mezelf nog steeds als dik. Me vriend word nog wel eens boos op me wanneer ik weer eens niet in de spiegel wil kijken. Ik moet dan normaal doen want ik ben niet dik meer zegt ie. Ik hoor het ook wel van mensen die me lang niet meer hadden gezien. Ze zien het gelijk en roepen zooo, jij bent echt veel afgevallen. Wanneer ik zeg ja 20 kilo krijg ik daarna gelijk de opmerking, staat je goed hoor maar niet verder afvallen he!
Tuurlijk is dat fijn om te horen maar het enigste wat ik dan denk is joh er moet nog minimaal 10 kilo af, zie je dat dan niet.

De ene kant voel ik me trots, 20 kilo is niet niks, maar aan de andere kant voel ik me nog zo ongelukkig met mijn lichaam. Foto's vind ik vreselijk om terug te zien van mezelf. Ik zie nog steeds die onderkin, dikke pens en die te dikke benen. Ik ga er ook voor om nog meer af te vallen. Tussen de 58 en de 60 kilo is mijn ideale gewicht, maar ik ben zo bang dat ik mezelf dan nog steeds als dat dikkertje zal zien.

Sorry maar ik moest het even kwijt. Het lijkt wel of niemand me begrijpt.

**Geplaatst**: 22-12-09 08:51

Re: na 11 jaar weer op gezond gewicht maar toch ongelukkig

Geplaatst: 22-12-09 08:51

Eerste wat in mij opkomt, heb je niet in de loop der tijd een eetstoornis ontwikkelt? Iedere vrouw voelt zichzelf wel eens dikker dan ze werkelijk is. Maar als je echt niet meer in de spiegel durft te kijken...
Vind het wel heel knap van je dat je weer terug bent gegaan naar dit gewicht!

**Geplaatst**: 22-12-09 08:55

Re: na 11 jaar weer op gezond gewicht maar toch ongelukkig

Geplaatst: 22-12-09 08:55

ik heb dit ook hoor!!!
ben ook de afgelopen maanden 15 kilo afgevallen.
krijg van iedereen complimenten maar ik denk steeds het ziet er uit alsof ik maar 5 kilo kwijt ben.
hoewel ik het ook merk aan mijn kleding.
ik denk dat het misschien ook komt omdat je jezelf elke dag ziet en anderen mensen zien dan duidelijker het verschil.
ik denk ook steeds nou ben pas blij als ik nog minstens 10 a 15 kilo kwijt ben en kan echt niet heel gelukkig zijn met die 15 kilo die eraf is omdat ik het te weinig vind.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-12-09 09:01

Geplaatst door de TopicStarter : 22-12-09 09:01

Ik at voorheen idd niet echt gezond. Het gewicht is er tenslotte niet voor niks aangekomen. Toen ik die 3 maanden ging lijnen ben ik compleet door geslagen de andere kant op. Gelukkig heeft dit maar kort geduurt. Ik eet nu gewoon normaal en beweeg gewoon veel.

Latnah, ik begrijp wat je bedoelt. Heb hetzelfde. Ik ben alleen bang als die volgende 10 eraf zijn, het nog niet genoeg is

**Geplaatst**: 22-12-09 09:02

Geplaatst: 22-12-09 09:02

Echt super knap wat je hebt bereikt!
Het is ook een grote verandering in je lichaam, het kan zijn dat je psychisch dat stapje nog niet hebt gezet.
Wat veel mensen met overgewicht ook hebben die worstelen met hun gewicht, is dat ze een beeld hebben van hoe het moet zijn als ze slank zijn. Ze hebben dus onrealistische verwachtingen van hoe het leven is als iemand slank is. Dus dat relaties makkelijker zijn, makkelijker op het werk etc. In de praktijk valt dat vaak tegen. Nou weet ik niet of dat bij jou het geval is. Misschien iets om bij jezelf over na te denken. Had je het leven anders voorgesteld als je slank bent?

**Geplaatst**: 22-12-09 09:04

Geplaatst: 22-12-09 09:04

herken het gevoel hoor...2 jaar geleden voor mijn zwangerschap woog ik 63 kilo...nu is mijn zoontje 1 jaar en weeg ik nog 75 kilo...veel te veel voor mijn 1.63.
dacht vroeger altijd dat ik dik was...maar als ik nu mijn oude broeken zie dan was ik helemaal niet dik....
dat knopje in je hoofd moet echt om, hoe moeilijk ook...
heb ooit 54 kilo gewogen...en toen kreeg ik dus van iedereen commentaar dat ik te dun werd, ingevallen gezicht kreeg...

soms moet je vrede met iets hebben....en ik denk als ik jou gewicht en lengte zie dat je er prima voor staat...

