Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-09-12 21:27

Geplaatst: 30-09-12 21:27

Miss_Blimm schreef:
lammie2701 schreef:
Ik weet dat ik dat ook niet moet doen, maar eerdere ervaringen versterken mijn angst...
Ik heb ook tegen mijn vriend gezegd dat ie moet wachten tot ik er klaar voor ben maar hij is dit gedoe ook zo zat en ziet dat ik mede daardoor me zo ongelukkig voel...hij wil desnoods de confrontatie aangaan zonder dat ik erbij ben...maar ben gewoon zooo bang voor de gevolgen...

Mijn moeder zoekt altijd de schuld bij anderen en vind zichzelf altijd zooo zielig...dus die gaat echt niet nadenken over wat er bij haar verbeteraar is...

Waar ben je bang voor? Welke gevolgen? Dat je haar niet meer ziet?

Dat ik dan ruzie met haar en mn vader krijg en dat mijn broer en schoonzus zich ermee gaan bemoeien en ik dus mn nichtjes en jana niet meer zal zien..

**Geplaatst**: 30-09-12 21:28

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 30-09-12 21:28

Heb je er al wel eens met je broer en zus over gesproken? Delen zij jouw standpunt?

**Geplaatst**: 30-09-12 21:32

Geplaatst: 30-09-12 21:32

Miss_Blimm schreef:
Heb je er al wel eens met je broer en zus over gesproken? Delen zij jouw standpunt?

Mijn zus zegt dat ma gewoon zo is en dat we dat moeten accepteren en mijn broer en schoonzus zeggen hetzelfde, maar ook dat zij niks kunnen doen aangezien zij afhankelijk zijn van haar vanwege het oppassen...

**Geplaatst**: 01-10-12 06:25

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-10-12 06:25

Lammie, blijkbaar heb je met je broer en zus er wel al over gesproken.
Misschien is het een idee om eens met zijn drieen met je moeder te gaan praten, rustig met een pot thee.
Geen aanval, maar wel aangeven dat het voor jullie zo voelt.
Probeer de regels van feedback toe te passen, dan zal zij het minder als een aanval zien en heb je kans dat het een geslaagd gesprek wordt.

Sterkte!

Ik voelde me gisteren zo goed! Na het mislukte gesprek werd mijn ventje heel lief. Ik denk dat hij het moet laten zakken allemaal, ik hoop het toch.
In ieder geval heerlijk gaan rijden in de zon, hond mee, kind mee op haar nieuwe fiets.
Het ging zo lekker dat ik ook de bak nog even heb opgezocht.
Daarna naar de manege voor de paardrijles van kindlief, ook lekker in de zon.

Fluitend dagje, ook wel eens fijn, om niet de dag door te worstelen

**Geplaatst**: 01-10-12 10:11

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-10-12 10:11

Misschien ben ik een poedersuiker als ik het vraag hoor, maar buiten dat hij je niet serieus neemt, is hij verder wel goed voor je? Want nu is ie een onwijze klootzak tegen je, maar daarna wel weer superlief. Dat vind ik apart, vooral als hij dat vaker doet. Zie het als slaan, hij slaat je, maar daarna is ie weer heeel lief. Dus ga je aan dat laatste vast houden. Dat is niet goed in mijn ogen, snap je wat ik bedoel?

Ik ben helaas ziek, t zat er al aan te komen helaas.

**Geplaatst**: 01-10-12 12:26

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-10-12 12:26

Joolien, goed gezien en inderdaad story of my life dat ik mannen kies die niet zo goed voor me zijn.
1 van de dingen om aan te werken met de psycholoog en ook 1 van de punten waar ik op heb aangegeven dat ik niet weet welke knoop ik door moet hakken.
Voor mij heel gecompliceert omdat ik geemigreerd ben voor hem, vrienden en familie en ook mijn werk ervoor heb achter gelaten en nu met heel veel moeite hier probeer om alles op de rails te krijgen al 3 jaar lang.

Voor mij is bij hem weg gaan pas mogelijk als ik werk heb en ergens houd ik ook van hem. De vraag is in hoeverre hij mij beter gaat begrijpen en steunen en idd in hoeverre ik mijzelf en mijn kind schaad in deze relatie.
die paar weken zullen er sowieso ook nog wel bijkunnen, maar ik heb idd al een flinke tijd vraagtekens bij mijn relatie, hoe fijn die soms ook is...

