Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-07-08 11:57

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 26-07-08 11:57

Niet positief dat zich hier steeds meer mensen melden.

Toch ook maar weer eens een berichtje van mijn kant, al voel ik me een burn outer meer. Het gaat dus goed, die AD heeft me erg op de been geholpen. Werken gaat goed, wel nogiets minder puf en soms iets duizelig maar verder ok. Giste bij huisarts geweest en ga vanaf half aug. minderen met AD. Heb er gister eens een glas alcohol bij gehad..nou dat is geen goede combi. Werd giga hyper en het sloeg enorm aan.

Lees hier nog wel eens mee, maar ikhoop dat het bij jullie ook snel degoede kant op gaat!

**Geplaatst**: 04-08-08 18:31

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-08-08 18:31

Hopelijk is het een goed teken dat het hier weer een beetje rustig is...

Helaas meld ik me wel weer even, want het gaat nog steeds niet goed. Eigenlijk zelfs slechter. Ik zit met iets en dat moet ik even kwijt, hopelijk kan een van jullie mij helpen, want ik weet niet hoe het zit. Ik weet alleen niet of het me gaat lukken om het kort uit te leggen...

Ik ga een poging doen om het kort te houden, maar moet eerst even het een en ander uitleggen:
Ik heb sinds eind juni vakantie en had gehoopt dat het in de vakantie wat beter zou gaan. Even geen verplichtingen, even niet aan werk denken. Helaas bleek dit niet het geval. De somberheid van mijn depressie stak de kop weer (behoorlijk hefitg) op.

Via de bedrijfsarts loop ik bij maatschappelijkwerk. Toen ik aan de antidepressiva begon heb ik met mijn huisarts afgesproken dat ik gesprekken zou blijven volgen bij bedr.maats.werk, omdat alleen medicijnen het probleem natuurlijk niet oplossen. Ook heb ik met de huisarts afgesproken dat als ik het idee zou hebben niet meer vooruit te komen, bij hem terug zou komen en we verder zouden gaan kijken. Op dat moment had ik namelijk nog een goed gevoel over deze gesprekken.

De laatste twee gesprekken werd het gevoel echter minder. O.a. omdat de maatschap.werker zijn spullen was vergeten en niet wist waar het over ging. Hij dacht dat ik al 6 wkn aan de pillen zat, terwijl dit er nog geen eens twee waren. Dat vond ik erg vervelend, omdat ik hem 1 1/2 week daarvoor nog had gesproken en er toen net mee begonnen was. Ik voelde me er een beetje ongemakkelijk bij, maar dacht "Ach, kan gebeuren." Het laatste gesprek had hij bepaalde uitspraken waardoor ik me ook weer onbegrepen voelde. Alsof ik wat zit te bedenken. Zo depressief als ik toen ook al / nog was, zei hij tegen mij: "Je moet dingen van de positieve kant zien en niet teveel op één dag willen." Aan het eind van de vakantie (ik zit in het onderwijs, dus na 6 wkn) moest ik terug komen (Op zich vond ik dat er wel lang tussen zat, maar ik was in de veronderstelling dat ik me in de vakantie echt veel beter zou gaan voelen, dus dat kon wel...). Zijn tips werkte de eerste week redelijk, waarna ik gewoon weer in mijn oude patroon viel en daardoor weer in een dal gestort ben. Omdat ik niet zoveel vertrouwen meer had in de bedrijfs.maats.werker en me er niet meer zo op me gemak voel, waardoor je vastloopt, ben ik weer terug gegaan naar de huisarts. De huisarts heeft me doorgestuurd naar een SPV-er (sociaal psychiatrische verpleegkundige).

Daar kon ik twee weken later terecht (dat was vandaag). In die twee weken ging het nog verder achteruit terwijl het einde van de vakantie inzicht komt. Eigenlijk zou ik na de vakantie 50% gaan werken, maar dat trek ik zo echt niet. Dus de bedrijfarts gebeld en gezegt dat ik eerder (lees zo snel mogelijk) een afspraak wilde. Vorige week dinsdag ben ik daar geweest. Hij begreep niet dat het weer zo slecht ging en vroeg waar dat dan door kwam. Tja, als ik dat eens wist?? Hij vond het vreemd, want ik werd toch intensief begeleid door hem en de bedrijfsmaatschappelijkwerker? Dat intensief had ik een iets ander gevoel over, met tussentijden van 6 weken, maar op dat moment was ik al zo overstuur dat het toen niet doordrong.

Tot ik vandaag bij de SPV-er was en hij meteen met dingen kwam om aan de depressie te werken. Ik kreeg meteen opdrachten mee en misschien dat ik verder ga naar een psycholoog (mag ik eerst zelf even over nadenken). Hij benadrukte dat je er aan moet werken om uit een depressie te komen, dus concreet dingen doen zelf. Het verbaasde me dat de bedrijfsmaatschappelijkwerker mij aan het begin van de vakantie voor 6 weken met twee simpele adviezen naar huis stuurt die ik zelf ook wel had kunnen bedenken en zoek het verder maar uit...

