Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-09 17:55

PDD-NOS

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-09 17:55

Ik heb een broertje van 11 jaar oud met PDD-NOS.
Pdd-nos is een autismevorm die vaker voorkomt bij jongens als meisjes..
Niels (mijn broertje) heeft het hier erg moeilijk mee.
Hij heeft tevens ook ADHD en dit maakt alles erg moeilijk.

Als hij S'Ochtends wakker wordt krijgt hij Concerta, dit is een pil die hij moet slikken.
Een half uur voordat hij naar bed gaat in de avond slikt hij melatoinine, dit is een pil waardoor je slaperig wordt.

Ikzelf als zijn zus heb het er vaak erg moeilijk mee, Niels heeft vaak van die vreselijke driftbuien..
Hij is dan compleet over de rooie en slaat met van alles..
Het hele huis is dan in rep en roer, Niels wilt niks meer.. Hij wilt weglopen (dit is nieuw) of hij wil niet naar school..
Niemand begrijpt hem volgens hem, logisch hij heeft een andere denkwijze als ons.

Vandaag is de bom op school gebarsten, Niels heeft een flinke ruzie gehad met zijn juf omdat zij hem niet begreep (speciaal onderwijs).
Hij was aan het zingen en toen hij stopte gingen de kindjes maar door..
Op school aangekomen werd hij helemaal gek, hij schold juf uit voor de ergste dingen en juf zette hem op de gang omdat hij even moest afkoelen.
Niels bekeek het anders en is toen weggelopen..
Juffen en meesters hebben een uur lopen zoeken en uiteindelijk is hij naar mijn opa&oma gelopen.
Niels heeft van mijn moeder zijn excuses op dezelfde dag nog moeten aanbieden, een hand gegeven en zand erover.

Wie herkent dit? Wat zijn jullie ervaringen?
En hoe blijven jullie rustig? De 1-2-3 truc helpt niet echt meer bij mij!
Ik moet er wel bij zeggen dat mijn broertje ook ontzettend lief kan zijn!
Op stal heeft hij een grote hut en dat vindt hij geweldig, en met zijn zus een ijsje eten of langs de winkels vind hij ook heel leuk!
Maar van het een op andere moment slaat hij over en kun je niks meer met hem!

**Geplaatst**: 31-08-09 18:02

Re: PDD-NOS

Geplaatst: 31-08-09 18:02

Ik heb zelf PDD-NOS met ontzettend veel driftbuien.
Als ik zo'n driftbui heb, is het het beste om me even alleen te laten. En als het even kan, ga ik zelf even weg.

Mijn familie kan er na 8 jaar ( na ontdekking) nog steeds niet mee omgaan. Mijn broer praat nauwelijk tegen me omdat hij me raar vind. En mijn ouders hebben me altijd anders gestraft.

Hoe ouder je broertje wordt, hoe beter hij ermee leert omgaan

Als hij een driftbui heeft, laat hem dan even met rust

Zodra hij rustig is, zoekt hij wel weer toenadering

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-09 18:06

Re: PDD-NOS

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-09 18:06

Klopt..
Hij kan er op dit moment niet goed mee omgaan, vaak zegt hij waarom heb ik pdd-nos mama? Waarom ben ik niet zoals die andere kindjes!

Mijn ouders straffen hem wel op een manier waarop hij gestraft moet worden.
Zoals nu heeft hij iets héél ergs gedaan maar hij is toch terug gegaan naar school en heeft sorry gezegd.
Mijn moeder was trots en geeft hem dus geen straf!

**Geplaatst**: 31-08-09 18:13

Geplaatst: 31-08-09 18:13

Je zou ook kunnen proberen om hem op een "schoon" dieet te zetten, dus zonder welke toevoeging dan ook.
Alles vers, ook geen E-nummers; verscheidene E-nummers hebben als bijwerking hyper-activiteit en oncontroleerbare driftbuien.
Dat vertellen ze dus niet op de verpakking................. wel dat het een door de EEG "goedgekeurde" hulpstof is. Maar op humeur/karakterwijzigingen is geen enkel E-nummer getest!
Ik zal echt niet beweren dat je hier alle mee over krijgt, maar de scherpe randjes zouden er in elk geval af moeten gaan. Het ene kind is er nu eenmaal gevoelig voor, het andere (nog) niet.
Maar het is wel vreemd dat wij vroeger met 36 kinderen in een klas zaten, de ene kon uiteraard beter leren dan de andere, de een was wat drukker dan de ander maar dingen zoals nu waren er gewoon niet. Niet alleen dat ze er geen woord voor hadden, het was er niet!
En wat is er nu zo vreselijk veranderd sinds de jaren 50 - 6-? Ons eten...........
Wat ook wel eens helpt is een goede multi-vitamine en een visolie-capsule, b.v. van AOV.
Straffen helpt dus niet, hij heeft er geen controle over.

