Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Daphara schreef:Een plant maakt ook hormonen aan en verteert ook voedingsstoffen. Kortom, ik vind dit geen aanwijzing dat hersendode mensen of liever gezegd lichamen iets voelen.Er zijn ook hormonen nodig voor een zwangerschap en voeding/spijsvertering van de moeder.
Askja schreef:Een plant maakt ook hormonen aan en verteert ook voedingsstoffen. Kortom, ik vind dit geen aanwijzing dat hersendode mensen of liever gezegd lichamen iets voelen.
Voor mij stopt het leven daar waar het bewustzijn onomkeerbaar stopt. Er zijn vast uitzonderingen waarbij hersendood verklaarde mensen weer tekenen van leven gingen vertonen. Of zelfs tekenen van bewustzijn. Maar om daar conclusies aan te verbinden moet je de context van e.e.a. tot in detail kennen en alle emoties van betrokkenen uit kunnen filteren. Dat is niet mogelijk. En dan blijft er een hoop ruimte voor suggestie, invulling en wishfull thinking.
Onali schreef:Hoe kom je nu weer bij die onzin.
Hersendood is niet enkel voor donoren
Dat is een gewoon normaal bestaand medische term.
Askja schreef:Daphara schreef:Een plant maakt ook hormonen aan en verteert ook voedingsstoffen. Kortom, ik vind dit geen aanwijzing dat hersendode mensen of liever gezegd lichamen iets voelen.Er zijn ook hormonen nodig voor een zwangerschap en voeding/spijsvertering van de moeder.
Voor mij stopt het leven daar waar het bewustzijn onomkeerbaar stopt. Er zijn vast uitzonderingen waarbij hersendood verklaarde mensen weer tekenen van leven gingen vertonen. Of zelfs tekenen van bewustzijn. Maar om daar conclusies aan te verbinden moet je de context van e.e.a. tot in detail kennen en alle emoties van betrokkenen uit kunnen filteren. Dat is niet mogelijk. En dan blijft er een hoop ruimte voor suggestie, invulling en wishfull thinking.
Daphara schreef:Ik heb het toch ook nergens over voelen?
Ik heb het over de definitie van "wat is leven en wat is dood" en dat is niet voor iedereen hetzelfde.
Een plant die hormonen aanmaakt, zoals jij het zegt, leeft toch ook, ook al heeft het geen hersenen?
Voor mij leeft een mens zolang die een kloppend hart heeft, de cellen zich delen, hormonen aangemaakt worden, voedingsstoffen verwerkt worden, de nieren het bloed opschonen, ect.
IMANDRA schreef:Daphara schreef:Ik heb het toch ook nergens over voelen?
Ik heb het over de definitie van "wat is leven en wat is dood" en dat is niet voor iedereen hetzelfde.
Een plant die hormonen aanmaakt, zoals jij het zegt, leeft toch ook, ook al heeft het geen hersenen?
Voor mij leeft een mens zolang die een kloppend hart heeft, de cellen zich delen, hormonen aangemaakt worden, voedingsstoffen verwerkt worden, de nieren het bloed opschonen, ect.
Het mens leeft in die definitie dus nog. Maar leeft de persoon nog als de hersenen niet meer werken? Oprechte vraag, ben benieuwd naar je antwoord
Onali schreef:Hoe kom je nu weer bij die onzin.
Hersendood is niet enkel voor donoren
Dat is een gewoon normaal bestaand medische term.
En over voedsel verteren.
Ze krijgen intraveneuze voeding, geen boterham.
Net als dat ze hormonen toegediend krijgen.
IMANDRA schreef:De definitie 'hersendood' is iirc inderdaad ontstaan uit juridische overwegingen i.v.m. overlijden en euthanasie. Het is volgens mij niet ontwikkeld speciaal voor het donorschap.
Avalanche81 schreef:...Dat het voor jou anders is, is niet relevant voor de wetenschap. Daar veroordeel ik je niet mee, maar jouw beleving verandert niets aan bewezen feiten.