En dan vind de bedrijfsarts het raar dat het weer slecht gaat??? Hij wilde dinsdag de 50% nog niet terug draaien, maar eerst overleggen met de bedrijfsmaatschappelijkwerker. Op zich logisch natuurlijk. Vrijdag moet ik weer naar de bedrijfsarts.

Het voelt voor mij alsof ze me hebben laten zwemmen en ik ben blij dat ik via de huisarts verder gezocht heb en bij de SPV-er terecht gekomen ben. Woensdag moet ik weer naar bedrijfsmaatschappelijkwerk. Ik wil daar open zijn over hoe ik het ervaar en dat ik me eigenlijk zelfs een beetje in de steek gelaten voel. Wat mij betreft ga ik daar ook niet mee verder. Mijn vriend gaat gelukkig mee, dinsdag was hij ook mee naar de bedrijfsarts en dan voel ik me toch sterker.

Waar ik nu benieuwd naar ben is het volgende:
De bedrijfsarts was op de hoogte van mijn ontwikkelingen bij bedrijfsmaatschappelijkwerk. Mede daarop baseerde hij het werkhervattingsadvies (en natuurlijk zijn eigen bevindingen). Nu vraag ik me af hoe dat gaat als ik niet bij bedrijfsmaatschappelijkwerk kom. De bedrijfsarts heeft natuurlijk geen contact met de SPV-er of mijn eigen huisarts. Waarop baseert hij het werkhervattingsadvies dan? Daar ben ik namelijk een beetje bang voor, omdat ik het idee krijg dat hij het allemaal een beetje onderschat...

Ik ben bang dat hij me snel weer meer aan het werk wil hebben, terwijl ik er zelf nog niet aan toe ben. Hoe overtuig ik hem dan daarvan? Nu kon de bedrijfsmaatschappelijkwerker mijn verhaal bevestigen wanneer het niet goed ging.

Bedankt voor het lezen voor het -misschien wat warrige- lange verhaal. Ik hoop dat het een beetje te volgen is...

Edit: Typfoutjes

**Geplaatst**: 04-08-08 20:26

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-08-08 20:26

Hoi Pollewoppy, wat een verhaal zeg! Als ik het goed begrijp zit je nu al een paar weken aan de anti depressiva? Heb je voordat je overspannen werd daar ook al aan gezeten?

Ik heb geen ervaring met deze medicijnen, wel weet ik dat ik ze niet wilde slikken en dat mijn huisarts ook falikant tegen het gebruik ervan was. Door mijn huisarts ben ik doorgestuurd naar een psychologe. Ook ik loop nu al 5 weken bij een SPV-er en het heeft voor mij heel veel opheldering gegeven. Mijn SPV-er heeft ook aangegeven aan mij dat ik aan veel dingen zelf kan werken, het kost alleen veel zelf relativatie en da's heel moeilijk en confronterend. Er zullen knopen worden doorgehakt waarvan ik zelf nooit had verwacht dat ik dat zou gaan doen of zou kunnen.... een aantal heb ik al gerealisseerd, de grootste knoop voor mezelf was of ik mijn paard wilde houden of niet... Het zijn moeilijke dingen maar door erover na te denken en naar jezelf te kijken hoe je gelukkig kan worden kom je er ook achter wat goed en slecht voor jezelf is en hoe je jezelf weer in balans kan krijgen.

Wat betreft het beginnen met je werk, dat gevoel ken ik ik maar al te goed..... Volgende week begin ik met 3 x in de week een halve dag werken. Natuurlijik vind ik het eng, heb ik er geen zin in maar ik krijg vervangend werk, iets totaal anders wat ik hiervoor deed (was vertegenwoordiger maar ga nu tijdelijk in de productie werken) gewoon simpel weg werk waar ik niet bij na hoef te denken maar waar ik wel een beetje in het arbeidsproces meeloop. Waarschijnlijk is dat in jouw werk lastiger maar wellicht dat je erover na kan denken wat je dan wel wilt.... Door erover te praten en na t denken kom je misschien toch een stapje dichterbij een oplossing. Zelf ga ik volgende week een traject in van de Symfora groep, op aanraden van mijn SPV-er, deze mensen begeleiden werknemers en werkgevers met klachten voor psyche en werk. Ik hoop hierin zelf een beetje een antwoord te vinden wat ik precies wil en kan.

Ik kan je alleen als advies geven om veel met de SPV-er te praten en zolang die vindt dat je er nog niet klaar voor bent ook zijn advies opvolgen. Sterkte Ach gut

**Geplaatst**: 04-08-08 21:07

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 04-08-08 21:07

Napoleon bedankt voor je reactie. Bedankt dat je de moeite genomen hebt om mijn lange verhaal te lezen!

Voordat ik overspannen werd heb ik nooit eerder aan de antidepressiva gezeten, ook nooit depressieve klachten gehad. ik was eigenlijk ook tegen antidepressiva en heb het ook zo lang mogelijk uitgesteld. Maar ik kreeg woede-aanvallen die steeds heftiger werden. Het kon zo gewoon echt niet langer. Toen moest ik wel, want tijdens die woede-aanvallen stond ik niet voor mezelf in, echt eng gewoon.

