Ik zat in de tram naar huis en toen we net bij de 1e halte wegreden begon ik me weer "raar" te voelen. (moet totaal 25 min. in de tram)
Ik werd heel licht in mijn hoofd en het werd steeds erger, ik hoorde de mensen nog amper en begon heel erg te trillen (kon nieteens meer een smsje versturen) ook deden mijn benen bijna niks meer en het leek net of ze niet van mij waren.
Hoe erger dat gevoel werd hoe erger ik begon te zweten (echt koud zweet) en ging ook steeds meer trillen.
Na ongeveer 20 min. zakte het gevoel een beetje en kon ik mijn benen weer wat beter voelen/bewegen en kwamen de geluiden weer beter tot mij.
Wel was in ineens helemaal doodop en viel gewoon bijna in slaap.
Toen ik de tram uit moest had ik echt het gevoel dat ik geen controle had over mijn benen en stond er gewoon van te huilen, Aangezien ik nog een stukje moest lopen naar huis maar mijn ouders dus op vaakntie zijn heb ik toch mijn moeder maar even gebeld om me naar huis te laten "praten".
Eenmaal thuis ben ik gaan liggen en was ik nogsteeds extreem moe.
De moeheid werd extreme misselijkheid en ik moest bijna overgeven.
Gelukkig heb ik net wel wat kunnen eten maar voel me nogsteeds een beetje "raar".
Heb flinke spierpijn in mijn benen en nogsteeds behoorlijk moe.
Dit heb ik dus al een paar keer eerder gehad en dacht eerst dat mijn suikergehalte te laag zou zijn..
Maar heb dat de laatste tijd gewoon goed in de gaten gehouden en neem van tijd tot tijd een dextro.
Ik zit er aan te denken om volgende week maar eens naar de dokter te gaan.. word er een beetje moedeloos van nu en vind het soms echt eng om in zo'n situatie buiten te zijn of net als nu alleen thuis te zijn..
Hopelijk hebben jullie misschien tips of ideën wat het zou kunnen zijn...
Sorry voor het lange verhaal maar toch bedankt voor het lezen
