Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-03-10 19:28

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 08-03-10 19:28

Wauw, we've got an agreement!!
* jeej* er is nog hoop, de dialoog werkt nog!

**Geplaatst**: 08-03-10 19:29

Geplaatst: 08-03-10 19:29

haha

**Geplaatst**: 08-03-10 19:30

Geplaatst: 08-03-10 19:30

Kukkie schreef:
Met als gevolg (kan nadeel zijn) dat mensen hun kinderen overal mee naartoe slepen. En dat meeslepen wordt volgens mij alleen gewaardeerd/getolereerd door mensen die zelf ook kinderen hebben.

Ook daar is veel in veranderd trouwens. Ik werd vroeger ook altijd meegesleept naar van alles en nog wat, en dat was eigenlijk alleen maar leuk

Ik heb een boel meegemaakt en gezien en dat ging altijd prima. Nu lijkt daar veel minder begrip voor. Als sommigen hier schrijven dat ze het zelfs al erg vinden als kinderen naar ze kijken... dan wordt het samenleven wel lastig. En het zijn beslist niet alleen de kinderen of de opvoeding die daarin veranderd zijn.

**Geplaatst**: 08-03-10 19:32

Geplaatst: 08-03-10 19:32

Kukkie schreef:
En waarom zou je het geluk van anderen willen tegenhouden, door te zeggen dat het zo zonde is? Dat je ervoor kiest om niet in te delen, okee. Maar dat blijft jouw kijk op de zaken.

Waar staat dat ik hun geluk tegenhoud?

**Geplaatst**: 08-03-10 19:33

Geplaatst: 08-03-10 19:33

Of je als moeder met kleine kinderen alleen je huis nog uitkomt voor je boodschappen, hangt helemaal van de persoon af denk ik. Waarschijnlijk ben ik dan de uitzondering die regel bevestigt. Ik ben in de tijd dat mijn kinderen nog op de basisschool zaten, mijn eigen bedrijf gestart, en had toen geen back-up van een man of zo. Moest het zelf regelen. Ik vind het persoonlijk erg belangrijk dat je jezelf kunt blijven ontwikkelen en ook de dingen kunt blijven doen die je leuk vindt. Ja, het was organiseren, maar ik ben zelf opgevoed met het idee dat je (bijna) alles kunt, als je maar graag genoeg wilt.

Overigens niet om mensen over te halen om toch maar kinderen te "nemen". Het is echt niet altijd leuk om kinderen te hebben. Niet als ze baby zijn, peuter zijn of puber. Pubers zijn echt draken af en toe, en onbegrijpelijk. Daarnaast ook een enorme verantwoording. Tijd hoe laat ze thuis moeten komen, waar ze uithangen, vriendjes, sex, enzovoort.

Maar enorm leuk vind ik het bv om met mijn jongste dochter samen met de paarden bezig te zijn, te winkelen met mijn oudste en met hun samen hangen voor de tv.

**Geplaatst**: 08-03-10 19:35

Geplaatst: 08-03-10 19:35

Chiqa schreef:
Grappig zoals iemand eerder in dit topic al aanhaalde, dat het er van jongs af aan nooit in heb gezeten, ik speelde met auto's, skelters en in de bouw. Poppen waren om te mollen.
Ach dan wordt je ouder, de bekende kreten 'wacht maar tot je ouder wordt het komt vanzelf' nou ik wordt met de dag ouder...maar er komt niets vanzelf.

Vriendinnen om mij heen werden jammerlijk zwanger, weg uitgaansleven, vrijheid en doen en laten wat je wilt, zitten nu opgesloten in huizen met een deprimerend huilend en energie zuigend kind.
Komen de deur niet meer uit, alleen voor de boodschappen en ook dat moet geregeld en georganiseerd zijn.
Gelukkig nog een andere vriendenclub over waarvan ik op mn blote knietjes bidt, dat zijn er ook niet aan beginnen, we hebben het zo leuk nu met zn allen, genieten van de vrijheid.
Zo zonde als er dan tóch een kennis besluit voor zoiets te gaan....Zo zonde!!