In het begin heb ik best wel baat gehad bij bedrijfsmaatschappelijkwerk. Ik heb ook leren inzien dat ik ook echt wel dingen aan mezelf kan veranderen. En moet veranderen, want anders val ik zo weer in het oude patroon. Maar alleen dat inzicht is niet genoeg. En HOE ik er aan kan werken om weer in balans te komen (en daarna te blijven!) weet ik zelf niet. En daar kwam ik bij bedrijfsmaatschappelijkwerk ook niet verder mee. Vandaar deze stap. Ik ben blij dat jij positieve ervaringen hebt met een SPV-er. Mijn eerste ervaring is in ieder geval ook een positieve!

Voor de zomervakantie heb ik al even op arbeidstherapeutisce basis gewerkt. Omdat het een opleiding in ontwikkeling is, is veel lesmateriaal wat geschreven moet worden. Dit kan prima op therapeutsiche basis. Dus die mogelijkheden zijn er bij ons gelukkig ook wel.

Ik ben heel benieuwd hoe je het traject van de Symfora groep gaat ervaren. Misschien dat je binnenkort wat meer wil en kan vertellen over wat dat precies inhoudt? Is misschien ook wel wat voor mij namelijk.

**Geplaatst**: 07-08-08 23:54

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 07-08-08 23:54

Wat moet ik doen als ik het niet eens ben met de beslissing van de bedrijfsarts en ik hem daar niet van heb kunnen overtuigen????

Morgen moet ik weer naar de bedrijfsarts en ik zie het helemaal niet zitten om 50% te gaan werken, maar eigenlijk ook geen 25%. Het vooruitzicht 'te moeten' maakt me al helemaal gestresst. Ik krijg het er gewoon benauwd van. Op therapeutische basis zie ik wel zitten, omdat ik dan niet alle werkzaamheiden hoef te doen en er geen druk achter zit.

Ik ben deze week ook weer bij de huisarts geweest en mijn medicatie is weer verhoogd, omdat het echt niet goed gaat. Ik heb nu Efexor 225mg (150 's ochtends en 75 's avonds) en daarbij Oxazepam, 3 tabletten per dag. Ik rij geen auto meer omdat ik dat een te groot risico vind met de medicijnen. Bovendien ben ik afwezig en kan me moeilijk concentreren. Daarbij nog een hele rits klachten zoals woede- en paniekaanvallen. Zoals ik al eerder aangegeven heb werk ik in het onderwijs. Als ik wel 50 of 25% zou gaan werken, betekend dat dat je je eigen werkzaamheden gaat hervatten. Maar lesgeven kan ik nu gewoon echt niet. Als iemand tegen me begint te praten, volg ik niet wat diegene zegt. Soms denk ik zelfs, hou alsjeblieft je mond dicht. Allemaal niet handig als je voor de klas moet staan. Ik ben er ook van overtuigd dat mijn leidinggevende op school het ook niet zou willen dat ik in deze situatie de verantwoording over een klas zou hebben. Maar ik vraag me af of mijn bedrijfsarts dat ook zo ziet. Ik krijg namelijk het idee dat hij puur kijkt naar het aantal uren die je werkt bij bv 25% en niet naar de taken die daarbij horen.
Natuurlijk ga ik het bovenstaande morgen bij de bedrijfsarts aangeven, maar:

Stel nou dat de bedrijfsarts en ik er niet uitkomen morgen, kan ik dan het beste contact opnemen met mijn leidinggevende of moet ik andere stappen ondernemen?

**Geplaatst**: 08-08-08 09:53

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 08-08-08 09:53

pollewoppy: Ik weet helemaal hoe je je voelt. Ik moest ook weer aan het werk. Gellukig op therapeutische basis. Als ik al in de auto erheen zat, dan huilbuien, paniekaanval noem maar op.
Ik denk dat je duidelijk moet maken dat je heel erg tegen op ziet. Geef ook aan dat je wel op therapeutische basis wil gaan proberen. Dat als dat enigszins gaat je wel over wilt gaan naar deels therapeutisch en deels werk. Laat ook je emoties de vrije loop. Je hoeft je daar niet in te houden.
Vervelend hoor. Mijn bedrijfsarts was een topvent.
Terugkeren naar het werk is heel moeilijk. Echter hoe langer je het uitstelt, hoe moeilijker het wordt. Dat werd mij vertelt en heb ik ook zo ervaren.
Vraag anders ook een gesprek aan met de leidinggevende van je.
Succes hoor. Hou je haaks.

**Geplaatst**: 08-08-08 12:10

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 08-08-08 12:10

@ tjady:
Bedankt voor je reactie. Ik ben inmiddels bij de bedrijfsarts gewest. Doordat ik helemaal niet goed in mijn vel zit, komen dingen vaak anders bij mij over dan mensen ze bedoelen. Zo ook mijn vorige bezoek aan de bedrijfsarts. Maar vandaag bleek dat hij toch heel duidelijk de signalen heeft opgepakt en hij ook zeker in ziet dat 50% niet haalbaar is. De vorige keer liepen de emoties hoog op, terwijl mijn emoties momenteel juist ontzettend afgevlakt worden door de medicijnen.

