hee dat is grappig dat dilemma had ik 3 weken geleden ook.
ben aan mijn enkel geopereerd. ook een kijkoperatie.
met "meekijken"bedoelen ze dat je alleen het beeld kan zien van de arthroscoop (dat cameratje wat naar binnen gaat)
dus je ziet helemaal niet dat ze het open snijden enzovoorts.
ik kreeg ook de keus om een ruggenprik te doen of een algehele narcose.
ik vond een ruggenprik DOODENG heb er echt nachtmerries over gehad.
ik heb er uiteindelijk wel voor gekozen.
het viel ZOO ERG MEE! ik zal het voor je proberen te beschrijven.
je word voor de operatie voorbereid. je ligt in je bed en er word een infuusnaaldje aangebracht, en van die plakkertjes op je borst geplakt(3 stuks)
daarna is het wachten op dat je opgehaald word voor de operatiekamer.
als je daar bent word je gevraagd of je op de operatietafel wil gaan zitten.
iedereen om je heen stelt zich even voor en vertelt je precies wat er gaat gebeuren. heel vriendelijk personeel wat je echt wel gerust weet te stellen!!! ( had ik *stresskipje wel nodig)
Je word aangesloten op de apparatuur, je krijgt een saturatiemetertje om je vinger, (zo'n vingerhoedje die je zuurstofgehalte in je bloed meet) en een bloeddrukband.
daarna moet je dus rechtop komen zitten, ik moest gewoon in langzit zitten.(dus benen languit) maar meestal vragen ze of je op de zijkant van de tafel wil komen zitten met afhangende benen.(maar ik was wel flexibel genoeg volgens hem haha)
zo krom mogelijk dus.(bolle rug) achter je komt de anesthesist zitten. Hij legt heel goed uit wat hij gaat doen. je kunt kiezen of je de huid verdoofd wil hebben voordat de ruggenprik toegepast word. De anesthesist zei dat dat gewoon nog een extra naald in je huid was, dus opzich zou hij voorstellen om het gewoon zonder te doen, maar ik mocht dus kiezen, moest zelf beslissen.
ik ben helemaal niet van de naalden, dus ik nam het maar van hem aan(maar de bloeddrukmeter en hartslagmeter waren flink aan het piepen dus ik zat er wel met een stress van hier tot tokio hahaha) dus zonder de huid te verdoven is de ruggenprik gezet.
eerst word de plek gezocht waar hij gezet moet worden. daarna word de plek schoongemaakt met een roze spulletje( voelt koud aan) het gevoel wat je dan krijgt bij het zetten van de prik is gewoon het gevoel van bloedprikken
tuurlijk lekker is anders, maar ik kan het absoluut niet omschrijven als pijnlijk. het was een fractie van een seconde even op je lip bijten net als met bloedprikken. je voelt na een paar seconden dan dat het in je tenen warm word, en je mag gaan liggen. dan voel je het door je hele benen warm worden en tintelen net alsof je benen slapen. binnen 2 a 3 minuten werkt het helemaal. je kunt je benen niet optillen en het tintelt en is warm. je kunt nog wel een tijdje druk voelen, maar geen pijn. (dat vertelden ze me ook en ik vond dat ook maar niets, ik wou gewoon helemaal niets voelen, maar achteraf sja ik voelde in de 3e minuut van de verdoving nog wel dat ze een band om mijn been deden, maar daarna voelde ik echt helemaal niets meer)
ik heb wel mee gekeken dus, en achteraf vond ik het heel interessant. je ziet geen bloed omdat het onder "bloedleegte" word uitgevoerd. dat is met een knie operatie meestal ook zo. ze doen dan een soort bloeddrukband om je been en die pompen ze dan op waardoor ze dus alles goed kunnen zien. dus ook als je niet tegen bloed kan, hoef je niet te beslissen om niet te willen meekijken. ook kun je gewoon er voor kiezen om niet mee te kijken, dan blijf je voor je uit kijken of draaien ze het beeldscherm bij, dan zie je dus helemaal niets, want je kunt niet rechtstreeks naar het operatiegebied kijken.(zit van dat blauwe doek voor.)
ik heb steeds aangegeven dat ik er enorm tegen op zag, en daar hielden ze rekening mee en legden alles heel goed uit. ik heb van te voren een tabletje gekregen waardoor ik wat rustiger werd, dat werkte ook erg goed. dan ben je gewoon een beetje suffig, maar er nog wel bij. misschien is dat wat. dan kan je wel mee kijken, maar ben je niet supergestressed meer. het spul heet "diazepam" en ik kreeg een tabletje van 10 mg. het overwegen waard, maar ik weetniet of je het mag hebben met je astma medicatie. dat zou je gewoon even aan je chirurg na moeten vragen.
het is een heel verhaal geworden maar mijn conclusie: ruggenprik, ik zou het zo weer doen! het viel me zo verschrikkelijk mee! (en ja ik heb ook de verschillende rampverhalen gehoord, maar weetje waarom die op internet staan? mensen willen iedereen laten weten dat hun het verschrikkelijk hebben gehad! en de verhalen van de mensen die het gewoon prima hebben gehad, sja die plaatsen ze niet zo snel.
heb je nog meer vragen of wil je nog het een en ander weten, schroom niet om me een PM te sturen, ik had het heel graag gehad dat iemand dat mij aangeboden had, ik wou zo veel mogelijk weten van hoe en wat en niet alleen van die rampverhalen lezen..
ook studeer ik fysiotherapie dus ik weet ook wel het een en ander van de lichamelijke klachten en de operaties.
dus wil je nog wat weten? vraag maar raak!
en ohja alvast heel veel sterkte en beterschap! 
Geplaatst 
Dan vraag je gewoon om een roesje en ga je lekker slapen.
, maar toen ik dacht van ach , joh zo pijn doet het helemaal niet.. toen voelde ik de andere prikken eigenlijk amper. Je moet je er vooral geen zorgen om maken , want daardoor ga je ook een stuk gespannerder zitten. En ja , ze zitten toch wel achter je om de prik te geven. Ik vloog al bijna tegen het plafond toen ze mijn rug gingen ontsmetten 
, maar toen ik eenmaal mezelf had gekalmeerd viel het allemaal reuze mee. Ik heb er amper wat van gevoeld. Eigenlijk moet je gewoon een heel gesprek beginnen met de zuster , er zat er 1 voor mij om me aan de praat te houden. En zei vroeg echt dingen waar ik overna moest denken. zoals wat heb je gisteren gegeten 
" , en ik lag gelukkig op een zaaltje. Met allemaal kniekneusjes. Ook een paar van mijn leeftijd (onder de 20) en die begonnen allemaal te ouwehoeren van , "en wat als je nu moet plassen dan " , waarop de zusters zeiden " dan moeten wij dweilen , want dat voel je niet " Maar dat was gewoon onzin , want je mag een paar uur voor de operatie niet drinken etc. Eigenlijk heb ik in het ziekenhuis best een leuke middag gehad , vond het alleen vervelend dat ik na de ok werd gebracht. en ik me ouders bij de deur zag staan kijken hoe ik wegreed 
