Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-11-15 16:16

Geplaatst: 10-11-15 16:16

Grit schreef:
Ik heb die behoefte (gelukkig) helemaal niet, ik weet niet hoe ik het uit moet leggen zonder dat het verkeerd klinkt, maar zo'n eeuwige zoektocht naar de grenzen van je kunnen, altijd meer willen, klinkt voor mij vermoeiend en forcerend. Geniet je dan nog wel van wat je hebt bereikt en mag/kun je het ook van jezelf loslaten als het tegen je gaat werken.
Ik heb met het ouder worden juist minder ambities/prestatiedrang door het besef dat ik andere dingen belangrijker vind in het leven. Wat voor mij ook nog steeds een harde leerschool is om mij inderdaad te richten op kwaliteit in plaats van kwantiteit, omdat ik een controlefreak ben en veel "moet" van mijzelf

Weet je de weg naar mijn doelstellingen is eigenlijk veel belangrijker dan het behalen van de doelstelling op zich. Juist die is iets wat ik niet zou willen missen door maar de weg van de gemakkelijkste weerstand te kiezen. Het geeft mij niet alleen veel trainingsplezier (veel meer dan gewoon een rondje joggen) maar maakt mij mentaal sterker, zelfverzekerder iets waar je ook naast het sporten veel aan hebt. Doelstelling behaald is als een kers op de taart maar zonder die kers is de taart ook lekker. Prestatiedrang en ook andere dingen in het leven belangrijk vinden staan elkaar absoluut niet in de weg. Voor mij is sporten veel meer dan voldoende bewegen en geeft mij dus ook veel meer dan dat ik alleen voldoende zou bewegen in de vorm van met regelmaat een rondje lopen en genieten van wat ik doe terwijl ik nooit zal weten wat ik allemaal nog maar kan en waar ik ook van kan genieten.

**Geplaatst**: 10-11-15 16:46

Geplaatst: 10-11-15 16:46

Dat klinkt ook begrijpelijk. Al is het voor mij niet herkenbaar.
Er gaat op deze manier ook steeds meer tijd in zitten. Na een uurtje lopen ben ik er wel weer klaar mee en wil ik die dag nog tig andere dingen doen.

Mijn vader is als 50+ begonnen met hardlopen en liep halve marathons. Het stoorde hem dat hij elke keer net niet zijn streven haalde tijdens een wedstrijdloop. Ik vond het soms doodeng en zei dat ik hem vooral graag gezond over de finish zag komen.
Tijdens een loop is de man die voor hem liep dood neergevallen (hartstilstand). Erg triest. En al hoeft het niet door het hardlopen te komen, het was een eyeopener voor mijn vader. Ik ben eerlijk gezegd blij dat hij nu als 65+ geen wedstrijden meer loopt en gewoon een rondje maakt als het uitkomt.

**Geplaatst**: 10-11-15 18:12

Re: Hardlopen deel 3

Geplaatst: 10-11-15 18:12

Ik snap Greetje ook wel hoor. Helaas lukt het mij nu niet omdat ik weer thuis woon. Toen ik dit voorjaar op mezelf woonde, vond ik het ook heerlijk om mezelf uit te dagen. De eerste paar keer dat ik intervallen liep was ik zo enorm kapot, maar het feit dat ik had doorgezet gaf me heel veel voldoening.

Nu moet ik genoegen nemen met minder, er zijn inderdaad ook andere dingen in het leven die hun aandacht eisen. Zo heeft iedereen ook zijn ideaal.

