Ik heb nu in totaal al 4 jaar last van paniekaanvallen (tenminste dat denk ik)
Heb er weer gigantisch last van en ben dus vandaag weer naar de dokter geweest.
De dokter heeft me helemaal onderzocht en ja hoor, ik moet naar het ziekenhuis.
Ze weet niet zeker of het nu psychisch is of dat het lichameljk is.
Ik ben echt blij dat deze dokter mij wel serieus genomen heeft, want ze heeft me op alle mogelijke manieren onderzocht.
Het kan of psychisch zijn, of het is iets met mijn hart (ze zei dat dat de kleinste kans is van de 3 opties) of het zijn mijn schildklieren.
Nu moet ik dus begin volgende week naar het ziekenhuis om bloed te prikken op het aantal ijzer in mijn bloed, suikerziekte en voor de schildklieren. Ook wordt er dan een hartfilmpje gemaakt.
Nu komt het mooiste gedeelte:
IK BEN ALS DE DOOD VOOR BLOEDPRIKKEN!!!
Tja, ik ben tandartsassistente en werk dagelijks met naalden, maar ik moest met mijn opleiding ook bloedprikken voor de titerbepaling (controleren of ik een imuunsysteem voor hepatitis B heb opgebouwd, heb hiervoor ook 3 spuiten gehad en vond dat al doodeng)
en hier heb ik echt 2 jaar over gedaan, omdat ik gewoon te bang was.
heb het toch gedaan, maar kreeg een zalfje zodat mijn huid op die plaats verdoofd was
Alhoewel ik voor spuiten in de mond helemaal geen ene moer geef, ze kunnen mij dan wel honderd keer met dat ding om me kop zwaaien, erg raar.
Tja, ik wil graag zekerheid en wil graag te bloedprikken, maar vind het zooooo doodeng!
Ook ben ik zo bang voor de uitslag, straks is er wel iets mis, ben ik dan mooi klaar mee.
Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
Groetjes Marit


*trots*