Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Janneke2 schreef:Eh - boos zijn op "het excuus voor een arts" die de pijn veroorzaakte (...het proefschrift uit 1985....) gaat over emoties, niet over denken. (Al dan niet probleem- of oplossingsgericht.)
(...al kun je vervolgens gaan denken over die emoties...)
Kelly_ann schreef:Janneke2 schreef:Eh - boos zijn op "het excuus voor een arts" die de pijn veroorzaakte (...het proefschrift uit 1985....) gaat over emoties, niet over denken. (Al dan niet probleem- of oplossingsgericht.)
(...al kun je vervolgens gaan denken over die emoties...)
Klopt, denk aan cognitieve gedragsterapie
Punt dat ik wilde maken is dat positiviteit en denken in oplossingen veel constructiever is. Dan blijven hangen in de klachten of de frustratie dat er geen erkenning is voor je klachten.
KoudbloedKim schreef:Ja inderdaad.
Om even een enorme rotziekte als voorbeeld te nemen; je hebt kanker gehad en bent schoon verklaard.
Na een jaar ga je naar het ziekenhuis om nog eens te kijken of het echt niet terug is gekomen en je krijgt te horen dat er niks gevonden is.
Dan ben je natuurlijk onwijs blij!
Maar als je al weken, maanden, jaren met klachten rondloopt die niet eens psychisch kúnnen zijn en er is niemand die je echt gelooft, is dat werkelijk heel zwaar.
Dan wil je juist heel graag dat er iets gevonden wordt, ook al is dat iets ergs.
Kelly_ann schreef:Punt dat ik wilde maken is dat positiviteit en denken in oplossingen veel constructiever is. Dan blijven hangen in de klachten of de frustratie dat er geen erkenning is voor je klachten.