Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-06-25 17:48

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 09-06-25 17:48

Gezien het feit dat ze in december vorig jaar voor het laatst online is geweest vermoed ik zomaar dat ze de nieuwe reacties niet zal lezen...

**Geplaatst**: 10-06-25 07:19

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 10-06-25 07:19

Die kans is aanwezig, maar gezien het een SA is, kan er natuurlijk ook met een ander account wel meegelezen worden.

Ik hoop dat alles 'goed' gaat!

**Geplaatst**: 10-06-25 08:24

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 10-06-25 08:24

Mocht je het nog lezen: een hele dikke knuffel. Wel of niet reageren is allebei helemaal goed. Hopelijk kunnen alle woorden net een beetje helpend zijn of steun geven.

**Geplaatst**: 10-06-25 10:20

Geplaatst: 10-06-25 10:20

Ook ik hoop dat je dit gewoon meekrijgt, wil niet aan het andere denken eigenlijk.

Ik hoop dat je het gewoon heel druk hebt met therapie en dat het helpt, ik gun je een gelukkig leven

**Geplaatst**: 07-10-25 11:32

Geplaatst: 07-10-25 11:32

Inmiddels zijn we alweer 10 maanden verder na je laatste bericht.

Ik hoop oprecht dat het goed met je gaat! Dit topic zit nog geregeld in mijn hoofd. Maar ook nare gedachtes spoken er rond in mijn hoofd na 10 maanden geen reactie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : Gisteren, 13:56

Geplaatst door de TopicStarter : Gisteren, 13:56

Het is even geleden soms heb ik nog weinig besef van de tijd.
Het doet ontzettend veel met mij dat jullie aan mij denken.
De drempel om wat te schrijven na lange tijd was groot. Ik kreeg het gevoel dat ik iemand tot last zou zijn en mijn hoofd ging van alles invullen waardoor het alleen maar moeilijker was. Nu heb ik een moment dat het even rustig is dus ik probeer de angsten en gevoelens los te laten.

Er is een hoop gebeurd ik weet niet eens waar ik moet beginnen. Helaas heb ik echt door een diepe donkere dal moeten gaan en voelde ik mij enorm gedwongen om te overleven. Maar ik heb geknokt en doorgezet waardoor ik nu op een plek sta waarbij ik langzaam durf uit te ademen.
Nadat er in mijn praktijk weer een wissel van poh was heb ik besloten te stoppen. Elke keer dat er iemand anders kwam merkte ik dat ik de muur van vertrouwen steeds hoger maakte. Waarom zoveel energie erin steken als het toch maar voor korte tijd was?

Na ruim 3 jaar wachten op verdere hulp werd ik weer opgeroepen bij de ggz voor een traject maar nu weer wat anders dan ze in het begin over hebben gehad. Hier stond dan ook weer een nieuwe wachtlijst voor van enkele maanden.
Ik heb hier enorm veel last van gehad want mijn problemen komen voort uit mensen niet kunnen vertrouwen en vaak weg gestuurd te zijn op het moment dat ik hulp zo nodig had.
Waar precies het kantelpunt is geweest weet ik niet meer maar ik heb mijn schouders eronder gezet en ben voorzichtig plannen gaan maken voor de toekomst. Alleen dit is voor mij een grote stap want enkele maanden geleden was ik al bang voor wat de volgende dag zou brengen.

Ik ben misschien wel weer een beetje in vlucht modus momenteel ik merk dat mijn hoofd 200km per uur gaat maar het is nog niet omgeslagen in paniek en wanhoop dus ik probeer waar ik kan momenten van rust te zoeken. Even niks moeten even alleen doen waar ik op dat moment behoefte aan heb.

Net op het moment dat ik voor mijzelf een punt bereikt heb dat ik kan zeggen ik ben er nog en ik kan dit kreeg ik bericht van de ggz dat er plek was. Op dat moment werd ik overweldigd met emoties. Al die tijd dat ik hard om hulp geroepen heb was er niemand. Ik werd van het kastje naar de muur gestuurd en weer terug.
Het vertrouwen was al lang en breed verdwenen en als ik het traject in zou gaan zou het beteken dat ik alles waar ik zo hard voor geknokt heb op moest geven.
Op dat moment heb ik besloten er van af te zien. Omdat ik al die tijd alleen heb moeten knokken en nu het beter gaat is er wel plek voor mij?
Ik weet dat het zo niet werkt en er duizenden mensen wachten op hulp maar toen ik het zo hard nodig had was er niemand en was ik op mijzelf aangewezen. Nu ga ik op mijn manier verder. (Dit was ook een van de redenen dat ik niet durfde te posten omdat ik bang was dat mensen mij ondankbaar of eigenwijs zouden vinden)
Ik ben er nog lang niet en heb nog genoeg bergen die ik moet beklimmen en zal er meer dan eens ook afvallen maar ik ben er nog en in de verte zie ik een kleine licht aan de eind van de tunnel.