**Geplaatst**: 22-12-09 09:07

Geplaatst: 22-12-09 09:07

Net alsof ik mezelf zit te lezen

Ik ben van half februari 2009 tot nu ruim 65 kilo kwijt geraakt (en ja, dat heb ik op een gezonde manier gedaan) en ik zie mezelf ook nog steeds als van voor de afvalperiode. Ik vind het vreselijk confronterend om mezelf op oude foto's terug te zien, en in de spiegel kijken wordt ik ook nog niet vrolijk van. Nou moet er nog ongeveer 15 kilo af, maar dan ben ik wel tevreden voor mezelf.

Het is een kwestie van gewenning. Ik weet dat ik het heb omdat het zo snel is gegaan. Dan ben je geestelijk nog net zo zwaar als eerst, terwijl je lichamelijk al in een ander jasje zit.
Ga eens met een dieetiste of desnoods psychologe praten! Die weten heel goed raad met dit soort dingen.

Laatst bijgewerkt door Cayenne op 22-12-09 09:09, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-12-09 09:08

Geplaatst: 22-12-09 09:08

Je geeft aan in je post dat je nog meer wil afvallen. Wellicht is het een optie om daarbij hulp van iemand in te schakelen. Niet omdat je het niet alleen kunt, maar om je zelfbeeld bij te schaven. Om er ook een goed gevoel bij te krijgen. Ik vind echt heel goed dat je al zover zelf ben gekomen, petje af, mij lukt het niet, maar voel me prima in mijn lijf.
Waar ben je goed in, zijn er dingen waar je in uitblinkt, bijvoorbeeld een hobby waar je heel goed in bent, fotograveren, knutselen, boetseren. Wellicht kun je je focussen op dingen waar je blij van wordt en waar je goed in bent en het afvallen even niet op de eerste plaats zetten.

**Geplaatst**: 22-12-09 09:14

Geplaatst: 22-12-09 09:14

mijn verhaal is bijna hetzelfde als het jouwe. Ook ik heb met mijn zwangerschap op 99 gezeten, bleef daarna hangen op 89 en ben ook maar 167 cm. En ben ook zo'n 20 kilo afgevallen
Er is alleen een verschil. Een heel groot verschil.
Ik besef me maar al te goed, dat je van slank zijn niet gelukkig wordt. Het gaat om je gevoel van eigenwaarde.
Te vaak zie je dat de wat zwaardere mens kampt met problemen omtrent een goed gevoel van eigenwaarde. Daar klemt de schoen.
Je zou op dit moment niet meer bezig moeten zijn met nog meer afvallen, maar met het opkrikken van je gevoel van eigenwaarde.
Ga de stad eens in. Kijk eens objectief rond. Kijk niet alleen naar de etalage poppen die allemaal slanker zijn als ons. Kijk niet alleen naar de vrouwen die slank zijn, maar kijk eens naar alle vrouwen.
Val je dan echt zo uit de toon ?
Werk eraan meis, geluk komt van binnen uit, niet van de verpakking.
succes en groetjes

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-12-09 09:14

Geplaatst door de TopicStarter : 22-12-09 09:14

Kaartje, ik had me leven niet anders voorgesteld geloof ik. Ik krijg positieve reacties van bekenden en merk met aan gaan ofzo ook wel dat ik meer aandacht krijg als voorheen.

Tuurlijk kijk ik ook wel eens naar vrouwen en denk ik, oooo was ik maar zo. Maar ik weet dat dat niet realistisch is. Ik heb nou eenmaal striemen op me buik en die zal zonder operaties nooit meer strak worden.

Mijn grootste probleem is dat ik wel overal nog heel veel vet zie. Meestal als ik positieve opmerkingen krijg denk ik, als je me bloot zou zien piep je wel anders. Met kleding kan je veel verbergen. Als ik foto's terug zien van sint bijvoorbeeld zie ik alles ook prima met kleren aan en snap dan al helemaal niet waarom andere het ook niet zien. Of misschien gewoon niet durven zeggen.
Ik weet dat ik een minderwaardigheidscomplex heb. Heb al eens hulp gezocht maar heeft niet geholpen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-12-09 09:19

Re: na 11 jaar weer op gezond gewicht maar toch ongelukkig

Geplaatst door de TopicStarter : 22-12-09 09:19

Bedankt voor de reacties tot nu toe. Echt heel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Dacht dat ik gek was ofzo omdat ik hier mee rond loop.
Ik heb nu geen tijd om op iedereen te reageren maar zodra ik tijd heb zal ik het proberen!

