Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-08-09 17:38

Aanhoudende blessure

Geplaatst: 03-08-09 17:38

Lang getwijfeld omdat ik bang was dat het over zou komen als een zeurtopic, maar het zit me momenteel zo hoog dat ik het toch even van me afschrijf.

Mijn hele leven heb ik gesport, altijd paardgereden. Daarnaast deed ik langdurig sporten als schaatsen en atletiek.
Nu ben ik 18. Rond mijn 15de begon ik te hardlopen. In het begin had ik last van beide knieën, toen heb ik hele goede sportschoenen gekocht met blok aan binnenkant zodat ik niet zo naar binnen viel, dit ging beter.
Uiteindelijk deed ik dagelijks 2 paarden en liep ik hard. Een van mijn paarden ging weg en daarna deed ik dus 1 paard, liep ik hard, begon ik te wielrennen en ging ik 2x per week naar de sportschool.
Op mijn 16de kreeg ik knieklachten aan beide benen, op zich niet gek, ik dacht gewoon overbelasting. Nu ben ik niet iemand die bij een pijntje meteen naar de dokter rent en stopt, maar uiteindelijk was de pijn zo erg dat ik naar een fysio ben gegaan. Hier heb ik ongeveer 7 maanden gelopen, heb veel geprobeerd maar niets verminderde de klachten, laat staan haalde ze weg.
Na eerste bezoek aan fysio ben ik meteen gestopt met hardlopen. Langzamerhand stopte ik ook met wielrennen en uiteindelijk ook met mijn paard, ik kon na sporten nauwelijks meer lopen.
Inmiddels ben ik 2 jaar verder en een jaar gestopt met sporten. Ik ben naar 2 fysio's, 2 sportartsen, 2 huisartsen, 1 manueel therapeut en 1 orthopeed geweest en niemand kan een duidelijke oorzaak vinden.
Toen het net begon gilde iedereen: 'veel meisjes van jouw leeftijd hebben dit, gaat vanzelf over.'
Nu is het duidelijk dat het een ander probleem is, maar wat het dan wel is??

Mijn huisarts heeft me doorverwezen naar een sportarts in Woerden. Momenteel loop ik bij haar en bij een fysio in datzelfde ziekenhuis. Ik heb nu pas het gevoel dat ik serieus genomen word.
Rechts heb ik bijna geen klachten meer, maar links erger dan ooit. Omdat het na 2 jaar nog steeds niet minder is en nog altijd even vaag gaan mijn fysio en sportarts nu toch proberen om een MRI scan te laten maken. Ik vind het ronduit belachelijk dat ik 1,5 jaar moet zeuren voor een MRI scan. Ik ben door meerdere artsen doorverwezen naar een MRI-scan maar dan werd het niet vergoed en ik heb nou eenmaal geen €250 euro om even neer te tellen voor zo'n scan die mensen in de eerste hulp wel onmiddelijk krijgen, en nog vergoed ook.
Blijkbaar wordt het alleen vergoed via een orthopeed (in mijn geval) en de laatste keer dat ik bij een orthopeed was, was die man zo grof en onvriendelijk dat ik gillend de kamer uit ben gestormd.
Nu ga ik als het goed is naar een andere orthopeed in het ziekenhuis waar ik nu loop en hopelijk vind hij het ook wel duidelijk dat we verder alles al geprobeerd hebben en gaat er eindelijk iets gebeuren, want ik ben echt op.

Op vakantie heb ik tijdens parasailen waarschijnlijk mijn linker knie verdraait, toen ik de dag daarna op stond zakte ik door mijn knie en sloeg tegen de vlakte. Hij was daarna dik en blauw. Na een paar dagen zakte dat weg en tegen de tijd dat ik naar huis vloog was er niks meer te zien, het voelde alleen zooo slecht. Ik ben toen naar een paragnost geweest en ik heb daarna 3 weken geen pijn gehad.
En opeens was het weer terug. Rechts heb ik nog steeds weinig klachten maar links is dus niet te harden.
Traplopen zie ik enorm tegen op, langere stukken lopen, ik kan niet onverwachts draaien want dan kraakt de boel. Ik zak om de zoveel meter opeens door mijn knie heen.
Het is zo ontzettend frustrerend. Sporten is altijd mijn grote passie geweest, en nu kan het niet meer. Ik heb geen uitlaatklep meer, kan nergens mijn ei in kwijt.
Verder merk ik dat ik erg down ben, van sporten kreeg ik altijd een kick en een goed humeur. Ik kom aan, mijn strakke lijf van vroeger word soppig. Ik slaap slecht omdat ik geen hoogtepunt in mijn dag heb van energie verbruik.
Het lijkt keer bij keer steeds erger en erger te worden, ik ben de ziekenhuizen, dokters, fysio en de pijn zo waanzinnig zat. Mijn hele leven wordt er door gedomineerd. Ik kan nu voor de 2de x op een rij niet naar Lowlands, waar ik vanaf mijn 13de elk jaar heen ga.
Ik heb ontslag moeten nemen bij een baan waar ik het gigantisch naar mijn zin had. Ik kan niet meer stappen. Winkelen kan nog maar een uurtje. Spelen met de hond, mijn paard doen, noppes nada. Ik ben mijn ouders tot last en vooral die chaos in mijn hoofd en de pijn elke keer dat ik beweeg.

Begrijp me niet verkeerd, ik bof dat dit het enige is waar ik last van heb, het zou veeeel erger kunnen zijn, het is ook niet medelijden waar ik op zit te wachten, maar aaaargh het is echt om gek van te worden.
Ik ben het zat om er steeds over te moeten zeuren tegen vrienden, maar ik moet gewoon mijn frustratie ergens kwijt..

Wie heeft in dezelfde situatie gezeten en hoe hebben jullie je er naar aangepast? Een surrograat-iets voor sporten gevonden?

**Geplaatst**: 03-08-09 21:40

Re: Aanhoudende blessure

Geplaatst: 03-08-09 21:40

Heey,

Volgens zit jij ook in het GHVJ-topic of niet? Daar ben ik ook wel eens geweest , maar dat ter zijde.
Ik kan me goed voorstellen hoe vreselijk frustrerend het is, en dat je het spuug zat bent allemaal. Ik vind het knap hoe je erover schrijft.
Zelf heb ik soortgelijke problemen gehad, maar dan met mijn enkel. Huisarts, fysio's, sportarts, orthopeed, podoloog... ik heb ook erg mijn best moeten doen om een MRI scan te krijgen. Deze heb ik gekregen, doordat ik gewoon bij de fysio heb gezegd dat ik niets maar dan ook niks meer wilde doen bij de fysio voordat ik een MRI heb gehad. Ik wou gewoon niet mijn enkel belasten als ik al zoveel pijn had, ik wou eerst weten waar die pijn vandaan kwam!
Na de MRI heb ik ook nog CT gehad en Botscan...via Sportarts.
Wat is de reden dat jij 250 euro moet gaan neertellen voor een MRI scan terwijl jij zulke pijnlijke serieuze klachten hebt?
Kan me voorstellen hoe frustrerend het is als je zo wordt beperkt in je doen en laten, ik heb inmiddels een andere opleiding gekozen, rij ook geen paard meer ..
Als ik jou was dan zou ik gewoon die mensen eens goed vertellen wat jij voelt en hoe erg jij erdoor beperkt wordt. Vertel ze, net als wat je hier doet, wat je allemaal moet laten. En ga eens bij je verzekering te rade waarom dat niet vergoed kan worden

Als je erover wilt praten, PB gerust, tenslotte zitten we beide in een soortgelijk schuitje!

Sterkte