
@Eske: genieten is een groot woord maar ondanks dat het heel alleen is begint de acceptatie van eenzaamheid wel te komen. Het is ook lastig dat de meeste van onze vrienden of echt heel ver weg wonen (letterlijk de andere uit puntjes van Nederland), in ploegendienst werken of zelf aan het bevallen zijn en om rust hebben gevraagd. Collega’s hoor ik ook niks van, volgens mij was mijn manager zelfs trots hoeveel radiostilte er was. Gisteren ben ik wel met onze zoon naar de supermarkt gewandeld (dat is zo’n 500 meter heen en terug). Dat zijn hoogtepunten hoe zwaar ze ook zijn. Kan gelukkig ook nog autorijden, dit viel uiteindelijk weg bij de eerste zwangerschap. De arboarts is gelukkig wel heel begripvol en die houdt overal de rem op. Dus dat is een zorg minder.