**Geplaatst**: 22-12-09 09:27

Re: na 11 jaar weer op gezond gewicht maar toch ongelukkig

Geplaatst: 22-12-09 09:27

Wat goed dat je nu een gezond bmi hebt.
Je bent niet gek.
Absoluut niet.

Je lichaam is sneller afgevallen dan je geest het aan kan.
Het kan best een tijd duren voordat je je in je hoofd ook slank voelt. Wellicht dat een diëtiste je hierbij kan helpen.

Ik ben zelf bijna 40 kilo afgevallen.
En ben bang om weer dik te worden.

Een andere bokker schreef al " het belangrijkste is om goed in je vel te zitten ongeacht je gewicht".

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-12-09 09:54

Re: na 11 jaar weer op gezond gewicht maar toch ongelukkig

Geplaatst door de TopicStarter : 22-12-09 09:54

Hoe kan het dat je geest het nog niet aan kan terwijl je iets zooo graag wil? In dit geval afvallen dus

**Geplaatst**: 22-12-09 09:55

Geplaatst: 22-12-09 09:55

en je moet niet vergeten dan door je zwangerschappen je lichaam opzich al enorm is veranderd en dat het vaak al onmogelijk is om er hetzelfde uit te zien als vroeger....

**Geplaatst**: 22-12-09 10:08

Geplaatst: 22-12-09 10:08

Ik herken het ook. Ben zeker 20 kilo afgevallen...in ieder geval 3 en bijna 4 kledingmaten. Ik sta bewust niet op de weegschaal, hihi.

Daarbij ben ik vrijgezel en regelmatig aan het daten, aan aandacht geen gebrek in ieder geval. Wat is nu mijn probleem zou je eigenlijk denken

. Nou dat ik dus nu afspraakjes heb met mannen waarvan ik denk, wat moet zo'n knappe kerel met mij? Er lopen veel mooiere (lees slankere) vrouwen rond.

Ik ben nog steeds volslank en ja een strakke buik zit er voor mij ook niet meer in. Daarbij heb ik ook nog een borstverkleining gehad. Dus ja, naakt, is niet echt mijn sterkste kant.

Nu heb ik laatst, voor het eerst, een nacht doorgebracht met een nieuwe vlam. En heb me echt ingesteld van hij neemt me maar zoals ik ben. Dat was een gevoel wat heel erg aan de buitenkant zat, maar alleen al door die houding aan te nemen, voelde het beter. En gelukkig kreeg ik veel complimentjes...dat scheelt ook weer

.

Dus meiden, als je hoofd nog niet zo ver is....vertel het jezelf. Prent het jezelf in en dan is stap 1 al gezet. Het hielp in ieder geval in mijn geval (:)

**Geplaatst**: 22-12-09 10:13

Re: na 11 jaar weer op gezond gewicht maar toch ongelukkig

Geplaatst: 22-12-09 10:13

Ik ben zelf ook niet slank, volslank om het maar zo te noemen. Maar ik heb hele mooie helblauwe ogen, die bijna altijd stralen, ik lach veel, heb mijn babbel altijd klaar, weet de juiste dingen te zeggen op het juiste moment. Dat zorgt er voor dat ik toch gelukkig ben ookal ben ik niet tevreden met mijn gewicht. Ik blink nergens echt in uit maar ik merk dat mensen mij waarderen om mijn persoonlijkheid. Dat heeft lang geduurd voordat ik dat inzag, maar gelukkig heb ik nu voldoende zelfvertrouwen om toch trots op mezelf te kunnen zijn en mijn mindere kanten te nemen zoals ze zijn.
Zoek vooral naar je sterke kanten, die kunnen erg verstopt zitten, maar ik weet zeker dat ze er zijn, stel die kanten tentoon aan jezelf en aan anderen. Je ziet dan van zelf waar het om draait en dat is echt niet het slanke lijf.

