linoleum schreef:Ik vond de verandering van met z’n twee naar drieën ook heel prima te doen. Ja, je moest je aanpassen en sommige dingen gaan minder makkelijk, maar dat vonden we lange na niet opwegen tegenover wat we ervoor terug hebben gekregen.
Mijn dochter is natuurlijk nog best jong, overmorgen 9 maand oud. En ik vond het vanaf het begin heel erg mee vallen. Ik vond mijn zwangerschap heel pittig en heftig, kon lichamelijk nauwelijks wat. Na de bevalling was ik gelijk mobieler dan ervoor, dat was een hele opluchting. En we hebben een heerlijk vrolijk en makkelijk meisje, wat al vanaf het begin goed slaapt en heel weinig huilt. Dus nooit echt veel slaaptekort gehad of idee dat het veel energie koste, dat scheelt veel.
En soms heb je dagen die wel even wat minder zijn. Maar dan lacht ze naar je en maakt het allemaal niks meer uit.
Wel was voor mij het stoppen met borstvoeding heel vreemd. Ik ben met 5,5 maand gestopt omdat ze de borst weigerde. En toen merkte ik ineens hoe gigantisch veel invloed borstvoeding nog heeft op je hormonen. Ik voelde me na het stoppen met borstvoeding ineens nog weer veel meer mezelf weer. Was een hele vreemde gewaarwording, alsof ik tot die tijd beetje wazig was in alles ofzo.
Ik moet zeggen dat ik BV echt heel heftig vond. Ga het nu bij de 2e ook zeker niet doen. Heel veel mensen zeggen steeds je bedenkt je nog wel; nope
Wil wel vanaf week 37/38 gaan kolven om die eerste melk op de vangen, maar daarna stop ik.
Hier achteraf denk ik een flinke postpartum depressie gehad maar niet zo opgepakt, dus ik heb nu nog therapie om alles van de afgelopen 5 jaar (heb 3 jaar op cohort gewerkt incl alle ellende) en flink ziek kindje gehad wat niemand erkende, tot opeens een diagnose en behandeling, eens goed te verwerken.