Ik ben ook altijd een jongsmeisje geweest, klom in bomen en voetbalde met de jongens.
maar ik heb wel 3 kids, waarvan 1 dochter net als ik en 1 dochter die echt een meisjemeisje is.

Ik ga nog steeds regelmatig uit, maar het echte stappen/doorhalen was al afgelopen voordat de kids kwamen.
Toen had ik nl een drukke baan, paarden en eigen huis waardoor ik minder geld en tijd/energie over had om nog veel uit te gaan.

Moe? Ik moet "helaas" voor mijn paarden er vroeg uit in de vakantie/weekend, maar mijn kids slapen gelukkig lekker uit.
Energie zuigend? Ik heb veel meer energie dan toen ik een drukke baan had op PZ.
Opgesloten? Ik kom nu meer buiten dan met een drukke baan.

Ik heb veel vrienden die (nog) geen kids hebben, ik vind ook niet dat dat een criteria moet zijn.
Kids gaan nu naar school, ik kan lekker mijn paardjes doen, contacten onderhouden (jammer dat veel mensen zo opgesloten zitten overdag op kantoor).
's Avonds ben ik ook regelmatig weg en ook in het weekend ben ik regelmatig naar een vriendin.

Jammer dat je een vriendschap af laat hangen van of ze kids hebben of niet.

**Geplaatst**: 08-03-10 19:41

Geplaatst: 08-03-10 19:41

Evelienepien schreef:
Nou, ik snap het dus niet . Als bij een jong stel iemand toch al zeker weet geen kinderen te willen, dat kan toch? Zo'n uitspraak is nl. niet partnergebonden
M'n 1e vriendje kreeg het meteen te horen, 2e idem en 3e ook . Is mijn besluit, take it or leave it . En op je 'je weet niet of je kinderen wel/niet leuk vindt'; jawel hoor, nooit leuk gevonden, ook niet toen ik klein was Het enige wat ik in mijn leven als 1e zeker wist/weet, was nl: nooit geen kinderen....

unicorn_kiss schreef:
Maar je weet nooit dat ze er toch nog komen
Je gedachtengang kan altijd een andere wending nemen, in combinatie met een verandering in je hormoonhuishouding naarmate je ouder wordt, partner enz..
Zoiets kan je nooit op voorhand weten, is mijn mening he

Jawel hoor, ik weet 1000% zeker dat er bij mij nooit geen kinderen komen (zoals ik al eerder zei) want ik ben zo'n vrouw (dus de 1e volgens jou en Opjtalj) die heeft besloten om puur geen kinderen te krijgen omdat ik ze niet leuk vind! So what?
En aangezien ik toch al dicht tegen de 40 loop en hetzelf in de hand heb, is het dus bij mij een dikke

**Geplaatst**: 08-03-10 19:41

Geplaatst: 08-03-10 19:41

unicorn_kiss schreef:
Maar je weet nooit dat ze er toch nog komen
Je gedachtengang kan altijd een andere wending nemen, in combinatie met een verandering in je hormoonhuishouding naarmate je ouder wordt, partner enz..
Zoiets kan je nooit op voorhand weten, is mijn mening he

Moet ik dan de rest van mijn vruchtbare leven blijven roepen 'wat niet is kan nog komen'?

Als ik zélf maar weet hoe het zit en hoe ik erover denk.

**Geplaatst**: 08-03-10 19:44

Geplaatst: 08-03-10 19:44

Karin schreef:
unicorn_kiss schreef:
Maar je weet nooit dat ze er toch nog komen
Je gedachtengang kan altijd een andere wending nemen, in combinatie met een verandering in je hormoonhuishouding naarmate je ouder wordt, partner enz..
Zoiets kan je nooit op voorhand weten, is mijn mening he

Moet ik dan de rest van mijn vruchtbare leven blijven roepen 'wat niet is kan nog komen'?

