Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-05-20 13:37

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 06-05-20 13:37

Met een vso heb je geen recht op een echte transitie vergoeding helaas, maar de regeling is goed genoeg
Heb ook echt geen zin en energie voor iets langs slepends en ik wil ook echt niet terug binnen het bedrijf aan het werk. Mijn contractbzou april aflopen dus werd dan toch niet meer verlengd en tot die tijd alle contactmomenten, bedrijfsarts etc moeten onderhouden kost me gewoon echt teveel stress

**Geplaatst**: 06-05-20 13:41

Geplaatst: 06-05-20 13:41

Slim, nee. Als je alleen kijkt naar de praktische kant niet nee. Maar als blijkt dat het je herstel dusdanig in de weg gaat zitten is het denk ik een hele goede keus.
Dus Joanne, goede keus! Zeker aangezien je contract toch al afliep

Hopelijk gaat het je je rust opleveren en kan je uiteindelijk vol goede moed aan een nieuw baan beginnen

Lekker Leandra!

Heb een goed gesprek met de bedrijfsarts gehad, eerst was hij nog niet perse tevreden met hoe het ging. Maar dat kwam omdat ie me niet uit liet vertellen. Toen ik verder ging vond hij dat ik goed bezig was.
Wel twijfelt hij op psych voldoende ondersteuning biedt, omdat ik mentaal nog steeds heel weinig kan hebben en hij het idee had dat daar al wat meer verbetering in zou moeten zitten misschien. Het kon ook gewoon echt wel lang duren, maar hij wilde zeker weten dat we wel alles eraan hadden gedaan. Plus dat gedoe met m'n andere ziekte wat misschien wel of geen invloed heeft.. (Fysiek ben ik al zoveel beter weer belastbaar ook, maar zodra ik moet nadenken of er iets van me wordt verwacht gaat het mis, dat is iets wat we misschien langzaam uit moeten gaan breiden)
Gaf ook wel aan dat ik zelf had verwacht/gewild veel verder te zijn al, maar helaas dat is niet zo.
Hij zegt ook dat het echt niet aan mijn inzet ligt. Volgens hem doe ik ook ontzettend m'n best en wil ik heel graag, dat merkt hij.
Dus daar was ik wel blij mee dat hij dat zei

En ik krijg voorlopig een parkeervergunning, anders moet ik buiten de stad parkeren en dan nog een stuk fietsen, dat is nu gewoon net even teveel..

Van de week leidinggevende bellen voor afspraak om koffie te komen drinken, vind het wel even heftig... Dan is het echt ofzo

Probeer mezelf nu al een paar weken aan het idee te laten wennen, ergens heb ik er ook zin in. Heel dubbel.. Bedrijfsarts zei ook, dat is een hele grote stap die je nu gaat maken, dus dat is zeker niet makkelijk.

Wilde gister op de fiets naar stal. Afgesproken met stalgenootje op stal, fiets stond klaar. En ineens kon ik het niet. Ik kreeg geen lucht meer en ging echt even niet goed. 's middags is het me wel gelukt... Toen had ik geen druk... En vandaag wel opp de fiets naar stal gegaan :Y)

En ik ben toch trots

Dus dat vind ik voor afspreken op werk ook lastig, dan heb je ook een bepaalde druk (dag/tijd), even overleggen hoe we dat aan gaan pakken..
Vanuit het koffiedrinken zien we wel, dat gaan we gewoon een paar keer doen eerst

**Geplaatst**: 06-05-20 15:06

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 06-05-20 15:06

Precies je eerste stukje inderdaad... elke keer als er maar een minuscuul ding is wat werk gerelateerd is, heb ik het gevoel terug hij af te zijn. En dat na bijna half jaar thuis

Jij maakt echt stappen hoor! Echt nee goed van je!

**Geplaatst**: 06-05-20 15:45

Geplaatst: 06-05-20 15:45

Ahh Joanne, heftige beslissing! Maar als het je herstel in de weg staat is het wel een hele verstandige. Ik snap je redenering erachter ook heel erg goed. Hopelijk geeft het je ook wat lucht?