**Geplaatst**: 01-10-12 12:33

Geplaatst: 01-10-12 12:33

Mindfull schreef:
Joolien, goed gezien en inderdaad story of my life dat ik mannen kies die niet zo goed voor me zijn.
1 van de dingen om aan te werken met de psycholoog en ook 1 van de punten waar ik op heb aangegeven dat ik niet weet welke knoop ik door moet hakken.
Voor mij heel gecompliceert omdat ik geemigreerd ben voor hem, vrienden en familie en ook mijn werk ervoor heb achter gelaten en nu met heel veel moeite hier probeer om alles op de rails te krijgen al 3 jaar lang.

Voor mij is bij hem weg gaan pas mogelijk als ik werk heb en ergens houd ik ook van hem. De vraag is in hoeverre hij mij beter gaat begrijpen en steunen en idd in hoeverre ik mijzelf en mijn kind schaad in deze relatie.
die paar weken zullen er sowieso ook nog wel bijkunnen, maar ik heb idd al een flinke tijd vraagtekens bij mijn relatie, hoe fijn die soms ook is...

Ik vind het heel knap dat je er zo realistisch onder bent

Het is zeker vervelend dat je zo afhankelijk van hem bent. Denk je serieus dat hij gaat veranderen?

**Geplaatst**: 01-10-12 12:45

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 01-10-12 12:45

Heeft iemand hier ook ervaring met deeltijdtherapie?
Is dit erg zwaar?

**Geplaatst**: 01-10-12 12:45

Geplaatst: 01-10-12 12:45

miky schreef:
Heeft iemand hier ook ervaring met deeltijdtherapie?
Is dit erg zwaar?

Ik zit er nu midden en ja het is zwaar. Maar ik ga er vanuit dat het zeker de moeite waard is.

**Geplaatst**: 01-10-12 12:49

Geplaatst: 01-10-12 12:49

Mag ik mij hier ook melden? Dit is een ggk schaduwaccount. Ik ben 19 jaar en heb enkele jaren bij therapeuten gelopen, vanwege depressies, tot ik vorig jaar september voor de 2e keer een psychose kreeg en opgenomen werd. Na een half jaar mocht ik met ontslag maar na een week deed ik een zelfmoordpoging en werd ik opnieuw opgenomen, tot op heden verblijf ik in een kliniek dus. Ik heb verschillende therapieën gehad, IPT, systeemtherapie, gewone psychotherapie, beeldende therapie, pmt, muziektherapie, cgt, psycho-educatie, ik heb gesprekken voor een alcoholprobleem en slik het een en ander aan medicijnen. Mijn huidige diagnoses zijn een beetje verwarrend en onduidelijk, ze gaan nu opnieuw onderzoek doen omdat er wel wat vermoedens van diagnoses zijn. In elk geval een ernstige depressie met psychotische kenmerken.
Hopelijk heb ik voldoende verteld en mag ik hier meepraten. Als jullie vragen hebben beantwoord ik ze graag

Laatst bijgewerkt door _Jorine op 01-10-12 12:58, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-10-12 12:49

Geplaatst: 01-10-12 12:49

Veranderen gaat geen enkele man, zoveel heb ik al wel geleerd bij mijn ex in combi met mijn psycholoog toen.
Nu bij mijn huidige relatie is de vraag iets gecompliceerder omdat het in dit geval geen onwil is maar ook een deel onwetendheid. Mijn vriend staat afkerig tegen alles wat met psych begint en dat helpt niet erg als je er veel baat bij hebt. Daarnaast is de stress die ik door pech heb ervaren de afgelopen jaren ook zijn stress geweest. Hij is niet zo goed in ermee omgaan, maarja, blijkbaar ik ook niet, anders was ik niet hier nu.

Ik hoop dat we eruit gaan komen, ik hoop dat hij een paar keer mee wil gaan naar de psych, niet voor hem, maar voor mij. En ik hoop dat ik snel weer kan en mag werken, zodat er een einde komt aan deze finsancieel minder makkelijke situatie.
Mijn inkomen is nu maar de helft van wat ik zou hebben als ik geschikt werk doe, dat is nogal wat en dat geeft ook stress.

Het is gewoon niet zwart wit, hoewel ik de stress die nu uit onze relatie komt kan missen als kiespijn. Maar hij mijn zwakte waarschijnlijk ook.

**Geplaatst**: 01-10-12 12:50

Geplaatst: 01-10-12 12:50

Ik heb nu namelijk één keer per week therapie maar dit helpt eigenlijk niet.
Dus vandaar dat ik nu de mogelijkheid heb gekregen om voor deeltijdtherapie te kiezen.
Is het wel te doen voor iemand met sociale angst aangezien je in een groep komt?

**Geplaatst**: 01-10-12 12:51

Geplaatst: 01-10-12 12:51

miky schreef:
Heeft iemand hier ook ervaring met deeltijdtherapie?
Is dit erg zwaar?

