Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-04-09 08:44

Medische missers. Ervaringen?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-04-09 08:44

Ik ben er benieuwd naar of bokkers ook ervaring hebben met medische missers binnen de familie omgeving. Wat is er gebeurd, hoe hebben jullie verder gehandeld en hoe is er met de klacht om gegaan? Ik zit nu een beetje in deze situatie m.b.t. mijn moeder, en heb nog geen idee hoe dit zo meteen gaat lopen.

Het gaat om het volgende. M'n moeder haar galblaas moest verwijderd worden. Relatief simpele ingreep, 1 nachtje in het ziekenhuis en de volgende dag zou ze weer naar huis mogen. Het liep echter wat anders. Direct na de operatie had ze erg veel pijn, wat op zich logisch is. Echter nam de pijn in de loop van de dagen alleen maar toen. Maandags is ze geopereerd en zondag was het niet meer uit te houden. Al die dagen is er niets gedaan, alleen pijnstilling. Op zondag was het niet meer uit te houden en kreeg ze ook last van ernstig verstoorde lichaamsfuncties, bloeddruk, hartslag, ademhaling, temperatuur van boven de 40'. Toen is ze overgebracht naar de IC, scan gemaakt. Bleek nog gal te lekken. Toen is er een stand geplaatst als mogelijke oplossing, waar het lek zat wisten ze niet en is er een drain geplaatst, dit was een week na de eerste operatie. De dagen daarop bleef het gal lekken, meer als een liter per dag terwijl er 1,5 liter geproduceerd wordt. Dat pompten ze weer terug in haar lichaam. Bleef heel veel pijn houden. Die vrijdag is ze overgeplaatst naar een ander ziekenhuis, omdat wij hierop stonden. Toen ze daar aankwam hebben ze bloed afgenomen en die waarden waren zo verontrustend dat ze haar 1,5 uur na aankomst direct geopereerd hebben. Zijn 5 uur bezig geweest en haar buik was 1 grote ontsteking, ze hebben het lek direct gevonden en dicht gezet. Als ze dat weekend niet geholpen was, had ze het waarschijnlijk niet overleefd. Nu heeft ze nog twee week op de IC gelegen en is ze nu naar een afdeling over geplaatst en knapt ze nu een beetje op. Echter is het maar afwachten wat de blijvende schade is. 1 deze weken zal ze wel naar huis komen denk ik, maar de doktoren hebben aangegeven dat ze sowieso nog een jaar aan de sondevoeding vast zit, wat ook geen pretje is natuurlijk.

Dat de dokter een fout heeft gemaakt neem ik hem niet kwalijk, wel dat ze haar 10 dagen hebben laten liggen, en dat al haar organen die tijd in een laag gal hebben gestaan, wat allemaal ontstekingen heeft veroorzaakt.

Wat zijn jullie ervaringen..

**Geplaatst**: 12-04-09 08:49

Re: Medische missers. Ervaringen?

Geplaatst: 12-04-09 08:49

Jeetje wat een verhaal. Bij mijn moeder is recent (goede maand geleden denk ik zoiets) dezelfde operatie uitgevoerd, gelukkig bij haar wel gewoon helemaal goed gegaan..
Ik denk dat het belangrijkste wat je moet doen is je afvragen wát je wil bereiken. Een berisping voor de arts? Een verontschuldiging? Een schadevergoeding?
Er zijn voldoende juridische experts op dit gebied dus je kan altijd eens rondkijken/vragen wat reeel is.

Je kan idd de artsen niet kwalijk nemen dat er wel eens wat mis gaat (was het in eerste instantie bij een kijkoperatie gebleven? of meteen al grotere?) maar zoals je het verteld neigt het erg naar laksheid en dat kan en mag natuurlijk niet.

Succes, sterkte en beterschap voor je moeder!

**Geplaatst**: 12-04-09 08:53

Re: Medische missers. Ervaringen?

Geplaatst: 12-04-09 08:53

Gelukkig in mijn familie niet maar wel bekend met een verhaal

Mevrouw moest geopereerd worden aan blindedarm.
Operatie succesvol verlopen.
Vrouw houdt heel veel pijn.
Na lang klagen over de pijn e.d. hebben ze besloten haar opnieuw te opereren (er zal wel het e.e.a. aan vooraf gegaan zijn maar dat weet ik allemaal niet meer).
Bleek dat er een doek in haar was blijven zitten, verwijderd dichtgenaaid en terug naar de kamer!
De volgende dagen bleef ze veel pijn houden, weer naar ok
Was er nog een instrument in mevrouw blijven zitten!
Mevrouw is overleden op de operatietafel tijdens deze laatste operatie!