**Geplaatst**: 10-11-15 18:53

Re: Hardlopen deel 3

Geplaatst: 10-11-15 18:53

Er zijn meer mensen die slapen of op de bank aan een hartstilstand overlijden dan tijdens het hardlopen. Dus daar hoef je het niet voor te laten. Ik ben zelf hartpatiënt, dat ik gewoon alles kan doen komt door de overcapaciteit die ik opgebouwd heb door het sporten.
Niet iedereen is even fanatiek en niet iedereen hoeft even fanatiek te zijn. Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde. Maar voor het lichaam is het wel beter gevarieerd en ook in de hogere hartslagzones te trainen. Door enkel rustige duurtraining schijnt het lichaam extra cortisol aan te maken wat zeker op middelbare leeftijd zal leiden tot vetopslag in de buik. Iets wat je dus zeker niet wil. Dus ook al ben je niet fanatiek, hoef je geen podium plaatsen te lopen voor jezelf of pr's te verbeteren dan is het toch beter om wel gevarieerd te trainen dus duurloopjes afwisselen met vaartspel, interval trainingen, wisselduurlopen etc.
Ik vind het dus jammer dat net als de vader van Grit zich meer laat beperken door de angst voor wat er zou kunnen gebeuren dan dat nodig is. Tegenwoordig draai je als 65 plusser nog volop mee in de maatschappij en ook op het sportveld. Kijk maar eens bij uitslagen in wedstrijden wat veel 65plus mannen nog doen. Moet je nagaan wat ze met dat sportieve lichaam nog meer allemaal kunnen op die leeftijd. Achter de geraniums gaan zitten kan altijd nog.
Maar het kwam op een ander topic over hardlopen op dit forum ook al te spraken, veel mensen grijpen elk excuus (of het nu leeftijd of gezondheidsproblemen of drukte van werk of kinderen is) aan om zichzelf maar niet te hoeven uitdagen. En daar hoef je ook geen excuus voor te bedenken, je mag er gewoon voor uitkomen dat je er geen zin in hebt om er tijd en moeite in te investeren. Maar zonde is het wel dat sommige mensen zich daardoor als zo vroegtijdig gedeeltelijk laten afschrijven. En het is zonde dat sommige mensen zelfs nooit ervaren hoe fijn het is om jezelf uit te dagen (en dat los van of je je doelstelling haalt of niet).

**Geplaatst**: 10-11-15 19:23

Re: Hardlopen deel 3

Geplaatst: 10-11-15 19:23

Gezondheid vind ik een geldige reden en geen excuus. Vind het wat kort door de bocht Greetje

**Geplaatst**: 10-11-15 19:55

Geplaatst: 10-11-15 19:55

Greetje63 schreef:
Ik vind het dus jammer dat net als de vader van Grit zich meer laat beperken door de angst voor wat er zou kunnen gebeuren dan dat nodig is. Tegenwoordig draai je als 65 plusser nog volop mee in de maatschappij en ook op het sportveld. Kijk maar eens bij uitslagen in wedstrijden wat veel 65plus mannen nog doen. Moet je nagaan wat ze met dat sportieve lichaam nog meer allemaal kunnen op die leeftijd. Achter de geraniums gaan zitten kan altijd nog. .

Hoho, dat interpreteer je erg verkeerd en ik vind het ook kwalijk dat je je eigen verkeerde conclusies refereert aan mijn vader -O-

En dan ook nog eens koppelen met een leven achter de geraniums, waar haal je dat nu weer vandaan $:\$ . Erg generaliserend, ik ken eerlijk gezegd niemand die achter de geraniums zit, alleen mijn demente oma, maar dat is een triest verhaal.

Mijn vader is nog steeds een sportieve man met wandelen, fietsen, hardlopen, tennissen en rondjes over de golfbaan (zonder karretje

). En dat elke week, hij maakt goed gebruik van zijn pensioen. Hij heeft zich zelfs laten overhalen een blokje om op de skeelers te gaan.
En ik heb erbij gezet dat de hartstilstand niet door het lopen hoeft te komen, wij weten maar al te goed dat dit overal kan gebeuren.
Mijn vaders andere kijk zit niet gekoppeld aan angst! Maar aan het besef dat er belangrijkere dingen zijn in het leven dan de frustratie dat je je marathon niet in je streeftijd loopt. En hij is gewoon doorgegaan met zijn sportieve leven, maar hoeft niet perse meer zijn grenzen te verleggen en geniet van wat hij doet.

De reden dat ik blij ben dat hij geen wedstrijden meer loopt (wat hem er overigens niet van zou weerhouden), is dat ik soms niet fijn vond om te zien hoe het met 30 graden over zijn grenzen ging. Want als hij liep, dan was dit ook ambitieus.
Vorig jaar heeft hij nog samen met mijn broer een wedstrijdloop gelopen in Amerika. En dit was vooral leuk om dit samen te doen, de tijd was geen punt.

