Hey iedereen,
al maanden heb ik last van het feit dat ik heel snel en vaak moe ben.
Het is ongeveer begonnen in oktober, toen heb ik een ongeluk met een jong paard op mijn toemalige werk gehad, ik ben toen letterlijk met mijn hoofd de grond in geboord, dus echt heel ongelukkig terrecht gekomen. half uur van de wereld geweest, kan me er nog steeds niet veel van herinneren.
uitenidelijke conclusie was zware hersenschudding, en een spier in mijn nek gescheurd. Hierdoor heb ik 10 weken niet mogen rijden. Wel na ongeveer 3 á 4 weken begonnen met enkele uren per dag werken en dit zo weer op te bouwen naar volledige dagen, alleen dus in die periode niet rijden.
Vanaf toen ben ik eigenlijk heel snel moe, en ook heel vaak. Dokter zei, gaat vanzelf weer over... maar tot op heden nog niet gelukt, en hij doet er een beetje luchtig over.
Onder tussen werk ik ergens anders, ongeveer het zelfde werk, met wat minder na druk op het zadelmak maken. Ik werk nu 32 uur, dus ietsje meer dan eerst.
Sta om half 7 op
om 7:15 eerst mijn eigen paarden voeren en dan door naar werk
begin op 8 uur met werken
en ben de ene dag om 14:00 klaar en de andere om 15;00 daarna ga ik mijn eigenpaarden nog doen, en ben dan meestal rond 18:00 / 18:30 thuis.
eet normaal en goed en toch best wel gezond.
en ga op tijd naar bed (22:00 - 22:30), maar slaap heel licht en vaak slecht (maar dit had ik voor het ongelukje ook al)
slik vitamines voor meer energie
Als ik een paar dagen vrij ben en ik slaap uit, dan ben ik niet minder moe dan normaal, heb dan wel wat meer energie als ik opsta, maar dat is heel snel op.
Weet niet meer zo goed wat ik er mee aanmoet, zeker omdat de dokter er zo luchtig over doet (gaat vanzelf wel over / = winter dipje)
maar ik zit hier nu dus al een half jaar mee, probeer natuurlijk wel energiek te werken, en houd dit ook redelijk goed vol, met een moe gevoel dat wel, en tegen de tijd dat ik thuis kom stort ik in en kan ik niks meer.
Niet leuk voor mijn vriend en ook niet voor mezelf.
heeft er iemand tips om hier vanaf te komen, want ik wil altijd zo veel doen, maar het gaat door deze vermoeidheid steeds minder makkelijk
(sorry voor het lange verhaal)