Ik vind dit altijd zo'n vreemde vraag...
Of de therapie zwaar is..

Net zoiets als "zijn de medicijnen vies?"

Het antwoord doet er niet toe als je beter wilt worden... of zie ik dat een beetje te kort door de bocht?

**Geplaatst**: 01-10-12 12:54

Geplaatst: 01-10-12 12:54

Ik meld me ook even!
Ik loop sinds een aantal weken bij de het revalidatiecentrum (fysio,ergo en psycholoog) en ik kom er nu achter dat het vooral mentaal heeeeeeeeeeeeel zwaar is.. Als je altijd een harde werker, doorzetter en perfectionist bent en je moet dan wat stapjes terug (een stuk of 10000000, zo voelt het) omdat je lichaam niet meer meewerkt.. Moeilijk moeilijk moeilijk moeilijk..

Oh en ik ben ook altijd helemaal 'leeg' als ik uit zon sessie kom hoor! hoofdpijn, moe, lusteloos etc etc

**Geplaatst**: 01-10-12 12:55

Geplaatst: 01-10-12 12:55

Ik denk dat je het dan een beetje verkeerd opvat, natuurlijk begrijp ik dat het niet zo maar even iets is. Maar het is voor mij nogal een heel erge moeilijk keuze of ik er voor moet gaan of de therapie die ik nu heb wil blijven volgen. Dus vandaar.

**Geplaatst**: 01-10-12 13:01

Geplaatst: 01-10-12 13:01

miky schreef:
Ik heb nu namelijk één keer per week therapie maar dit helpt eigenlijk niet.
Dus vandaar dat ik nu de mogelijkheid heb gekregen om voor deeltijdtherapie te kiezen.
Is het wel te doen voor iemand met sociale angst aangezien je in een groep komt?

Het is juist goed om in een groep te komen als je een sociale angst hebt. Je zit daar met lotgenoten en je kunt elkaar heel goed helpen. Je kunt nieuwe dingen eerst testen binnen de groep. Voorbeeldje: Ik moet leren irritaties uit te spreken. Dat weet de groep ook. Als ik me aan iemand of iets irriteer spreek ik dat uit zonder dat ik daar rare gezichten van krijg.
Een groep bij ons duurt tussen de 6 en 9 maanden en ja het is dus heel zwaar want je moet bepaalde dingen eerst helemaal afbreken voordat je opnieuw kunt beginnen. Dat is soms ook niet leuk, maar het is wel heel effectief.

@Mindfull, lastige situatie. Maar nogmaals, ik vind t knap van je dat je er zo realistisch in staat.

**Geplaatst**: 01-10-12 19:43

Geplaatst: 01-10-12 19:43

Saintelette schreef:
Ik meld me ook even!
Ik loop sinds een aantal weken bij de het revalidatiecentrum (fysio,ergo en psycholoog) en ik kom er nu achter dat het vooral mentaal heeeeeeeeeeeeel zwaar is.. Als je altijd een harde werker, doorzetter en perfectionist bent en je moet dan wat stapjes terug (een stuk of 10000000, zo voelt het) omdat je lichaam niet meer meewerkt.. Moeilijk moeilijk moeilijk moeilijk..

Oh en ik ben ook altijd helemaal 'leeg' als ik uit zon sessie kom hoor! hoofdpijn, moe, lusteloos etc etc

Welkom

**Geplaatst**: 01-10-12 19:46

Geplaatst: 01-10-12 19:46

Mindfull schreef:
miky schreef:
Heeft iemand hier ook ervaring met deeltijdtherapie?
Is dit erg zwaar?

Ik vind dit altijd zo'n vreemde vraag...
Of de therapie zwaar is..

Net zoiets als "zijn de medicijnen vies?"

Het antwoord doet er niet toe als je beter wilt worden... of zie ik dat een beetje te kort door de bocht?

Tuurlijk is het zwaar. Omdat je de confrontatie aangaat. Mensen snappen dat niet altijd. Mensen denken ook snel, o het is al zolang geleden, dan zal het nu vast wel weer gaan. Merk ik tenminste. Ben nu 4 maanden thuis en mensen vragen hoe het gaat.

Verwachten al weer dat ik zeg 'goed'.

Merk het aan hun reactie.... 'Och nog steeds niet oké nee....?'

Lastig, vind ik het. Ook om nu niet door te razen, als jullie snappen wat ik bedoel...

**Geplaatst**: 01-10-12 19:47

Geplaatst: 01-10-12 19:47

Mindfull schreef:
Lammie, blijkbaar heb je met je broer en zus er wel al over gesproken.
Misschien is het een idee om eens met zijn drieen met je moeder te gaan praten, rustig met een pot thee.
Geen aanval, maar wel aangeven dat het voor jullie zo voelt.
Probeer de regels van feedback toe te passen, dan zal zij het minder als een aanval zien en heb je kans dat het een geslaagd gesprek wordt.

