Schuur_ schreef:Nou wat ik vandaag toch meemaakte...
Het is rommelmarkt in de stad en ik ging met mijn ouders, zus en haar vriend lekker rond struinen. Uiteraard mijn harige kids meegenomen. We zitten onderweg naar huis een ijsje te eten, aan de kant op een rustig deel van het terras en ineens komt er een kind aanrennen zoals alleen kinderen dat kunnen. Zo hard mogelijk met de voeten stampen en dat op 10cm van mijn hond, langs achter dan ook nog. Hond schrikt zich wild en springt met zijn 30kg bijna op schoot.
Ik zeg tegen het jongetje dat die moet oppassen en niet zo moet rennen dicht bij honden. Mijn moeder snoert me meteen de mond en ik zeg tegen haar dat als mijn hond uitvalt, dat ik het gevaarlijke poedersuiker hen en dat dus wil vermijden. Waarop mijn zus antwoordt “ja natuurlijk is het dan jouw schuld, het is jouw hond die dan bijt”. Nou, ik ben opgestaan en weggelopen.
Ouders zaten trouwens 5 tafels verder en de reden dat het jongetje zo rende was omdat er een koets passeerde en hij ‘paardje wou aaien’.
Echt, ik was even zo boos om die situatie. Dus opgestaan en weggelopen naar huis. Later toch naar de BBQ gegaan en werd er overdreven enthousiast op de honden gereageerd en werden ze volgestoken met koekjes. Maar oef, het schoot me toch even verkeerd naar binnen. Denk dat dit het gevoel is dat moeders hebben als er iets over hun kids woest gezegd. Toch een teken dat ik echt niet aan kinderen moet beginnen als ik al zo defensief wordt over de honden :’)
Vind 't al knap dat je zo rustig bleef (wat ik althans lees

), snap helemaal je "defensieve" houding hoor! Niet meer dan logisch ook want een dier kan niet praten en zeggen dat hij of zij het vervelend vind. Wij als baasjes moeten er voor waken dat andere mensen ze daarom met respect behandelen, want inderdaad wat vaak ook nog eens een probleem is, dat veel mensen geen gedrag kunnen lezen. De reactie van je zus is wel heel kortzichtig, denk om bij jou juist reactie uit te lokken, want ieder weldenkend mens snapt dat het kind de schuldige zou zijn in zo'n situatie.
Marjoow schreef:Heel veel ouders weten niks van dieren en hun reacties af volgens mij. Ik rijd een merrie die nogal gespannen kan zijn en onbekende mensen niet vertrouwd. Ik vind het dan ook niet goed als vreemde kinderen haar willen aaien plus dat ik altijd wil blijven stappen. Als ze stilstaat gaat ze dingen zien en is het nog maar de vraag of ze weer door wilt lopen zeg maar...
Maar ouders verwachten geen nee. Die komen op je af met de mededeling "ach hij/zij maf wel even aaien toch". Als ik dan "nee dat vindt ze niet leuk" zeg zijn ze verontwaardigd.
En ook met honden idd. Hoe vaak ik kinderen niet op honden zie afstormen. Katten net zo. De goedzakken worden maar rondgesleurd door de buurt terwijl het niet eens hun katten zijn. Ik zeg daar altijd wat van maar waarom leren ouders hun kinderen niet dat dieren niet altijd doen wat jij wilt?
Herkenbaar! Ben blij dat ik niet meer op een pensionstalling of elders waar veel kinderen komen sta daarom. Zo storend dat soort mensen. Meest vreemde wat mij ooit is gebeurt is dat ik mijn mini aan het poetsen was, zie mensen aankomen, ik loop even naar binnen om wat uit de zadelkamer te pakken, kom terug en ik zie de vader zijn kind optillen om dat kind op mijn pony te zetten.
Echt, hoe durf je denk ik dan. Nog los van het feit dat je met je klauwen van andermans dieren hoort af te blijven is het ook nog eens hartstikke link want ze hebben geen idee hoe een paard reageert. (En ik heb geen doodse sufbrave mini dus dat was niet leuk afgelopen

)
Ben er gelijk tussen gaan staan en gezegd dat we dat even mooi niet gingen doen.
Kind janken en vader boos, ik was een flauw mens en stelde me aan.
Waar ik me dood aan ergerde was ook altijd die stiekeme vlechten die kinderen door het hek heen maakten in de manen, of stiekem gras plukken en voeren, hondenbrokken geven zelfs.. en ongevraagd onder de omheining door, dat altijd maar willen aaien als je bezig bent en denken dat je een minimanege bent als ze maar genoeg geld neerleggen. NEEEEN.
Wat dat betreft heb ik het nu goed voor elkaar want er komt niemand meer bij alleen wijzelf.