We hebben nu afgesproken om de 25% die ik voor de vakantie werkte aan te houden. Wel heeft hij in het advies er nadrukkelijk bijgezet dat dit maximaal is. De eerste weken hoef ik toch nog geen les te geven en de werkzaamheden die ik nu moet doen zie ik wel zitten.

De bedrijfsarts heeft een spoedaanvraag gedaan voor een psycho-diagnostisch onderzoek, omdat we op dit moment niet weten waar de heftige depressie vandaan komt. Die komt namelijk niet door het werk. Ik ben met een burnout thuis komen te zitten, weer een beetje aan het werk gegaan, wat niet helemaal meeviel. De dingen waar ik weer tegen aan liep zijn inmiddels opgelost en ik heb er alle vertrouwen in dat er meer structuur en duidelijkheid is op het werk komend schooljaar, maar inmiddels was mijn burnout geleidelijk overgegaan in een depressie, wat ik in eerste instantie zelf ook onderschat heb. In de vakantie ben ik alleen maar verder teruggevallen in de depressie. Daardoor ben ik opgaan zien tegen de hoeveelheid werk 50% en de vermoeide kant er van. Momenteel trek ik het gewoon niet, terwijl ik inhoudelijk (gelukkig) geen moment over mijn werk twijfel. Dit is het werk wat ik wil doen en de werkplek waar ik het werk wil doen.

Daarom ben ik ook zo bang dat dit me mijn baan gaat kosten. Gelukkig heb ik een prettige leidinggevende en een fijne directeur die veel begrip hebben. Daarom kan ik mijn 'angst' om mijn baan kwijt te raken daar met een gerust hart uitspreken. Maandag zijn ze weer op school en ik ben de eerste die belt om daar een afspraak voor te maken.

Het valt allemaal niet mee en de weg die we nu inslaan zal zeker niet makkelijk zijn. Ik vind het ook best eng en spannend. Eigenlijk héél eng en spannend, maar ik heb wel het gevoel nu eindelijk op de goede weg te zitten. En daar probeer ik me aan vast te houden...

Wat je zegt over het uitstellen van weer beginnen is helemaal waar. hoe langer je er mee wacht, hoe moeilijker het wordt. Ik merk ook hoe langer ik thuis zat, hoe meer ik aan mezelf begon te twijfelen of ik het wel kan. Daarom kwam voor mij de zomervakantie eigenlijk op een heel ongelukkig moment, omdat ik net weer begonnen was met opbouwen. Maar ja, schoolvakanties liggen nou eenmaal vast he Knipoog

**Geplaatst**: 08-08-08 13:23

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 08-08-08 13:23

Pollewoppy: goede berichten dus voor jou. Ik weet nog dat mijn bedrijfsarts voorstelde om na de zomervakantie weer 100% te gaan werken. Bij de gedachte brak het zweet mij al uit. Maar ik zei niets. Gevolg toen ik na de vakantie weer begon, ben ik toen echt volledig gecrasht. Terwijl ik de eerste syptomen kreeg in maart en al weer helemaal aan het opbouwen was.
Je raakt je baan alleen kwijt als je volgens mij niet mee wil werken aan je herstel. Niet doordat je het nog niet aan kan.
Heb je een vaste aanstelling?
Je zal zien dat de eerste dagen op je werk misschien wel heel veel beter zal verlopen dan je verwacht. Ik heb ook als ik er een tijdje niet ben geweest dat ik altijd weer een drempel heb.
Wat je depressie betreft. Dat heb ik ook gehad. Tijdens mijn burnout raakte ik in een depressie. Ik ben wel een aantal keer bij een psycholoog geweest. Geen succes. Die was teveel met zijn rookverslaving bezig. Ik ben toen zelf op zoek gegaan naar hulp en gevonden. Zij heeft mij geholpen mij beter te krijgen.

**Geplaatst**: 08-08-08 15:47

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 08-08-08 15:47

Ik ben voor de zomervakantie eigenlijk alweer te snel begonnen, waardoor ik toen ook echt in een diep dal geraakt ben en in de depressie. Doordat de therapie in de vakantie niet door ging en ik dus alleen medicijnen had en geen begeleiding is ben ik ook echt 'gecrasht'. Feit is dat ik nu slechter ben dan aan het begin van de vakantie.

Gek geoeg zie ik er niet echt tegenop om weer te gaan werken, alleen de hoeveelheid. Maar de 25% kan ik me prima in vinden. Ik zou er niet aan moeten denken om niks te doen, dan word alleen het schuldgevoel toch alleen maar groter. Op deze manier kan ik het langzaam weer opbouwen. Nu die 50% teruggedraaid is, is de drempel ook weg en voelt het als een opluchting.

Eigenlijk weet ik ook wel dat je gelijk hebt dat ik m'n baan niet zomaar kwijt raak. Maar toch blijft die 'angst' op de achtergrond aanwezig. Daarom is het belangrijk denk ik om dat uit te spreken op school. Daarbij is het goed om in gesprek te blijven op school, zodat alle partijen op de hoogte blijven en ze op school zien dat ik alles wil doen aan mijn herstel. Een vaste aanstelling heb ik nog niet. Ik ben er vorig jaar in augustus begonnen en in januari al thuis komen te zitten...

