Geplaatst Word zo gek van mijn lichaam, het beperkt me de laatste tijd in zoveel.
En ik wil ook misschien wel weer teveel...
Het begon 4 jaar geleden. Ik was 3 weken heel erg ziek, en heb toen ook echt 3 weken op bed gelegen, toen der tijd liep ik nog mijn krantenwijken en na 3 weken dacht ik laat ik samen met mijn moeder maar iig weer een stukje zelf proberen, we hebben toen een kwart deel van de wijk gelopen en in de auto krijg ik onwijze pijn in mijn voeten wat doortrok naar mijn knieeën. Mijn moeder zei dat het kwam omdat ik natuurlijk 3 weken op bed gelegen had, maar het bleef terug komen de pijn en werd ook erger. Toen ik weer naar school ging, kon ik ook vaak het eerste uur mijn pen niet vast houden van de pijn en liep onwijs veel achterstand op, dit heb ik gelukkig allemaal bij kunnen trekken. Maar de pijn bleef bestaan & ook steeds erger terug komen, het ging van mijn voeten, door tot mijn knieeën en later ook mijn handen, ellebogen en rug moesten er aan geloven. Ik leefde zo'n beetje op de ibuprofen. Veel bezoeken aan huisarts afgelopen 4 jaar gehad, maar na alle bloedtesten was er niks te vinden, ook zijn er van mijn handen, voeten en knieeën foto's gemaakt, ook hier was/is niks op te zien. Omdat ik nou eenmaal niet dik ben en eigenlijk al mijn hele leven ondergewicht heb, en dit ook wel een een behoorlijke dieptepunt heb bereikt (27 kg, toen ik 13 jaar was en ong 1.55 groot), dacht mijn dokter aan anorexia. Ook had ik vaak geen kracht meer in mijn handen, een dop van een fles open draaien is soms al teveel, iets waar ik me toch wel voor schaam, als ik bijv. ergens zit met vrienden en moet aan hun vragen of ze dop open willen draaien.. Het bleef zo doorgaan en eigenlijk gaven we de moed een beetje op qua medisch onderzoek en bleven we doorgaan zoals het al een tijdje ging.
Tot vorig jaar, mijn ouders gingen scheiden, ik had het vermoeden al, het ging niet goed thuis maar ook de pijn werd steeds erger en doordat ik in 4e al veel achterstand had opgelopen door veel ziek zijn, ben ik toen ook gestopt met mijn havo, ik werkte daarnaast nog wel (in de dierenwinkel van mijn vader) en dit deed ik met onwijs veel plezier, door het plezier wat ik in mijn werk had, kon ik veel zorgen vergeten en me ook makkelijker over de pijn heen zetten, dat die winkel mijn 'einde' zou worden dacht ik op dat moment niet aan. Ik zag mezelf in het nieuwe schooljaar al een opleiding MBO Detailhandel in BBL doen en over een paar jaar de winkel overnemen, helaas is het totaal niet zo gelopen, maar dat later.
De pijn werd erger en we gingen weer naar mijn huisarts, die nog steeds aan anorexia dacht, ik werd dus door gestuurd naar een dietiste, omdat mijn eetpatroon eigenlijk gewoon goed was, kon zij weinig voor me doen, op me in de gaten blijven houden na, ook bleef ik gewoon steeds, al was het maar een beetje, aankomen. Soms ging er ook wel eens wat af, maar over het algemeen kwam ik gewoon aan. Ik woog toen 45 kg. Dit is opgelopen tot 48kg in ongeveer 5 maanden tijd. Maar ook zo bleef de pijn komen, en werd ook vaak erger.
Weer naar de huisarts en toen ben ik doorgestuurd naar een mensendieck therapeut, mijn houding bleek gewoon goed te zijn maar ik heb heel veel spanning in mijn spieren en kan dus ook moeilijk ontspannen, ook was het ontspannen vaak pijnlijk voor me. Na aantal keer daar geweest te zijn, besloot ze ontspanningsoefeningen te doen met me, ik moest op de bank liggen en dan 1 voor 1 een lichaamsdeel ontspannen, ik lag vaak jankend van de pijn op de bank en na een paar keer wist ook zij niet meer wat ze met me aan moest. Weer naar mijn huisarts gegaan en toen ben ik doorgestuurd naar een kinderarts, omdat ik veel dingen aan mijn hoofd had, vanuit daar weer doorgestuurd naar een psycholoog, maar ook dit helpt tot nog toe niet. Naast de pijn begonnen ook mijn slaapproblemen, ik slaap steeds slechter en soms ook helemaal niet. Maar het maakte niet uit hoe slecht ik sliep, hoeveel pijn ik had, ik moest en zou werken, al was het alleen maar om mijn vader trots te maken. Als het een dag niet ging durfde ik niet eens af te bellen want dan werd hij boos. Ik maakte mezelf compleet kapot.