**Geplaatst**: 12-04-09 08:56

Geplaatst: 12-04-09 08:56

Medische misser in de familie meegemaakt.
Alleen hebben mijn oom en tante besloten er verder niets mee te doen.

Mijn tante(vriendin van me oom) had al een tijdje last van dr kaak, en kon op een gegeven moment niet meer eten en niet goed dr mond meer opendoen. De huisarts Verwees haar door naar het ziekenhuis.
Daar werden foto's genomen van dr kaak, en er werd snel duidelijk (door de behandelend arts) dat zij een grote tumor in dr kaak had zitten.
Botkanker..dit wist hij zeker. De wereld stortte in voor mijn oom en tante. Mijn oom was namenlijk net genezen van darmkanker, en dan nu dit weer.
Er werden al vrij snel meer foto's gemaakt, en er werd zelfs al een datum gepland voor de eerste bestralingen.
Want uit de punctie die verricht werd uit dr heup(dit om te kijken of het botkanker verder was uitgebreid) konden ze niets vinden.
Toch besloot ze op een gegeven moment om toch een second opinion te laten doen.
Doordat ze de uitslag van de second opinion nog niet had, werd de datum voor bestraling uitgesteld.
Thank God daarvoor..
Bleek dus dat ze alleen een fikse ontsteking in dr kaak had zitten. Geen tumor niets.
Moet je nagaan, dat als ze dus geen second opinion had laten doen, dat ze dan gewoon voor niets bestraald zou zijn.

**Geplaatst**: 12-04-09 09:16

Geplaatst: 12-04-09 09:16

11 jaar geleden ben ik op vakantie in Zeeland aangevallen geweest door een hond. Resultaat flinke openhangende winkelhaak. Daar naar het ziekenhuis geweest en hadden ze het dicht gehecht, wat dus helemaal niet mag met een hondenbeet. Dus na 3 dagen terug voor controle was het allemaal al gaan rotten en etteren. Uiteindelijk zijn er in mijn eigen ziekenhuis 9 operaties en een huid transplantatie aan te pas gekomen om alles weer te herstellen.
Wil niet zeggen dat het anders niet fout had kunnen gaan maar dan had ik waarschijnlijk nu niet met 2 grote littekens op mijn been gelopen.

**Geplaatst**: 12-04-09 11:28

Geplaatst: 12-04-09 11:28

Een dokter of een ziekenhuis voor de rechter slepen is heus niet zo makkelijk als het klinkt.

Je moet perfect kunnen aantonen dat zij geen fout maakten.
Het kan ook gewoon zijn dat het lichaam van de patiënt anders reageerde maar dat tijdens de operatie alles in orde was.

Ik heb een patiënt op de afdeling orthopedie liggen die een nieuwe heupprothese nodig had.
Na deze operatie bleef hij verkeerd liggen in bed en zijn benen over elkaar leggen.
Na veel waarschuwen vond hij het toch nodig om zo te blijven liggen en luxeerde hij zijn heup opnieuw. Familie razend kwaad op dokters en verpleging terwijl wij er niets aan konden doen.
Nieuwe operatie is nu gebeurd en hij is alweer goed bezig om er een 3de operatie aan te laten komen.

Er zal bij jouw verhaal waarschijnlijk een probleem geweest zijn met haar lever.
Een infectie is ook niet altijd uit te sluiten hoor, en van het moment dat je peritoneum ontstoken is, zit je met grote problemen. Maar in 5% van alle operaties komen ontstekingen voor. Daar is niets aan te doen jammer genoeg ...

Het lijkt mij enorm vreemd dat een lever meer dan 1 liter gal produceert. Rond de 800 milliliter zal ongeveer juist zijn. En waarom zou je in godsnaam die gal terug in je lichaam pompen... Zonder galblaas heb je ook geen gal-opslaagplaats meer. Je lichaam heeft gal niet nodig.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-04-09 18:06

Re: Medische missers. Ervaringen?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-04-09 18:06

Jemig wat een verhalen zeg.. Er worden echt grote fouten gemaakt. Het gaat ons niet om een schadevergoeding, maar idd meer dat de arts een berisping krijgt.