Mijn stiefzus heeft b.v. een zoon (nu al volwassen hoor!) die maar een Marsje hoefde te eten om te exploderen, zijn moeder te slaan en de ergste dingen naar haar hoofd te slingeren................

Je zou het eens kunnen proberen................... sterkte!

**Geplaatst**: 31-08-09 18:15

Geplaatst: 31-08-09 18:15

Het is heel goed dat hij geen straf krijgt, het beste kun je hem inderdaad benaderen op een positieve manier, je kan hem gerust uitleggen dat wat hij gedaan heeft niet mag, en dat hij zijn excuses moet aanbieden, maar straf werkt vaak averechts..
moeilijk hoor want elke autist is uniek, en er bestaat helaas geen handleiding

Autisten hebben heel veel behoefte aan structuur, als iets net iets anders gaat dan ze gewend zijn dan de bom al barsten
Ik werk veel met autistische mensen, en ik heb ook ontdekt dat dieren (paarden) een hele goeie invloed hebben op autistische kinderen

bij driftbuien kun je inderdaad het beste even afzijdig wachten tot het wat minder word, en zodra het weer beter gaat er even rustig over praten.
Hebben jullie ook buiten speciaal onderwijs iemand die jullie op weg kan helpen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-09 18:20

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-09 18:20

stoer schreef:
Het is heel goed dat hij geen straf krijgt, het beste kun je hem inderdaad benaderen op een positieve manier, je kan hem gerust uitleggen dat wat hij gedaan heeft niet mag, en dat hij zijn excuses moet aanbieden, maar straf werkt vaak averechts..
moeilijk hoor want elke autist is uniek, en er bestaat helaas geen handleiding

Autisten hebben heel veel behoefte aan structuur, als iets net iets anders gaat dan ze gewend zijn dan de bom al barsten
Ik werk veel met autistische mensen, en ik heb ook ontdekt dat dieren (paarden) een hele goeie invloed hebben op autistische kinderen

bij driftbuien kun je inderdaad het beste even afzijdig wachten tot het wat minder word, en zodra het weer beter gaat er even rustig over praten.
Hebben jullie ook buiten speciaal onderwijs iemand die jullie op weg kan helpen?

Alles klopt van wat je zegt.
Als het éven niet gaat zoals hij gewend is word hij gek..
Kleine dingentjes.. Zoals op een andere plek zitten tijdens het eten, geen lichtje aan bij het slapen..

Paarden hebben een zeer goede invloed op Niels.
Hij rijd veel en ik moet zeggen dat de paarden zo braaf zijn!
Hij reed ooit eens op een ongelovelijke stresskip die van t ene op t andere moment kan wegspringen maar toen niels reed deed ze geen vlieg kwaad.
Het rijden is even gestopt maar nu is hij dus druk in de weer met zijn hut.
Ik heb gelezen dat hij in zijn wereld een stal aan het maken is voor de paarden.
Hij gaat graag mee naar stal!!

Wij hebben een pgb, we krijgen een bepaald bedrag die we mogen gebruiken om niels leuke dingen te laten doen.
Hij zit momenteel bij stichting Mies, Mies is een kinderboerderij die wat verder gaat als dat..
Meer mogelijkheden zoals naar de koeien, dagjes naar het dolfinarium.
Niels vind het fijn om met 'dieren' in de weer te zijn, dit maakt hem erg rustig.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-09 18:37

Re: PDD-NOS

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-09 18:37

Toen mijn merrie overleed snapte hij ook niet waarom ik zo raar deed (huilen enzo) hij zei de hele tijd doe eens normaal man!
En ik werd zo boos en heb toen geschreeuwd NUNIQUE IS DOOD NIELS SNAP JE DAT DAN NIET?
Hij begon toen ook te huilen, denk om mijn reactie.
We hebben diezelfde avond om 12 uur nog met z'n alle op de bank gezeten en het hem uitgelegd.
Met nunique had hij een band, hij reed veel en knuffelde vaak.
Met lynn (het nieuwe paard) wil die bijna niks van weten.. Ze is niet zo lief als nunique, ze doet dit ze doet dat..
We hebben haar nu al een jaar en nóg moet hij haar niet zo erg.

Afbeelding

Niels en ik, een oude foto.
Vanaf de buitenkant is er niks te zien aan hem!

Afbeelding

Niels aan het paardrijden.

**Geplaatst**: 31-08-09 18:39

Geplaatst: 31-08-09 18:39

Ik werk in het speciaal onderwijs. Ik werk op een RENN4 school. Dat zijn cluster 4 scholen. Ik werk zowel met pubers tot 18 als met kinderen van 10 tot 12.

