heleen06 schreef:Mijn ervaring is dat het ook wel verandert. Qua werk kon ik vooral niet wachten om weer te beginnen, ik ben al voor mijn verlof afgelopen was weer halve dagen gaan werken. Oma past graag op en door te werken voelde ik me weer mezelf (wat tijdens de zwangerschap echt niet zo was).
Qua paarden en andere sociale activiteiten dat verandert wel. We hebben 2 eigen paarden. Ik heb borstvoeding gegeven door te kolven ruim een jaar. Dat maakt dat je dus niet zomaar 6-8 uur weg kunt, zeker de eerste maanden is dat echt wel plannen. Dus voeding dan kun je een paar uurtjes wat doen, maar uiterlijk 3 uur later is de volgende voeding al weer. In het begin kun je wel prima de baby meenemen, ze slapen of zijn wakker overal. Maar dat wordt op een gegeven moment ook anders. We gaan nu ook graag samen, ze is nu 1,5. Maar dat betekent dat 1 van ons constant een oog op haar moet hebben. Of ze niet bij de paarden inloopt of zichzelf onderdompelt in de waterbak en ze mag ook graag een beetje vermaakt worden. Toch is het ook echt geweldig om het zo samen te doen, ze helpt op haar manier graag mee.
De baby meenemen zie ik dan weer niet zo zitten als ze nog zo jong zijn. Ben toch bang voor ongelukken en zal dan toch meer met mijn baby bezig zijn dan met de paarden denk ik. In principe is mijn vriend ook vrij op de dagen dat ik naar stal ga, dus ik hoop met kolven of afwisseling met kunstvoeding (zijn er sowieso nog niet uit of we volledig borstvoeding gaan proberen of gewoon voor een combi gaan) dan gewoon naar stal te gaan. Scheelt denk ook al dat ik in principe alle dagen samen met de eigenaresse doe, dus dat ik langzaam kan opbouwen.
Wel fijn om te lezen hoe anderen het weer ervaren die eerste periode als moeder. Lijkt mij geweldig, maar inderdaad ook best lastig om in ene een heel nieuw ritme te moeten vinden met zijn 3e.
@Lady mooi buikje al, ik denk dat mijn buikje nu vergelijkbaar is met de jouwe al ben ik net 22 weken. Maar moet zeggen dat de meeste die mij niet kennen verbaast zijn als ik zeg zwanger te zijn en dan standaard nog reageren met "maar dan zeker wel pas net?"
Laatste weken groeit mijn buik wel steeds iets sneller lijkt het en waar ik de eerste weken praktisch niet aan kwam, zit er nu in totaal 7,2 kg bij. Was toch best even pijnlijk om nu boven de 70 kg te zijn, maar is voor een goed doel hou ik mijzelf maar voor
Zijn er meer hier die toch wat moeite hebben met hun veranderende lijf/toenemende gewicht? Ik hoop dat als mijn buik straks echt wat duidelijker een zwangere buik is, ik mij weer wat zekerder in mijn lijf ga voelen en trotser wordt op mijn lijf/buik. Nu voel ik mij vooral dik en lomp