@ Phaser: Jij bent dus duidelijk medisch onderlegd, ik niet. Dat het 800 ml is, zou heel goed kunnen hoor, arts had tegen ons gezegt 1,5 liter, maar kan dat wij dit verkeerd hebben begrepen. Ze had geen problemen met haar lever, maar ze had galstenen, vandaar dat deze verwijderd werd. Een infectie kan idd altijd gebeuren, ook totaal geen punt. Dat waar wij zo boos om zijn, is dat ze m'n moeder eerst 6 dagen laten liggen zonder überhaupt iets te doen. Dan nog 5 dagen op de IC in datzelfde ziekenhuis en alleen een stand plaatsen. Toen was direct duidelijk dat dat het probleem niet was, gezien dezelfde hoeveelheid gal bleef lekken. Ze is overgeplaatst na aandringen van de familie, en in het andere ziekenhuis is ze direct geholpen, het probleem is opgelost en ze heeft nog een lange tijd te herstellen. Als die andere dokter het niet meer zou weten, had hij haar direct door moeten verwijzen naar de specialist. Het terugpompen deden ze , omdat ze tegen ons zeiden, dat je lichaam wel degelijk gal nodig is. Het werd terug de maag in gepompt.

**Geplaatst**: 12-04-09 18:11

Re: Medische missers. Ervaringen?

Geplaatst: 12-04-09 18:11

Mijn vader kreeg voor zijn medicatie geregelt bloedtesten.
Toch is in die jaren nooit opgemerkt dat hij vreselijke suikerziekte had, pas toen het bijna te laat was...

We hebben heulll veel klachten ingediend, toch hebben we er nooit meer wat over gehoort.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-04-09 18:15

Re: Medische missers. Ervaringen?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-04-09 18:15

@ Equidea: Jemig dat is ook wat. Idd, blijkbaar kun je pas wat tegen een arts doen als het echt te laat is.

@ PitBullgup: Jemig dat is ook een verhaal.. En heb jij ook een klacht ingediend?

**Geplaatst**: 12-04-09 18:23

Geplaatst: 12-04-09 18:23

Mijn klastitularis had altijd last van haar knie & tijdens het basketten was ze gevallen & er verkeerd op terecht gekomen.
Hup, naar het ziekenhuis en er werd met een grote pijl de rechterknie aangeduid.
Er werd geopereerd maar eerst was er nog een plaatselijke verdoving,
toen de dokter vroeg of het al verdoofd was zei ze: Ja de linkse wel, maar de rechtse nog niet.
Zegt die dokter doodleuk: het was toch je linker knie

Zelfs met de grote pijn op d'r rechterbeen richting knie, wou die arts nog steeds niet geloven dat hij daadwerkelijk die knie moest opereren en NIET DE LINKSE!

Dokters

Edit: Typo

Laatst bijgewerkt door SETEFURII op 12-04-09 18:25, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 12-04-09 18:25

Geplaatst: 12-04-09 18:25

Geen ervaring met medische missers, maar wel een vraag..
Hebben ze bij jou moeder in het 1e ziekenhuis een buikecho laten doen of niet?
Zoja, dan zouden ze moeten zien dat er vocht in de buik zit (het gal)

**Geplaatst**: 12-04-09 18:40

Geplaatst: 12-04-09 18:40

Aankomende augustus is mijn lieve tante 2 jaar geleden overleden.
Had poliepen in de darmen die verwijdert moesten worden. Vrij simpele operatie werd gezegd.
Tante was geopereerd en had morfinepomp in haar rug. De verpleegsters trok die er per ongeluk uit bij het wassen ´s avonds.
Anesthesist was al naar huis, en mevrouw de verpleegsters wou de beste man niet uit bed bellen... Mijn neef heeft bijna het ziekenhuis kort en klein geslagen om er voor te zorgen dat ze het toch deden. Uit eindelijk kwam de anesthesist en die was duivels op de verpleging dat ze niet eerder hadden gebeld. Goed nieuw iets aangelegd. Echter het hielp niet. Mijn tante gilde het uit van de pijn. De verpleging maakte zich weinig zorgen over het feit dat mijn tante vrijwel geen bloeddruk meer had. Toen de chirurg naar 3 dagen kwam. En zag hoe mijn tante er gillend bij lag, zag hij meteen dat er iets niet goed was. Mijn tante heeft gesmeekt om de familie. Helaas dacht de chirurg dat het wel goed zou komen en dat ze de familie daarna wel zou zien. Mijn tante is met doodsangst in haar ogen naar de OK gebracht en is nooit meer wakker geworden. Bloed was allemaal in de buikholte gelopen en de organen waren zwart.
Ik heb mijn tante niet meer gezien op advies van familie. Aan haar hele lijf was te zien met hoeveel pijn ze is overleden. En herinner haar liever zoals de laatste keer dat ik haar zag.