Fijn dat je gesprek goed ging Goldie! Wat zou hij zelf voor zich zien als nog extra ondersteuning naast de psych? En wat goed dat je een parkeervergunning krijgt! Komt goed met het koffiedrinken op je werk.
Heel herkenbaar trouwens dat je met druk iets niet kan, en zonder druk precies datzelfde prima gaat

Ik heb morgen een afspraak met de arts bij de GGZ voor m'n medicatie, ik heb echt méga pieken en dalen en word daar ontzettend moe van. Afgelopen week ging het echt slecht (t/m maandag ofzo) en nu sinds gisteren gaat het wel weer oké. Maar weet gewoon dat ik elk moment weer slecht wakker kan worden of in kan storten en dat is gewoon geen leuk vooruitzicht. Naast de nachtmerries en angsten heb ik ook gewoon het gevoel dat mn medicatie niet zoveel doet, of iig niet geschikt is voor mij. Hopelijk komt daar nog wat uit. De psycholoog zei net in ieder geval dat de arts het ook al met een andere arts daar besproken had, dus dat is positief!

Dinsdag gaan we ook weer bij de pup kijken, en dan nog 1,5 week wachten tot we haar ophalen

kijk er zo naar uit dat ze hierheen komt

Lang niet meer zó erg ergens naar uitgekeken.

**Geplaatst**: 06-05-20 16:03

Geplaatst: 06-05-20 16:03

Oja als je contract ook tot april liep snap ik je keuze wel. Hoop dat je dan ook echt wat verbetering gaat voelen.

@goldie wat fijn dat het gesprek goed vind en dat je voor je idee misschien nu wel hebt kunnen zeggen wat je wou zeggen. Ik ken je natuurlijk niet persoonlijk maar aan wat ik lees komen er steeds kleine stapjes vooruit al is het maar het gevoel dat je zin krijgt om bepaalde dingen te doen

@warboel wat vervelend dat het zo op een neer gaat, het schijnt dat de werking en bijwerkingen van medicatie best wel kunnen verschillen. Misschien hebben ze een ander alternatief, het is in ieder geval goed dat je het hebt aangegeven.

Ik kan over drie weken ongeveer starten bij de psych. Ik vind het heel lastig want ik wil weer vanalles maar dat is vaak ook mijn probleem, ik wil te veel en in mijn hoofd kan ik daar enorm druk mee zijn. Nu ik weet dat ik daar niet terug kan kan ik dus enorm dubben over wat dan, een carrière switch, wat wil ik, kan ik dat wel, is dat mogelijk via een tweede spoor etcetc. En dan kan ik er mee bezig zijn, en daarna niks meer, het is op, geen energie meer voor iets en ik wil niks.

**Geplaatst**: 07-05-20 11:13

Geplaatst: 07-05-20 11:13

Ik val ook nog eens even binnen, had weinig te melden dus vandaar maar geen reactie.
Wel meegelezen en jammer dat iedereen nog steeds zo in de knoop zit, al zijn er hier en daar wel lichtpuntjes te lezen en wordt er de goede kant uit gegaan. Wens jullie nog allemaal veel sterkte en kracht :(:)

Zoals gezegd hier dus stilletjes .. Corona heeft het leven een beetje stilgelegd maar dat vond ik eigenlijk niet zo erg

Natuurlijk allemaal niet fijn, maar voor mij was er ineens een bepaalde druk weg want er kon toch niks (geen gesprekken ed) en doordat het op het werk zo hectisch was (ziekenhuis) was er ook geen probleem om nog langer thuis te blijven.

Ben dus nog steeds thuis, voorlopig tot eind mei. Het gaat naar verhouding goed, voel me best ok en heb door een projectje waar ik mee bezig ben weer motivatie om naar de paarden te gaan (blijkbaar zijn mijn eigen paarden geen projectjes genoeg

). Op dit moment lijkt alles weer stilaan opgestart te gaan worden, en ik merk dat dit meteen weer voor onrust bij mij zorgt. Het is niet dat ik niet weer wil gaan werken, maar ik heb zo'n schrik voor wat er komen gaat ... Nu ik weer bezig ben met afspraken vast te leggen en mailtjes te sturen om te kijken wat wanneer zou mogelijk zijn voel ik mij meteen al een stuk slechter

Herkennen jullie dit? Weet niet zo goed wat ik ermee moet ...

