Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Maar wel schoon.) Hannanas schreef:Het valt mij trouwens erg zwaar geen suiker meer te eten. (gebruik wel agavesiroop, bijv beetje over de brinta, en kan met een klein beetje daarvan bijv koekjes bakken)
Geen beschuitjes met hagelslag meer... geen koekje...
En vd week even zelf een brood bakken met wijnsteenbakpoeder, kijken of dat ook lekker is/lekkerder is dan zuurdesembrood. (en noten wortel cake maken als lekkers, kijken of dat lukt)
Bovendien was ik te laat met aanvragen, want ik had al gelijk een volledige uitkering moeten aanvragen toen ik stopte met school en niet op eigen houtje moeten gaan proberen te werken. Waardoor het lastig zou zijn om voor mij een herindicatie aan te vragen. Zucht, we wachten het maar weer af. 
) en daarna zei hij: Nou zullen wij gewoon bij elkaar blijven? Heb je ook geen gedoe. Dat leek mij ook wel een strak plan
Dus toen ging hij even verder fantaseren: boerderijtje, paardje erbij, twee kinderen...
MissPromiss schreef:En jahoor.. toen barstte ik echt in tranen uit, zo ineens.. Want hoe moet ik in hemelsnaam 2 kinderen gaan opvoeden als ik al te moe ben om 3 uur naar school te gaan! Nog even er verder over gepraat en het komt er gewoon op neer dat ik het niet kan accepteren dat ik ziek ben. Ik ben verdorie zowat de enige bij ons op school die perfect weet wat ik wil doen, vanaf kleins af aan al een toekomstdroom had en ik heb er 6 jaar voor geknokt om het VWO te halen en het lukte!
En dan word je ziek en is alles in één klap weg. Wég geneeskunde, wég werken in het weekend en wég geld.
Ik zit even in het : waarom ik, het leven is zo oneerlijk dipje
Denken jullie daar ook wel eens over na of hebben jullie het inmiddels redelijk geaccepteerd?
Ik heb het ook wel eens hoor! Maar op de een of andere manier denk ik een beetje dat ik over een paar jaar toch wel weer opgeknapt ben. Maar dat denk ik al 7 jaar, dus reëel is het niet. Maar ook ik heb er best veel moeite mee. Meer dat ik soort van jaloers ben op mensen als ik ze hoor praten over school enzo. Want ik zit ook niet meer op school enzo. Heb het wel grotendeels geaccepteerd, maar soms echt zoiets van 'Why me?!'. Ook ik heb telkens m'n doelen bij moeten stellen, en telkens lukte het weer niet. Zeer frustrerend en slecht voor je zelfvertrouwen!
dat je dat niet van te voren weet en op eigen houtje willen werken....foei
mafketels
Hopelijk is het snel geregeld voor je.
Blijf erin geloven!