Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-09 18:47

Veranderde levensvisie of bijwerkingen chemo?

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-09 18:47

Vorig jaar is er bij mijn moeder borstkanker geconstateerd, 6 maanden later zaten de chemokuren erop en leven ging gewoon door. Nu vallen mij kleine dingetjes op, of meer op.

Vorig jaar vroegen 2 Bokkers of ik dit jaar mee ging op vakantie, helaas wilden ze in het hoogseizoen en ik niet. Zelfs na uitleg werd ik er niet wijzer op (daar gaat het nu niet om) mijn moeder zei dat het die meiden puur alleen om de jongens zou gaan. Maar de meiden kennende had ik daar mijn vraagtekens bij, zo zijn ze helemaal niet. En erger nog waar haalde mijn moeder dat vandaan?!
Later was er nog een voorval, die ik vergeten ben

Tijdje terug ging ik naar mn ouders en nou ja papa is natuurlijk een man en let niet zo op details. Maar mijn moeder wist dus niet meer wie van haar kinderen nou wel of geen yoghurt lustte. Oke lijkt een klein detail, maar mijn moeder weet/wist zulk soort dingen. Ik ben degene die yoghurt lust en mijn broer niet. Mijn vader wist zelfs te vertellen dat ik aardbeienyoghurt het lekkerst vind.
Ook soms met smsjes en mailtjes heb ik iets van wat staat daar nou. Later zegt ze dan als ik het durf te vragen dat ze dr bril niet bij de hand had. En dat geloof ik.

Nu is er onlangs de moeder van een goede vriendin van mij overleden, ook aan borstkanker $:\$
Mijn ouders waren op vakantie en eigenlijk wilde ik niets liever dan mijn armen om mijn moeder heennslaan en horen dat zij niet zou bezwijken aan deze rotziekte. Ik smste mijn moeder met dit nieuws en zei erbij dat ik hoopte dat het haar niet zou overkomen en dat ik haar absoluut niet kon missen. Ze smste terug dat ze dit ook hoopte en dat ze van me hield :+:

Vandaag belde ik mn moeder, gewoon ik was op mn werk en had niks meer te doen

Ze vertelde me dat de schoonmoeder van haar collega aan een hartstilstand was overleden (50 jaar) Ze ging naar haar schoondochter en kleinkinderen en werd ineens niet lekker, ze is later in het ziekenhuis overleden.
Ineens zegt mn moeder heel bot, ja Ilona zo kan je ook doodgaan

Ik vond het een beetje raar overkomen. Bedoelde ze ermee dat het haar ook kan overkomen of .... ?
Ik heb altijd een ontzettend goede band gehad met mijn moeder en die heb ik gelukkig nog steeds. Als ik thuis bij mijn ouders ben is er niks aan de hand, maar het valt me steeds vaker op.

Ik heb het er vorig jaar met een oud collega/vriendin over gehad en zij zei dat mijn moeder natuurlijk anders is gaan leven. Logisch gezien alles wat er gebeurd is vorig jaar. Maar mijn overreacting self denkt verder en 'zegt' uitzaaingen in dr hoofd/ bijwerkingen van de chemo waardoor er kleine dingen zijn vergeten/ kwijtgeraakt.

Ik durf het er niet zo goed met mijn moeder of zelfs vader over te hebben. Mijn broer zal het ws afwimpelen en hij weet toch niet hoe hij ermee moet omgaan en mijn oma zal ook mijn spoken gaan zien.

Heeft iemand hier ervaring mee? Geheugenproblemen, anders naar dingen kijken?

Mijn moeder is 51 jaar en volgens de oncoloog waren ze er op tijd bij. Elke test tot nog toe is negatief (positief voor ons)
Ik werk zelf in de gezondheidszorg en heb 2 jaar geleden in een hospice gewerkt. Ik ben dus erg geneigd om alleen de negatieve dingen te zien. Dit omdat ik alleen de sterfgevallen voor mn geest kan halen

Sorry voor het lange verhaal, ik voel me wel gelijk iets beter nu ik het gezegd heb.

**Geplaatst**: 08-12-09 18:56

Re: Veranderde levensvisie of bijwerkingen chemo?

Geplaatst: 08-12-09 18:56

sterkte meid!!

Misschien is je moeder af en toe wat in de war door het hele gebeuren, tis ook niet niks natuurlijk

**Geplaatst**: 08-12-09 19:00

Geplaatst: 08-12-09 19:00

Jeetje wat heftig!
Zelf werk ik als pleeg en kan uit (werk)ervaring zeggen dat ik niemand ken die niet anders in het leven is gaan staan na chemobehandeling.
Het kan, wat jihj zegt ook goed kunnen zijn dat haar geheugen haar (soms) in de steek laat ten gevolgen van bovenstaande. Ik zou, als ik jou was contact opnemen met haar behandelend arts. Deze kan jouw vragen beter beantwoorden als wie dan ook.
Sterkte iig!