Ik ben goed bekend met gedrags stoornissen. Een groot deel van onze leerlingen heeft daarbij ook een lager IQ wat in veel situaties het gedrag nog eens versterkt.

Er is geen eenduidige aanpak voor kinderen met PDD-NOS. Bij ons komen de leerlingen als ze op het diepste punt zijn gezakt. Schoolgang is dan vrijwel niet meer mogelijk. Maar wat grotendeels wel erg belangrijk is, is veel structuur in het dagprogramma en een overzichtelijke omgeving. Maar aller belangrijkst is nog dat je zelf heel stabiel en constant bent naar een leerling met PDD-NOS. Ik ben in mijn gedrag en houding heel voorspelbaar voor de leerlingen. Bespreek veel voor en bespreek veel na. Ook haal ik succesen even terug in een gesprek.

Wat ik ook heel belangrijk vind is dat je niet "zomaar" straft. Vaak ziet het kind zijn aandeel niet op de manier zoals jij het ziet. Wat ik dan doe is begrenzen van het overschrijdende gedrag en dan ook gedrags alternatieven aanbieden. Laten weten dus hoe het handiger is om hulp te vragen, of hoe ze het beter kunnen overleggen. En dan wel rustig. Vooral zelf niet boos worden. Een kind met PDD-NOS doet zulke dingen niet bij voorbaat expres. En ik ben altijd concequent, ik spreek niks uit wat ik niet waar kan maken. Ook ben ik wel eens de strenge juf en heb de teugels strak. Het is een soort fingerspitzen gefühl.

Wanneer een leerling bij ons even een time out moet hebben, gaat hij/zij of brengen we hem/haar naar een lokaaltje naast ons. En niet op de gang! Dat kan namelijk heel bevestigend zijn voor een kind dat hij wat fout doet. Iedereen kan immers langslopen en zien dat hij "op de gang staat voor straf" Ook zijn er naar mijn idee te veel prikkels op een gang.

Nee wij laten de leerling tot rust komen in een leeg lokaal. En vertellen duidelijk dat wij naar hem/haar toe komen en dat we gaan overleggen en oplossen als hij/zij rustig is. Wanneer een kind hysterisch boos is, maak ik geen afspraken, en ga ik in sommige gevallen even uit zicht. Omdat ik ook voeding kan zijn voor driftbuien. Maar zodra ik kalmte bespeur dan ga ik heen en voeg ik me bij de leerling.

Veel van onze leerlingen rijden ook paard. Het heeft idd vaak een goede uitwerking op deze kinderen.

**Geplaatst**: 31-08-09 18:48

Geplaatst: 31-08-09 18:48

Tja, hij is pas 11 en voordat hij eenmaal doorheeft hoe hij met zichzelf om moet gaan ben je wel een paar jaar verder denk ik.
Ik heb altijd de diagnose PDD-NOS, MCDD ( ook een vorm van autisme) en asperger gekregen alleen maar omdat ik ook heel driftig kon worden.
Uiteindelijk is op mijn 21ste gebleken dat ik geen van deze stoonissen heb, heb zelfs helemaal geen stoornis alleen emotionele verwaarlozing in mijn opvoeding ( dat ligt dus niet aan mij

)

Als ik driftig werd kon ik zo ver gaan dat ik dingen kapot sloeg.
Ik voelde mij vaak door mijn ouders niet gehoord, voelde mij niet begrepen.
Juist al die speciale scholen en speciale aanpak maakte mij helemaal gek.
Had het gevoel dat ik gestoord was omdat ik naar mijn mening ook behandeld werd als een gestoorde.
Mijn advies: Probeer je broertje zo normaal mogenlijk te benaderen.
Behandel hem als je gelijke, tuurlijk zul je bij je broertje wat meer structuur moeten aanbieden en is een speciaal onderwijs helemaal niet slecht.
Maar probeer hem niet teveel te laten voelen dat hij anders is dan anderen.
Probeer het leven zo normaal mogenlijk te houden.
En roep niet tegen iedereen dat je broertje een beperking heeft.
Dit is iets waar hij zelf voor moet kiezen of hij dat naar buiten wil brengen of niet.

Mijn ouders vertelde aan iedereen dat ik dit en dat had en bij de psychiater liep met het gevolg dat iedereen mij ziet al het probleemmeisje die het leven niet aankan terwijl ik gewoon geen stoornis heb.
Mensen zien mij nog altijd als het meisje met autisme etc
Hou er rekening mee dat het voor hem later heel moeilijk kan zijn dat iedereen hem ziet al het jongetje met pdd-nos terwijl hij waarschijnlijk ook gewoon mee wil komen met de rest van de "normale" mensen.
Daarbij gaat hij later echt wel inzien dat zijn manier van reageren vroeger verkeerd was en gaat hij naarmate hij ouder word echt wel leren hoe je anders kunt reageren.
Heel veel sterkte en succes!