**Geplaatst**: 08-08-08 16:35

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 08-08-08 16:35

Jeetje, word ik net al door mijn bedrijfsarts gebeld. Heeft hij al een afspraak geregeld voor het psycho-diagnostisch onderzoek. Ze zetten er wel vaart achter en dat is wel heel fijn.

Net ook een hele fijne mail van de directeur. Het blijft een vervelende situatie, maar zulke dingen maken het wel een stuk makkelijker, het gevoel dat je begrepen wordt...

**Geplaatst**: 09-08-08 21:09

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 09-08-08 21:09

heel veel sterkte en ik hoop dat je wat hebt aan de onderzoek!

**Geplaatst**: 10-08-08 11:02

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 10-08-08 11:02

Dank je.
Gelukkig kan ik waarschijnlijk komende donderdag al. Er moet ook echt wat gebeuren nu, want het gaat nog steeds met de dag minder. Ik weet nu echt niet meer waar ik het zoeken moet, word er echt helemaal gek van...

**Geplaatst**: 11-08-08 15:26

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 11-08-08 15:26

hou vol deze aankomende 3 dagen! Sterkte!

**Geplaatst**: 11-08-08 19:08

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 11-08-08 19:08

Dank je. Jammer genoeg vandaag niet gebeld en geen post gehad. Zit echt op de bevestiging te wachten voor donderdag. Het is namelijk nog niet helemaal definitief, omdat ik er waarschijnlijk tussendoor geschoven word.

Gisteren bijna de hele dag op bed gelegen. Ik merk dat ik dat doe als soort uitvlucht. Niet omdat ik echt slaap ofzo, maar ik weet me gewoon geen raad en ga dan maar weer naar bed.

Vandaag gelukkig wel een wat betere dag. Ik moest het huis ook uit, want ik had een gesprek met de directeur en mijn leidinggevende. Omdat ik momenteel geen auto rij moest ik op de fiets en dat deed me toch ook wel even goed. Ik was doodmoe van het fietsen, maar lichamelijk, dus moe maar voldaan.
Het gesprek heeft me ook goed gedaan. Het was een heel fijn gesprek en ze zijn volop opzoek naar volledige vervanging voor me. Die 25% is dus meer op therapeutische basis, omdat ze het belangrijk vinden dat ik me eerst volledig richt op mijn herstel. Het laatste beetje druk wat er nog was is daarmee ook weggenomen, waardoor de drempel om langzaam weer iets op te pakken wat werk betreft nog weer kleiner is geworden. Gelukkig weer even iets positiefs. Ik kan nu bij wijze van spreke alleen even een bakkie gaan doen en weer gaan als het een dag niet wil.

Verder probeer ik om toch maar een klein beetje bezig te blijven, bijvoorbeeld een keertje een wandelingetje naar de supermarkt. Ik merk dat ik dat nu probeer te vermijden en dat is ook niet goed...

**Geplaatst**: 12-08-08 08:16

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 12-08-08 08:16

Pollewoppy wat fijn dat iedereen je zo goed begrijpt!

Ik ben hier lang niet geweest, geen behoefte gehad eigenlijk, heb wel gelezen hoor, maar geen behoefte gehad om te schrijven....

Na terugkomst van mijn vakantie 1,5 maand geleden was er eigenlijk niks verandert.
Daarbij had ik me ook ingeschreven bij een kliniek voor hulp, en kreeg ik een mailtje dat ze een wachtlijst hadden van 9 weken.... ik zat er toen helemaal door heen, had even het gevoel dat niemand me wilde helpen. Heb echt hele slechte momenten gehad toen, vaak zelfs aan zelfmoord gedacht, ging echt niet lekker.. had het gevoel dat ik iedereen (incl mezelf) alleen maar last en pijn bezorgde.. dus waarom ben ik dan hier?
kort daarna ben ik er eignelijk achter gekomen waar mijn overspannenheid vandaan komt... ik denk vanuit thuis, en niet vanuit het werk....
ik loop thuis de hele dag op mijn tenen omdat ik neits fout wil doen en heb vroeger wat dingen mee gemaakt in mijn thuissituatie waarvan ik nu merk dat ik bang ben dat zulke dingen weer gebeuren. Ook heb ik natuurlijk 2,5 jaar op mezelf gewoont en zit ik nu inclusief vriend bij mijn ouders in huis waarbij ik dus heel veel privacy mis...
voor mijn gevoel was dat de reden dus daar heb ik het met mijn moeder over gehad en toen zijn we dus gaan zoeken voor een huisje.
Nu hadden we er een gevonden en ik was ontzettend blij, kon niet wachten etc.. het was een huurappartement van een vriend van mijn oom.. ik was helemaal in de wolken!
Nu zouden we deze week er naartoe gaan en proberen eind vd week al te verhuizen.
Maar kwam mijn vader gister thuis met het 'goede' nieuws dat we misschien ook iets kunnen kopen.... hartstikke fijn natuurlijk maar ik kan er op het moment helemaal niet tegen als ik het hele plan in mijn hoofd om moet gooien! Dus ja sinds gister zit ik er weer even doorheen. Dat kopen gaat natuurlijk nog eens véél en véél langer duren.... het klinkt misschien stom, maar ik wil hier zó graag weg.... pff.

