Moderators: Ladybird, Mjetterd, xingridx, ynskek, Polly, Hanmar
Javelin schreef:In het begin vond ik die piepjes ook niet fijn maar het gaf me daarna wel rust, werd ik afgesloten van de buitenwereld zodat ik me volledig kon concentreren.
Carlo, heel begrijpelijk hoor maar mijn psychotherapeute heeft mij nog nooit aangeraakt tijdens de sessies
Javelin schreef:Sorry Carola
Ik denk dat je het inderdaad zelf moet ervaren. Ik moet zeggen dat het bij mij heeft geholpen maar mocht je een gesprek aangaan dan weten zij gauw genoeg welke therapie voor jou geschikt is. Sterkte
Nu dat je het zegt Cayenne het leek meer op het tikken van een klok. Ik zat er op een gegeven moment wel tegenop om die koptelefoon weer op te moeten zetten, meer omdat je er soms even geen zin in hebt om er weer over te moeten beginnen maar de aanhouder wint (en heeft gewonnen).
Pollewoppy schreef:Ik ga het volgende week woensdag met mijn psycholoog bespreken. Ze heeft het trouwens zelf voorgesteld in mijn behandelplan.
Ik word nu al onrustig van het idee. Omdat ik bang ben voor de gevoelen denk ik...
En aan de andere kant vraag ik me wel af of ik wel mijn gevoelens onder woorden kan brengen enz. Ik stop het nu eigenlijk nog steeds weg.
C_arola schreef:Dan zou ik denken; beter tijdens de therapie bij mensen die weten dat het kan komen en ermee om weten te gaan dan ergens anders waar je je niet veilig voelt of mensen geen idee hebben wat ze moeten doen of juist niet.
Cayenne schreef:Ik heb de koptelefoon de vorige keer al opgehad om er aan te wennen, en ik kreeg geen piepjes te horen maar een soort van tikgeluid als van een klok.
Het was iig helemaal niet irritant en ik vond het eigenlijk wel prettig en ontspannend
Pollewoppy schreef:Ik vind het eigenlijk gewoon doodeng omdat ik bang ben voor hoe het zal gaan. Ik heb nu zoveel opgekropte boosheid in me. Wat als die tijdens de behandeling eruit komt?