Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-03-09 22:25

Geplaatst: 05-03-09 22:25

Amethyst_ schreef:
Ik heb het hoogstwaarschijnlijk ook, aangezien waar ik ook kijk lees of luister alle kenmerken meestal bij mij passen. Ik durf echter niet naar de dokter te gaan hiervoor, want krijg je dan geen medicijnen? En daar heb ik geen zin in. En ben bang dat ik dan echt een stempel op me gedrukt krijg.. Maar aan de andere kant, als ik het met zekerheid weet, krijg ik wel min of meer een verklaring voor al die dingen waarvan mijn moeder zei dat ik lui was etc, maar dat ik weet dát dat niet luiheid is. Want ik vraag me vaak genoeg af of dat echt aan mij ligt, ik wil helemaal niet zo zijn maar op de een of andere manier gebeurd het toch telkens weer? Blij dat ik er nu meer over lees

Aan de ene kant is het constateren ervan erg prettig, maar mensen vinden je, als het eenmaal geconstateerd is, je vaak een aansteller en dat je alles daarop afschuift. Dat is bij mij niet zo.
Ik kan me echter voorstellen dat je, gezien je je toch wel erg onbegrepen kunt voelen, het toch wilt laten constateren. Medicijnen vallen niet aan te raden, ik had enorm last van bijwerkingen (geen honger, last van elk klein geluidje omdat het plots harder klonk omdat ik me kon concentreren op iets, en vroeger alles meer een grote 'ruis' was. Bij nader inzien vond ik ADD zonder medicijnen fijner dan met, hyperactiviteit komt bij mij met vlagen, als ik een tijd mijn medicijnen gebruik en dan weer niet, dan word ik zonder ritalin erg hyper

) verder voelt het voor mij niet prettig en vertrouwd, ik hoef niet normaal te zijn, een 'grijze muis' ik ben gewoon anders dan de meeste mensen, maar daar ben ik blij mee.
Maar ik kan me wel erg goed voorstellen hoe onbegrepen je je kunt voelen, zelfs door jezelf, maar anderen zullen dat nooit helemaal kunnen begrijpen. Althans, zo is dat bij mij...

**Geplaatst**: 05-03-09 23:27

Geplaatst: 05-03-09 23:27

----------------Verkorte Versie voor ADHD'ers---------------------------
*Ik vind jaimys reactie de zaak té eenzijdig belichten.
*Of medicatie aan te raden is is m.i. per persoon verschillend.
*Niet iedereen wordt een grijze muis van medicatie.
*Ik was tegenstander, ben nu neutraal -> zie punt 1
*Ik vind dat ADD en ADHD zo dicht bij elkaar liggen, diagnostisch, dat de ene of andere diagnose geen reden mag zijn tot wel of niet overwegen van medicatie. Ik heb het idee dat dat soms gedacht wordt.

---------------Einde ADHD'ers versie-------------------------------

Jaimy, ik ga hier toch even op reageren omdat ik je reactie een beetje te ongenuanceerd vind.

"Medicijnen vallen niet aan te raden" Je brengt het nu als een feit, terwijl er zát mensen zijn die wél heel veel baat hebben bij medicijnen. Dat het voor jóu niet werkt wil nog niet zeggen dat het voor een ander ook niet aan te raden is.

Ik kan zelf dankzij mijn medicatie veel beter functioneren! En dat terwijl ik tegenstander was

Nog in het jaar voor mijn diagnose heb ik over Ritalin tegen iemand gezegd: Van mijn leven niet dat ik die troep ga gebruiken! En dat meende ik volledig. Maar nu ik erachter ben wat die 'troep' voor mij kan betekenen ben ik van gedachten veranderd

Het is niet zo dat ik vind dat iedereen maar klakkeloos aan de medicatie moet. Ik vind wel dat iemand er over na moet denken of ie het een kans wil geven

Is het antwoord daarop nee, ook prima dan, maar dan heb je er iig overna gedacht.
Medicatie kan je in zekere zin vergelijken met parfum, de geur die bij de een geweldig ruikt kan op de huid van een ander totaal niet lekker ruiken. Zo is het met medicatie netzo, voor de een werkt het geweldig voor de ander totaal niet en dat kan je gewoon níet van te voren zeggen...

"ik hoef niet normaal te zijn, een 'grijze muis' ik ben gewoon anders dan de meeste mensen, maar daar ben ik blij mee."
Deze zin struikelde ik ook over

Het komt nu op mij over alsof iemand medicatie krijgt om 'normaal' te zijn, alsof medicatie alle speciale dingen van iemand wegneemt, en iedereen er een grijze muis van wordt. Wederom, dit kan voor jou zo geweest zijn. Ikzelf ben nog net zo gek, nog net zo impulsief, en nog helemaal mezelf. Behalve dan dat die dagelijkse storm in mijn hoofd nu niet meer zo erg is, en minder vaak aanwezig, en dat stukje ik kan ik best missen

Ik weet niet of je het allemaal zo extreem bedoeld hebt als dat het op mij over gekomen is, maar omdat ik vind dat je de zaak wel heel eenzijdig belicht en dat op mij over komt als feiten ipv ervaringen/mening, deze reactie

Overigens heb ik ADHD dus met H, maar die H zit vooral in mijn hoofd, waardoor vele mensen al hebben gemeend dat ik eigenlijk ADD zou hebben. Ik ben het daar niet mee eens

Maar kans is dus best groot dat ik bij een andere psych diagnose ADD had gekregen ipv ADHD. Dat verschil in diagnose mag in mijn ogen dan ook niet meespelen in het overwegen van medicatie. Ik denk dat niet per definitie te stellen is dat ADHD'ers meer baat zouden hebben bij medicatie dan ADD'ers. Niet dat jij dat suggereerde maar krijg wel eens het gevoel dat dat gedacht wordt

**Geplaatst**: 06-03-09 09:43

Geplaatst: 06-03-09 09:43

Alwiene: (fijn trouwens dat je ook een adhd versie erbij hebt gezet!)
maar wou nog ff op je laatste stukje terugkomen, over add/adhd.
IMO zijn adhd-ers en add-ers in hun hoofd bijna hetzelfde, maar de manier van uiten is naar mijn idee verschillend.
een add-er kan heel goed als grijze muis worden gezien, puur omdat ze niet uit wat er in dr hoofd allemaal gebeurt(tja spreek uit ervaring)
een adhd-er daarintegen gooit over het algemeen veel meer eruit, dus de omgeving heeft er veel meer "last" van.
IMO heeft niet een adhd-er heeft meer behoefte aan medicatie, maar de omgeving, en met een add-er heeft de omgeving er vaak minder baat bij, de persoon des te meer(een adhd-er heeft natuurlijk net zo behoefte aan medicatie).

overigens heeft medicatie bij mij ook niet geholpen, ik werd er erg filosofisch van(nadenken over armoede e.d.), waardoor ik redelijk depri werd.
nu zonder medicatie denk ik nog steeds wel aan dat soort dingen, maar het is niet zo belachelijk erg...