**Geplaatst**: 09-12-09 07:44

Geplaatst: 09-12-09 07:44

Mijn moeder is nog goed bij de tijd,die is niet vergeetachtig.heeft ook vorig jaar chemo gehad.Dus of het daar mee te maken heeft dat weet ik niet?

**Geplaatst**: 09-12-09 20:38

Geplaatst: 09-12-09 20:38

Mensen veranderen zeker door chemotherapie en het hele traject eromheen. Het is ook niet niks wat er met lichaam en geest gebeurd.

Ik zou een keer meegaan naar een policontrole bij de oncoloog als ik jou was, dan kun je al je vragen stellen. Daar zijn ze voor. Vaak zijn er ook wel speciale oncologieverpleegkundigen en dergelijke waar je met vragen terecht kunt.

**Geplaatst**: 10-12-09 10:33

Re: Veranderde levensvisie of bijwerkingen chemo?

Geplaatst: 10-12-09 10:33

Met kwaadaardige tumoren kun je imo niet voorzichtig genoeg zijn.

Ik zou net wat Gomir zegt eens mee gaan naar de controle en het er daar met een oncoloog over hebben. Wij kunnen hier wel onze ervaringen vertellen, terwijl niemand er hier verstand van heeft, en kanker sowieso een heel moeilijke ziekte is om te begrijpen en bij elk persoon een ander verloop heeft. Daarbij reageert elk persoon en lichaam anders op de ziekte en de behandeling.

Sterkte ermee!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-12-09 10:38

Re: Veranderde levensvisie of bijwerkingen chemo?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-12-09 10:38

Ik zal het voorstellen aan mn moeder,dat wanneer ze weer controle heeft of ik kan mee mag komen.

Bedankt voor de reacties alvast.

**Geplaatst**: 10-12-09 10:49

Geplaatst: 10-12-09 10:49

Het beste advies is al gegeven zie ik

Waar ik wel even op wil reageren is het belletje van je moeder
Hoe het5 op mij overkomt is dat ze erg geschrokken ervan is dat zo'n jong iemand zomaar overlijd en ik denk dat het doordringt ineens dat ze niet aan de kanker hoeft te overlijden maar dat het ook door een hartaanval kan gebeuren
En dat ze dat misschien even vergeten was omdat ze zo door die rotziekte in beslag was genomen
Je doet er natuurlijk alles aan om goed die ziekte door te komen en dan ineen keer het besef dat het ook door wat anders ineenkeer afgelopen kan zijn
Ik kan me voorstellen dat ze er even van schrikt

Geef der maar een dikke knuf zou ik zeggen
En jij en de rest heel veel succes en sterkte , het is en blijft een rotziekte

**Geplaatst**: 10-12-09 10:58

Re: Veranderde levensvisie of bijwerkingen chemo?

Geplaatst: 10-12-09 10:58

het is niet niks als je te horen krijgt dat je borstkanker hebt,ookal zijn er veel goede behandelmethoden je word toch even met je neus op het feit gedrukt dat je gewoon vroegtijdig(want dood gaan we allemaal)dood kunt gaan.

Iedereen zal een andere manier van verwerken hebben,de een wil er veel over praten,de ander niet...en weer een ander bouwt een muur om zich heen.
De opmerking van je moeder...'zo kun je ook dood gaan' lijkt een beetje op de laatste variant.

Emoties onderdrukken.
Maar hoe kun je iemand dwingen erover te praten als die niet wil?
Het is ook nog maar kort geleden allemaal,dus misschien weet ze er nog niet heel goed mee om te gaan...
Wat ook nog kan is dat de chemo zorgt hiervoor....slikt ze ook nog hormonen?
Van hormonen kun je ook dingen heel anders gaan zien.
Hoe haar maar gewoon goed in de gaten ,en praat toch maar met je vader...sterkte meid!

**Geplaatst**: 10-12-09 11:00

Geplaatst: 10-12-09 11:00

Ik heb het ook wel eens dat ik bepaalde dingen vergeet,ik weet niet of het van de chemo's kan komen ,maar ik zeg dan snel gekscherend;ook chemo maakt meer kapot dan je lief is of zo,en maak er een grapje van.Bij mij zijn de chemo's nu een jaar of twee geleden,en ik heb wel periode's van extreme vermoeidheid.(ik had darmkanker fase 4,uitzaaiingen in lever en long,op mijn 31 e))
Verder vind ik dat het zo dicht bij de dood staan,je kijk op het leven inderdaad kan veranderen.Mijn intuitie(voorgevoel)
werkt goed,en daar durf ik dan wel eens gebruik van te maken.(heeft je moeder dit soms ook gehad met oog op die vakantie?)
En natuurlijk zijn er meerdere manieren om dood te gaan.Ik kan nog steeds doodgaan aan kanker als het terug komt,maar ik kan volgende week ook een auto ongeluk krijgen.Probeer daar nuchter in te zijn en niet teveel te focussen op die rotziekte.Ik was er bijna niet meer,en ik heb dagen dat ik dat vergeet, maar dan zie ik mijn supergrote litteken,en dan denk ik verrek,dat was ook zo.
Ik probeer bewuster te leven,en te genieten van mijn drie meiden,zoveel mogelijk.Geloof me,hoe meer tijd er overheen gaat,en het blijft goed gaan,hoe meer die gedachtes(sterven aan die rotziekte) naar de achtergrond verdwijnen.Je blijft het altijd bij je houden,maar het moet je leven niet beheersen. :(:)