Ikzelf ben geopereerd aan een (wat zou zijn) acute blindedarmontsteking. Verder dan bloedproeven zijn er niet gedaan(de standaard scans) en hebben ze mij open gesneden. Blinde darm bleek kerngezond. Of ik mijn blinde darm nog heb is een raadsel. Operatieverslag is vermist en de kopie die naar HA is gestuurd is verbrand.

Vorig jaar had ik zeer veel pijn in mijn enkel nadat een paard er op had gestampt. Ik kon er nog op lopen(met veel pijn), dus dacht dat het niet gebroken was. Foto gemaakt en inderdaad niet gebroken. Dus verbandje erom en naar huis(terwijl mijn enkel en voet alle kleuren van de regenboog hadden). Maar ik bleef ontzettend pijn houden en werd alleen maar erger. Op het werk vonden ze dat het niet normaal was. Dus weer terug naar ziekenhuis. De orthopeed bevoelde mijn voet, en zei dat het toch wel erg overduidelijk was dat de enkelbanden gescheurd waren. Dus moest tape. Ik zei meteen dat het niet zo’n verstandig plan was aangezien ik allergisch ben voor tape. Dat zou wel meevallen zei hij. Dus naar de gipskamer. Tape zat dubbel boven op mijn voet en deed pijn. Maar dat hoorde zo zei de gipsman. Nou ja, hij heeft ervoor geleerd denk ik dan maar. Ik naar huis, en ja hoor ik was thuis en de jeuk begon. Hele poot onder de uitslag en werd lichtelijk krankzinnig van de jeuk. Dus eerste bus volgende dag weer terug. Kreeg het er met geen mogelijkheid af. Kwam op 1e hulp en liet voet zien en werd meteen afgevoerd aangezien mijn been enorm op begon te zwellen. Wat een genot zeg toen het eraf was. Kreeg verband en moest het daar maar mee doen. Volgende dag werd ik gebeld door de orthopeed die mij het tape had aangesmeerd. En gaaf mij zijn excuses. Ik moest toch echt weer komen, want een verbandje zou niks doen voor gescheurde enkelbanden. Ik moest dus meteen weer komen, voordat alles helemaal af zou scheuren. En zou gips krijgen. In het ziekenhuis bleek het om een soort latexgips te gaan. Net zo sterk als gewoon gips, maar een stuk lichter

Ach, ik heb mijn portie missers wel gehad.

**Geplaatst**: 12-04-09 19:00

Geplaatst: 12-04-09 19:00

smokey17 schreef:
Aankomende augustus is mijn lieve tante 2 jaar geleden overleden.
[..]
Of ik mijn blinde darm nog heb is een raadsel. Operatieverslag is vermist en de kopie die naar HA is gestuurd is verbrand.
[..]

Je weet dat alles tegenwoordig digitaal staat?

Je kan eens langs het ziekenhuis gaan en eisen dat je dat mag zien. Weet niet of het werkt, maar je kan het altijd proberen

Ik heb ook nog wel een fijne.. Ik had eens al echt lang last van mijn keel, kon amper slikken enzo. Dus hup naar de huisarts. Die zei dat hij niks kon zien en ik moest maar naar huis en veel ijsjes eten. Maargoed, dat had ik al maandenlang gedaan, dus ik wou persé een doorverwijzing. Na veel gezeur eindelijk gekregen. KNO-arts zag ook niets, maar na mijn verhaal vond hij het wel slim ze eruit te halen. Zo gezegd, zo gedaan. Na de operatie kwam de arts even langs om te mededelen dat m'n keelamandelen chronisch ontstoken waren. Als je er niet op aandringt, blijf je zo maandenlang, zo niet jarenlang, extra rondlopen met klachten die zo verholpen zijn..