Ik hoop dat ik in mindere tijden nog een keer mijn hart mag luchten hier want die zijn er echt nog genoeg maar ik hoop dat ik vanaf nu mag gaan leven ipv overleven….

**Geplaatst**: Gisteren, 13:59

Geplaatst: Gisteren, 13:59

je bent hier ook veel in gedachte geweest. Fijn dat je nu een soort van stijgende lijn te pakken hebt. Ik ga hard duimen dat je je zwartste periode hebt gehad en vanaf hier alleen maar omhoog gaat. $*\o/*$

**Geplaatst**: Gisteren, 14:06

Geplaatst: Gisteren, 14:06

Wauw wat vind ik jou sterk, dat je het gewoon durft om te zeggen, f*ck you, zonder jullie ben ik nu verder gekomen dan steeds wachten en hopen op hulp en steeds weer het deksel op de neus krijgen. Vanuit je eigen kracht weer op kunnen klimmen, ook al gaat dat ruk, is zo veel moediger en moeilijker dan op iemand proberen te leunen om je eruit te trekken. Drijfzand heeft het vermogen om je onder te trekken en ik ben heel erg blij dat je een touw hebt gevonden om jezelf stukje bij beetje eruit te gaan trekken.

En wat ben ik blij dat je toch een bericht hebt geschreven hier.

Ik ben echt heel erg trots op je.

**Geplaatst**: Gisteren, 14:21

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: Gisteren, 14:21

Ik ben blij om te zien dat je er nog bent.
Maar ook om te zien dat je momenteel je eigen weg hebt gevonden.
Volg dat pad zolang het lukt!
Of het slim is, of dom om ggz voor nu af te zeggen.
Geen idee daar ga ik absoluut niet over oordelen!
Voor nu heb jij je pad weer gevonden.
Hopelijk mag je lang op dit pad blijven.

**Geplaatst**: Gisteren, 14:23

Geplaatst: Gisteren, 14:23

Ik wil gewoon even zeggen dat ik het heel fijn vind wat van je te horen!!

Natuurlijk mag je de struggles hier posten. We zijn er voor je!

**Geplaatst**: Gisteren, 15:33

Geplaatst: Gisteren, 15:33

Thijsje, dankjewel voor je post! Wat fijn om van je te horen. Ik denk heel regelmatig aan jou.
Goed van je dat je duidelijk hebt en duidelijk maakt wat je vindt van de hulpverlening.

Blijf alsjeblieft posten, als je daar behoefte aan hebt.

**Geplaatst**: Gisteren, 17:29

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: Gisteren, 17:29

Wat fijn, een berichtje van jou Thijsje!
En wat klink je sterk, jij stoer mens!

Ik vin het juist knap van je dat je het zelf gaat doen, wat je al zolang doet. Vind het ook knap dat je het durft aan te geven, je durft uit te spreken. Trots op jou, ik hoop dat je dat ook op jezelf bent

**Geplaatst**: Gisteren, 18:24

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: Gisteren, 18:24

Wat fijn om een bericht van je te lezen Thijsje. En ook nog zo'n sterk bericht.

Knap hoor, hoe strijdvaardig je nu klinkt

**Geplaatst**: Gisteren, 20:55

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: Gisteren, 20:55

Wat fijn om weer wat van je te horen, wat goed dat je zo sterk bent op dit moment, echt knap van je!!

**Geplaatst**: Gisteren, 21:40

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: Gisteren, 21:40

Wat ontzettend fijn om wat van je te lezen.
De strijd is nog lang niet gestreden maar je koppie is nog boven water, sterke vrouw!

**Geplaatst**: Gisteren, 21:52

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: Gisteren, 21:52

Wat super fijn om te horen. Wat knap dat je toch jezelf staande hebt weten te houden ondanks alles. Echt petje af want dat is niet makkelijk.