Als ik zélf maar weet hoe het zit en hoe ik erover denk.

Kijk en zo wordt je bwv als kinderloze toch weer "gedwongen" om jezelf te verdedigen (zoals ik dus hierboven wel weer deed

) en wordt je mening dus eigenlijk niet gerespecteerd door andere

**Geplaatst**: 08-03-10 19:46

Geplaatst: 08-03-10 19:46

Shadow0 schreef:
Kukkie schreef:
Met als gevolg (kan nadeel zijn) dat mensen hun kinderen overal mee naartoe slepen. En dat meeslepen wordt volgens mij alleen gewaardeerd/getolereerd door mensen die zelf ook kinderen hebben.

Ook daar is veel in veranderd trouwens. Ik werd vroeger ook altijd meegesleept naar van alles en nog wat, en dat was eigenlijk alleen maar leuk Ik heb een boel meegemaakt en gezien en dat ging altijd prima. Nu lijkt daar veel minder begrip voor. Als sommigen hier schrijven dat ze het zelfs al erg vinden als kinderen naar ze kijken... dan wordt het samenleven wel lastig. En het zijn beslist niet alleen de kinderen of de opvoeding die daarin veranderd zijn.

Om nog eens een vergelijking te trekken: een paard wordt ook niet verkeersmak geboren.

Als je een kind niet betrekt bij de wereld om hem heen, dan zal hij het nog knap lastig krijgen als hij ooit in die wereld moet gaan functioneren. Mijn ouders sleepten ons vroeger ook overal naartoe en zo leerden wij hoe we ons in bepaalde situaties moesten gedragen. En ja, daar ging wel eens iets fout. Een kind blijft een kind. Maar dan werd ons bijgebracht wat er wél van een mens in een bepaalde situatie wordt verwacht, en dan ging het de volgende keer goed. Voilá, weer wat geleerd. Of niet, en dan gingen we gewoon in de herkansing. Zo werkt opvoeding & ontwikkeling.

**Geplaatst**: 08-03-10 19:46

Geplaatst: 08-03-10 19:46

Karin schreef:
unicorn_kiss schreef:
Maar je weet nooit dat ze er toch nog komen
Je gedachtengang kan altijd een andere wending nemen, in combinatie met een verandering in je hormoonhuishouding naarmate je ouder wordt, partner enz..
Zoiets kan je nooit op voorhand weten, is mijn mening he

Moet ik dan de rest van mijn vruchtbare leven blijven roepen 'wat niet is kan nog komen'?

Als ik zélf maar weet hoe het zit en hoe ik erover denk.

Je hoeft dat helemaal niet te roepen, maar het is toch écht wel een feit

En zeker als je nog heel jong bent.
Dat je nú weet hoe en wat, kan ik prima inkomen, nl dat je alles op een rijtje hebt. Maar de natuur heeft het zo 'geregeld' dat bepaalde gevoelens weleens opgewekt kunnen worden op bepaalde leeftijd. Je gedachten kunnen toch echt nog evolueren, anders is je hele leven ook hetzelfde.

**Geplaatst**: 08-03-10 19:48

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 08-03-10 19:48

Je kunt ook op je 50e nog spijt krijgen dat je nooit aan kinderen bent begonnen. :(:)

Gelukkig voor die mensen is de medische wetenschap al heel ver.

**Geplaatst**: 08-03-10 19:49

Geplaatst: 08-03-10 19:49

Evelienepien schreef:
Karin schreef:

Moet ik dan de rest van mijn vruchtbare leven blijven roepen 'wat niet is kan nog komen'?

Als ik zélf maar weet hoe het zit en hoe ik erover denk.

Kijk en zo wordt je bwv als kinderloze toch weer "gedwongen" om jezelf te verdedigen (zoals ik dus hierboven wel weer deed ) en wordt je mening dus eigenlijk niet gerespecteerd door andere

Hmm ik wil echt niet dat je die gedachte krijgt... want ik wil zelf ook absoluut geen kinderen, ik durf het alleen niet over de daken te schreeuwen, want ik weet dat zoiets een andere wending kan nemen.. en er zit een verschil tussen 20 en 40 hé

Ik dacht eerlijk gezegd dat je meer naar de 25 neigde..

