Bokt.nl

Jildau schreef:

Ik zou opzich best kinderen willen maar vind baby's niks. Totaal geen gevoel bij, niet schattig, hulpbehoevende schepsels.. Onderdak voor zoeken en ophalen als ze 2 of 3 zijn.

Kunnen ze niet in de opfok?

RoosG schreef:

Wij behandelden onze hond ook een beetje als een kind. Zorgden voor oppas als wij weg moesten ('Opa en oma', mijn vader en schoonouders pasten vaak op en noemden zichzelf zo), gingen met elk wissewasje naar de dierenarts (wat volkomen terecht bleek) en hadden speelafspraken met andere mensen.

Het is nu anderhalve maand geleden dat we haar hebben laten inslapen en mijn vriend zij afgelopen week 'Hoe krijgen mensen kinderen nadat hun kind is overleden? Hoe kunnen ze dat aan?' En eigenlijk beschrijft dat wel een beetje hoe we ons nu voelen, haha.

Dani schreef:

Ik zie dat er wat irritatie was over deze modopmerking:
....
Het is inderdaad een beetje raar zo, aangezien er op FZ juist een discussie over dit topic gaande is. Eigenlijk mag dat ook niet, FZ-topics over een specifiek topic/bericht gaan meestal op slot. Maar we besloten nu om die regel eens los te laten omdat er wel een interessante discussie ontstond. Het idee was dus juist om minder streng de regels te hanteren. Deze modopmerking komt dan wat ongelukkig qua timing. Tegelijk is FZ wel een ander soort forumdeel dan de rest, dat we het daar (dit keer) laten gaan betekent niet dat het overal mag. Dus: de regel geldt nog steeds, maar ons excuus voor de wat onhandige timing en gebrek aan uitleg.

Cayenne schreef:

De discussie heeft idd geen zin. Ik zie nergens kinderhaters. Wel mensen die gewoon geen kinderen hebben.
Net als dat je mensen hebt die pertinent geen katten willen. Eigenlijk zie ik weinig verschil Het is een keus.

Qimm
Alleen moet je dan nog wel naar je eigen moeder?
Hier vandaag geen bezoekjes. Ik heb zelf een kaakontsteking en zie het niet zitten om dan in totaal 5 uur in de auto te zitten met een bonkend pijnlijk hoofd en een kaak die ik steeds moet spoelen

Varekaj schreef:

Ik stoor me daar dan weer niet aan. Ze vertellen wel dat er leuke dingen zijn en toch herkennen ze onze argumenten ook. Ze krijgen er namelijk ook mee te maken, het is voor hen hetzelfde irritatiepuntje.

Je kan een moederkloek een hersenloze baarmachine noemen en een kinderloze een egoïstisch schepsel dat haar vrouwelijke plicht verzuimd. Het is de toon die de muziek maakt en hoe je het allemaal leest. Ik lees dat met een spottende doch humoristische ondertoon.

Als iemand nou zou brullen "blondjes zijn zo achterlijk, die horen achter het fornuis want ze hebben maar 1 hersencel per kookplaat" kan ik daar eens om lachen en schouders ophalen. Of ik kan me aangesproken voelen en heel bokt op stelten zetten.

Ik zie aan beide zijden dingen langskomen die ver gaan. Ik kies er bewust voor om die naast me neer te leggen en er niet op in te gaan (zolang het niet kinderloze bashen is, want die zitten hier ook op bokt).

Is dat dan zo moeilijk om met elkaar goed in gesprek te gaan?