Sonja_vR schreef:hij heeft absoluut wel last van bijwerkingen , vooral een soort van dufheid, of meer een soort ...afgeslotenheid
alsof alles van buitenaf wa minder goed doorkomt ,
Dit herken ik inderdaad, een beetje alsof je in een cocon zit. Is er bij jouw vriend weleens sprake van geweest om zuurstof te proberen? Ik heb er verschillende dingen over gelezen, en wil het er in elk geval eens met de neuroloog over hebben, maar zou het fijn vinden als ik wat meer informatie erover heb.
Maar dat rillerig zijn hoort er dus inderdaad bij.
@Nickytje: Wat bij mij hielp voor de diagnose was een hoofdpijndagboek bijhouden en een verwijzing naar een neuroloog, en dan echt die combinatie. Een paar jaar terug ben ik ook al eens bij een neuroloog geweest, maar die kon eigenlijk nog niet veel met mijn verhaal. Vooral niet omdat er bij mij dus meerdere dingen door elkaar liepen, en ikzelf dingen niet duidelijk op een rijtje had. Als je aanvallen van 2 tot 3 uur hebt, en dan een half uur tot een uur "enkel" spanningshoofdpijn hebt en je krijgt dan weer een aanval en zo gaat het de dag door, geef je al snel bij de arts aan dat het de hele dag door gaat. En door de spanningshoofdpijn was de locatie ook niet duidelijk. Juist dat soort dingen werden door zo'n dagboek duidelijk. Het is een heel geklier om dat nauwkeurig bij te houden, het voordeel dat ik daarbij had was dat ik niet aan het werk ben, dus er wat meer tijd voor heb.
Maar met dat hoofdpijndagboek kon mijn huisarts er eigenlijk nog niks mee. Pas de neuroloog had onmiddelijk zoiets van: het heeft een naam.
Wat je ook zou kunnen doen, is zo'n hoofdpijn test, al weet ik eerlijk gezegd niet hoe betrouwbaar die zijn. Ik heb een aantal hele specifieke kenmerken van die testen, en een aantal andere juist weer niet.
Ik weet niet wat je het liefste doet als je hoofdpijn hebt, maar wat volgens mijn neuroloog ook heel kenmerkend is, is het feit dat ik geen rust kán nemen. Bij bijna alle soorten hoofdpijn zal je in meerdere of mindere mate behoefte hebben aan rust, in de zin van stilte, lichamelijke rust en niks hoeven. Migraine dwingt je er zelfs toe dit te nemen, maar hoewel je bij spanningshoofdpijn over het algemeen wel door kan gaan ondanks dat het erg storend is, zou je je daarbij ook het liefste terug trekken.
Ik wil me op zo'n moment wel het liefste terugtrekken en rust hebben, maar wat ik eigenlijk wil is rust van de pijn (ik wil trouwens werkelijk álles wel doen om van de pijn af te komen, maar dat is weer wat anders). Op het moment dat blijkt dat rust nemen geen rust geeft, is er nog maar 1 optie: Doorgaan. Rustig op bed liggen gáát gewoon niet. En dus sta ik domweg af te wassen, waarbij ik af en toe eens tegen een kastje aan schop, een bord extra hard in het water gooi, eens hard tegen mijn oogkas aandruk etc. maar ik blijf bezig. Naar bed gaan, rustig zitten, een boek lezen, lekker douchen? Vergeet het maar. Misschien is dat iets om eens op te letten?
Wel is het zo dat me storen of me 'lastig vallen' (wat nogal snel is op zulke momenten, omdat ik dan errug prikkelbaar ben) geen slim idee is, want daar kan ik dus niet tegen. In die zin wil ik dus wel rust om me heen, zodat ik gewoon m'n gang kan gaan en kan doen wat ik wil.
Donderdag mag ik de MRI in, maar de neuroloog verwacht er niks van.