Moderators: Ladybird, Mjetterd, xingridx, ynskek, Polly
musiqolog schreef:Ten tweede zijn mijn leeftijdgenoten ontzettend saai geworden. Al die mensen die jij nu volwassen ziet worden, die zijn over tien jaar compleet ingedroogd: werk, kinderen en geen ander lolletje dan eens per jaar een barbecue (moet je net dit weer hebben!). Dan zul je blij zijn dat je hen niet achterna gegaan bent.
musiqolog schreef:Ten tweede zijn mijn leeftijdgenoten ontzettend saai geworden. Al die mensen die jij nu volwassen ziet worden, die zijn over tien jaar compleet ingedroogd: werk, kinderen en geen ander lolletje dan eens per jaar een barbecue (moet je net dit weer hebben!). Dan zul je blij zijn dat je hen niet achterna gegaan bent.
Kaatastrof schreef:Ik ben 23. Ik hoef niet persé een standaard leven. Ik wil gewoon kunnen leven. Zonder al die angsten. Zonder al die twijfels. Zonder al die onzekerheden. Zonder alle stress. In het leven is het normaal dat dat er wel een keertje is, bij mij is het echter amper nog uitzonderlijk. En dat is vermoeiend. En vaak ook heel erg onnodig, maar het zit zo in mij geprogrammeerd dat het haast onvoorkomelijk is. Ik moet er sowieso doorheen om ergens te geraken, helaas.
Citaat:Mijn stress en angsten zorgen voor veel chaos. Het maakt mij een chaotisch persoon. Sommige mensen vinden dat wel grappig aan me en ik heb zo dus ook wel altijd wat te vertellen. Maar het bezorgd, wederom veel stress. Ik vergeet snel dingen (of denk dingen vergeten te hebben terwijl dat niet zo is, met alle paniek tot gevolg). Dat heb ik altijd wel een beetje gehad. Het beangstigd me wel dat ik soms dingen gedaan heb of gezegd heb die ik me werkelijk niet meer voor de geest kan halen. En zelf belangrijke, mooie momenten kan ik helaas niet meer navertellen. Soms wel, maar dan komt er ook een warrig verhaal uit.
Citaat:Vandaag heb ik grenzen verlegd. Ik had afgesproken met een willekeurig persoon zocht om een wandeltocht mee te doen. De weg er naartoe liep al mis door mijn warhoofd (ik had twee gemeenten verwisseld qua naam, gelukkig waren ze niet ver van elkaar verwijderd - maar ik was dus van de bus gestap in de verkeerde gemeente), maar dat is ook echt louter door de stress. Gelukkig bleek het een aardig persoon te zijn en hebben we een mooie wandeling van 15km gemaakt. Nu kom ik daarstraks thuis, rust even uit, praat met huisgenoten en maak eten.
Citaat:Ik had plannen om vanavond met mijn vriend online samen een film te kijken. Maar plots kwamen de dwaze (zelfinvaliderende) gedachten en interpretaties ronddwarrelen. Leegte. Verdriet en pijn.
Ik gok dat de vermoeidheid er ook weer tussen zit en dat ik daardoor wat gecrashed ben maar man,
wat haat ik dit.
Citaat:Van zodra ik alleen ben met mezelf, ben ik niets meer. Is alles automatisch als een robot om te overleven.
En nu zit ik weer, door mijn eigen schuld, de dagen te tellen tot ik mijn therapeut eindelijk kan zien. Al is dat geen wondermiddel uiteraard. Ik heb morgen wel coaching met de paarden en hoop dat dat mij al wat verlichting kan bieden..
Kaatastrof schreef:Ik haat mijn hoofd.
Ik haat deze onvoorspelbaarheid.
Ik haat mijn afhankelijkheid.
Ik haat deze ziekte.
musiqolog schreef:Maar als ik je verslag lees, zie ik juist een heel goede dag waarop niet alles maar toch wel het meeste naar behoren ging. Ik zou daarvoor tekenen!.
musiqolog schreef:Dat klinkt alsof je jezelf niet accepteert. Natuurlijk wil je hier iets aan doen. Je bent er helemaal klaar mee. Maar - en dat klinkt hard - dat gaat je niet lukken als je er zo over denkt. Een probleem dat je wegstopt, kun je niet oplossen.
Let wel: je moet niet deze rotzooi accepteren, je moet jezelf accepteren. Dat zijn twee heel verschillende dingen. Als je accepteert dat jij hier meer moeite mee hebt dan een ander, dan is dat geen opgave maar het begin van de oplossing.
(Persoonlijk gedij ik trouwens uitstekend in mijn eentje, en word ik moe van te veel contact. Bijna het omgekeerde dus. Ik kan je daarom maar beperkt helpen.)
Kaatastrof schreef:Het is ongeveer een jaar geleden dat ik depressief werd. En dat merk ik. De afgelopen week is één waas. Ik ben verward, vergeet dingen en merk dat alles weer langer duurt en moeilijk is. Het is een gevoel dat ik ken. En eentje die me ook echt wel beangstigd. Ik weet niet goed wat ik met mezelf moet aanvangen eigenlijk. Alles wat ik doe is nu maar een beetje bezigheidstherapie voor mezelf. Er zijn zeker fijne momenten. Maar de momenten dat ik alleen ben zo door de week zijn echt eindeloos. En tegelijkertijd vliegen de dagen voorbij. Ik kan het eigenlijk moeilijk beschrijven.
Citaat:Ik durf er met niet heel veel mensen over te praten eigenlijk want dan keert het gesprek weer naar mij. Zoekend naar oplossingen maar die weet ik zelf niet. De lieve welgemeende woorden doen deugd, maar doen me verder niet heel veel. Ik wou dat het me meer deed.
DGT is leuk spul, maar het is gedragstherapie.Citaat:Ik heb geen zin om hier in gesprek te gaan met de professionals omdat ik vind dat hier een beetje een tunnelvisie heerst. Dat dit hét programma is. Ik geloof dat die vaardigheden met de juiste mindset kunnen werken. Maar dat is bij mij nooit echt heel erg het geval geweest.
Citaat:Ik wil dat er naar mij geluisterd wordt. Maar ook meer dan dat. Ik wil een oplossing voor mijn leed. Maar zo werkt het niet helaas.