**Geplaatst**: 07-05-20 11:32

Geplaatst: 07-05-20 11:32

Ik herken dat hoor, zeker nu ik dus ook weer een klein beetje richting werk ga...
Het is weer een verandering, nieuw tov hoe het nu is en het geeft druk. Dus is het eng en moeilijk... Het is inderdaad niet dat je niet wil, maar die angst voor het onbekende. Ik weet precies wat je bedoeld.. Moeilijk, maar ik denk een heel normaal gevoel. Heb het nu ook heel erg, komt ineens dichtbij

..
Ik denk dat ik er straks gewoon 'even doorheen' moet, heel langzaam weer wennen aan die druk.. Langer thuisblijven gaat dat probleem voor mij waarschijnlijk niet verder oplossen.. Hoe dat voor jou is kan ik natuurlijk niet zeggen...
Kun je niet ook eerst afspreken voor 'koffiecontact' en dat misschien een paar keer en van daaruit kijken wat er verder mogelijk is. Dan is de druk misschien lager?

@Warboel: Wat heerlijk dat ze bijna komt $*\o/*$
Ja, dat vroeg ik dus ook, maar niet perse iets naast psych, maar meer de 'diepte' in, hij denkt er misschien toch meer (aan de hand) is..
Succes vandaag met je afspraak

@moonsparkle: lastige situatie ook, maar duidelijk is dus wel dat je niet daar terug kan? Hopelijk nog wel iets mogelijk op een andere manier..

Afbeelding

**Geplaatst**: 07-05-20 14:10

Geplaatst: 07-05-20 14:10

Ik heb net een gesprek gehad met de arts van de GGZ over m’n medicatie. Mocht kiezen om m’n AD af te bouwen en een ander op te bouwen, maar eer je dan daaraan gewend bent ben je zo 8 weken verder en weet je nog niet of dat het juiste middel is.
Mocht ook kiezen om m’n huidige AD (Sertraline) aan te houden, de dosis op te hogen en er een medicijn bij te gaan nemen; gaat dan om Quetiapine, een anti psychotica. Klinkt heftig, maar in lage dosis helpt dat tegen onrust, onderdrukt het heftige dromen en zorgt voor rustigere slaap. Schijnt er ook voor te zorgen dat de Sertraline dan wat beter z’n werk kan doen, dus heb daar voor gekozen. Een anti psychotica klinkt wel gelijk zo heftig

maar als het voor meer rust zorgt, teken ik ervoor!

Van de Sertraline heb ik op soms wat hoofdpijn (soort stroomschokjes) en nachtmerries na eigenlijk niet echt bijwerkingen, en dat moet je van een andere AD ook maar weer afwachten natuurlijk.

Dus voor nu maar even zo, kan altijd nog overgezet worden op wat anders natuurlijk. Hopen dat dit wat doet!

**Geplaatst**: 11-05-20 09:45

Geplaatst: 11-05-20 09:45

Hopelijk helpt de verandering je wat Warboel! Zou fijn zijn natuurlijk.

Fijn dat mijn gevoel herkenbaar is, ik weet niet goed waar het vandaan komt, het is vanalles denk ik. Nu gaat het op zich goed, en kan ik doen wat ik graag doe en moet ik voor de rest niks. Als ik weer ga werken moet ik dat wel en gaat het waarschijnlijk weer zo uitdraaien dat ik keuzes moest maken en dan vallen de dingen die ik leuk vind weer als eerste weg. Het is namelijk niet zoals bij velen EN EN bij mij op een dag, maar OF OF .. En dat maakt het moeilijk, want als je de leuke dingen moet laten wegvallen voor je werk ... Kijk, pijn heb ik altijd wel, maar het is makkelijker te aanvaarden als die pijn komt door leuke dingen en je daarbuiten gewoon rustig aan kan doen, dan dat het komt door werk en je die leuke dingen moet opgeven. Denk dat daar een stuk van het probleem zit, maar hoe dat op te lossen is ..

