Bokt.nl

napoleon schreef:

Hallo allemaal,

Het hoge woord is er vandaag uitgekomen... ik ben overspannen en moet thuis blijven van mijn huisarts . Vind dit zo verschrikkelijk moeilijk! Heb slaaptabletten gekregen om s''nachts een beetje door te kunnen slapen.
Eigenlijk zou ik heel gelukkig moeten zijn; heb een lieve vriend, huisdieren, vorige jaar een nieuwbouw woning betrokken, lieve vrienden en ouders en een goede baan maar toch lukt het me niet om mezelf gelukkig te voelen.
Afgelopen september ben ik geopereerd aan een dubbele hernia waarmee ik 4 jaar heb rondgelopen. Altijd maar pijn in mijn rechterbeen en rug, maar gewoon doorwerken, dat was mijn motto en dat verlangde mijn omgeving ook van mij. Na 6 weken herstellen ben ik gelijk bij een nieuwe werkgever begonnen, fulltime. In de tussentijd allerlei vervelende familiezaken gehad, vader waarvan ze dachten dat hij een kwaadaardige tumor had maar na 8 maanden kregen we te horen dat hij gewoon een vetbult had. Familiebedrijf van mijn ouders failliet, ouders nu zonder baan, rechtzaak tegen mijn oude werkgever, allerlei lastige zaken. Daarnaast komt het huishouden ook eigenlijk allemaal op mijn schouders terecht omdat mijn vriend en ik andere normen hebben wat betreft een schoon huis....... Voor vrienden sta ik altijd klaar, als er iemand hulp nodig heeft dan ben ik er, maar kom er steeds meer achter dat dat aan me vreet, dat ik gewoon de energie niet meer voor heb om nog iets positiefs voor een ander te doen, zo wil ik dus gewoon niet zijn!

Sinds een paar weken alleen nog maar huilbuien op mijn werk, ik kom sjacherijnig thuis, heb altijd hoofdpijn en heb ook geen zin meer om bijvoorbeeld naar mijn paard te gaan, ben gewoon moe, emotioneel, lusteloos en ontzettend snel geirriteerd. Telde regelmatig de bomen op weg naar mijn werk om te kijken welke boom geschikt was om mijn auto tegenaan te parkeren, niet hard maar wel zo hard dat ik gewoon een tijdje thuis kon blijven..... Probeer zo min mogelijk mijn vriend en ouders met mijn gevoelens te belasten. Mijn vriend heeft een hele leuke baan waar hij met veel plezier werkt, hij heeft veel reisjes en uitjes en is eigenlijk altijd positief en optimistisch. Hij zegt dan ook steeds dat ik me niet zo''n zorgen moet maken en begrijpt gewoon mijn gevoel niet! Dat zegt ie ook, hij zegt letterlijk, "ik weet niet wat ik ermee aan moet". "Blijf gewoon een weekje thuis, lekker veel slapen en dan kun je gewoon weer aan het werk" Maar zo voelt het niet.....! Het idee dat ik over een week alweer moet werken, daar krijg ik zweet van in mijn handen, daar krijg ik het spaans benauwd van!

Nu zit ik thuis, heb vanochtend een boze werkgever aan de telefoon gehad die niet snapt waarvan ik overspannen ben geraakt. Weet het zelfs niet eens, het is ook zo'n beladen woord: Overspannen. Weet ook niet zo goed wat ik nu moet doen.... wil opruimen, bezig zijn, niet toegeven aan mijn vermoeidheid, er liggen nog zoveel klusje in en om het huis die af moeten, strijken, schoonmaken, opruimen, kan zoveel bedenken wat er nog gedaan moet worden! Durf ook niet echt het huis uit, zometeen staat de arbodienst op de stoep en ben ik er niet! Zou zo graag even een stukje hardlopen of zwemmen... even naar mijn paardje om een flink potje te huilen in de stal en daarna samen even uitwaaien in volle galop over de hei. Nergens aan denken en geen andere mensen om me heen die iets van me willen

Pfff wei weet hoe lang zoiets gaat duren?!