**Geplaatst**: 31-08-09 18:57

Geplaatst: 31-08-09 18:57

Jordy schreef:
Ik heb altijd de diagnose PDD-NOS, MCDD ( ook een vorm van autisme) en asperger gekregen alleen maar omdat ik ook heel driftig kon worden.
Uiteindelijk is op mijn 21ste gebleken dat ik geen van deze stoonissen heb, heb zelfs helemaal geen stoornis alleen emotionele verwaarlozing in mijn opvoeding ( dat ligt dus niet aan mij )

En ook al zou jij wel die vormen van autisme hebben, dan nog zou het niet jouw schuld zijn. Ik vind het altijd vervelenbd als kinderen zichzelf de schuld geven. Zich zelf dingen kwalijk nemen wat ze zelf niet in de hand hebben.

Gelukkig, meestal gaat het na de pubertijd ook stukken beter met PDD-NOS'ers.

MCDD is best pittig zijn en Asperger ook. Dat is niet zomaar een diagnose...Dan hebben ze je wel een bijzondere stempel gegeven toen der tijd.

Wij hebben veel leerlingen met een onderzoeksvraag. Of er sprake is van... vermeende ODD, ADD, ADHD, PDD, MCDD, Asperger, hechtings problematiek oid. Soms blijkt dat een leerling totaal niet voldoet aan de kenmerken waar een vermoeden van is. En belanden sommige leerlingen ook wel eens onterecht in een "hokje".

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-09 19:04

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-09 19:04

Niels word net zo behandeld als andere kinderen van zijn leeftijd.
Welliswaar wat anders als de 'normale' kinderen, omdat je met niels veel rekening moet houden.
Je kán niet uit je dak gaan tegen hem, hij snápt het gewoon niet.
Maar wij benaderen hem zo normaal mogelijk..
Niels durft er voor uit te komen dat hij pdd-nos heeft, als mensen hem niet begrijpen zegt hij keurig : mevrouw, ik heb pdd-nos en kan dingen anders opvatten, hij heeft ook een autistenpasje die hij ook kan laten zien.

Bedankt voor de laatste 2 berichten van Jordy en Saskiab.
Niels heeft een vrij hoog IQ.
Op wiskunde scoort hij zijn punten, wel is hij waarschijnlijk een dyslect maar dit gaat stukken beter.
Soms heeft hij kleine foutjes maar dat geeft niks.
Hij kan ook ontzettend goed tekenen! Onvoorstelbaar, de mooiste dingen verzint hij ter plekke.
Hij zit iedere woensdag op tekenles in een klein clubje, kindjes zeggen altijd : wauw niels, jou tekeningen zijn altijd zó mooi!
Hij voelt zich dan trots en je ziet hem glunderen!

Niels heeft hiervoor op een andere school gezeten, hij is na de zomervakantie van school gewisseld.
Op zijn vorige school waren de kinderen wat.. tja hoe moet je het noemen?
Wat raarder, het was een school voor echte probleemkinderen.
Ouders die nooit kwamen, kinderen die de weg kwijt waren.
Niels pakte alle scheldwoorden die hij hoorde mee, ook het weglopen heeft hij hier geleerd.
Op zijn nieuwe school zijn ze strenger, als hij wat fout doet praat de juf met hem, zodra iets goed gaat prijst ze hem als het ware de hemel in!

**Geplaatst**: 31-08-09 19:07

Geplaatst: 31-08-09 19:07

JoycexLynn12 schreef:
Hij kan ook ontzettend goed tekenen! Onvoorstelbaar, de mooiste dingen verzint hij ter plekke.
Hij zit iedere woensdag op tekenles in een klein clubje, kindjes zeggen altijd : wauw niels, jou tekeningen zijn altijd zó mooi!
Hij voelt zich dan trots en je ziet hem glunderen!

Geweldig hè! Ik geef ook tekenlessen en het is prachtig om te zien hoe sommige kinderen met autisme kunnen tekenen. Ongelovelijk!
Hun verbeelding is ook vaak heel anders gedetaileerd dan dat van ons.