Ik proef wel vaker tussen jouw berichten door dat je niet gecharmeerd bent van ons halfslachtige lopers. Dat mag. Maar er is niks mis mee om ook daar respect voor op te brengen. Op mijn manier investeer ik in een gezonde levensstijl en ik blij dat ik daarbij niet hoef te presteren.

Laatst bijgewerkt door Grit op 10-11-15 20:01, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-11-15 19:59

Geplaatst: 10-11-15 19:59

MISTRAL94 schreef:
Gezondheid vind ik een geldige reden en geen excuus. Vind het wat kort door de bocht Greetje

Natuurlijk is gezondheid een goede reden maar het wordt vaak ongegrond als reden gebruikt. Zo moet je bv niet niet gaan lopen omdat je astma hebt maar moet je juist gaan lopen omdat je astma hebt. Daar wordt je gezondheid namelijk beter van. En in heel veel gevallen is dat zo. En ik zeg niet dat het dan altijd gemakkelijk is maar je moet dergelijke hindernissen niet als drempels zien maar als persoonlijke uitdaging.
Dus nee niet kort door de bocht, en ik praat ook niet voor alles en iedereen. Iedere situatie is uniek. Maar ik praat over wat ik veel in mijn omgeving zie, ik wel sporten maar......... waarvan ik zo inschat dat het vaak redenen zijn waarom je beter wel zo kunnen gaan sporten.

**Geplaatst**: 10-11-15 20:03

Geplaatst: 10-11-15 20:03

Grit schreef:
Greetje63 schreef:
[

Ik proef wel vaker tussen jouw berichten door dat je niet gecharmeerd bent van ons halfslachtige lopers. Dat mag. Maar er is niks mis mee om ook daar respect voor op te brengen. Op mijn manier investeer ik in een gezonde levensstijl en ik blij dat ik daarbij niet hoef te presteren.

Dat is dan weer een interpretatie van jouw die nergens op slaat. En wat betreft je vader vind ik het inderdaad jammer dat hij niet meer de wedstrijd uitdaging aan wil gaan omdat hij zijn streven misschien niet kan halen. Maar als hij daar zelf tevreden mee is dan is het wat mij betreft natuurlijk prima. Zolang er maar door de omgeving van hem niet verkondigd wordt dat hij maar beter niet meer naar scherpe tijden kan streven. Want dan demotiveer je hem en dat is zonde. En dat proefde ik nu weer een beetje uit je bericht dat jij het maar niets vond dat je vader als 65plusser nog hard zijn best deed voor een goede tijd. Maar ik kan dat natuurlijk verkeerd geïnterpreteerd hebben.

**Geplaatst**: 10-11-15 20:19

Geplaatst: 10-11-15 20:19

Ik vond het vooral behoorlijk respectloos dat je conclusies trekt als zijnde angst en achter de geraniums zitten terwijl ik dat nergens schrijf. Ik zou ervoor tekenen als ik alles nog kan, wat hij nu nog allemaal doet op zijn leeftijd.

Dat jij het jammer vind dat hij dit niet meer doet vind ik passend in het beeld wat ik hier van jou krijg. Maar eerlijk is eerlijk, ik zie dan toch veel liever de manier waarop mijn vader nu bezig is met zijn sporten. Ik zie daar veel meer plezier bij.
Hij heeft andere manieren gevonden om sportief bezig te zijn. Ook dit is zijn eigen proces geweest, maar ik vind het knap dat hij de prestatiedrang los heeft kunnen laten, terwijl hij dat zeker heeft gehad.
En wat ik al zei, hij zou zich voor of door mij hierin niet in laten afremmen, daar is hij een te volwassen zelfdenkende man voor.

Ik ben de minst sportieve fanatiekeling in ons gezin als het gaat om presteren/ambitie. Zowel mijn ouders als broer als neven waarmee ik ben opgegroeid hebben allemaal op een aardig niveau gesport. Behalve ik, ik was het huppelende meisje op de tennisbaan, de olifant op balletlessen en zat al snel tussen de pony's. Gelukkig hebben mijn ouders mij hier ook niet in gepusht.

