Mijn tante heeft nu zo'n 20 jaar MS, de primair progressieve vorm. Zij zit in een verpleeghuis en kan niets zelfstandig. Enige wat ze nog enigszins kan is haar hoofd bewegen. Ik vind het erg moeilijk om hiermee om te gaan, vind het verschrikkelijk om iemand te zien die elke keer verder aftakelt omdat het een uitzichtloze situatie is. Ik ken haar nog in de tijd dat ze haar armen en handen kon gebruiken, nu is dat allemaal weg. Elke keer als ik haar zie is ze wel achteruit gegaan.