Heb nog wel wat gesprekken in het vooruitzicht, hopelijk hebben zij nog wat ideeën of tips.
Bij het werk 'op de koffie' zou ik ook nog eens willen voordat ik er weer mee start, maar het is daar momenteel nog altijd een heksenketel en het laatste telefoontje wat ik naar mijn diensthoofd heb gedaan was ook niet bemoedigend (daarvoor een uitgebreid en best fijn gesprek gehad, deze heeft amper 1 minuut geduurd) dus dat houdt mij dan ook wel weer tegen heb ik het idee.

Wat een gedoe ook allemaal

**Geplaatst**: 11-05-20 09:59

Geplaatst: 11-05-20 09:59

[***], heel herkenbaar dat OF OF ipv EN EN. Dat gaat voor mij ook nog een heel puntje worden als ik weer aan het werk MOET en ik denk voor vele anderen (hier).

Ik heb eerder de link naar dit artikel gedeeld. Nu alleen een stuk tekst die over het EN EN/OF OF/MOET gaat. Natuurlijk gaat het in de praktijk anders, niet iedereen kan het financieel aan om minder en nog minder te gaan werken. Ik vond het fijn om te lezen dat er ook anderen zijn met zo'n zelfde situatie. En dit gaat over een auto-immuunziekte, niet een burn-out waar je hopelijk volledig vanaf komt, maar het voelt hetzelfde voor mij.

''Het is me langzaam duidelijk geworden, met veel vallen en opstaan, dat mijn oude leven niet meer mogelijk is. Maar wat dan? Kan ik wel voldoening vinden als ik in ieder geval kan blijven werken en ook nog mooie fietstochten kan maken? Stap voor stap ben ik gaan strepen in mijn leven. Eerst vielen de nevenactiviteiten af. Toen dat nog niet genoeg was, ben ik minder gaan werken. Een vervolgstap was een andere invulling van onze vakanties. Daarna nog weer minder gaan werken. Minder activiteiten met familie en vrienden bleken ook nog noodzakelijk. En het had ook natuurlijk een flinke impact op mijn partner.

Nu kan ik met veel voldoening zeggen dat ik een balans heb gevonden en het gaat goed. En het leukste van alles is dat ik ervaar dat mijn leven veel beter is geworden. Mijn werk heb ik teruggebracht tot het hoogst noodzakelijke, mijn vriendenkring is teruggebracht tot mijn ‘echte’ vrienden en de tijd die ik met familie doorbreng is echte quality tijd geworden. Met veel moed heb ik de ‘moet’ uit mijn leven weten te halen en dat voelt me toch goed.''

**Geplaatst**: 11-05-20 10:37

Geplaatst: 11-05-20 10:37

Klopt wat je zegt, maar daar zit bij mij dus het probleem.
Hier ook een auto-immuunziekte (+ fibro, waarvan ik niet weet waar het thuishoort, maar het is verdomd vervelend

) en nog wat andere dingen/neveneffecten die toch ook een invloed hebben. Ben om die reden ook gekraakt, elke dag pijn is 1 ding, maar elke dag pijn en dan ook nog eens vanalles moeten en niemand die rekening met je houdt als je aangeeft dat het toch echt wel teveel aan het worden is .. tja, dat wreekt zich op een bepaald moment .. Dus echt een klassieke burn-out heb ik volgens mij nooit gehad, want ik voelde mij in verhouding best wel goed, behalve toen ik gecrashed ben natuurlijk, maar toen waren zowel mijn lichaam als geest zo enorm op ... Ben altijd wel uit mijn bed geraakt om het zo te zeggen, alleen was mijn energie-niveau gewoon heel laag. Op dit moment gaat het best wel prima, maar ik heb echt schrik voor wat komen gaat.

Ik ben al minder uren gaan werken omwille van de medische kant, nog minder gaan werken gaat echt niet. Deels omdat het financieel niet kan, deels omdat het op mijn werk gewoon niet mogelijk is. Er is misschien nog een lichtpuntje, maar dat zijn dingen die allemaal nog besproken moeten worden en in gang gezet moeten worden, en dan is het nog maar de vraag in hoeverre mijn werkgever wil meewerken. Het kan net zo goed zijn dat ze zeggen: kijk, jij kan hier niet functioneren, wij kunnen ons niet aanpassen, denk dat het beter is om wat anders te zoeken ... En dan wat? Zoveel onzekerheid .. En als ik heel eerlijk naar mezelf ben wil ik misschien niet eens terug gaan werken, maar wil ik gewoon mijn leven leiden zonder al dat gedoe, maarja, daar ben ik nog te jong voor