Vaak zijn ze ergens een uitblinker in. Heerlijk toch!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-09 19:26

Re: PDD-NOS

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-09 19:26

Ik wil graag een keertje wat leuks met niels doen.. Maar ik zou niet weten wat..
Het lijkt me leuk om hem eens in het zonnetje te zetten en hem mee nemen naar bijv. een dierentuin.
Maar, een autist ervaart alles anders, hij ziet de mensen dubbel zeg maar en in zijn hoofd wordt het druk.
Weet je misschien een paar leuke dingen waarmee ik mijn broertje mee naar toe kan nemen?
Treinreis is opzich oké, maar niet te lang.

**Geplaatst**: 31-08-09 20:57

Geplaatst: 31-08-09 20:57

Wij gaan met onze leerlingen soms naar een openlucht park. Waar je veel buiten kunt doen. Bijv. boomkroonpad. Of een park waar dieren zijn, schaapskooi of een grote kinderboerderij. Ook zijn we wel eens naar een speelpark in de buitenlucht geweest. Een soort van hele grote speeltuin ook geschikt voor juffen hihi.
Of huifkar tocht. 1 op 1 is zoiets vast te doen. Wij doen dat met 8 kinderen met zijn 2tjes. Goed voorbespreken vergemakkelijkt. Als het nodig is kun je hem gerust stellen door terug te vallen op/herhalen wat je met hem voorbesproken hebt.

**Geplaatst**: 31-08-09 21:06

Geplaatst: 31-08-09 21:06

Mijn broertje heeft dit ook... In zeer lichte mate geloof ik. Hij heeft ook heel vaak van die driftbuien en dan zegt ie dat wij hem eens een keertje gelijk moeten geven en etc. Op een gegeven moment spannen mijn zusje (waar niks mis mee is) en mijn broertje zich samen tegen mij, en kwetsen me het uiterst bijv. Nee, make-up heeft geen zin, je word alleen maar lelijker dan dat je al bent. Of, Ik hoop dat je op vakantie gaat en dat je dan nooit meer terug komt. Dat zijn nog maar een paar voorbeelden. Ik word er soms erg door gekwetst en dan zegt mijn moeder: gewoon negeren. Op een gegeven moment lukt dat gewoon niet meer! Ik heb soms ook zin om hem helemaal uit te schelden. Ik weet niet hoe het komt maar dat gevoel heb ik dan. Gelukkig kan ik me zelf dan nog net op tijd in houden maar als we helemaal alleen zijn dan lukt het me bijna niet meer.
Ik weet niet wat ik hier verder mee aan moet. Hij laat zich ook heel vaak bedienen door mijn moeder. Ik denk dan iedere keer bij mezelf van: doe dat nou niet! Hij heeft vaak ook een hele grote mond en bemoeit zich nog vaker ergens mee dan ik

En niet te vergeten, hij schept zó vaak op dat je er helemaal tureluurs van word.

**Geplaatst**: 31-08-09 21:08

Geplaatst: 31-08-09 21:08

Zelf heb ik een broertje van 14 met PDD-NOS, ADHD en een verstandelijke handicap. Zelf weet hij dus niet dat hij anders is als de rest. Ook woont hij al 8 jaar niet meer thuis, omdat dit gewoon echt niet meer ging, z'n buien waren te heftig etc. Ook zit m'n vader al 14 jaar thuis, wegens Chronisch vermoeidheid syndroom. Dus daarvoor werd het ook teveel. Wel komt hij om 't weekend een nachtje thuis, en om het weekend gaan we op zondag op bezoek.
Hij woont nu in 'n huis met 5 kinderen met allemaal een handicap, en hebben ze dag en nacht een aantal personeelsleden. Vaak heeft hij zwaar heftige agressieve buien, en moeten ze 'm met ze 6en in de hand houden (terwijl het een onwijs smal ventje is) en dan rollen ze 'm vaak in 'n soort deken en nemen 'm mee naar de afzonderingsruimte, een ruimte met zachte muren waar hij zichzelf geen pijn kan doen.
Ook kun je hem geen seconde alleen laten, hij eist altijd alle aandacht etc.
Ik heb het er altijd best erg moeilijk mee, maar hij heeft ook zeker super momenten waar ik onwijs van kan genieten, en in het weekend doen we vaak leuke dingen.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 31-08-09 21:10, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-08-09 21:09

Geplaatst: 31-08-09 21:09

Ik werk op een dagbesteding voor kinderen met adhd, autisme verwante stoornissen etc

Wat wij doen voor deze kindjes is ze structuur bieden, goed uitleggen waar ze aan toe zijn, waar we heen gaan, hoelaat etc.
Ook begrip tonen, en veel bevestiging geven als ze iets goed doen, ookal is het maar iets kleins als zelf zijn bordje wegzetten of tafel mee helpen op of afruimen.
En als ze boos zijn laten we ze eerst even afkoelen, om er daarna even over te hebben. Zo van; goh hoe kwam dat nou dat je zo boos werd?

