Die dokter vertelde me dat mijn pezen een opdonder hadden gehad, dat de vinger daaroms scheef stond en dat er verder niks aan de hand was en dat het vanzelf wel recht zou gaan trekken.
Ik hoefde verder geen foto's te maken, wat ik nogal vreemd vond. Hij zei dat ik de vinger moest intapen en dat het vrij snel weer genezen zou zijn.
Toch vertrouwde ik het niet helemaal en ben daarna naar mijn eigen huisarts geweest, die stuurde mij wel door naar het ziekenhuis voor foto's en mijn vinger bleek wel gebroken te zijn.

Hij zei: gewoon blijven intapen dan komt het vanzelf goed.
(meestal spalk je een vinger toch als hij gebroken is ????

Ik was niet echt tevreden over de genezing, het zou in 3 weken weer ''over'' moeten zijn. Ik ben nu 10 weken verder en hij staat nog net zo scheef en doet nog steeds erg pijn. Ook door het tapen knelt de zijkant van mijn vinger wat af en krijg ik er een dood gevoel in.
Vanochend maar wéer naar de dokter. Die vertelde mij toen dat er niks aan gedaan kon worden en dat mijn vinger altijd zo scheef zou blijven staan.

Ik vind dit echt heel apart...... Je vertrouwt erop dat een dokter er verstand van heeft, eerst wordt er een verkeerde conclusie getrokken en nu word ik aan mijn lot overgelaten en moet ik er maar mee leren leven.
Vroeg me af of er meer mensen ''ervaring'' met een gebroken vinger hebben gehad? Kan er echt niks aan gedaan worden??