**Geplaatst**: 08-03-10 19:49

Geplaatst: 08-03-10 19:49

Ik ben iig nog geen 40, dus wie weet.

**Geplaatst**: 08-03-10 19:49

Geplaatst: 08-03-10 19:49

Brainless schreef:
Moe? Ik moet "helaas" voor mijn paarden er vroeg uit in de vakantie/weekend, maar mijn kids slapen gelukkig lekker uit.
Energie zuigend? Ik heb veel meer energie dan toen ik een drukke baan had op PZ.
Opgesloten? Ik kom nu meer buiten dan met een drukke baan.

Plezierig te lezen dat het jou wel bevalt en jij hier geen problemen mee heb toch? Dat is toch prima?
Ik heb hier alleen een heel ander beeld over die is zo afschrikwekkend dat ik dr toch echt liever niet voor kies. Ik heb zoals ik al eerder zei een hele zware burn out gehad kort geleden. Dat kwam door mijn paard en een 40 urige werkweek.

Ik ben hier helemaal bovenop gekomen, echt nooit weer! Ben gedeeltelijk afgekeurd, wil ik mijn klachten terugkrijgen zet mij dan een uurtje met een kind in één ruimte, ik zal instorten als een plumpudding.

Only_Hellen schreef:
Ik vind het persoonlijk erg belangrijk dat je jezelf kunt blijven ontwikkelen en ook de dingen kunt blijven doen die je leuk vindt. Ja, het was organiseren, maar ik ben zelf opgevoed met het idee dat je (bijna) alles kunt, als je maar graag genoeg wilt.

En toch denk ik (Weet haast wel zeker) dat jij beperkingen heb. Als ik vrij ben kan ik mijn dag en nachtritme compleet omgooien, ga met ochtengloren naar bed en zie tegen de avond wel weer wanneer ik dr uitrol.
Is niet geheel wereldvreemd als ik om drie uur snachts thee ga drinken bij mijn vrijgezelle buurvrouw, vice versa zij heeft ook geen kind.
Gaat echt niet lukken als je een paar van die 'drabbers' heb rondlopen die een bepaald ritme eisen.
Echt het is niets voor mij

Elke belemmering zou mij al tegen gaan staan, bijvoorbeeld dat ik verplicht moet koken

**Geplaatst**: 08-03-10 19:51

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 08-03-10 19:51

Chiqa, is het nou echt nodig om hier met bewoordingen als 'drabbers' te gaan lopen gooien?

**Geplaatst**: 08-03-10 19:53

Geplaatst: 08-03-10 19:53

unicorn_kiss schreef:
Dat je nú weet hoe en wat, kan ik prima inkomen, nl dat je alles op een rijtje hebt. Maar de natuur heeft het zo 'geregeld' dat bepaalde gevoelens weleens opgewekt kunnen worden op bepaalde leeftijd. Je gedachten kunnen toch echt nog evolueren, anders is je hele leven ook hetzelfde.

...om er nog een gevoelsneutraal woord in te gooien

Ik zou trouwens niet weten waarom je bij kinderen ineens alle voorbehoud open moet houden. Als ik een carriere-keuze moet maken, vindt iedereen het prima als ik daar een keuze in maak - terwijl de kans best groot is dat dat verandert. Als je aan een relatie begint, komen de meeste mensen niet in eerste instantie op de proppen waarom je eigenlijk niet aan die relatie zou moeten beginnen want stel dat het eens fout zou lopen.
Maar als je kiest om geen kinderen te willen, dan moet je ineens met de meest uitzonderlijke 'stel dats' rekening houden?