**Geplaatst**: 22-12-09 10:19

Geplaatst: 22-12-09 10:19

Heel herkenbaar. Ik ben nooit tevreden geweest met mijn lijf.
Voelde me vroeger ook altijd te dik. (en als ik nu naar die foto's kijk, was ik verre van dik!) Toen ik mijn man op mijn 19 leerde kennen begon ik me nog onzekerder te voelen. Begon veel minder te eten en viel behoorlijk af. (niet mooi meer)
Ik als lekkerbek hield dat niet niet vol en begon me toen vol te proppen, Met als gevolg!! echt dik worden

In die tussen tijd ben ik getrouwd en 2 kindjes gekregen. Heel wat lijnpogingen gedaan. Zelfs therapie gehad.
Tot ik er een advertentie in de krant zag staan over de slanklup. Het was alsof er nu een knop in mijn hoofd omging.
Ik ben daar een half jaar heen gegaan en viel 23 kilo af! Super trots en blij natuurlijk. Kreeg van iedereen complimentjes.
Maar nu..... 5 jaar later. (nog steeds op gewicht gelukkig) Voel ik me weer dik en lelijk. Af en toe zit er weer 2 a 3 kilo aan, en die krijg ik er gelukkig zo weer van af. Door normaal te eten en te sporten.
Heb wel eens tegen mijn man gezegt, dat ik het gevoel heb dat ik nooit tevreden ben. Ik weet het. Mag niet meer klagen.
Maar doordat ik klein ben en wel heupen en stevige bovenbenen heb, kan ik nog niet altijd goed voor kleren slagen. In de spiegel kijken vind ik nog steeds niet leuk. Ook op foto's wil ik niet staan. En als dat wel gebeurd, ga ik meteen kijken of ik er ook dik op sta. Zo ja, gaat die foto meteen weg!

Na een lang verhaal..... Je bent dus zeer zeker niet de enige met dit nare gevoel. :(:)

**Geplaatst**: 22-12-09 12:00

Geplaatst: 22-12-09 12:00

Amanda 1980,

jeej wat is het herkenbaar je verhaal!!!! Ik ben nooit echt heel dik geweest meer mollig. Ik heb altijd pogingen gedaan om af te vallen, maar al snel hield ik het niet vol. Ná (!!) mijn zwangerschap ben ik nog eens 8 kg. aangekomen en woog ik 73kg. bij een lengte van 1.63cm. Ik heb het er echt aan gegeten en het zat veel aan mijn buik.

Toen een vriendin voorstelde om te gaan sporten ben ik meegegaan. Ik ben 2 dagen gaan sporten en heb het cambrigde dieet gevolgd. Ik ben toen 15 kg. afgevallen en zat ik op 58 kg. Steeds stelde ik me een doel voor. Als ik ..... weeg dan ben ik gelukkig. Maar het gelukkige gevoel kwam ook niet bij mij. Ja soms, maar dat was van korte duur. Altijd moest er nog iets af of mijn huid wat strakker of ....

Inmiddels ben ik anderhalf jaar verder en weeg ik al een lange tijd 60 kg. Soms een kilootje meer en soms minder, maar blijf wel op gewicht. En ik wil er eigenlijk nog wat af. Ik wil graag 55 kg. wegen. De ellende is dat het bij mij echt op mijn buik zit. Ik wil niet zeggen dat ik anorexia heb, maar ik besef wel dat ik echt een verstoorde manier van eten heb

. Ik kan lange tijd niets eten en dan tegen het weekend geef ik mezelf ''vrij'' en snoep ik 2 dagen erg veel om vervolgens maandags weer erg streng te gaan lijnen. Ik geef toe dat ik bang ben om te eten en om aan te komen.

Ik weeg mezelf ook dagelijks. Laatst ben ik er 6 keer achter elkaar op gaan staan en toen gaf ie 6 keer een ander gewicht aan met een verschil van 4 kg. tussen het laagste en het hoogste. Dan word ik onrustig omdat ik niet meer zeker weet wat ik dan werkelijk weeg. Het is niet zo erg dat ik gelijk de baterijen vervang of naar de winkel race voor een nieuwe.

Ik snap denk ik wel hoe je je voelt. Ik hoop dat jij je leert accepteren hoe je bent en trots kan zijn op wat je bereikt hebt. Het is makkelijk om tegen een ander te zeggen, maar zelf kan ik het dus (nog) niet.

Groetjes!

**Geplaatst**: 24-12-09 09:55

Re: na 11 jaar weer op gezond gewicht maar toch ongelukkig

Geplaatst: 24-12-09 09:55

en wat zie ik hier onder staan.
een advertenties om af te vallen....
daar word ik weer een beetje triest van.
daardoor voelen wij vrouwen ons ook onzeker alsof het een doodsonde is om wat extra gewicht te dragen zuchtt