**Geplaatst**: 10-11-15 20:21

Geplaatst: 10-11-15 20:21

Greetje63 schreef:
[Dat is dan weer een interpretatie van jouw die nergens op slaat

Gelukkig dan maar, dan ben ik blij dat ik er wat dit betreft naast zit.

**Geplaatst**: 10-11-15 20:26

Geplaatst: 10-11-15 20:26

Alsof grenzen opzoeken gebonden is aan wedstrijden.

Wees blij dat jij kan lopen zoals je loopt en dat je gezondheid niet tegen je werkt Greetje. Dat had namelijk ook gekund.

**Geplaatst**: 10-11-15 21:15

Geplaatst: 10-11-15 21:15

Greetje63 schreef:
Maar het kwam op een ander topic over hardlopen op dit forum ook al te spraken, veel mensen grijpen elk excuus (of het nu leeftijd of gezondheidsproblemen of drukte van werk of kinderen is) aan om zichzelf maar niet te hoeven uitdagen. En daar hoef je ook geen excuus voor te bedenken, je mag er gewoon voor uitkomen dat je er geen zin in hebt om er tijd en moeite in te investeren. Maar zonde is het wel dat sommige mensen zich daardoor als zo vroegtijdig gedeeltelijk laten afschrijven. En het is zonde dat sommige mensen zelfs nooit ervaren hoe fijn het is om jezelf uit te dagen (en dat los van of je je doelstelling haalt of niet).

Weet niet of ik me aangesproken moet voelen, maar aangezien ik onopzettelijk deze discussie heb voorzaakt zal ik toch even reageren.

Dat ik niet altijd grenzen op zoek, wil niet zeggen dat ik nooit grenzen op zoek en zelfs wanneer ik ze niet opzoek betekent dat niet direct dat ik mezelf niet uitdaag. Ik train bijna niet, maar ik hoop toch mijn PR te verbeteren. Dat ik daar minder voor over heb dan jij is toch niet zo erg? Dat zijn geen excuusjes en ik schrijf mezelf niet vroegtijdig af, maar het jagen naar de grens is voor mij gewoon geen prioriteit. Plezier is voor mij het allerbelangrijkst; dan weet ik dat het iets is dat ik op de lange termijn kan en wil volhouden. Kan mezelf nu wel tot het uiterste brengen, maar met zo intensief trainen gaat voor mij de lol er al snel af.

Jij vindt dat juist wel leuk en ik vind het fijn voor je dat je daar zoveel voldoening uit haalt. Misschien omdat je door je hartkwaal nu meer prestatiedruk voelt om aan jezelf te laten zien wat je allemaal nog kan, omdat je weet hoe het voelt om het allemaal kwijt te raken? Of in ieder geval de angst daarvoor?

Iedereen loopt en traint op zijn eigen manier met een ander doel voor ogen en het is toch juist super dat iedereen in dit topic sportief bezig is? Sommige trainen heel intensief, andere bijna niet. Sommige zijn heel snel, andere betere duurlopers en weer andere doen graag obstacle races. We lopen met de hond, voor de gezelligheid, om af te vallen, met een bepaald doel voor ogen, om buiten te zijn, voor de ontspanning, etc., etc.

We lopen om te lopen; het hoe en waarom maakt toch niet uit?

**Geplaatst**: 10-11-15 23:12

Re: Hardlopen deel 3

Geplaatst: 10-11-15 23:12

Ik ben begonnen omdat ik wat wilde afvallen en nu vind ik het gewoon heerlijk om mijn hoofd leeg te maken. Zeker nu mijn paard geblesseerd is en ik niet kan rijden. De runs doe ik vooral voor de gezelligheid, om eens ergens anders te lopen en als ik me goed voel probeer ik mijn pr te lopen.

Nu ik een goede loopconditie heb vind ik het ook leuk om mijn afstand te vergroten. Ik ben benieuwd tot waar ik ga komen, maar ik zet mezelf echt niet onder druk. Het is geen moetje.