Afgelopen zomer is het hier thuis compleet uit de hand gelopen, maar ben ik ook gestopt met de winkel dat betekende dus ook dat ik opzoek moest naar een andere opleiding. Ik ben toen MHBO (versneld MBO) Bedrijfsadministratie gaan doen, dit bleek na 3 maanden echt tótaal niks voor mij te zijn en ben nu dus weer opleidingloos. Ik ben gestopt met de winkel doordat ik het contact met mijn vader (iig tijdelijk) verbroken heb, ik trok het niet meer zoals hij met mij & dus ook mijn lichaam omging en er is nog veel meer gebeurd, maar dat is verder niet geschikt voor bokt. Er word nu vaak gezegt dat ik partij voor mijn moeder heb gekozen, maar enige partij voor wie ik gekozen heb, is mezelf. Helaas heb ik nu met de rest familie (wat we aan familie hebben is bijna alleen maar van mijn vaders kant, op mijn oma na) geen contact meer. Maar ook mijn lichaam kreeg nieuwe kuren, zo had ik naast de pijn in mijn benen, handen, ellebogen, rug ook af en toe last van tijdelijke 'verlammingen'. Het begon met mijn rechterarm, kreeg er een heel raar gevoel in en na een tijdje werd deze ook helemaal dik we zijn toen naar huisartsenpost gegaan (naar mijn eigen huisarts wou ik zowiezo niet meer want die praatte mij zowat anorexia aan) en ik had er gewoon geen gevoel meer in. Dit is nu al meerdere keren gebeurd. Afgelopen weekend had ik hetzelfde maar toen in mijn linkerbeen, kon er in knijpen, op slaan wat ik wou, maar voel er niks van. Dit trekt meestal met half uurtje/uurtje weer bij.
Nu heb ik weer 'rust'. We zijn verhuist ondertussen, wel in de buurt gebleven dus weinig aan te 'wennen'e n eigenlijk vind ik het ook totaal niet erg, alles in huis herinnerde me aan mijn ouders samen. Maar ik mis mijn vader onwijs, lig elke avond ook huilend in bed, maar ik zal op een manier verder moeten. Daarbij komt dat het thuis bij mijn moeder ook niet geheel lekker loopt en dus onwijs gespannen ben. Sinds deze maand heb ik ook weer onwijze (spontane) bloedneuzen, het stroomt er dan gewoon echt uit. Ook heb ik 2 keer bloed overgegeven. Mijn eetlust is ook sterk afgenomen, eet soms met moeite mijn avondeten op als i kde rest van de dag nog niks gegeten heb, meestal ben ik na een paar happen ook onwijs misselijk. Vorige week maandag had ik onwijze last van mijn heup en ben ik in een warm bad gegaan, toen ik eruit kwam had ik onwijze steken in mijn voorhoofd, en ben op de badkamergrond gaan liggen, omdat ik aardig wat pijn gewend ben maar nu echt hard lag te janken van de pijn, begreep mijn moeder ook dat het niet goed was.. We zijn toen naar de huisartsenpost (het was 's avonds) gegaan en daar onderzocht maar ook dit keer was er niks te vinden. Gelukkig zakte de pijn weer, maar bij het opstaan blijf ik die steken houden en voel me dan ook heel 'slap' worden, en dat heeft zich eergisteren geuit in dat ik ben neergevallen, en na 5 á 10 minuten (denk ik) weer wakker werd met een bloedneus, badmat vol met bloed. Aangezien we verhuist zijn, hebben we ook een nieuwe huisarts, en ik voel me bij haar voor het eerst serieus genomen. Er is iig uitgekomen dat mijn bloeddruk te laag is, en krijg nu ook medicijnen voor mijn bloedneuzen omdat het slijm (ofzo?) erg dun is moet dat aansterken.
Al met al, ik weet het op dit moment niet meer, heb veel moeten opgeven door mijn lichaam (oa het voetballen waar ik nog steeds o-zo gek op ben, zowiezo ben ik gek op alle sporten, mis het echt onwijs), paardrijden gaat gelukkig nog wel, of iig ik probeer te doen alsof het gaat dat is iets wat ik echt niet kwijt wil. Na alle onderzoeken hoop ik dat er nu écht iets gaat gebeuren, en als jullie iets herkennen zeg het dan alseblieft, wie weet heb ik er wat aan
. 