En wat je kunt doen?
Wij gaan regelmatig naar pretparken, veel buitendingen, skaten, paardrijden, naar de bios, zwemmen etc

Hoop dat je er iets aan hebt

**Geplaatst**: 31-08-09 21:14

Geplaatst: 31-08-09 21:14

linky schreef:
Je zou ook kunnen proberen om hem op een "schoon" dieet te zetten, dus zonder welke toevoeging dan ook.
Alles vers, ook geen E-nummers; verscheidene E-nummers hebben als bijwerking hyper-activiteit en oncontroleerbare driftbuien.
Dat vertellen ze dus niet op de verpakking................. wel dat het een door de EEG "goedgekeurde" hulpstof is. Maar op humeur/karakterwijzigingen is geen enkel E-nummer getest!
Ik zal echt niet beweren dat je hier alle mee over krijgt, maar de scherpe randjes zouden er in elk geval af moeten gaan. Het ene kind is er nu eenmaal gevoelig voor, het andere (nog) niet.
Maar het is wel vreemd dat wij vroeger met 36 kinderen in een klas zaten, de ene kon uiteraard beter leren dan de andere, de een was wat drukker dan de ander maar dingen zoals nu waren er gewoon niet. Niet alleen dat ze er geen woord voor hadden, het was er niet!
En wat is er nu zo vreselijk veranderd sinds de jaren 50 - 6-? Ons eten...........
Wat ook wel eens helpt is een goede multi-vitamine en een visolie-capsule, b.v. van AOV.
Straffen helpt dus niet, hij heeft er geen controle over.

Mijn stiefzus heeft b.v. een zoon (nu al volwassen hoor!) die maar een Marsje hoefde te eten om te exploderen, zijn moeder te slaan en de ergste dingen naar haar hoofd te slingeren................

Je zou het eens kunnen proberen................... sterkte!

helaas is jouw idee van het dieet niet wetenschappelijk bewezen en ik vraag me af of je doorhebt wat autisme inhoud.
in de jaren 50-60 bestonden er nog amper televisies laat staan dat mensen een pc hadden.
de maarschappij is veeleisendergeworden en alles moet maar sneller en ja dan vallen de mensen die een beetje anders zijn buiten de boot.

als autist doe je constant je best om "normaal" te doen maar dat lukt net niet, en gebeuren er dan ook nog veel dingen tegelijk om je heen dan raak je overprikkeld en dat is geen pretje, dit is de dagelijkse realiteit.

@JoycexLynn12

er zijn speciale brussen (broer en sussen) groepen om ervaringen te delen, misschien kan je hier wat mee.
in iedergeval sterkte gewenst.

**Geplaatst**: 31-08-09 21:18

Geplaatst: 31-08-09 21:18

Mijn vriend heeft adhd met pdd-nos. Als kind was het een ramp, kon ineens zijn zusje wurgen, hard met deuren slaan etc. Eerlijk gezegd werkte geen 1 aanpak echt goed: de driftbuien bleven. Hij moest wel op de gang zitten als hij zijn zusje aan ging vallen, want dat kon niet door de beugel. Ze hadden hem wel op scouting gezet, zodat hij zaterdag even weg was en actief werd bezig gehouden.
Enige wat echt heeft geholpen is ouder worden: Hij is nu 22 jaar en een stuk rustiger!(Zijn psychiater dacht dat het niets met hem werd, maar hij heeft nu zelfs een voltijd, vaste baan bij een autobedrijf

) Eindelijk heeft ook therapie zin gehad, voor die tijd was hij gewoon te jong om het echt te snappen en sociale vaardigheidstraining werkte niet.
Hij heeft nu als advies gekregen als hij een driftbui voelt aankomen: een kussen te knuffelen

En doordat het idee zo belachelijk is, is hij ook zo uit zijn driftbui moment. Sinds zijn psycholoog dat idee heeft geintroduceert zijn de driftbuien verleden tijd.
Hij krijgt gewone ritalin, van concerta viel hij extreem af omdat hij geen eetlust had.

Helaas heeft hij zijn mbo niet af kunnen maken: te weinig begeleiding vanuit het mbo. Allerlei loze beloftes... maar hij is nu bezig met een zelfstudie om zijn taal en rekenachterstand in te halen!

Ben onwijs trots op hem!

Hij heeft wel door zijn stoornissen van die hele spontane momenten en verrassende acties

geen moment is saai hahaha

Overigens kon hij als kind nooit tegen drukte, hij werd er altijd bewust bij weggehouden door zijn ouders om maar te voorkomen dat hij gek werd. Ik heb hem juist wél geconfronteerd met drukte om te leren dat het veilig is. Was even door een zure appel heen bijten en heeft veel ellende opgeleverd, maar als resultaat kunnen wij wel zo op vakantie (zonder teveel stress ivm verandering van omgeving), naar de stad en zelfs naar een pretpark!