**Geplaatst**: 12-04-09 19:19

Geplaatst: 12-04-09 19:19

Rebel_Jits schreef:
smokey17 schreef:
Aankomende augustus is mijn lieve tante 2 jaar geleden overleden.
[..]
Of ik mijn blinde darm nog heb is een raadsel. Operatieverslag is vermist en de kopie die naar HA is gestuurd is verbrand.
[..]

Je weet dat alles tegenwoordig digitaal staat? Je kan eens langs het ziekenhuis gaan en eisen dat je dat mag zien. Weet niet of het werkt, maar je kan het altijd proberen

Ik heb ook nog wel een fijne.. Ik had eens al echt lang last van mijn keel, kon amper slikken enzo. Dus hup naar de huisarts. Die zei dat hij niks kon zien en ik moest maar naar huis en veel ijsjes eten. Maargoed, dat had ik al maandenlang gedaan, dus ik wou persé een doorverwijzing. Na veel gezeur eindelijk gekregen. KNO-arts zag ook niets, maar na mijn verhaal vond hij het wel slim ze eruit te halen. Zo gezegd, zo gedaan. Na de operatie kwam de arts even langs om te mededelen dat m'n keelamandelen chronisch ontstoken waren. Als je er niet op aandringt, blijf je zo maandenlang, zo niet jarenlang, extra rondlopen met klachten die zo verholpen zijn..

Tja ik denk dat het daarvoor te lang geleden is. 7/8 jaar geleden. Nog in het oude martiniziekenhuis. dus tja

O ja was ik nog vergeten. Geen familie, maar ken haar al wel mijn hele leven. Een vriendin van mijn moeder heeft 35 jaar geleden in Israël een auto ongeluk gehad. Na weken in het ziekenhuis mocht ze naar huis. Zou genezen zijn. Echter bleef ze maar klachten als hoofdpijn en nekpijn houden. In Nederland veel onderzoeken gehad(in tevens het martiniziekenhuis) en ze konden niks vinden. Alle mogelijk dingen heeft ze geprobeerd om het te genezen. Echter nooit een goede therapie gevonden. Ze werd niet afgekeurd door het gak en moest dus aan het werk. Maar na een halve dag kon ze jankend van de pijn weer naar huis.
Toen moest ze voor een ander onderzoek naar het umcg(martini was toen met verhuizing bezig). En daar hebben ze meteen werk gemaakt van de nekklachten/hoofdpijn. Terwijl ze daarvoor niet kwam. Scans gemaakt enz. En wat bleek??? Een hele duidelijke whiplash. Ze kwam jankend van blijdschap bij ons. Eindelijk erkenning van haar klachten. Na 35 jaar was er eindelijk duidelijkheid. En eindelijk voor 100% afgekeurd. Ze is bezig een schadevergoeding te verhalen.

**Geplaatst**: 12-04-09 19:37

Geplaatst: 12-04-09 19:37

Mijn vader is geboren met een open rug. Dat was bij de geboorte niet opgemerkt en zijn rug werd dus pas een week na de geboorte gesloten. Bij het sluiten is er een talgkliertje of een aantal huidcellen binnen in het ruggemerg terecht gekomen, die zijn hele leven bleven groeien en op den duur een tumor/kiste vormden. Die tumor drukte direct op de nog functionerende zenuwen van zijn onderlijf en benen, met zeer hevige pijnscheuten en nog meer zenuwuitval in de voeten tot gevolg

Wij hebben op MRI-scans deze tumor gezien, en de behandelend neuroloog ook, maar die vond het niet nodig een complete scan te maken om de tumor goed in kaart te brengen. Ondanks de pijn werd er ook niets aan pijnbestrijding gedaan. Met de mededeling 'wat ze bij die eerste operatie verprutst hebben, kan ik nu niet meer ongedaan maken' werd mijn vader naar huis gestuurd.

Ondertussen kreeg hij een eeltige vergroeiing aan zijn teen omdat hij twee klapvoeten heeft a.g.v. de zenuwbeschadigingen/beknelling. Hij is zonder overdrijven zo'n 20 keer aan die voet geopereerd geweest zonder dat iemand zijn vraag of de vergroeiing niet door de klapvoet kwam, serieus nam.

Pas na 15 jaar, toen de pijnscheuten slapen en een leuk leven onmogelijk maakten, bleek bij het LUMC wat de tumor precies was en dat die deels verwijderd kon worden. Ook bleek dat het ruggemerg aan de wervels verkleefd zat (tethered cord) waardoor er druk op heel zijn ruggemerg is komen te staan (je ruggemerg zit als baby anders in je wervels dan als je 50+ bent). Hij is hier toen aan geopereerd, nare operatie, maar wel met het gevolg dat de pijnscheuten nagenoeg verdwenen en de druk op het ruggemerg aanzienlijk is verminderd.