Sterkte!

Ik voelde me gisteren zo goed! Na het mislukte gesprek werd mijn ventje heel lief. Ik denk dat hij het moet laten zakken allemaal, ik hoop het toch.
In ieder geval heerlijk gaan rijden in de zon, hond mee, kind mee op haar nieuwe fiets.
Het ging zo lekker dat ik ook de bak nog even heb opgezocht.
Daarna naar de manege voor de paardrijles van kindlief, ook lekker in de zon.

Fluitend dagje, ook wel eens fijn, om niet de dag door te worstelen

mijn zus zegt dat het allemaal meevalt en dat ma zo is en we dat maar moeten accepteren (wil absoluut de confrontatie aangaan)en broerlief krijgt altijd zijn zin dus die wil ook niet praten...ik ben blijkbaar de enige die echt last van haar gedrag heeft...

vroeger is er een behoorlijk ingrijpende periode in het gezin geweest en ma zegt gewoon doodleuk (als ik er wat over zeg)...dat kun jij niet weten,je was nog zo jong dus jij hebt er helemaal niks van meegekregen...toevallig was ik toen 9 en heb er behoorlijk wat van meegekregen want ik kan me bepaalde dingen nog heel goed herinneren en volgens mijn moeder kan dat dus niet...
ze neemt me dus totaal niet serieus...

vandaag gaat het ook helemaal niet goed met me en hoop dat ik snel bij die psycholoog terecht kan....ik loop namelijk al de hele dag met rare en enge gedachten rond (meer info via pb ivm jonge bokkers)...

**Geplaatst**: 02-10-12 10:51

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-10-12 10:51

Jorine & Saintelette welkom
Therapie is zwaar maar dat weet je ook als je er aan begint. Je wilt tenslotte toch van je 'probleem' af. Mijn ervaring is dat je aan het eind van de sessie met een goed gevoel terug kunt kijken wat je geleerd hebt

Wie A zegt zal ook B zeggen

Mindfull lastig meid. Jij wil er alles aan doen om je weer goed te voelen maar als je dan een man hebt die niet echt achter je staat. Moeilijk lijkt me. Mijn man heeft mijn 6 jaar gesteund en tijdens de laatste opname zei hij wel: laat dit de laatste keer zijn want ik trek het de volgende keer echt niet meer; ik zal dan mijn eigen weg inslaan. Dat was voor mij wel duidelijk taal, los van het feit dat we vaak met elkaar gesproken hebben, hij ook wel eens boos op mij was en zei dat ik er niet in moest blijven hangen, vooruit moest kijken. Maar het is allemaal zo makkelijk gezegd. Door de afgelopen opname heb ik eindelijk geleerd om vooruit te kijken, te genieten van de dingen die ik wel heb. Het is zwaar geweest maar zeker waard geweest.

Joolien hoe voel je je vandaag? Al een beetje opgeknapt?

Vanmiddag dan mijn laatste PMT. Ik vind het een hele opluchting. Heb deze therapie vanaf de opname gedaan dus nu zeker 5 maanden. Is toch weer een stukje afsluiten.

**Geplaatst**: 02-10-12 10:58

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-10-12 10:58

K ben helaas nog steeds ziek. Bah.

**Geplaatst**: 02-10-12 11:06

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-10-12 11:06

Beterschap :(:)

**Geplaatst**: 02-10-12 11:09

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-10-12 11:09

Beterschap Jolien!

**Geplaatst**: 02-10-12 11:10

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-10-12 11:10

Dank jullie wel.

**Geplaatst**: 02-10-12 11:15

Geplaatst: 02-10-12 11:15

Hallo dames,

Ik voel me best K*T
Ik moet mn paardje verkopen, financieel redden we het niet meer.
En ik heb te weinig tijd, ben vaak te moe om te gaan en heb het ook gewoon zo druk.
Dus vind dat ik wel eerlijk moet blijven, en mn paardje beter aan iemand kan verkopen die wel alle tijd en aandacht voor heeft.
Maar vind het wel erg jammer

Kijk als ik nou nog echt fanatiek zou zijn, elke dag rijden enzo dan zou ik zoiets hebben van nou dat financiele laat maar zitten we komen er wel uit.
Maar ik ga al zo weinig, en het is veel te duur dan moet ik toch de moeilijk keuze maken

Sorry hoor, moest het ff kwijt. Ik baal dr wel erg van, mn paard was toch echt mn moment dat ik lekker tot rust kwam.