**Geplaatst**: 11-05-20 10:45

Geplaatst: 11-05-20 10:45

Ik heb net koffie gedronken op het werk.
Vanochtend eerst al in tranen voor ik de deur uit ging

Vriend wilde me al brengen, maar ik wilde het ook zelf doen.
Me wel door collega/vriendin op laten halen bij de deur, want alleen naar binnen gaan zag ik echt niet zitten.
Gaat het? Ja, nee en daar ging ik weer.
2 collega's die even gedag zeiden alleen en verder dus met die collega bij leidinggevende gezeten en gewoon lekker gekletst.
Nu weer thuis en helemaal af..
Volgende week weer...

Kreeg nog wel een leuk cadeautje

Al voelt het wel een beetje alsof ik het niet verdien

Ik vind het ook maar lastig dat ik niet zo goed weet hoeveel mijn andere ziekte hiermee te maken heeft en wat voor invloed dat heeft. Misschien kan ik echt wel gewoon niet volledig werken daardoor.. en ga ik mezelf straks weer voorbij. Maarja dat moet gewoon gaan blijken. En ik hoop dat ik nu/straks beter op m'n gevoel af kan gaan ipv op m'n trots

Charlotte446 schreef:
[***], heel herkenbaar dat OF OF ipv EN EN. Dat gaat voor mij ook nog een heel puntje worden als ik weer aan het werk MOET en ik denk voor vele anderen (hier).

En dit inderdaad... Ik was altijd 'en en en', maar denk dat echt voorbij is.. En zodra er 'moet' om de deur komt kijken wordt het ingewikkeld en lastig, nu dus leren daarmee om te gaan..

Klinkt als een weloverwogen keus Warboel

Klinkt inderdaad heftig, maar hopelijk gaat dit wat voor je doen qua rust

**Geplaatst**: 11-05-20 16:35

Geplaatst: 11-05-20 16:35

Dikke knuffel voor iedereen :(:)

Wel goed dat je toch koffie hebt gedronken op het werk Goldie! Een hele stap waar je echt tegen op zag, dus helemaal niet gek dat je er nu zo moe van bent.

Dat of of ipv en en, dat is heel herkenbaar. Wat vóór de burnout normaal was, was eigenlijk niet normaal. Dat was jezelf voorbij rennen. Midden in een burnout heb je sowieso veel minder energie en dat wordt langzaam wel weer beter. Maar keuzes maken in wat je doet blijft belangrijk. Als je je levensstijl niet aanpast, ren je zo een volgende burnout tegemoet. Dat aanpassen gaat stapje voor stapje, en langzaam leer je de balans vinden. En dan nog kun je af en toe teveel hooi op je vork nemen, waardoor het weer even wat minder gaat. Soms heb je ook gewoon geen keus.

Als ik in een weekend wat leuks ga doen, dan plan ik dat 1 dag in. De andere dag is rust. Soms is het wel frustrerend om anderen te zien met een tomeloze energie die zich nergens druk om maken. Maar ja, zo zit ik niet in elkaar en ik moet er soms ook even bij stil staan dat zo'n druk leven ook niet het enige ideaalplaatje is, ook al lijkt dat soms wel zo.

Met mij gaat het nu wel redelijk goed trouwens! Ik werk weer zo'n beetje mijn volle aantal uren. Dat opbouwen ging goed, met dank aan het thuiswerken ook, lekker rustig

Ik zie er soms nog wel tegenop als ik iets moeilijks moet doen op het werk, maar ik probeer mijn gevoel nu toe te laten ipv te zeggen dat ik stom ben en dat gewoon moet kunnen. Work in progress

**Geplaatst**: 13-05-20 09:09

Geplaatst: 13-05-20 09:09

Fijn dat het toch wel goed ging Goldie, volgende keer gewoon weer opnieuw en dan zal het vast makkelijker zijn

Fijn ook dat iedereen een beetje last heeft met OF OF ipv EN EN .. Ik begrijp wel dat het moet, maar ik ben er nog niet goed uit hoe. Want vaak zijn het de leuke dingen die plaats moeten maken voor de dingen die sowieso moeten, en dat vind ik eigenlijk niet zo fijn

**Geplaatst**: 13-05-20 11:39

Geplaatst: 13-05-20 11:39

Fijn Goldie.

