Bokt.nl

rensiepensie schreef:

Wow... Wat kort door de bocht dat je geen add zou hebben als je een verhaal kunt typen. Het is juist typerend dat je je onwijs kunt verliezen in details. Een een verhaal van 5 A4tjes op bokt zit te typen ( en te corrigeren) terwijl je eten aanbrandt, je wasmachine al 5 uur klaar is, je hond van ellende maar in de kamer piest, en je kinderen nog steeds op het schoolplein staan...

melaniepk schreef:

Ik heb ook altijd op het puntje van mijn tenen gelopen en het leven geleefd zoals het "hoort"

Maar... Dat heeft er wel voor gezorgd dat ik even helemaal de weg kwijt was en mijn lichaam ging protesteren
Ik vind dus dat je niet te snel mag roepen dat iemand zich er achter verschuilt als je diegene niet kent ik had destijds nog geen diagnose maar nu ik die wel heb weet ik hoe ik het kan voorkomen om niet weer in oude doordruk gewoontes te vervallen.
Nu weet ik dat ik soms even pas op de plaats moet maken en een stapje terug moet doen om te zorgen dat ik niet weer het schip in ga

Ik ben het dus wel eens met het feit dat je je niet moet verschuilen achter je ADD oid maar oordeel niet te snel als je niet weet over wie je dit zegt.

melaniepk schreef:

Ik heb ook altijd op het puntje van mijn tenen gelopen en het leven geleefd zoals het "hoort"

Maar... Dat heeft er wel voor gezorgd dat ik even helemaal de weg kwijt was en mijn lichaam ging protesteren
Ik vind dus dat je niet te snel mag roepen dat iemand zich er achter verschuilt als je diegene niet kent ik had destijds nog geen diagnose maar nu ik die wel heb weet ik hoe ik het kan voorkomen om niet weer in oude doordruk gewoontes te vervallen.
Nu weet ik dat ik soms even pas op de plaats moet maken en een stapje terug moet doen om te zorgen dat ik niet weer het schip in ga

Ik ben het dus wel eens met het feit dat je je niet moet verschuilen achter je ADD oid maar oordeel niet te snel als je niet weet over wie je dit zegt.

xXVeronaXx schreef:

melaniepk schreef:

Ik heb ook altijd op het puntje van mijn tenen gelopen en het leven geleefd zoals het "hoort"

Maar... Dat heeft er wel voor gezorgd dat ik even helemaal de weg kwijt was en mijn lichaam ging protesteren
Ik vind dus dat je niet te snel mag roepen dat iemand zich er achter verschuilt als je diegene niet kent ik had destijds nog geen diagnose maar nu ik die wel heb weet ik hoe ik het kan voorkomen om niet weer in oude doordruk gewoontes te vervallen.
Nu weet ik dat ik soms even pas op de plaats moet maken en een stapje terug moet doen om te zorgen dat ik niet weer het schip in ga

Ik ben het dus wel eens met het feit dat je je niet moet verschuilen achter je ADD oid maar oordeel niet te snel als je niet weet over wie je dit zegt.

Daarom dat ik het ook heel 'voorzichtig' typte

lifaya schreef:

mijn probleem is dat ik soms iets te hard mijn best doe om niet te laten zien dat ik ADD heb. Hierdoor willen mensen wel eens zeer negatief reageren als mijn ADD wel komt opspelen en is er dus ook totaal geen begrip voor. Net zoals dat ik bijvoorbeeld telkens hooft schrijf in plaats van hoofd, dit is omdat ik met spellingcorrecties typ maar hooft gewoon word goedgekeurd en dan lees ik daar dus gewoon over heen. Maar je wil niet weten hoe vaak mensen die "fouten" corrigeren en hoe irritant dat voor mij dan is. Ik doe tenminste mijn best om mezelf verstaanbaar te maken, een zin veranderd niet ineens als ik hoofd met een t schrijf. De betekenis blijft hetzelfde, enkel een foutje, wat menselijk is. Ik heb ook "gewoon" dyslexie. Al valt die mate gelukkig nog mee vergeleken met ADD, dus kan er prima mee leven, lees of schrijf dingen alleen wel eens verkeerd, oliebol happens nietwaar?

Maar geen volledige zinnen schrijven, geen leestekens, alinea's etc, ja sorry, dat heeft in mijn ogen helemaal nada nopes met ADD te maken. JUIST als ADD'er wil je wat rust in je tekst hebben, want anders is het helemaal niet leesbaar. Als iemand een topic opent met 1 fiets grote lap tekst zonder rust pauzes neem ik niet eens de moeite om het te lezen want dat kan ik gewoonweg niet. Die concentratie kan ik dan niet bij mezelf opbrengen, dat kunnen niet-ADD'ers niet eens bij zo'n eindeloze tekst rust heb je nodig voor de geest, je moet een begin en een eind zien en daar naar toe kunnen lezen.

Verder kan ik prima banketstaaf, geen problemen mee

rensiepensie schreef:

melaniepk schreef:

Ik heb ook altijd op het puntje van mijn tenen gelopen en het leven geleefd zoals het "hoort"

Maar... Dat heeft er wel voor gezorgd dat ik even helemaal de weg kwijt was en mijn lichaam ging protesteren
Ik vind dus dat je niet te snel mag roepen dat iemand zich er achter verschuilt als je diegene niet kent ik had destijds nog geen diagnose maar nu ik die wel heb weet ik hoe ik het kan voorkomen om niet weer in oude doordruk gewoontes te vervallen.
Nu weet ik dat ik soms even pas op de plaats moet maken en een stapje terug moet doen om te zorgen dat ik niet weer het schip in ga

Ik ben het dus wel eens met het feit dat je je niet moet verschuilen achter je ADD oid maar oordeel niet te snel als je niet weet over wie je dit zegt.

Ik had het niet tegen jou persoonlijk. Maar ik denk toch wel aan zo'n 50% van de mensen die een diagnose hebben gekregen, en kijkend naar alleen al de mensen die ik ken. Of kijkend naar de mensen uit mijn behandel groep, of naar de Posts van mensen in dit topic.. Ik roep niet zomaar iets.

Ik zeg op het eind ook juist te accepteren wat je niet kunt veranderen. Want blijven vechten daartegen heeft absoluut geen zin. Maar hetgeen waar je wel iets aan kan doen, daar moet je je niet achter verstoppen. En vergeef mij, maar die indruk krijg ik toch wel sterk van een aantal mensen.

Ladybird schreef:

Lifaya, jij had het over die lap tekst zonder rustpauze's erin. Maar lezen jullie dan ook terwijl je met je muis selecteert waar je bent? als ik een topic lees sleep ik met mn muis altijd de woorden blauw die ik aan het lezen ben. zo kan ik me beter concentreren en weet ik waar ik ben.