**Geplaatst**: 10-12-09 11:01

Geplaatst: 10-12-09 11:01

Traber schreef:
Ik heb het ook wel eens dat ik bepaalde dingen vergeet,ik weet niet of het van de chemo's kan komen ,maar ik zeg dan snel gekscherend;ook chemo maakt meer kapot dan je lief is of zo,en maak er een grapje van.Bij mij zijn de chemo's nu een jaar of twee geleden,en ik heb wel periode's van extreme vermoeidheid.(ik had darmkanker fase 4,uitzaaiingen in lever en long,op mijn 31 e))
Verder vind ik dat het zo dicht bij de dood staan,je kijk op het leven inderdaad kan veranderen.Mijn intuitie(voorgevoel)
werkt goed,en daar durf ik dan wel eens gebruik van te maken.(heeft je moeder dit soms ook gehad met oog op die vakantie?)
En natuurlijk zijn er meerdere manieren om dood te gaan.Ik kan nog steeds doodgaan aan kanker als het terug komt,maar ik kan volgende week ook een auto ongeluk krijgen.Probeer daar nuchter in te zijn en niet teveel te focussen op die rotziekte.Ik was er bijna niet meer,en ik heb dagen dat ik dat vergeet, maar dan zie ik mijn supergrote litteken,en dan denk ik verrek,dat was ook zo.
Ik probeer bewuster te leven,en te genieten van mijn drie meiden,zoveel mogelijk.Geloof me,hoe meer tijd er overheen gaat,en het blijft goed gaan,hoe meer die gedachtes(sterven aan die rotziekte) naar de achtergrond verdwijnen.Je blijft het altijd bij je houden,maar het moet je leven niet beheersen.

goh....ik ben even stil :(:)

**Geplaatst**: 10-12-09 11:04

Geplaatst: 10-12-09 11:04

Misschien beseft je moeder het meer dan jij dat je inderdaad ieder moment kunt sterven. Misschien wil ze niet dat je pijn hebt als ze sterft. Het is misschien héél erg raar, maar dit vind ik een logische verklaring?
Overigens is het geen oplossing hoor, maar dan zou ik haar manier van doen wel snappen

Alleszins sterkte daar hé :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-12-09 11:17

Geplaatst door de TopicStarter : 10-12-09 11:17

Su_Cr_Cheese schreef:
Het beste advies is al gegeven zie ik

Waar ik wel even op wil reageren is het belletje van je moeder
Hoe het5 op mij overkomt is dat ze erg geschrokken ervan is dat zo'n jong iemand zomaar overlijd en ik denk dat het doordringt ineens dat ze niet aan de kanker hoeft te overlijden maar dat het ook door een hartaanval kan gebeuren
En dat ze dat misschien even vergeten was omdat ze zo door die rotziekte in beslag was genomen
Je doet er natuurlijk alles aan om goed die ziekte door te komen en dan ineen keer het besef dat het ook door wat anders ineenkeer afgelopen kan zijn
Ik kan me voorstellen dat ze er even van schrikt

Geef der maar een dikke knuf zou ik zeggen
En jij en de rest heel veel succes en sterkte , het is en blijft een rotziekte

Daar heb ik inderdaad niet eens aangedacht, klinkt eigenlijk heel normaal inderdaad.

Geerke, we hebben vanaf het begin af aan er heel goed over kunnen praten met elkaar. We hebben gehuild, gelachen, grapjes gemaakt. Wat dat betreft is mijn moeder geen opkropper, we hebben ontzettend veel aan elkaar gehad. Mijn probleem was alleen dat ik dat jaar verhuisd was van Dordrecht naar Ede en wat is een uurtje met de auto nou eigenlijk. Nou op dat moment leek het wel een complete dag om naar Dordt te rijden. De afstand tussen ons maakt ook dat ik spoken zie. Ik spreek haar wel vaak, maar ik zie haar niet vaak. Wat ik zei over die smsjes en mailtjes, mijn moeder is heel grammaticaal aangelegd en als ze dus ineens veel fouten maakt in een stukje tekst gaan bij mij alarmbellen rinkelen. Toen ze dus zei dat ze te lui was om dr bril te pakken, kon ik natuurlijk alleen maar lachen. Doos

En ja ze slikt nog steeds hormonen.

Tjee wat logisch eigenlijk als ik dit zo lees. Hier heb ik helemaal niet aangedacht, hormonen zorgen natuurlijk ook voor stemmingswisselingen.

Traber, ik word even helemaal stil van jouw verhaal $:\$
Ik maak het alleen maar mee vanaf de zijlijn. En dat is al erg genoeg