**Geplaatst**: 11-11-15 08:46

Geplaatst: 11-11-15 08:46

MISTRAL94 schreef:
Alsof grenzen opzoeken gebonden is aan wedstrijden.

Wees blij dat jij kan lopen zoals je loopt en dat je gezondheid niet tegen je werkt Greetje. Dat had namelijk ook gekund.

Mijn gezondheidsproblemen vormen voor mij een persoonlijke uitdaging. Maar die uitdaging zal zeker zo groot zijn als bij vele anderen met zeer serieuze gezondheid problemen,maar die die uitdaging veelal niet aan gaan. Mogelijk doordat ze er geen zin in hebben of behoeft aan hebben. Dat is prima. Maar veel vaker nog beperkt door de weerstand van de directe omgeving. En mijn ervaring is dat medici het vaak ook wel handig vinden als je je bij voorbaat maar gelijk buiten spel zet. (en dan spreek ik direct uit eigen ervaring)

**Geplaatst**: 11-11-15 08:53

Re: Hardlopen deel 3

Geplaatst: 11-11-15 08:53

En even nog vermelden , ik heb nergens gezegd dat iedereen fanatiek zou moeten trainen om grenzen op te zoeken. Een ieder bepaald dat voor zichzelf en doet waar die denkt het meeste plezier aan te beleven. Ik geef alleen aan dat hardlopen echt als sport zien een grote toegevoegde waarde kan zijn in de plezier belevenis van het hardlopen maar ook dat het op een niet zo eenzijdige manier het lopen te beoefenen (niet steeds een zelfde afstand in het zelfde tempo) een veel grotere positieve invloed heeft op gezondheid dan enkel het bewegen in de vorm van steeds het lopen op een relatief rustig tempo. En dat er zelfs onderzoeken zijn die beweren dat enkel duurtraining je cortisol waardes zou verhogen en dus zelfs een negatief effect zou hebben.
Nu raak ik nooit in paniek van een enkel onderzoek maar omdat er inmiddels meerdere studies die kant op wijzen en ik zou zelf op die manier trainen dan zou het voor mij wel een reden zijn om eens kritisch naar die onderzoeken en kritisch naar mijn eigen manier van lopen te kijken. En dat terwijl ik niet sport voor mijn gezondheid maar puur voor mijn plezier. Maar ja om dan lang dat plezier te kunnen beleven moet je natuurlijk wel een zo gezond mogelijk lichaam hebben.

**Geplaatst**: 11-11-15 12:42

Geplaatst: 11-11-15 12:42

Greetje63 schreef:
MISTRAL94 schreef:
Alsof grenzen opzoeken gebonden is aan wedstrijden.

Wees blij dat jij kan lopen zoals je loopt en dat je gezondheid niet tegen je werkt Greetje. Dat had namelijk ook gekund.

Mijn gezondheidsproblemen vormen voor mij een persoonlijke uitdaging. Maar die uitdaging zal zeker zo groot zijn als bij vele anderen met zeer serieuze gezondheid problemen,maar die die uitdaging veelal niet aan gaan. Mogelijk doordat ze er geen zin in hebben of behoeft aan hebben. Dat is prima. Maar veel vaker nog beperkt door de weerstand van de directe omgeving. En mijn ervaring is dat medici het vaak ook wel handig vinden als je je bij voorbaat maar gelijk buiten spel zet. (en dan spreek ik direct uit eigen ervaring)

Ik ben door meerdere cardiologen gezien, en stuk voor stuk hebben ze aangeven dat blijven sporten heel belangrijk is. Ik heb maanden een hartrevalidatie programma gevolgd in het revalidatiecentrum, ik was de jongste in de groep, en in die groep zaten echt wel hopeloze gevallen en zelfs die zijn weer aan het sporten gezet wel iedereen naar eigen kunnen. Maar juist daar moest je leren je grenzen te bewaken en de gevolgen te ervaren als je wel over je grenzen heen gaat. Ik herken jou verhaal dus absoluut niet wat betreft medici maar ook niet in in behoorlijke mate je grenzen op te zoeken. Maar goed zoveel mensen zoveel meningen.

