Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Rebel_Jits schreef:Melewel, ik vind: deze link om het uit te rekenen. Dat is je premie via het RVA. Er bestaat ook een aanmoedigingspremie als je inkomen laag is, die staat op de website van vlaanderen.be. Ook vond ik een minimumbedrag van 879 euro bij tijdskrediet.
Ik herken je stress hierover. Ik heb vast weekendwerk, wat als aanvullend loon wordt gezien. En wordt dus niet meeberekend in mijn uitkering. Voor mij een extra reden om mijn ouderschapsverlof uit te spreiden over vier zomervakantie's als frummel naar school gaat. Dan kan het vakantiegeld dat gat al wat opvullen. Maar dat moet je ook maar net kunnen natuurlijk,
Proficiat Larisske!

De misselijkheid is sinds gisteren bijna weg, hopen dat dat weg blijft nu.
Morgen houden we een groot feest ter ere van onze verhuizing naar de stad, terug naar onze vrienden. Er komen wel 25 kleine kinderen, springkussen, eten, alles erop en eraan en ik vrees nu al voor mijn toestand ‘s avonds
Baby had zich lekker naar voren gemanoeuvreerd en die lichte bolling was dus nu echt een bult. Ik dacht eigenlijk dat je dat nog helemaal niet zo zou merken omdat ze nog zo klein is, maar ik zie net staan dat ze nu al zo groot als een grapefruit zou moeten zijn. Wat gaat het hard! Goldie schreef:Floortje echt he.. ik dacht dat ik zo nuchter was maar pff... Ik word soms gewoon een beetje gek van mezelf.
Ik ben blij dat ik morgen een afspraak met m'n nefroloog heb en ook met m'n psycholoog want ik voel me op het moment even alles behalve steady. Zal ook natuurlijk door de hormonen komen, maar het haalt meteen weer een hoop boven aan hoe ik er eerder aan toe was
Ik kreeg vanaf week 36 een bepaalde rust over me heen en vond de bevalling en het leven niet zo eng meer. En ik maakte me ook heel druk over de bevalling en leven met een kind. Heel druk.
Mijn bevalling heb ik als traumatisch ervaren. En toch, als ik vanmiddag hetzelfde door moet om nog zo’n geweldig kind te krijgen doe ik het zo weer
Lisitano schreef:Sky_as, voor jou dan ook wat geruststellende woordenIk kreeg vanaf week 36 een bepaalde rust over me heen en vond de bevalling en het leven niet zo eng meer. En ik maakte me ook heel druk over de bevalling en leven met een kind. Heel druk.
Ik keek vooral heel erg uit naar het moment van het zien van mijn kind. Hoe hij eruit zou zien, hoe hij zou klinken, dat zijn vader hem eindelijk kon ervaren.
Ik ben graag alleen en buiten aan het sporten, dus een kind heeft best wat effect gehad hierMijn bevalling heb ik als traumatisch ervaren. En toch, als ik vanmiddag hetzelfde door moet om nog zo’n geweldig kind te krijgen doe ik het zo weer
![]()
Kaassie hè?
Die mentale belasting is in de babyfase trouwens ook flink aanwezig geweest hier. Niks roze wolk. Maar hij heeft het heel snel goed gemaakt
. Er is niets zo verassend, levendig en uitdagend. Andere dingen worden oprecht minder belangrijk.
s Avonds ben ik vaak nog wat misselijk maar dat is prima te doen. Verder voelen deze weken een beetje ‘leeg’, weet niet zo goed hoe ik het anders moet omschrijven
De 13-weken echo is inmiddels bijna een maand geleden en de 20 weken echo heb ik over 3 weken. Woensdag wel weer controle bij de VK.





)
Vanaf nu wordt het alleen maar erger, hihi.
Die goede uitslag is top! En nu zal die misselijkheid wel snel verdwijnen ja, zo in het tweede trimester.
Geen ervaring, ik loop nog altijd in dezelfde soort kloffie rond, hihi. Mooi opgetut als we weg gaan, maar anders fijne comfy kleren hoor. Niets wat spant op de buik iig.
Blijft toch bijzonder.
De 20-weken-echo is sneller dan je denkt!
Toegegeven, ik snoep iets meer (maar snoep altijd veel..) en beweeg minder (vermoeidheid), dus ergens logisch. Maar als je al 15 jaar niets veranderd krijgt met dieeten en sporten of vreten als een zwijn, dan voelt dit zo oneerlijk.