en ze maken ook een echo van maag/lever/galblaas.
Nu zit ik voorlopig weer aan de pantozol 40 om te kijken of de klachten afnemen, na 2 maanden moet ik er mee stoppen en als tussentijds of daarna de klachten terugkomen moet ik dus voor die onderzoeken weg.
Ze weten dat mn lever vergroot is ivm de pfeiffer en dat mn maagwand ontstoken is geweest en geïrriteerd door te veel antibiotica voor bekend was dat ik pfeiffer had.
Vorige kuren van Pantozol hielpen niet blijvend, klachten kwamen steeds terug maar door steeds wisselende huisartsen werken ze wat langs elkaar af.
Heb nu dus nog 1x pantozol gekregen ditmaal voor 2 maanden, en ik hoop dat ik geen maagpijn meer krijg(maar nu na een week nogsteeds/alweer klachten)
maar ben dus bang dat ze die onderzoeken gaan doen...
Ik heb geen idee hoe dat gaat, maar ik weet wel dat ik dus echt over mn nek ga als er een cameraatje met slang mn keel in moet... en ze gaan me níet verdoven hiervoor werd er al gezegd

Wie heeft ervaring met dit soort onderzoeken?




Je krijgt er een kortdurende roes van.
Ik kan ook echt niet tegen iets in mijn mond wat geen eten is. Ik heb toen Lidocaine (spreek uit Liedokaa-iene) gevraagd. Dat smaakt naar een chemische banaan en spuiten ze achter in je keel. Je keel wordt dan verdoofd en dan voel je die slang dus niet. Dat ging toen een stuk beter (al was ik nog overstuur van de pogingen zonder verdoving
) Bij mij was de uitleg dat ze geen roesje deden omdat ze soms medewerking van je nodig hebben qua ontspanning, adem inhouden etc.
) smakende chemisch troepje in je keel spuiten etc, wordt spontaan alweer misselijk, bah!

ik vergeet het woord nooit meer! Na een hele periode van continu moeten overgeven, ziek zijn. Ze hebben eerst een echo laten nemen van mijn maag en dan dit onderzoek. Geen verdoving, ze sprayden enkel wat in mijn mond waarvan ze zeiden dat het ging verdoofd zijn. Het deed niet echt pijn toen ze de slang naar binnen stopten maar het was absoluut niet fijn! Ik moest enorm kokhalzen als ze de slang bewogen. Maar er was een hele lieve verpleegster bij die me goed begeleidde, die hield me constant bezig met mijn ademhaling waardoor het beter ging. Ik vond het toch niet erg prettig en telkens als ik een paard zie die endoscopie moet hebben (door mijn studie zie ik dit nogal veel) moet ik toch even serieus slikken en voel ik bijna die buis weer in mijn keel glijden