Ik heb juist vaak de indruk dat mijn man een van de weinige mannen is die het krijgen van kinderen heel rationeel benadert (net zoals het geloof en veel andere dingen trouwens

).
Veel mannen zijn er juist helemaal niet zo bewust mee bezig, voor hen hoort het er gewoon bij....
Ook omdat het vaak niet zo is dat mannen er veel voor inleveren, denk ik. De vrouw past vaak haar hele leven aan: veel minder werken, alles regelen rondom de kinderen.... voor mannen verandert er vaak ook gewoon veel minder. Een keer een dag in de week minder werken om leuke dingen met de kinderen te kunnen doen, waarbij de vrouw tijdens die dag vaak ook nog een paar rondjes was doet en het huis van top tot teen schoonmaakt, dus hoezo rustig dagje thuis met de kinderen?
En toch, ondanks dat mijn vent heel rationeel is en heel zeker van zijn/onze keuze, vond ik het toch heel spannend toen bleek dat mijn baarmoeder verwijderd moest worden. Want dan is het ineens wel heel definitief, natuurlijk wist ik al heel lang dat ik het niet wilde, maar toch... zoals ik al eerder heb aangegeven is het prima dat het ding er uit is, maar voor mijn gevoel was dat toch een dingetje. Voor hem dus niet

@joolien: wat goed en moedig dat je zo het gesprek met hem bent aangegaan!