Maar als hij aangeeft dat het nu echt teveel voor hem word, gaan wij of een rustige plek opzoeken of naar huis

Hij heeft nu eindelijk geleerd om aan te geven wanneer het teveel word ipv een driftbui te krijgen.

**Geplaatst**: 31-08-09 21:22

Re: PDD-NOS

Geplaatst: 31-08-09 21:22

Das ook het verschil dat m'n broertje ook verstandelijk gehandicapt is. Hij kan ook niet lezen en schrijven, wel gewoon normaal praten etc. Ook zit hij op 'n dagverblijf zonder vakanties etc, hij moet elke dag regelmaat hebben. En wordt 't niet 'beter' zegmaar.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-09 21:31

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-09 21:31

Citaat:
@JoycexLynn12

er zijn speciale brussen (broer en sussen) groepen om ervaringen te delen, misschien kan je hier wat mee.
in iedergeval sterkte gewenst.

Ik heb ongeveer 2 jaar geleden meegedaan aan zo'n brussengroep, in purmerend geloof ik.
Dit heeft niet zo erg geholpen.
Ik zat tussen hele jonge kinderen..
Niet zo'n groot succes dus!

**Geplaatst**: 01-09-09 07:40

Geplaatst: 01-09-09 07:40

Ik vind dat jij wel heel lief met je broertje bezig bent

Wij hebben ook een dochter met autisme.
Ze is 15 jaar.
Het is best moeilijk soms hé

Mijn oudste dochter doet ook veel met haar.
Gezellig samen shoppen, zwemmen en rijden enz.

**Geplaatst**: 01-09-09 14:07

Geplaatst: 01-09-09 14:07

Mijn dochter is 15 zij heeft PDD-NOS en mijn zoon heeft MCCD
Jaren geleden toen dit geconstateerd werd zeiden ze op het RAIGG dat ik blij mocht zijn met 2 kinderen die een stoornis hadden. -:(-

Ik heb ze de huid volgescholden.
Het vreet energie van je en je omgeving snapt er weinig van. (behalve de mensen die direct bij ons betrokken zijn)
Je blijft je maar verantwoorden voor het gedrag van je kinderen.
Mijn zoon woont al een jaar bij zijn vader (ben gescheiden) doordat het samenwonen met zijn zus niet meer ging.
Ik mis hem elke dag.

Gelukkig komt hij wel eens langs.
Afgelopen weekend was de druppel voor mijn dochter.
Ze heeft een poging gedaan om haar polsen door te snijden. Wat ben ik geschrokken. Ze had niet de moed om door te snijden.
Ik heb alle hulpverlening proberen te bellen maar niemand gaf thuis.
Wat voel je je dan alleen zeg. Gelukkig heb ik een lieve vriendin die haar opgevangen heeft en haar duidelijk heeft gemaakt dat dit niet kon. Godzijdank gaat het nu iets beter.
Alle mogelijke hulpverleningen heb ik al gehad maar weinig wat echt helpt.

Helaas bestaat er geen cursus hoe je hiermee om moet gaan.
Volgens alle hulpverleningen die ik al gehad heb zeggen ze dat ik het allemaal goed doe. Af en toe voelt het zeker niet zo.
Je voelt je zo machteloos als mijn dochter een woede aanval heeft.
Het enige wat je dan kan doen is haar haar gang laten gaan.
Gelukkig geeft ze nu ook aan dat ze even alleen gelaten wil worden.
Ik geef haar de tijd en de ruimte om dat dan ook te doen. Meestal zit ze op haar kamer en komt na een half uurtje weer naar beneden.
Vaak praten we er dan over wat er mis is gegaan. Deze gesprekken moeten ook 1 op 1 gehouden worden.
Als ze teveel informatie in 1 keer krijgt dan is ze het overzicht kwijt.
Er zijn dagen dat het heel goed gaat maar ook dagen dat ik er zelf voor wil weglopen. Helaas kan dit niet.
Wat ik doe is vaak van te voren de dag doornemen met haar.
Je moet met zoveel factoren rekening houden. Elke dag is het weer een verrassing hoe we die doorkomen.

Dit is een klein stukje van alle ellende die ik in huis meemaak.