Wel alles gelezen maar niet de fut gehad om te antwoorden.
Maandag zijn mijn dochters weer naar het kinderdagverblijf en school geweest. Ik schoot direct weer in de stress. Alles op tijd gelukt maar wat een gedoe.
Eerst om half 8 de jongste naar het kinderdagverblijf gebracht, daarna naar huis om de oudste naar school te brengen.
Daarna naar de bakker en winkel geweest. Dat trok ik net. Was blij dat ik weer op de fiets naar huis zat.
Toen ze weg waren wel even mijn rust gepakt maar wel weer wat slechte dagen.
Mijn man is nu ook veel aan het werk. Hij had de afgelopen weken een aantal dagen vrij gepland maar geen enkele dag is hij vrij geweest.

We gaan gewoon door,ik probeer nu 's avonds meer mijn rust te pakken.

Hopelijk is het verder goed met iedereen.

**Geplaatst**: 13-05-20 16:12

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 13-05-20 16:12

Alles meegelezen, maar was een zeef mbt reageren. 3x gewist omdat ik het kwijt was, dus maar even gelaten... Weet wel dat het ook positieve dingen waren, super fijn!

Het werk opgeven heeft me echt rust gebracht, eindelijk kan ik weer ademen en echt op krachten komen... ook de oudste weer naar school gisteren was erg fijn, mijn jongste vermaakt zich altijd heel goed zelf dus heb ook lekker even een filmpje op mobiel gekeken.

Gisteren kon ik gelukkig ook bij de bekken fysio terecht en ben weer flink mishand... uhm behandeld

Eindelijk weet goed geslapen vannacht en niet tig keer wakker van de pijn

**Geplaatst**: 14-05-20 11:13

Geplaatst: 14-05-20 11:13

Voor jou een virtuele knuffel Leandra :(:)

Pas toch maar goed op jezelf, want van "we gaan gewoon door" is nog niemand beter geworden.

Fijn dat je nu meer rust hebt gevonden Joanne1987, geniet ervan en lekker herstellen nu!
Dat gevoel van mishand... uhm behandelen had ik ook toen ik de eerste keer weer naar de kiné kon gaan _O-

Hier gaat het weer minder. Toen ik mij goed voelde was het plan om in juni weer te gaan werken, maar juni komt heel snel dichtbij en misschien is het toch een beetje te snel. Intussen telefoon gehad van mijn diensthoofd om uit te leggen hoe ze de werklijsten van de komende maanden opgebouwd had, maar ik moest er nu vooral nog niet mee bezig zijn. Neen, dat gaat wel op die manier ...
Vandaag een gesprek gehad met loopbaanbegeleiding op het werk en dat ging een stuk minder dan verwacht

Pas op, het gesprek zelf was goed, maar dat ik nog steeds zo slecht in mijn vel zat .. poeh, die kwam even aan. Had niet gedacht dat ik nu nog zou zitten wenen op een gesprek zeg maar

Nu uiteraard moe, en hoofdpijn. Vanmiddag nog naar de kiné en komt mijn moeder langs om op de hond te babysitten terwijl ik weg ben, en daarna 'koffie drinken en fijn bijpraten en vertellen hoe het gesprek was'. Ik kijk er nu al naar uit -O-

**Geplaatst**: 14-05-20 11:23

Geplaatst: 14-05-20 11:23

Heftig he... Ik dacht ook ja hoor, het gaat wel weer. Dan kom ik weer koffie doen en dan komt het toch ineens dichtbij en heb je echt het gevoel dat je er nog helemaal niet aan toe bent

Misschien blijft dat ook nog wel zo voorlopig -O-

Maar Juni is ook nog lang he, je hoeft toch niet perse op 1 juni te beginnen.
Gewoon kijken hoe het gaat, gaat het niet dan gaat het niet, voel je je weer wat beter kun je het overwegen om toch te gaan. Al is dat elke keer als dat dan dichtbij kom doodeng waarschijnlijk..