**Geplaatst**: 11-11-15 14:45

Re: Hardlopen deel 3

Geplaatst: 11-11-15 14:45

Alleen al het feit dat men mijn hartslag zonder meer wilde begrenzen met een ondergrens van 60 en een bovengrens van 150 maakt sporten al vrijwel onmogelijk. Je moet al aardig medische kennis hebben EN mondig zijn medici van een standaard beleid af te krijgen en een op de persoon gericht beleid toe te passen.
Daarnaast is nog ver voor de diagnose gesteld werd me door meerdere medici afgeraden is om intensief te sporten. Maar niemand kon mijn vertellen waarom beter van niet en kon mij ook niet vertellen dat de risico's kleiner waren dan wanneer ik niet zou sporten.
Ook nu weer loop ik tegen 'problemen' aan die eigenlijk helemaal geen problemen hoeven zijn. Maar puur financiële kwesties zijn. Of te wel feitelijk wil men dat ik kwaliteit van leven inlever om te bezuinigen op kosten. De adviezen die je dan krijgt zijn dus niet op persoonlijke en gezondsheidgronden maar puur om het financiële plaatje rond te krijgen waar de arts ook weer verantwoording voor af moet leggen.
Of te wel je krijgt een duur medisch hulpmiddel maar mag hem niet ten volle benutten omdat die dan te vroeg afgeschreven is en dus eerder vervangen moet worden. En bij iemand die het medisch hulpmiddel enkel als stand bij functie krijgt en er dus veel langer mee kan doen omdat hij of zij hem niet of nauwelijks nodig heeft gewoon zonder problemen voor een nieuwe in aanmerking komt omdat die er veel langer mee kan doen.
Mijn ervaring is dat medici je graag in beweging houden en uiteindelijk ook wel enthousiast zijn over de mogelijkheden van intensief sporten maar niet echt zelf de mogelijkheden aandragen en vaak ook niet de kennis hebben om de randvoorwaarden te creëren. En dat je zelf actie op zoek moet naar sportcardiologen, zelf contact opnemen met de fabrikant van het medisch hulpmiddel om alles optimaal te kunnen benutten.

**Geplaatst**: 12-11-15 08:08

Geplaatst: 12-11-15 08:08

Grenzen? De friese grens overschrijdt ik dagelijks, telt dat?

Met hardlopen zoek ik mijn grenzen niet zo op. Ja, ik loop nog net even een stukje door als ik denk 'mag ik -please- even wandelen', maar dat is het dan ook. Wel probeer ik elke keer te verbeteren, dat kan zijn iets versnellen, iets verder of net even het dijkje op. Hadlopen is voor mij ontspanning, frisse neus halen, hoofd leeglopen, darmperistaltiek stimuleren, conditie verbeteren en de verbranding stimuleren. Ik houd er plezier in als een ronde me goed afging, en ik trots merk dat het me makkelijk afging en de winst te tellen. Ja winst, ik merk ook verbetering zonder dat mijn grenzen zijn opgezocht. Ik rond zo positief af en heb dan helemaal zin in de volgende training. Als ik grenzen heb moeten overschrijden dan vind ik het niet leuk, omdat ik mijn doel niet heb gehaald, dat voelt falend en dat demotiveerd mij enorm. Net als met paardrijden, je moet stoppen als het goed gaat en niet daar al aan voorbij zijn.
Maar zoals ik al zei, betekent dat niet dat ik altijd maar eem suf rondje doe. Ik heb verder ook geen zin om veel meer dan 45-60min te lopen, ik heb al eerder voldoening. Ik wil eigenlijk niet langduur lopen omdat dat mijn fitnessdoelen in de weg staat.

Of dit minder gezond is dan steeds grenzen opzoeken zal me een zorg zijn, maar ik betwijfel dat ook.

**Geplaatst**: 12-11-15 14:27

Re: Hardlopen deel 3

Geplaatst: 12-11-15 14:27

Nee de Friese grens is geen echte grens, maar als de Belgisch-Nederlandse grens wel mee telt overschrijdt ik heel vaak grenzen. Ze hebben hier ook een wedstrijd waarbij je gedurende een 10km geloof ik 18 keer de grens overschrijdt. Lol zo moeilijk hoeft het dus niet te zijn.