Inmiddels ben ik wel gebelt door de psycholoog dat ze een plekje vrij hadden dus de 22e heb ik mijn eerste afspraak. Heb er geen zin in en zie er tegenop, maar ik zal toch maar gaan...

Ook heb ik de meest misselijkmakende koppijn ooit de laatste tijd. Het is verschrikkelijk...
Week of 3 geleden kwam het voor het eerst opzetten, toch maar thuis gebleven, mijn moeder was vrij dus ging voor me werken. Ik ging kapot dus 's avonds naar de huisartsenpost en die stuurde ons toch wel door naar de EHBO... hoop onderzoeken en uren later, incl een uurtje slapen, was het ineens een stuk minder en bleek het 'simpele' spanningshoofdpijn te zijn... prettig. Ik heb sinds toen nog geen morgen gehad dat ik opstond zonder hoofdpijn, maar gelukkig wordt het niet meer zo erg als die ene avond....

ja het gaat lekker allemaal...

**Geplaatst**: 12-08-08 08:50

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 12-08-08 08:50

Ik meld me hier ook maar even. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet het hele topic heb gelezen, daar heb ik op het moment de puf even niet voor. Sorry dat mn verhaal wat warrig is, ik vind het erg moeilijk om alles op een rijtje te zetten.

Ik zit sinds een aantal weken in een behoorlijke dip. Overspannen, burn-out of "gewoon" oververmoeid, dat weet ik niet. Er is nog geen "naamkaartje" aan gehangen, en ik weet het zelf ook niet goed. Het begon een aantal weken geleden, dat ik me heel erg moe voelde, emotioneel, duizelig, misselijk en hoofdpijn. Eigenlijk dacht ik dat er misschien een griepje aan zat te komen, maar het wilde maar niet overgaan. Dan toch maar weer aan het werk, thuiszitten is niet bepaald mijn hobby, ik ga me dan snel schuldig voelen (het is enorm druk op het werk op het moment vanwege de vakantieperiode). Telkens met moeite de dag doorgesleept, moest echt moeite doen om op de been te blijven. Alleen het vooruitzicht dat ik bijna vakantie had zorgde ervoor dat ik de dag weer door kwam. Ondanks dat ik weer aan het werk was, wilden mijn leidinggevenden graag dat ik even langs de bedrijfsarts zou gaan, omdat het duidelijk nog niet goed ging met me. Daar een goed gesprek gehad, er is daar ook vanalles naar buiten gekomen.

Mijn leven is de laatste tijd nogal heftig veranderd. In april ging ik een paard leasen, voor de helft (dus samen met iemand anders). 2 weken later ontmoette ik een geweldige jongen, waarmee ik nu een relatie heb. Mijn leventje ging van meestal thuis, naar nooit meer thuis Knipoog

Uit mijn werk altijd direct naar mn paard, en daarna nog even het huishouden. Op de dagen dat ik vrij was naar mn vriend, of hij bij mij. Allemaal hele leuke dingen, maar man, wat vreet dat een energie. Het was 2 jaar terug dat ik een relatie had gehad, en dat was niet bepaald een goede relatie, en ook die daarvoor is behoorlijk rot afgelopen, dus ik had het gevoel dat ik heel veel energie in die relatie moest stoppen om het te laten werken. Gelukkig bleek mijn vriend ontzettend lief en begripvol te zijn, dat heeft me ontzettend geholpen. Een maand geleden scheurde mijn medeleaser haar enkelbanden, dus moest ik ons paard alleen gaan doen. Nog steeds vind ik mn paard hardstikke leuk, maar er komt wel een flinke druk op je schouders, vooral omdat ik mijn vriend ook nog wat aandacht wil geven, en mijn vrienden uiteraard ook.

Nu, na een aantal goede gesprekken met oa mijn bedrijfsarts, mijn vriend, een vriendin, ben ik erachter dat er veel meer speelt. Ik was al jaren sneller moe dan anderen, maar dacht eigenlijk altijd dat ik gewoon een mietje was Bloos

Zo heb ik in mijn jeugd nogal wat meegemaakt (waar ik nu verder even niet op in ga), samengewoond met iemand die me zonder pardon eruit schopte toen hij een ander leuk meisje ontmoette, weer terug naar mn ouders met de nodige moeilijkheden, een huisje kopen waarvan de verbouwing behoorlijk tegenviel en ik kon ook nog eens niet goed alleen zijn. Toen nog een relatie met een jongen waar ik helemaal gek van was, maar die nogal wat vreemde (seksuele) trekjes bleek te hebben. Dat zijn een aantal van de dingen die me toch behoorlijk opgebroken hebben. Ik ben toen altijd maar door door door gegaan, dat is wat ik thuis heb meegekregen. Nu komt het er allemaal uit.