Voor jou hoop ik dat je je snel weer wat fijner voelt.. :(:)

Wat fijn Joanne, fijn dat het je de rust geeft die je zocht

Rustig aan Leandra, hopelijk is het even een kwestie van wennen nu alles ineens weer opstart. Hopelijk kun je wel voldoende rust nemen.

Gisteren appje van m'n leidinggevende, hij is maandag afwezig, of dinsdag dezelfde tijd ook goed was. Ik wist het gewoon niet, ik heb ook vandaag pas geantwoord. Heb ook psycholoog die dag en ik raak gewoon dan al zo in de stress van dat ik meer op een dag moet. En het koffiedrinken zorgt sowieso al voor stress nog..

Ik vind het echt nog zo lastig nog steeds, ik voel me echt veel beter in het begin. Toen kon ik fysiek ook echt niks, dat is nu een stuk beter.. Maar het is zo vaak in m'n hoofd nog allemaal zo donker. Uiteraard ook wel momenten nu dat ik me echt wel weer vrolijk voel, maar gatver ik wil gewoon weer normaal zijn en dat m'n hoofd weer normaal doet, waarom blijft het zo zwart...

Ik denk af en toe echt dat het nooit meer goed komt

**Geplaatst**: 16-05-20 18:49

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 16-05-20 18:49

Jullie hebben gelijk hoor. Maar vind het nog steeds moeilijk. Zeker als de zorg voor de kinderen vooral op mij terecht komt omdat mijn man werkt. Hij had wat dagen vrij gepland maar ook op die dagen moest hij vervolgens toch werken. Ook op de dag dat hij normaal niet werkt (ouderschapsverlof) was hij de afgelopen weken aan het werk. Wel over gehad maar komen niet echt tot een goede oplossing. Vanmiddag ben ik nog even mijn bed in gedoken, heb 1,5 uur geslapen,maar dan kom ik er toch belabberder uit dan dat ik er in ga. Lastig allemaal.

Donderdag ben ik wel weer begonnen met zwemmen. Het was heerlijk! Helemaal gesloopt daarna maar gaf een goed gevoel.

**Geplaatst**: 17-05-20 11:15

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 17-05-20 11:15

@Leandra, misschien vul ik het nu helemaal verkeerd in hoor maar ik denk wel dat je ervoor op moet passen dat je man nu niet de hele zorg voor de kinderen bij jou neer legt "omdat je toch thuis bent". En dan ook gaat werken op dagen dat hij eigenlijk niet hoeft maar niet veel moeite doet om die vrije dagen te behouden.

Juist wij, de mensen met een burn-out gaan altijd maar door. Stellen geen grenzen. Ik ben zelf ook aan het proberen meer grenzen aan te geven maar oh wat is het moeilijk!

**Geplaatst**: 26-05-20 07:37

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 26-05-20 07:37

Estja, klopt. Merk dat het wel makkelijk is dat ik thuis ben maar wordt er niet beter van.

Ik heb vanmorgen de huisarts gebeld over mijn jongste dochter. Ze heeft nooit doorgeslapen en het is nu ook weer drama. Mijn man merkt er weinig van en slaapt diep. Ik merk nu ook dat ik er echt doorheen zit.
Begon ook te huilen toen ik de assistente aan de telefoon had. Die begreep het heel goed. De huisarts gaat me terug bellen voor overleg.

Deze week loopt mijn contract af en dan ben ik klaar bij mijn werk. Vrijdag nog de laatste afspraak bij de bedrijfsarts via mijn werk en dan ga ik als het goed is over naar het UWV.

**Geplaatst**: 26-05-20 07:48

Geplaatst: 26-05-20 07:48

Collega van me had ook heel veel problemen met een kind wat niet door sliep. Ze is toen naar een osteopaat geweest, daar heeft hij echt ontzettend veel baat bij gehad.
Misschien heb je het al geprobeerd, of wat dan ook, maar dacht ik noem het toch even

goed slapen is zo belangrijk voor je mentale gesteldheid... :(:)

