Het probleem is veelal dat dit soort ouders absoluut geen inlevingsvermogen hebben en eigen tekortkomingen direct op de ander projecteren. Ze voelen zich aangevallen, onbegrepen, want er
waren toch ook zoveel leuke dingen, gedragen zich uiterst defensief. Alles wordt omgedraaid,
verdraaid, ontkent. Jij bent namelijk 'gek' en niet zij. Als ze de dingen zouden hebben ingezien, hadden ze zich nooit zo gedragen als ze zich hebben gedragen en anders hadden ze het onderwerp al lang zelf aan gesneden en/of excuses gemaakt. En dan ga je weer aan jezelf twijfelen, tenminste ik wel en ga je je nog schuldig voelen ook, want inderdaad er waren ook leuke dingen... Ik probeer nu de omgang oppervlakkig te houden en me af te sluiten voor steken onder water en valse opmerkingen. Dat zijn mijn moeder haar eigen frustraties/projecties en heeft niets met mij te maken. En ik zorg dat mijn vriend altijd bij me is als ik bij mijn moeder in de buurt ben, met hem erbij gedraagt ze zich beter. Ik doe hard mijn best mezelf niet meer zo te laten manipuleren met schuldgevoelens en ik probeer assertiever te zijn. Die ontwikkeling maak ik niet zo maar even door, want ik sta behoorlijk onder de "macht" van mijn moeder. Jaren lang onder de invloed van mijn ouders te hebben gestaan, heeft zijn effect niet gemist. Maar ik moet proberen mijn aangeleerde hulpeloosheid beetje bij beetje los te laten. Mijzelf emoties toe te staan, niet denken dat ik overal verantwoordelijk voor ben en schuldig aan ben, me niet zo snel aangevallen voelen en inzien dat ik net zoveel mee tel als ieder ander. Ik ben niet meer dat kind en ik ben niet meer van mijn ouders afhankelijk. Alleen door bepaalde gebeurtenissen worden vroegere emoties weer getriggerd en dan vind ik het wel eens moeilijk om in te zien dat ik in het hier en nu leef en volwassen ben en niet weer dat kind ben in de vroegere situatie. Dergelijke dingen kunnen je dan ook opbreken in een relatie of in je werk of hobby en heel veel stress en depressie opleveren. Ik vind het ook vaak moeilijk om mensen te vertrouwen, ik ben toch bang weer zo te worden behandeld als mijn moeder ons behandeld(e). Een heel bedreigende gedachte. En helaas zul je dergelijke mensen ook wel eens tegen komen. Het moeilijke is ook dat ons gezin vroeger er voor de buitenwereld uit zag als het ideale gezin, want daar werd wel voor gezorgd. Keeping up appearances. Dus dan is het best moeilijk om openlijk te praten, want dat komt dan al snel over als zwart makerij en dat je ze ziet vliegen.