Sinds gisteren zit ik wederom thuis, waar ik behoorlijk van baal. Ben ingestort op mijn werk. Vandaag zou de laatste dag voor mijn vakantie zijn. Volgende week ga ik voor 2 weekjes naar Italie, waar ik wel ontzettend veel zin in heb. Tot nu dacht ik telkens dat ik gewoon vakantie nodig had, maar zo langzamerhand begin ik me af te vragen of dat wel genoeg is. Na mijn vakantie ga ik sowieso terug naar de bedrijfsarts, en ik denk dat ik ook maar even een bezoekje aan mijn huisarts moet brengen. Daar zie ik wat tegenop, aangezien ik niet zoveel vertrouwen heb ik hem.

Nogmaals sorry voor het warrige verhaal Bloos

**Geplaatst**: 12-08-08 09:49

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 12-08-08 09:49

Ik heb je verhaal een paar keer gelezen, omdat ik me niet zo goed kan concentreren, maar anderen nemen ook de moeite om mijn lange verhalen te lezen Knipoog

Zoals je zelf eigenlijk al door hebt is dit geen gewone vermoeidheid. Gelukkig hebben je leidinggevenden het ook door, dat scheelt heel veel. Probeer van je vakantie te genieten, maar ga daarna zeker niet te snel weer aan het werk.

Ik herken veel dingen die je schrijft. Ik ben zelf te snel weer gaan opbouwen en zit nu zwaar depressief weer thuis. Langzaam aan begin ik me te realiseren dat er bij mij toch ook wel meer achter zit (ook dingen van vroeger). Je verleden vormt je en achter een burnout zitten vaak dieperliggende oorzaken dan alleen werk. Al wilde ik daar eerst niet aan toegeven, misschien wel bang voor wat het losgaat maken.

Bij mij was er ook veel veranderd in de periode voordat ik overspannen werd. Klaar met school, een nieuwe baan en op eigen benen. Op het werk ben ik echt overbelast (door mijn karaktereigenschappen dit ook naar me toegetrokken), dat geven ze ook toe op het werk. Doordat ik thuis kwam te zitten kreeg ik de tijd en rust om over meer dingen na te denken. Door gesprekken bij de bedrijfsarts en bedrijfsmaatschappelijkwerk kwam ik erachter dat er meer was. Juist doordat ik nu op eigen benen sta en niet meer afhankelijk ben van mijn ouders kan ik er aan toegeven...

Heel veel sterkte en neem je tijd. Die heb je echt nodig...

**Geplaatst**: 12-08-08 09:55

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 12-08-08 09:55

Nathalie schreef:
kort daarna ben ik er eignelijk achter gekomen waar mijn overspannenheid vandaan komt... ik denk vanuit thuis, en niet vanuit het werk....
ik loop thuis de hele dag op mijn tenen omdat ik neits fout wil doen en heb vroeger wat dingen mee gemaakt in mijn thuissituatie waarvan ik nu merk dat ik bang ben dat zulke dingen weer gebeuren.

Pfffff, dit herken ik helemaal...
Ik begin er nu steeds meer achter te komen hoe het mij gevormt heeft en mij daardoor nu zo negatief belemmert.
Alleen ik liep dus zonder dat ik het doorhad óveral op mijn tenen. Bang om het niet goed te doen, bang om fouten te maken... Het zit behoorlijk vastgeroest in mijn systeem zeg maar.

Wat je schrijft over zelfmoord herken ik helaas ook maar al te goed. Ik vind het eng. Heb die gedachten steeds meer. Ik zie soms ook gewoon niet meer hoe ik hier uit moet komen en hoe het ooit weer 'normaal' moet worden. Soms denk ik hele dagen "was ik er maar gewoon niet meer"...

**Geplaatst**: 12-08-08 09:57

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 12-08-08 09:57

Hmmmm, voel me trouwens wel een beetje een freak hier...
Ik lijk wel 'vaste klant' in dit topic en dat is geen goed teken. Maar ja, hier zijn lotgenoten die het tenminste een beetje begrijpen...

**Geplaatst**: 12-08-08 17:28

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 12-08-08 17:28

het is al fijn om te weten dat je niet de enige bent die dit heeft.
Ik denk dat er meerdere personen zijn, maar die het niet zeggen.
Je hoeft je absoluut niet 'freaky' te voelen!
Ik hoop echt dat je iemand kan vinden die je hierbij intensief kan helpen.
Het begint met kleine stapjes. Ik heb het ook meegemaakt dat ik het helemaal niet zag zitten en een poging gewaagd had om er een eind aan te maken.
Vlak voordat ik serieus begon weg te zakken dacht ik plotseling: maar dit wil ik helemaal niet! Het was eerder mijn gevoel dat op dat moment sprak dan mijn gedachten.
Ik heb alles eruit gespuugd, letterlijk. Heb 3 dagen alleen maar geslapen en ben de 4e dag naar een psychiater gegaan. Hij heeft me sindsdien (3,5 jaar geleden) geholpen om mijn leven en ritme op te pakken.
Het ene moment gaat het beter dan de volgende.
Het gaat om de kleine dingen.
Ik denk alleen niet dat jij eruit kan komen in je eentje.
Ik denk echt dat je hulp nodig hebt. Iemand die je kan begeleiden en helpen in jouw tempo.
Kun je donderdag naar de onderzoek gaan?