Nou nee hoor

Ik rond het lekker af. Ik wil geen kinderen. Ik kan niet garanderen dat ik ze niet krijg, ik kan ook niet garanderen dat ik het volgend jaar haal. Toch ga ik gewoon uit van wat ik denk dat er gaat gebeuren. En gaat het anders? Dan zien we dan wel weer. Dat je het ene doet, betekent niet dat je keuze voor het andere fout was of dat je daar spijt van hebt.

**Geplaatst**: 08-03-10 19:54

Geplaatst: 08-03-10 19:54

Natuurlijk ben ik beperkt. Is ook een onderdeel van de verantwoording die je hebt. Maar als ik geen kinderen zou hebben, zou ik ook altijd rekening moeten houden met mijn paard en hond. Wat ik daarmee wil zeggen is dat er vaak wel iets wat je (enigszins) beperkt.

**Geplaatst**: 08-03-10 20:01

Geplaatst: 08-03-10 20:01

Shadow0 schreef:
unicorn_kiss schreef:
Dat je nú weet hoe en wat, kan ik prima inkomen, nl dat je alles op een rijtje hebt. Maar de natuur heeft het zo 'geregeld' dat bepaalde gevoelens weleens opgewekt kunnen worden op bepaalde leeftijd. Je gedachten kunnen toch echt nog evolueren, anders is je hele leven ook hetzelfde.

...om er nog een gevoelsneutraal woord in te gooien

Ik zou trouwens niet weten waarom je bij kinderen ineens alle voorbehoud open moet houden. Als ik een carriere-keuze moet maken, vindt iedereen het prima als ik daar een keuze in maak - terwijl de kans best groot is dat dat verandert. Als je aan een relatie begint, komen de meeste mensen niet in eerste instantie op de proppen waarom je eigenlijk niet aan die relatie zou moeten beginnen want stel dat het eens fout zou lopen.
Maar als je kiest om geen kinderen te willen, dan moet je ineens met de meest uitzonderlijke 'stel dats' rekening houden?

Nou nee hoor Ik rond het lekker af. Ik wil geen kinderen. Ik kan niet garanderen dat ik ze niet krijg, ik kan ook niet garanderen dat ik het volgend jaar haal. Toch ga ik gewoon uit van wat ik denk dat er gaat gebeuren. En gaat het anders? Dan zien we dan wel weer. Dat je het ene doet, betekent niet dat je keuze voor het andere fout was of dat je daar spijt van hebt.

Dat vind ik inderdaad ook ergerlijk, mensen die je willen overhalen of het afkeuren.
Maar ik denk dat dat vooral ligt aan het feit dat de meesten aannemen dat je van een of geen kind het meeste spijt kan krijgen,
of misschien dat mensen het het meest vanzelfsprekend vinden...

**Geplaatst**: 08-03-10 20:05

Geplaatst: 08-03-10 20:05

Karin schreef:
Je kunt ook op je 50e nog spijt krijgen dat je nooit aan kinderen bent begonnen.

En ook als reacite op unicorn_kiss...
Ach, spijt is toch een vrij zinloze hobby... Ik merk dat het in deze discussie wel voorkomt: 'stel nou dat je toch gevoelens krijgt'. Maar ik denk dat je, als je gewoon altijd eerlijk naar jezelf bent, ook best kunt denken: 'tsja, mijn leven is gelopen zoals het liep en ik weet waarom ik de keuzes gemaakt heb'. En het daar dan bij laten. Ik heb gelukkig zelden spijt van mijn beslissingen. Want ik weet waarom ik ze genomen heb en ik weet niet hoe het anders was geweest. Dus... ik kijk niet zovaak terug met 'had ik maar dit' of 'had ik maar dat'.

**Geplaatst**: 08-03-10 20:07

Geplaatst: 08-03-10 20:07

Zo denk ik dus ook, Shadow.

Toen ik ging studeren stond stad X bovenaan mijn lijstje. Had ik toch voor stad Y gekozen, met bijbehorende andere studie, studiegenoten, vrienden, bijbaantjes etc., dan was mijn leven heel anders verlopen. Kan ik spijt van hebben (wat als...?) maar het leven bestaat nu eenmaal uit keuzes maken.