Ook bleek dat hij suiker, eiwitlekkage en een te hoog cholesterol gehalte had. Toen dat allemaal eens adequaat was aangepakt, had ik ineens een heel andere vader! Fysiotherapie voor zijn rug betekende dat hij eindelijk van zijn rug op zijn zij kon draaien; dit heeft hij daarvoor nooit gekund :oo

We hebben een klacht ingediend tegen de neuroloog die zo nalatig is geweest en deze klacht is gegrond verklaard; de neuroloog heeft een berisping gehad. En dat was wat mijn vader wilde bereiken: dat deze man de volgende keer twee keer nadenkt voordat hij mensen járen lang met ondraaglijke pijnen rond laat lopen omdat hij te trots is ze te verwijzen naar een meer gespecialiseerde collega.

Er kwam trouwens specialisten speciaal naar Leiden om de operatie van mijn vader bij te wonen omdat het een vrij ongewone casus was. Dat vond mijn vader wel grappig om te horen 'meneer ik ben zo blij dat ik de operatie bij mocht wonen, u bent een heel bijzonder geval'

**Geplaatst**: 12-04-09 19:59

Re: Medische missers. Ervaringen?

Geplaatst: 12-04-09 19:59

mijn schoonvader is overleden door een fout van de dokter

**Geplaatst**: 12-04-09 23:10

Re: Medische missers. Ervaringen?

Geplaatst: 12-04-09 23:10

Jeetje wat een verhalen zeg! :oo

Gelukkig niets meegemaakt met heel ernstige gevolgen

Wel huisartsen die je rustig naar huis sturen en zeggen dat je je geen zorgen hoeft te maken over je enkel die dr ik weet niet hoe uit zag, ging wel weer over. Bleek helaas toch enigsinds stuk te zijn...maar ach is wel weer goed gekomen

Duurde alleen wel erg veel langer dan het anders had moeten duren

**Geplaatst**: 13-04-09 10:46

Re: Medische missers. Ervaringen?

Geplaatst: 13-04-09 10:46

Mijn moeder ging af en toe door d'r knie en dit keer wilden ze kijken wat het nou was. Kijk operatie gepland op dinsdag. Operatie geslaagd en ze kon naar huis. Op donderdag mocht ze het drukverband eraf halen. Dat heeft ze alleen nooit gedaan.
De arts was de bloedverdunners vergeten.
Er hebben zich dus die donderdag ochtend bloedpropjes gevormt en opgehoopt in de luchtpijp.

Ze is toen overleden, en ik en mijn broer hebben haar toen gevonden. Het is nu bijna 9 jaar geleden.

We hebben geen klach o.i.d ingedient omdat mijn vader wist dat het lastig was om een berisping te krijgen voor die arts.

Later bleek dat die arts meerder fouten heeft gemaakt. Hij is toen ook voor een bepaalde tijd geschorst geweest.

**Geplaatst**: 13-04-09 11:31

Re: Medische missers. Ervaringen?

Geplaatst: 13-04-09 11:31

De vader van een vriend was gevallen van een trappetje en had last van zn arm. Naar de HA geweest maar hij moest gewoon rust nemen en pijnstillers. De arm bleef last geven.
Uiteindelijk bleek dat de arm uit de kom was en zo op de verkeerde manier weer is vast gegroeid. De vader is 100% afgekeurd (was tandarts) en de HA is aangeklaagd.

**Geplaatst**: 13-04-09 12:40

Re: Medische missers. Ervaringen?

Geplaatst: 13-04-09 12:40

In verband met die morfine pomp; ik kan mij er wel iets bij voorstellen dat die is uitgedaan.
Had zij nog een infuus op dat moment? Bij ons op de afdeling hebben mensen ook een epidurale morfinepomp, maar we MOETEN er altijd een infuus bij hangen via de arm. Dit omdat je enorme bloeddruk-vallen kan doen zonder dat infuus, zonder extra vocht.

Nu het kost echt geen moeite om even een bloed-gas te nemen, het in een machine te laten steken en binnen de 5 minuten zou je kunnen weten of iemand inwendig ergens bloed of niet.

