gummie schreef:@ Amouroke: dat is inderdaad mogelijk. Dat je "door mensen heen kunt kijken". Alleen kan je soms de pech hebben dat anderen je betitelen als gek/ gestoord als je dit aangeeft. Zelfs als naderhand gewoon heel zichtbaar wordt, ook voor anderen, dat je gelijk hebt gehad.
Ik heb inmiddels geleerd niet te spreken over wat ik "door iemand heen" zie. Want ofwel: men wil het niet horen. Ofwel: ik neem te veel verantwoordelijkheid op me omdat ik de gevoelens van de ander overneem en ik die ander alleen al daarom wil helpen maar dat niet kan (onmacht). Ofwel: ik word belachelijk gemaakt. Ofwel: ik ga er zelf aan ten onder.
Tegenwoordig hou ik het voor mezelf, en telkens weer als na verloop van tijd uitkomt wat ik al wist, of dat nu familie, vrienden of kennissen betreft, zeg ik tegen mezelf "dat had je goed gezien en gevoeld meid".
zo herkenbaar he,
Ik weet sinds een paar jaar dat ik hsp ben, daarvoor dacht ik dat ik gewoon super overgevoelig was/ben.
Soms brengt me dat in nare situaties, door dingen in openbaar te zeggen die ik dan op dat moment extreem aanvoel, dat kan ik wel bij mn gezin doen, dat uiten, maar bij anderen houd ik het voormezelf.
Dat resulteert natuurlijk in zware hoofdpijnen en enorme irritaties en soms ook een huilbui.
Vroeger toen ik nog klein meisje was, en vanwege een griepje thuis in bed lag, voelde ik dat er iets met mn tante was, ze was niet echt familie van ons, maar meer een hele goede vriendin van ons gezin.
Mijn moeder die vond dat ik toch wel erg moeilijk deed op dat moment, belde mijn tante op, maar er werd niet opgereageerd.
Mijn moeder bedacht zich niet, trok dr jas aan en ging naar tante toe, een paar straten verder...
en overzag de toestand van tante, die bezig was een einde aan haar leven te maken.....
Die gevoelens van onrust, paniek heb ik heel vaak, en heel vaak klopt het achteraf ook.
Zo ook die keer, dat ik lekker in mn tuin zat te zonnen, opeens is dat gevoel er , en loop ik te ijsberen...
Ik ga voor het raam staan wachten, letterlijk wachten en kijk op de klok...ik denk sterk aan mn vent, ik dacht nog..aaagh hij moet nog werken tot 16 uur, kan gewoon niet anders...
Totdat ik mn vent zie aankomen lopen met de motor naast zich, ...hij was eerder van werk vertrokken en had dicht bij huis een aanrijding met een kind gehad.
En zo zijn er vele negatieve gedachtes/gevoelens geweest die ik heb voorvoeld zeg maar..
Ik heb mijn 40 urige werkweek bij een Rijksoverheid instelling opgezegd, het hele dagen opgesloten zitten, tussen het lawaai, teveel licht en mensen zonder enig gevoel, dat sloopte me..
En nu heb ik een contract van 20 uur als Taxi chauffeur waarin ik mijn gevoel goed kan gebruiken,
zo heerlijk is dat,dat je klanten kan aanvoelen en daarop kan inspelen, nog voordat ik met ze gesproken heb.
ja hsp is soms een last,...maar evenzo vaak een gave...