Katharinaa schreef:Gem leuk verslag! Eten is blijkbaar ook wel belangrijk voor jou. Klinkt een beetje als een gastronomisch uitje ipv een ziekenhuisbezoek.
Zal heel eerlijk zijn: het verslag zat voor het grootste gedeelte nog onder de knop, heb 'geplakt' en daarna bewerkt
. Het is zo ongeveer het eerste wat mijn hongerige wolven-zonen vragen: "Wat heb je gegeten? Was het net zo smakeloos als ziekenhuisvoer?"
.
Maar eerlijk: ik geniet wel erg van goed en smakelijk eten. Ik lust veel, maar toch ook een zeikerd, en een ziekenhuis scoort bij mij vette punten als het menu goed is. En toch verlies ik steevast minstens anderhalf of twee kilo gewicht na een korte opname.
(maar guilty and honest: een vakantiehotel wordt o.a. beoordeeld op het cijfer en de recensies van het restaurant
)
Citaat:
Jammer dat het opbouwen toch minder snel mag dan je verwacht had. Hoe voel je je nu? Was de pijn direct beter na de operatie?
Tja ... ben na een dag thuis zitten afgevoerd naar het schip door één van mijn zonen. Ik had weinig pijn, deed een wandelingetje en omdat ik mét hernia wel kon fietsen, dacht ik dat dat zónder hernia helemaal prima zou zijn. Niet dus: elk ribbeltje en oneffenheid in de weg deed zeer. Thuis had ik ook een paar 'dat kan ik best' momentjes, dus ik hield me volgens de familie niet goed genoeg aan de regels / richtlijnen van de kliniek. Anders gezegd, ik interpreteerde dat volgens hen in mijn 'voordeel'. Afvoeren die moeder.
Dus nu op het schip, afgemeerd buiten de Kreekraksluizen op weg naar Antwerpen, vier korte wandelingetjes per dag met de (loslopende) hond op de dijk. That's it. (bijna)