Het is vreselijk om deze verhalen te lezen, zeker omdat ik er zo dicht bij sta en ik ook dingen zie gebeuren.
Op een operatieverslag (voor de operatie) stond ook de linker-knie terwijl het de rechter moest zijn.
Ik deed het opname gesprek en heb zeker 10x gevraagd of hij zeker was. Hem links en rechts laten uitleggen, hem laten wijzen welke knie het moest zijn en uiteindelijk heb ik het doorgebeld naar het secretariaat van de operatiezaal.
Ook in het dossier heb ik het heel duidelijk aangeduid en gemarkeerd. Ik wil niet weten wat er gebeurd zou zijn als...
Ohja zijn knie heb ik ook een dikke pijl getrokken. Van zijn voet tot zijn knie

Nuja, verpleegkundige missers zijn er ook hoor.
Elke doorligwonde is een verpleegkundige fout die potentieel gevaarlijk is...

**Geplaatst**: 13-04-09 18:18

Geplaatst: 13-04-09 18:18

Tjemig, en dat zo'n chirurg dan maar voor je besluit dat je je familie niet hoeft te zien...

**Geplaatst**: 13-04-09 18:18

Geplaatst: 13-04-09 18:18

In 2002 ben ik geopereert aan mn been.
ivm mijn ziekte HME
Er moest een bot verwijdert worden, die extra aangroeide aan mn kuitbeen.

Toen na de operatie de verdoving uitgewerkt was, kreeg ik helse pijn.
Echt niet uit te houden.
Ik heb zoveel morfine gehad, dat ik wel twee dagen van de werled behoorde te zijn.
Niet dus, de pijn bleef verschrikkelijk.

De dag erna werd ik naar huis gestuurd.
Mn man haalde me op.
Ieder hobbeltje op de weg, schreeuwde ik het uit van de pijn.
Wekenlang hield ik helse pijnen.
Beetje bij beetje werd het minder.

Maar helemaal over ging het nooit.
Ik loop kreupel en soms kan ik helemaal niet lopen van de pijn.
Afgelopen december heb ik opnieuw foto's laten maken, omdat ik gewoonweg misselijk wordt
van altijd maar pijn.
En toen kwamen ze er achter dat mn been toendertijd was gebroken

Dus bijna 7 jaar later.

Ik ben nu bij een arts in Amsterdam terecht gekomen via de patienten vereniging.
Ik woon in Drenthe.
Hij zegt natuurlijk niet veel hierover. Hij had wel één duidelijke opmerking: Wat een puinhoop, zei hij.
Nu sta ik op de wachtlijst voor een behoorlijke operatie.
Ik ben doodsbang

Maar hoop dat ik daarna eindelijk van mn pijn afben.

Ik ga ook geen aanklacht indienen of wat ook.

aan iedereen: heel veel sterkte met alle missers :(:)

**Geplaatst**: 13-04-09 18:36

Geplaatst: 13-04-09 18:36

Ik ben ter wereld gekomen met een medische misser. Mijn moeder heeft in het ziekenhuis het uitgeschreeuwd zo`n pijn had ze tijdens de weeën. Mijn vader heeft toen op de gang 2 verpleegsters horen zeggen...Och laat haar maar want dit word een hele zware bevalling. De artsen wisten dat er wat mis was(ik lag in stuitligging). 1 van mijn benen kwam er eerst uit en was al helemaal blauw
Toen ik eindelijk dan geboren werd was ik helemaal blauw en ademde niet. Ook zat de navelstreng om mijn nek. Ik kwam maar niet op gang. Door middel van wisselbaden en reannimatie begon ik dan toch te huilen. Ik bleek de 1e minuten dood te zijn geweest.
Door het zuurstof tekort wat ik heb gehad bij de geboorte zijn mijn kleine hersenen beschadigt.
Hierdoor is mijn motoriek gestoord. Dit had niet hoeven gebeuren als ik met een keizersnede gehaald was.
Wel heel gek dat mijn geboorte papieren ineens verdwenen waren he?

En of de artsen wisten dat ze fout waren.
Ik kan gelukkig prima omgaan met mijn beperking. Soms is mijn lontje wat kort als er eens iets niet wil....
Maar ja.....Dat is dan weer een karakter trek he?

Ik hoor veel medische missers om me heen momenteel. Jammer, maar zo zie je maar dat artsen ook niet perfect zijn.