**Geplaatst**: 12-08-08 17:37

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 12-08-08 17:37

Ik heb er vandaag weer achteraan gebeld, want ik had nog niks gehoord. Als ik woensdag nog niks gehoord zou hebben moest ik de bedrijfsarts weer bellen, maar ik heb vandaag maar vast gebeld. Hoe eerder hoe beter, ik hou dit niet lang meer vol.
De afspraak stond al wel in de agenda, dus voor 99% is het zeker dat ik donderdag kan inderdaad, alleen moet de psychologe het nog even bevestigen. Morgen hoor ik het definitief.

Ik ben blij dat er nu actie ondernomen word en dat er (vrij grondige) andere stappen ondernomen worden. Alleen kom ik hier ook niet uit, daar ben ik me van bewust

Soms heb ik dagen dat ik denk: " waar doe ik het allemaal nog voor" of "was ik er maar niet meer", maar dat is het me niet waard en daar wil ik voor vechten...

Bedankt voor je reacties trouwens, ze doen me goed Lachen

**Geplaatst**: 12-08-08 18:23

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 12-08-08 18:23

het is heel goed dat je ervootr wilt vechten. Daardoor ga je nog een stukje naar voren en blijf je niet stilstaan, al lijkt dat misschien wel zo.
Ik vind het ook goed dat je er zelf achteraan bent gegaan Lachen

Weet wel; de gesprekken zijn het begin, neem overal de tijd voor.

**Geplaatst**: 12-08-08 20:25

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 12-08-08 20:25

Het is goed om dat nog even weer te horen.
Ik ben me er wel van bewust. Tijdens de gesprekken zullen we denk ik opzoek gaan naar mijn valkuilen, oorzaken en hoe ik daar in de toekomst mee om kan gaan of misschien zelfs kan veranderen...

Tijd is een hele goede en meteen mijn valkuil. Ik wil vaak te snel, ik denk al ga na een goede dag dat ik er wel weer ben. Hoewel ik dat al wel een beetje afgeleerd heb, dat is namelijk al een paar keer flink afgestraft.

Net met mijn vriend een uurtje wezen fietsen. Heel relaxed, echt een slakkengangetje door het park. Ik zat mezelf thuis zo in de weg, ik moest iets. Voelde de onrust weer helemaal in me opkomen en dat breekt me op. Door even lekker uit te waaien op de fiets is het gevoel gelukkig weer wat weggezakt. Soms heb je even dat zetje nodig van iemand om ook daadwerkelijk even naar buiten te gaan. Het is misschien iets heel kleins, maar ik ben er trots op. Het is voor mij momenteel een hele stap...

**Geplaatst**: 12-08-08 23:27

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 12-08-08 23:27

Ik ken het ook dat ik alles te snel wil doen. Daarom ben ik nu weer een jaar thuis omdat ik voor de 2e keer overspannen ben geworden.
Heel goed van je dat je dan wat gaat doen zoals met je vriend fietsen!
Kleine dingen kunnen juist groot overkomen.

**Geplaatst**: 13-08-08 12:07

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 13-08-08 12:07

ik had gisteren ook echt een piep dag.
het begon al in de ochtend,werd wakker met dat rare gevoel in je buik dat onrustige gevoel en niet weetende wat je met jezelf aan moet.
ik moest om 10 voor 1 smiddag naar de fysio voor ademhalings oefeningen en ontspannings theraphie.
ik was zo gespannen smorgens dat ik mijn ontbijt 1 broodje en een bakje meloen er uit gebraakt hebt.
toen voelde ik me zo leeg dat ik op bed ben gaan liggen en een flink potje gebrult heb.
luchte even op,maar ik moest naar die fysio en ik durfte niet bang om de controlle kwijt te raken over mijzelf.
ik mevriend gebeld van zijn werk of hij me weg kon brengen.
dat kon.
ik naar de fysio was ontspannen moet ik zeggen.
na de fusio ging het thuis ook aardig.
heb niets gedaan alleen maar olympische spelen zitten kijen.
savond in bed zat mijn vriend iets te kijken over de oorlog in rusland.
toen kon ik het niet meer houden heb geloof ik een half uur heel hard gehuild,ik was leeg voelde me leeg was bang voor mijzelf durfde niet te slapen voelde me onrustig enz.
ik had van de homeopaat iets gehad voor doodsangsten maar daar had ik maandag ochtend het laatste tabletje van ingenomen,helaas werk dat ook niet en ben maar weer overgegaan naar de oxazepam.
alleen weet ik dat die de oorzaak niet aanpakt maar alleen onderdrukt.
ben gister ook niet naar me paar gegaan puur omdat ik me onrustig en me heel onzeker voel wbt mijzelf.
ik weet wel dat dit niet te lang mot duren want ik word er echt knetter en knetter gestoord van.
en dan moet ik van de bedrijfsarts ook nog opbouwen met werk.dat zie ik al helemaal niet zitten en kan volgends mij in deze situatie echt niet en lijkt mij zeer onverandwoord