gohya schreef:Die machteloosheid,niks kunnen doen dan alleen maar toekijken hoe iemand zieker word,dit is zó zwaar! en dan verlies je ook nog je laatste sprankje hoop op dat het miss. wel beter gaat worden,dat de kuren hun werk doen. Miss. weet je diep van binnen wel dat het gewoon niet beter kán worden.En dan denk je weer, de wonderen zijn de wereld niet uit.
Ik ken het TS, mijn broer heeft niet lang meer,nog hooguit een paar weken.Ik dacht echt dat hij beter zou worden.
Ik wens je heel veel sterkte toe! het is voor jou ook heel zwaar.Daarbij gaat de meeste aandacht uiteraard naar de zieke zelf,maar de partner mogen we echt niet vergeten.
Jeetje wat afschuwelijk zeg.. Heb er ook echt geen woorden voor.. Wat is zoiets toch ontzettend oneerlijk

Ik wil jou ook ontzettend veel sterkte en kracht wensen