Ik wens je alle sterkte toe.
Mijn pb staat open voor je als je eens wil kletsen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-09 14:08

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-09 14:08

Ik kan heel lief met hem zijn, maar ik durf ook toe te geven dat ik af en toe ook gigantisch uit me dak ga hoor..
Smorgens gaat ie altijd van die irritante geluidjes maken, vreselijk.
Heel dwangmatig zeg maar..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-09 14:15

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-09 14:15

nijntje01 schreef:
Mijn dochter is 15 zij heeft PDD-NOS en mijn zoon heeft MCCD
Jaren geleden toen dit geconstateerd werd zeiden ze op het RAIGG dat ik blij mocht zijn met 2 kinderen die een stoornis hadden.
Ik heb ze de huid volgescholden.
Het vreet energie van je en je omgeving snapt er weinig van. (behalve de mensen die direct bij ons betrokken zijn)
Je blijft je maar verantwoorden voor het gedrag van je kinderen.
Mijn zoon woont al een jaar bij zijn vader (ben gescheiden) doordat het samenwonen met zijn zus niet meer ging.
Ik mis hem elke dag. Gelukkig komt hij wel eens langs.
Afgelopen weekend was de druppel voor mijn dochter.
Ze heeft een poging gedaan om haar polsen door te snijden. Wat ben ik geschrokken. Ze had niet de moed om door te snijden.
Ik heb alle hulpverlening proberen te bellen maar niemand gaf thuis.
Wat voel je je dan alleen zeg. Gelukkig heb ik een lieve vriendin die haar opgevangen heeft en haar duidelijk heeft gemaakt dat dit niet kon. Godzijdank gaat het nu iets beter.
Alle mogelijke hulpverleningen heb ik al gehad maar weinig wat echt helpt.
Helaas bestaat er geen cursus hoe je hiermee om moet gaan.
Volgens alle hulpverleningen die ik al gehad heb zeggen ze dat ik het allemaal goed doe. Af en toe voelt het zeker niet zo.
Je voelt je zo machteloos als mijn dochter een woede aanval heeft.
Het enige wat je dan kan doen is haar haar gang laten gaan.
Gelukkig geeft ze nu ook aan dat ze even alleen gelaten wil worden.
Ik geef haar de tijd en de ruimte om dat dan ook te doen. Meestal zit ze op haar kamer en komt na een half uurtje weer naar beneden.
Vaak praten we er dan over wat er mis is gegaan. Deze gesprekken moeten ook 1 op 1 gehouden worden.
Als ze teveel informatie in 1 keer krijgt dan is ze het overzicht kwijt.
Er zijn dagen dat het heel goed gaat maar ook dagen dat ik er zelf voor wil weglopen. Helaas kan dit niet.
Wat ik doe is vaak van te voren de dag doornemen met haar.
Je moet met zoveel factoren rekening houden. Elke dag is het weer een verrassing hoe we die doorkomen.

Dit is een klein stukje van alle ellende die ik in huis meemaak.

Ik wens je alle sterkte toe.
Mijn pb staat open voor je als je eens wil kletsen.

Jeetje wat moet dat heftig voor je zijn zeg!
2 kinderen die een stoornis hebben!
Ik kan me voorstellen dat je ze stijf gescholden heb, want leuk is het écht niet!
Mensen snappen het niet, vaak komen die moeders hier aan de deur : waarom scheld je zoon ons uit?
OMDAT HIJ AUTISME HEEFT!
Joh we kunnen het 100000 keer zeggen maar ze blijven het gewoon niet snappen.

Wat erg van je dochter zeg, lijkt me vreselijk om als moederzijnde zoiets mee te maken..
Gelukkig is het goed gekomen..
Mijn vriendin heeft een vriendin en die haar broer (zo das even ingewikkeld:P) heeft zichzelf ook opgehangen.
Hij was boos omdat hij geen tv mocht kijken..
Eigenlijk wilde hij zijn moeder laten schrikken maar de stoel was onder hem weggeschoten.. En daar hing ie, dood, toen ze moeder naar boven kwam.
Ik vind het zo zielig, ze zitten met zichzelf in de knoop en snappen niet waarom ze die stoornis hebben.
Mijn broertje heeft t ook vaak moeilijk.. maar aan de andere kant maakt het hem speciaal.
Wat je kan echt met hem lachen, hij heeft veel humor.. Kan mooi tekenen maar tja, hij heeft autisme.

Vroeger was ik ook heel druk.. ADHD dachten ze dus allerlei testen ondergaan.
ADHD had ik niet maar ik had wel iets anders..
Ik ben een tijdje op zo'n suikervrij dieet geweest, ik mocht geen suiker omdat ik daar druk van werd.
Nu ben ik 15 en heb nergens meer last van.. Ja ik heb iets met mijn gewrichten maar das iets heel anders haha!

Veel sterkte met je zoon en je dochter, evengoed lekker blijven genieten want autisme kinderen kunnen ook ontzettend leuk zijn!
Sterkte!