niets kunnen eten buiten huis

Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Davinia_
Berichten: 7035
Geregistreerd: 05-01-03

niets kunnen eten buiten huis

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 08-05-09 10:15

Als ik op onbekend terrein ben, nouja, eigenlijk alles buiten huis, krijg ik geen hap door m'n keel. Dagjes weg, naar de stad, op vakantie.. Ik krijg bijna niets door m'n keel. Ik heb wel honger denk ik dan, maar zodra ik iets te eten koop dan lijkt het net of m'n keel dicht geknepen word en krijg ik met moeite 1 hapje door m'n keel. Vreselijk vervelend, want een hele dag in een dierentuin of naar een stad zonder iets te eten is natuurlijk niet fijn. Met uit eten enzo kan ik ook bijna niets eten. In het begin kon ik ook niets door m'n keel krijgen als ik bij mijn vriend thuis was. Nu gaat dat wel iets beter, maar nog steeds niet helemaal goed.
Ik probeer wel kleine hapjes te eten, maar na een paar hapjes lukt het gewoon echt niet meer. Ik pak iets lekkers of iets kleins. Bijvoorbeeld een kopje soep of een lekker broodje, maar ook dat krijg ik niet op.
Wie herkent dit of heeft tips?

kelly_ov
Berichten: 526
Geregistreerd: 17-04-04
Woonplaats: lisserbroek

Re: niets kunnen eten buiten huis

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-05-09 10:17

Heb er nog nooit van gehoord, lijkt me heel vervelend.

Als je zelf eten meeneemt, heb je dan hetzelfde, of gaat dat wel?

Mi_Amore

Berichten: 14987
Geregistreerd: 16-04-03
Woonplaats: België

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-05-09 10:17

ik heb ongeveer hetzelfde gehad... Ik schaamde me enorm voor m'n postuur en dierf daarom niets buitenshuis te eten omdat iedereen dan zo zou kijken van 'zo komt het dus dat jij dik bent'.

Kan het misschien zoiets zijn? Diep in je onderbewustzijn?

en heb je het ook met eten van thuis uit?

Danielle_h

Berichten: 390
Geregistreerd: 28-08-08
Woonplaats: Almere

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-05-09 10:22

Hoi Marille,

Ik heb dit ook ongeveer vier jaar gehad, ik wilde heel graag eten maar werd gewoon bijna ziek na de eerste hap. IK schaamde me kapot dat ik niets kon eten en probeerde het te verbergen voor iedereen om me heen.

Wat mij heel erg heeft geholpen het gewoon aan mensen te vertellen, dan begonnen bij mijn ouders toen ter tijd. Met uit eten en zo mocht ik gewoon bestellen en als ik dan maar één hap ad was dat prima. Hierdoor durfde ik het ook tegen andere te gaan zeggen. Langzaam aan kon ik hapjes eten, het heeft lang geduurd maar het zat gewoon tussen de oortjes ;)

Ik weet nog heel goed dat ik met mijn ouders bij de griek ging eten en voor het eerst had ik weer zown beetje mijn bord leeg. Het was echt feest aan tafel :D

Nu zijn we inmiddels bijna 10 jaar verder en soms bij veel stress en vreemde mensen heb ik het nog.

owwh trouwens als je meer wilt weten pb staat open hoor.

letziforevr

Berichten: 2553
Geregistreerd: 27-08-03

Re: niets kunnen eten buiten huis

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-05-09 13:37

Hoi!

Ook ik heb hier mee te kampen gehad...

Toen ik een jaar of 6 was, zijn we met vrienden van mijn pa en ma uit eten geweest.
Toen mijn ouders een kindermenu voor mij besteld hadden, had ik eigenlijk geen trek.
De vriend van mijn vader heeft toen boos gedaan tegen mij..ondanks dat ik het niet op hoefde te eten van mijn ouders!
Kennelijk heeft dat zoveel impact gemaakt, dit is het begin geweest van een voortdurende angst om buiten de deur te gaan eten.
Ik ben inmiddels 35 en sinds een jaar of 10 heb ik er geen last meer van gelukkig.
Tot mijn vijfentwintigste ben ik bijna niet uit eten geweest en nam ik zelf broodjes mee naar pretparken enz. om daar niks te hoeven bestellen.
Nog steeds ga ik niet vaak uit eten en ook kook ik op vakantie het liefste zelf.
Bij mij heeft het geholpen dat de mensen om mij heen er nooit aandacht aan besteed hebben..als ik met eten ergens niks wilde bestellen..prima!
Mocht ik me bedenken tijdens het eten door toch een kop soep te willen..ook prima!
Mocht ik een vork willen om met mijn ouders mee te eten..prima!

Maak er geen te groot probleem van en leg je erbij neer dat je dit nou eenmaal hebt..er zijn ergere dingen!
Op een dag zal je merken dat je er makkelijker mee om kunt gaan en dat het iets wordt wat je niet meer belemmert !!