**Geplaatst**: 17-11-15 23:24

Re: Hardlopen deel 3

Geplaatst: 17-11-15 23:24

Hier zorgt het hardlopen helaas ook wel beetje voor hartproblemen, maar dan van een andere orde: eerder hartzeer. Ik ben sinds juli lid van een joggingclub, en sinds augustus al in het bestuur (op vraag van de drijvende kracht achter die club). Nu steekt dit de ogen uit van de echtgenote van één van de bestuursleden. Inmiddels is/was ze ook in het bestuur, maar zij en haar man proberen constant de andere bestuursleden op te stoken achter mijn rug (wat gelukkig niet lukt).

Ze had nu het lumineus idee om de taken te verdelen, die deed dit, die deed dat, zij zou wel het geld beheren, en ik kreeg... niets, want ik was toch maar aan het infiltreren en aan het proberen bij iedereen op een goed blaadje te staan.

Iemand van het bestuur vroeg een evaluatie van onze looppetten, en ze vond het ongepast dat ik hierover een mening had, want ik wist nog maar een maand dat we petten hadden... maar ik had er intussen al 14 dagen één, dus kon wel degelijk oordelen.

Het nieuwe assortiment loopbroeken met logo wordt binnenkort verkocht, maar we hadden nog geen demo modellen. Ik had nog geen lange loopbroek, dus ene besteld. Nu vindt madam het niet kunnen dat ik al zo'n broek heb en zij niet... terwijl ik ze de volle pot betaald heb.

Gelukkig is ze nu uit het bestuur gestapt, maar iemand probeerde haar op andere gedachten te brengen, en ik vrees dat het zal lukken. Vind het heel moeilijk om hiermee om te gaan. Ik doe alsof mijn neus bloedt, want ik krijg haar mails doorgestuurd van de verantwoordelijke, maar zij weet niet dat ik die ook te lezen krijg. Ze doet het allemaal achter mijn rug om, niet in mijn gezicht. En intussen is één van de brave zielen uit het bestuur ook opgestapt omdat ie de hele commotie beu is. En het was zo'n fijne groep...

**Geplaatst**: 17-11-15 23:31

Re: Hardlopen deel 3

Geplaatst: 17-11-15 23:31

Wat een gedoe zeg! Ik hoop dat het gezellig blijft..

**Geplaatst**: 18-11-15 16:10

Re: Hardlopen deel 3

Geplaatst: 18-11-15 16:10

Wie heeft de gouden tip voor mij voor goede hardloopsokken? Ik heb verschillende geprobeerd en ik krijg steeds gaten bij de grote teen. Vandaag had ik voor het lopen mijn nagels geknipt en weer een gaatje in de sok... wel heerlijk gelopen trouwens. Ik ben al bijna toe aan een wedstrijd van 10 km. Die wil ik lopen als ik de 12 km makkelijk kan volhouden. Vandaag heerlijk gelopen. 9.3 km in 56 minuten.

**Geplaatst**: 18-11-15 18:40

Re: Hardlopen deel 3

Geplaatst: 18-11-15 18:40

Netjes hoor Sv! Fijn dat het zo lekker gaat

Ik loop met compressiesokken van de drogist voor lange vluchten. Echt heel fijn en blijven lang goed.

Ik mis het lopen echt. Heb vorige week mijn enkelbanden gescheurd en loop nu op krukken (mijn man ook met zijn enkelbreuk) Lekker hardloop stel zijn wij

**Geplaatst**: 18-11-15 20:43

Re: Hardlopen deel 3

Geplaatst: 18-11-15 20:43

vandaag weer lekker gelopen. Ik moet dit echt eens gaan volhouden, hardlopen is zo fijn!

**Geplaatst**: 18-11-15 21:08

Re: Hardlopen deel 3

Geplaatst: 18-11-15 21:08

Ik vind de sokken van asics heel fijn.

Wie loopt er hier met compressiekousen en waarom? En van welk merk?