Lekker Leandra als dat straks echt helemaal klaar is

Ik ben gisteren voor de 3e keer koffie gaan drinken.
Vorige 2x me op laten halen bij de deur, nu ben ik alleen naar binnen gegaan.
De dag erna ben ik niet veel waard nog, maar heb ergens ook wel zin om misschien weer iets te doen. M'n leidinggevende wil eigenlijk nog niet echt omdat het niet zo in het verslag staat van bedrijfsarts (maar was wel mondeling tegen mij gezegd, in die zin is de bedrijfsarts wel ook heel voorzichtig, zodat het echt van mij uit komt). Maar nu voelt het alsof ik leidinggevende moet overtuigen en zo overtuigd ben ik zelf dus ook niet.. Weet ook nog niet zo goed wat ik dan kan doen, maar daar mocht ik nog niet over na denken, eerst moest het ja/nee worden

Maar als ik volgende week de bedrijfsarts spreek ben ik dan toch 'bang' dat hij vindt dat ik al meer had moeten doen..

**Geplaatst**: 26-05-20 19:22

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 26-05-20 19:22

Kleine stapjes Goldie! Goed dat je nu alleen naar binnen gegaan bent.
Misschien eerst nog even een paar keer koffie drinken? Wel goed dat je weer zin hebt om wat te gaan doen, niet te snel gaan hoor!

@Leandra succes deze week, lijkt me een raar idee als je contract afloopt en je dan “overgenomen” wordt door het UWV.
Vervelend dat je dochter niet doorslaapt, wat Goldie oppert van een osteopaat is misschien geen slecht idee! Er zijn ook chiropractors die gespecialiseerd zijn in het behandelen van kindjes, misschien is dat ook nog een optie?
Daar heeft een vriendin van mij supergoede ervaringen mee met haar kindje die moeilijk (door)sliep! Sterkte met alles, hopelijk vindt je een oplossing voor je dochtertje en kunnen jullie weer lekker doorslapen! :(:)

——

Ik heb sinds een weekje m’n pupje! Ze is zooo lief :+:

d’r gekke fratsen maken me echt vrolijk hihi. En het is ook fijn om naar buiten te moeten! Moet nog wel een beetje wennen aan de aanspraak die je hebt, maar Otje is ook mega schattig dus niet gek al die aandacht.

Met m’n vader gaat het niet zo heel goed, hij heeft veel pijn en vindt de bestralingen heel vervelend.

Verder gaat het enorm wisselend hier, gisteren heb ik niet gewerkt maar hadden we ‘s avonds vergadering. Normaal werk ik 2 uurtjes maar we doen altijd eten voorafgaand aan de vergadering dus al met al ben ik 4 uur bezig geweest ofzo. Veel langer dan normaal dus, ben ook echt niks waard vandaag. Lekker met Otje op bed geknuffeld en nog een dutje gedaan samen vanmiddag :+:

**Geplaatst**: 30-05-20 17:25

Geplaatst: 30-05-20 17:25

@goldie wat fijn dat je werkgever er zo mee omgaat en dat je nu al zelf naar binnen bent gegaan.

@warboel wat een leukerd, die zorgt vast voor de nodige mentale afleiding

Hier is het heel dubbel, soms voel ik me best oké, maar als ik echt aan werk denk en hoe verder dan komt er wel gelijk paniek op. Waarschijnlijk kan ik niet Op mijn eigen werk reïntegreren, maar het idee dat ik dan ook nog iets anders zou moeten doen /leren maakt me heel erg bang want elders wil je ook weer laten zien wat je kan en bij het idee alleen al voel ik veel druk. Ga van de week bellen met de bedrijfsarts want ik had al een vakantie aangevraagd en hoe dat dan werkt, op zich zou ik even weg in de natuur heel goed kunnen gebruiken.

**Geplaatst**: 31-05-20 20:03

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 31-05-20 20:03

@Warboel wat een leuke pup.

Hoe gaat het met iedereen?

Hier is de verhuizing achter de rug. Echt een drukke 6 weken Beneden kan ik fijn wonen, boven moet nog laminaat en geschilder worden. Maar boven gebruik ik nu nog niet. Daar wil ik een massage ruimte van maken. Vorige week een grote massage tafel via marktplaats gekocht voor 10 euro. En ik heb een infrarood sauna kado gekregen.
Vorige week opgepast bij mensen met paarden aan huis, zelfs 2x kunnen rijden. Dus gaat echt de goede kant op. Had ik niet verwacht zo kort na mijn verhuizing.