
Door medicatiegebruik en mn recente bekkenbreuk ben ik in 2 jaar tijd van maat S en 60 kilo naar maat L en 75 kilo gegaan. Nu vind ik de kilo's niet zo heel erg, maar mijn lichaam is zo veranderd, daar heb ik wel moeite mee. Het enige waar ik blij mee ben, is dat mn borsten van non-existing naar een fatsoenlijke C zijn gegaan

Vooral mijn bovenbenen en buik zijn het probleem. Mijn buik is vooral gewoon slap, ik had eerst een behoorlijk wasbordje, maar nu verslappen de spieren en de huid. Dus dat wil ik weer gewoon strakker krijgen. Ik ga richting de 40 dus ik heb niet de illusie dat ik ooit weer word zoals ik was.
De bovenbenen lijken ook vooral veel vocht vast te houden.
Nu zit bij mij het probleem dat ik door chronische vermoeidheid en chronische depressie niet zomaar even ga bewegen. Dat is gewoon moeilijk en daarnaast heb ik ook nog last van bewegingsintolerantie; mijn lichaam maakt te weinig endorfine aan waardoor ik sporten niet als plezierig ervaar.
De afgelopen tijd was ik ook echt te moe om te bewegen, door de vermoeidheid was ik bijna uitgeput. Dan heb je gewoon geen reserves meer om te sporten. De dag doorkomen was al een uitdaging

Maar nu gaat het beter en aangezien we 7 maart op vakantie gaan naar de Filipijnen, wil ik voor die tijd wel iets proberen aan mijn lijf te werken. Dit is voor mij echt nieuw, want ik was altijd (te) dun. Dus ik moet hier nog even aan wennen

En vandaag is het dus 'gelukt', ik heb voor het eerst gesport. 7 minuten volle bak op de crosstrainer die naast de bank staat. En ik ben daar trots op, en ik vond het toch wel lekker om te doen. 7 minuten wordt nu het minimum en vanuit hier wil ik opbouwen. Ik weet alleen nog niet precies hoe. Mijn doel is elke dag op de crosstrainer te stappen. Ik ben zoals je merkt de drempel om op dat apparaat te stappen zo belachelijk laag gemaakt, maar dat heb ik dus ook echt nodig.

Heel verhaal, maar uiteindelijk hoop ik hier wat steun te vinden op de dagen dat het wat moeizamer gaat.
