Geplaatst: 15-08-20 16:28 Lisitano, hoe gaat het met jou en je baby in je buik? Ben je nog aan het lopen?
Eventjes een verslagje van mijn trail de fantomes gisteren.
Ik wilde een goede tijd lopen, dus ik was best wel wat zenuwachtig. Ik had op voorhand het klassement bekeken, nummer 1 was Belgisch kampioene marathon 2019 (3u07), nummer 5 was een van de beste Belgische triatleten (3u26). Dus wooow, waarom zat ik die mensen te checken, way out of my league. Maar bon, we gingen wel voor een zo goed mogelijk tijd. Mijn man ging ook een keer 'zijn wedstrijd' lopen, normaal blijft hij tijdens de trailruns bij mij, maar gisteren was het ieder voor zich. Dus ik nam mijn muziek mee, of dat dacht ik toch. Bij aankomst in Maboge bleken mijn oortjes er ergens van onderuit gemuisd te zijn, zonder muziek dan maar. Ik heb nog nooit in m'n leven zo veel tegen mezelf (luidop) gepraat. Maar m'n eigen aanmoedigingen hielpen, alles ging 'vlotjes'. Al is dat 'vlotjes' relatief natuurlijk. Er waren serieus zware hellingen bij, moest regelmatig m'n handen gebruiken om te klimmen, en over boomstammen te kruipen. Mijn armen deden met momenten pijn van het duwen op m'n bovenbenen. En de afdalingen, die waren helemaal niet makkelijker. Er waren plaatsen bij waar je gewoon van boom tot boom moest proberen springen om je tegen te houden en niet naar beneden te rollen. Ik probeerde zo weinig mogelijk mijn snelheid, tijd en afstand te checken, maar toen ik halfweg toch eventjes berekende hoe het ging, bleek er toch wel een top 10 tijd in te zitten. Blijven gaan dus, maar ook rustig blijven. Op tijd wat energie opdoen (ik gebruik gelletjes van innerme) en voldoende drinken. Proberen goed te recuperen op platte stukken en vooral zien dat ik m'n voeten niet omsloeg of viel. Zo gezegd (en ik zei dat dus echt letterlijk tegen mezelf he) zo gedaan en alles ging goed. Zo een leuk afwisseld parcours, prachtige uitzichten. Echt een speeltuin voor mij! Tot ik 5 km voor de finish een kramp kreeg in een spiertje boven m'n knie (binnenkant), nog nooit eerder gehad. 'Oh nee, wat nu?! Veel drinken, komaan drinken Katrien. En neem nog een gelletje.' Ook in m'n linker been begon dezelfde spier te verkrampen. 'Stappen? Neen het is hier net lichtjes hellend bergaf, rustig doorgaan'. En gelukkig, na een tijdje (geen idee hoe lang, 2 minuten ofzo) begon de pijn weg te trekken. Maar oh nee, het was nog niet gedaan, na een even korte tijd kwamen de krampen weer terug en feller. 'Wat nu? Een voetballer zou zich nu al schreeuwend op de grond gooien. Eventjes wandelen misschien. Auw neen, dat gaat ook niet' Ik kon m'n been niet strekken van de pijn. Dus zachtjes proberen verder lopen en zoveel mogelijk proberen drinken. Vanaf dan wisselde pijnvrije momenten en krampen mekaar af, met momenten was het echt afzien. 2 km voor het einde viel ik ook zonder water. Maar ik ben rustig blijven doorlopen en deed wat ik kon. De laatste km kende ik, dit stukje hadden we ook 2 weken geleden bij de 'Double dice' moeten lopen. Eventjes door het water, dan nog een korte klim en daar was de finish! Ik hoorde m'n man al roepen, het leek alsof ik niet meer echt vooruit ging. Maar...
ik finishte in een tijd van 3u15m27s en op een (voorlopige) 2de plaats!
Ondertussen zijn er 172 vrouwen gefinist. In het totale klassement (mannen bij), sta ik op plaats 64 van de 749. Morgen is het de laatste dag.
De pijn was snel weg (maar nog niet vergeten). Na een nog drukke dag gisteren (werken en etentje voor mijn papa zijn verjaardag bij mij thuis), vandaag met m'n paard nog een dressuurwedstrijd gereden en gewonnen. Wat ben ik blij met m'n lichaam (en met m'n paard)!! Mijn weekend kan al niet meer stuk!!
Voor foto's heb ik geen tijd gehad, heb enkel eentje van aan de start
En eentje van m'n paard van vanmorgen, het is hier tenslotte een paardenforum he.
Heel jammer en ik heb het eigenlijk pas sinds kort geaccepteerd met behulp van mensen om me heen. Zodra ik mijn lichaam weer terug heb ben ik heus niet alles kwijt dus dan ga ik gewoon weer starten. Duurt. Lang. 
) en laat thuis en niet vroeg je bed uit komen... Gisteren vond ik het al te benauwd, en vandaag is de luchtvochtigheid nog hoger, dus ik sla even over. Gisteren toch wel redelijk fijn gelopen, had het gevoel niet vooruit te komen 
Viel uiteraard achteraf wel weer mee. Morgen nieuwe kans om eerder op te staan. 
Niet mijn verjaardag, ik mag in november 
. Oftewel, vele uren en kilometers tussen de hindernissen gerend en gisteren brandende knieën en onderbenen. Jammer dat ik mijn klokje niet aan had gezet, ben achteraf best nieuwsgierig hoeveel ik gelopen heb. 
dat is snel voor mij tegenwoordig, heel snel. 