Nikass schreef:beert schreef:Het kan inderdaad best zijn dat als straks meer bekend is over de werking van hersens, dat mensen minder snel hersendood verklaard worden.
Dus het kan zijn dat ze nu onterecht hersendood verklaard worden?
Nikass schreef:IMANDRA schreef:Heeft ook totaal geen zin om 'wat als' te roepen nu, want dan kan je over alles waar je niet 100% vanaf weet (en dat is véél, zou je nog verbazen) geen goede beslissingen meer maken.
Natuurlijk wel. Je kunt prima goede beslissingen nemen in de wetenschap dat je niet alles weet.
beert schreef:Nikass schreef:Dus het kan zijn dat ze nu onterecht hersendood verklaard worden?
Het kan zijn dat er andere meetmethoden komen of betere behandelmethodes, waardoor er activiteit wordt gemeten in de hersenen die nu niet opgemerkt wordt. Dus ja, dat kan.
Maar dan nog, we moeten het doen met de kennis die we nu hebben. We kunnen moeilijk iedereen invriezen in afwachting van "mogelijk betere behandelmethodes". Ik persoonlijk word liever "bevrijd" uit mijn lichaam als er geen hoop op redelijk herstel is dan dat nabestaanden nog 20 jaar naast me zitten.
Nikass schreef:beert schreef:Het kan zijn dat er andere meetmethoden komen of betere behandelmethodes, waardoor er activiteit wordt gemeten in de hersenen die nu niet opgemerkt wordt. Dus ja, dat kan.
Maar dan nog, we moeten het doen met de kennis die we nu hebben. We kunnen moeilijk iedereen invriezen in afwachting van "mogelijk betere behandelmethodes". Ik persoonlijk word liever "bevrijd" uit mijn lichaam als er geen hoop op redelijk herstel is dan dat nabestaanden nog 20 jaar naast me zitten.
Maar dat is een andere discussie.
Het gaat er hier om dat ik steeds heb aangegeven dat je niet met 100% zekerheid kunt vaststellen dat iemand niets meer meekrijgt. En ik begrijp nu, dat je dat met mij eens bent?
IMANDRA schreef:Nikass schreef:Natuurlijk wel. Je kunt prima goede beslissingen nemen in de wetenschap dat je niet alles weet.
En een van die goede beslissingen is het beëindigen van de behandeling & vervolgens het doneren van organen van iemand waarvan de kans dat die nog hersteld 0,000000000000000001 is. Als er überhaupt een kans is.
IMANDRA schreef:Nikass schreef:Maar dat is een andere discussie.
Het gaat er hier om dat ik steeds heb aangegeven dat je niet met 100% zekerheid kunt vaststellen dat iemand niets meer meekrijgt. En ik begrijp nu, dat je dat met mij eens bent?
Tussen kunnen behandelen en daadwerkelijk bewust zijn van wat er gebeurt zit nog wel een verschil.
Nikass schreef:beert schreef:Het kan zijn dat er andere meetmethoden komen of betere behandelmethodes, waardoor er activiteit wordt gemeten in de hersenen die nu niet opgemerkt wordt. Dus ja, dat kan.
Maar dan nog, we moeten het doen met de kennis die we nu hebben. We kunnen moeilijk iedereen invriezen in afwachting van "mogelijk betere behandelmethodes". Ik persoonlijk word liever "bevrijd" uit mijn lichaam als er geen hoop op redelijk herstel is dan dat nabestaanden nog 20 jaar naast me zitten.
Maar dat is een andere discussie.
Het gaat er hier om dat ik steeds heb aangegeven dat je niet met 100% zekerheid kunt vaststellen dat iemand niets meer meekrijgt. En ik begrijp nu, dat je dat met mij eens bent?
Nikass schreef:IMANDRA schreef:
Tussen kunnen behandelen en daadwerkelijk bewust zijn van wat er gebeurt zit nog wel een verschil.
Dat is een constatering die ik niet tegenspreek. Maar waarom is dat een reactie op mijn bericht?