Als ik toch op mijn 50e 'spijt' krijg van het feit dat ik geen kinderen heb, dan denk ik aan hoe ik me voelde toen ik de vruchtbare leeftijd had en aan de keuze die ik toen bewust heb gemaakt. Ik weet heel zeker dat ik daar dan vrede mee kan hebben.

**Geplaatst**: 08-03-10 20:10

Geplaatst: 08-03-10 20:10

Karin schreef:
Zo denk ik dus ook, Shadow.

Toen ik ging studeren stond stad X bovenaan mijn lijstje. Had ik toch voor stad Y gekozen, met bijbehorende andere studie, studiegenoten, vrienden, bijbaantjes etc., dan was mijn leven heel anders verlopen. Kan ik spijt van hebben (wat als...?) maar het leven bestaat nu eenmaal uit keuzes maken.

Als ik toch op mijn 50e 'spijt' krijg van het feit dat ik geen kinderen heb, dan denk ik aan hoe ik me voelde toen ik de vruchtbare leeftijd had en aan de keuze die ik toen bewust heb gemaakt. Ik weet heel zeker dat ik daar dan vrede mee kan hebben.

Ik vraag me echt af of je dan spijt zult hebben. Je leidt een leven zoals dat bij jou past en daar is alles op ingericht. De dingen lopen zoals ze lopen, en je maakt beslissingen waarvan je denk dat je er gelukkiger van wordt. Dus ook of je wel of geen kinderen wilt. Je leeft maar een keer, en alleen jij kan de beslissingen nemen waarvan je denkt dat het je gelukkig maakt. Ik kan me een leven zonder mijn meiden niet meer voorstellen, maar ik weet ook niet anders. Ze horen in mijn leven, net als geen kinderen in jouw leven horen.

**Geplaatst**: 08-03-10 20:12

Geplaatst: 08-03-10 20:12

Only_Hellen schreef:
Natuurlijk ben ik beperkt. Is ook een onderdeel van de verantwoording die je hebt. Maar als ik geen kinderen zou hebben, zou ik ook altijd rekening moeten houden met mijn paard en hond. Wat ik daarmee wil zeggen is dat er vaak wel iets wat je (enigszins) beperkt.

Ben ik het helemaal mee eens Hellen.

Ik hoor wel eens 'jij kunt zo makkelijk eens spontaan een lang weekend weg'. Eh... dacht ik niet. Ik moet altijd iemand regelen die de kat voert en mijn baas vindt het ook wel prettig om op tijd te weten of ik maandag op mijn werk ben of niet.

Ik doe het graag hoor, ik vind het niet erg om dingen wat langer vooruit te plannen. Mijn baas en het clubje mensen dat ik kan inschakelen als mijn kat verzorgd moet worden zijn ook best flexibel. Maar dus even bedenken dat je binnen 24 uur in Parijs zit... Nee, dat kan kinderloze ik zelfs niet.

**Geplaatst**: 08-03-10 20:14

Geplaatst: 08-03-10 20:14

En je kunt wel eens terug kijken op iets met spijt als je er maar eenmalig de kans voor hebt gekregen.
Dus de juiste baan die echt maar 1 keer aangeboden is en waar je snel op moest reageren.
Beslissen over een kind is iets wat niet iets wat je in een paar dagen beslist moet hebben. Uiteindelijk ben je daar min of meer al jaren mee bezig. Als je al die jaren hebt besloten dat het niet bij je paste, geloof ik niet dat als je 50 bent je nog ineens spijt gaat krijgen.

**Geplaatst**: 08-03-10 20:17

Re: Bewust kinderloos.

Geplaatst: 08-03-10 20:17

Ik denk dat het wél kan, spijt krijgen van het feit dat je nooit aan kinderen bent begonnen.

Maar ik denk dat die kans groter is bij mensen die al die jaren hebben getwijfeld, het uiteindelijk om wat voor reden dan ook toch niet hebben gedaan 'en nu is het te laat'.