Ik was al 2 dagen niet zo optimaal, Wegens een paar redenen... Ontdekken van wie en waarom...
En had ook flinke hoofdpijn.
Na de grote middag pauze hadden we gym. Na 20 minuten intensief voetballen, werd ik oppeens moe...
[Giolli]? Moe? Mijn mentor/gymlerrares keek vreemd op, ik snapte zelf ook niet zo veel van me zelf maar goed.. Dat even er buiten.
"Nou ga maar even zitten dan" Zei ze... helaas bleef het niet bij zitten!

Nog geen paar minuten later lag ik daar weer, zoals ik 2 jaar geleden bijna om de dag deed..

Na een paar seconden kwam ik weer bij, de rest weet ik allemaal niet meer, het heeft 2 uur geduurd. Erg langdradig dus.. Erg vervelend...
Maar hier het verhaal aan elkaar geplakt voor wat ik van iedereen heb gehoord..:
Ik viel dus flauw. Elke keer bleef ik met mijn ogen tollen, en viel dan weer flauw, Werd weer wakker, greep naar mijn hoofd, begon te tieren, werd aggresief terwijl ik daar op de grond lag. Mijn hoofd ( wat ik nu nog steeds voel ) deed zo ontzettend zeer dat ik niet meer helder kon nadenken. Dus een paar seconden later begonnen mijn ogen weer te tollen en te draaien, en weer was ik weg.
Snel werden mijn ouders opgebeld, na wat enige onduidelijkheid zijn ze gekomen met in gedachten " hoofdpijn dus ik haal dr wel even op"
Toen wisten ze niet dat ik buitenbewust zijn was..
Onder mijn 'buitenbewustzijn' Hebben ze me veel irritante vragen gesteld. Terwijl ik @%&^%%$ wou slapen!
Maar dat mocht dus niet.Mijn hersens en alles mochten niet uitvallen. Na goed, prima toch?

Na twijfelen toch maar mee naar het ziekenhuis genomen, Ondertussen waren we al bijna 2.5 uur verder, en lag ik nog steeds met mijn ogen tollend, dan weer weg, dan weer er bij.
Mijn liefste broer (
Bedankt patrick ) Moest en zou bij mij blijven. Absoluut geen moment dat hij me uit het oog verloor! Met bloedprikken, was hij heel stoer de gene die mijn hand vast hield!
En dan lig je daar... In het ziekenhuis..
Maargoed, na een infuus, een suikergehalte van 4.5 wat voor mijn doen na het sporten minimaal 6 moest zijn en na wat slapen, mocht ik gelukkig naar huis.
Heb nu klein beetje hoofdpijn.. En ben moe,
Tja het is toch wat.. Je lichaam moet alles op de volle 100 % zetten om alles nog te laten draaien, Terwijl jij fijn je oogjes wilt sluiten.
Ik had geluk gehad zeiden ze... ik had makkelijk in coma kunnen liggen met 2 uur afwezigeheid, on aanspreekbaar en een te lage suiker. Ook had ik een lage hartslag. Maar omdat ik in het zieken huis al mijn gezellige babbel had opgezet, Vonden ze me klaar om naar huis te gaan!
Wel moet ik over een aantal weken terug komen, om een EGG scan te laten maken * een hele dag met van die plakkertjes op je hoofd lopen
* En dan weer 2 weken verder controle...Mijn bloed was wel goed voorderest.
Het enige nadeel is dat je er hoofdpijn van over houdt, en 2 uur van je jonge leven gemist...
bedankt iedereen die mijn hielp... Wat zou ik zonder hun moeten!!
Liefs [Giolli].





Daarom bel ik ook 112 verd*mme