IMANDRA schreef:Nikass schreef:
Daar waren de meningen van de deskundige betrokken artsen over verdeeld.
En dat is maar wat ik wil zeggen: het is gewoon allemaal niet volledig duidelijk en met zekerheid te zeggen.
Daarom zijn er protocollen ontwikkeld en afspraken gemaakt om het zo aannemelijk mogelijk te maken dat iemand "gelijk een dode is"
Maar feitelijk weet niemand precies hoe het zit.
Imandra: omdat -zie bovenstaande- die consensus er niet altijd is. Wel op papier, maar blijkbaar niet aan het bed van de patiënt. En tevens, zoals gezegd, omdat wetenschap voor mij niet heilig is. Ik geloof in wel meer dingen die niet wetenschappelijk bewezen zijn.
Sizzle: hierover hadden de betrokken artsen een verschil van mening. De professor zei daarop dat ze het simpelweg niet wisten en dat zij (de moeder) het beste kon vertrouwen op haar moederinstinct.
Heb je bronnen die dat beamen dan? Want zoals gezegd kan er sprake zijn van miscommunicatie: een arts heeft het over het vermoeden van hersendood en tijdens het testen (of er voor) blijkt de patient toch tekenen van leven te geven (en dat vermoeden kan beaamd geworden door de andere betrokken artsen of niet, dat kan de discussie bij de artsen verklaren wbt reflexen waar jij het over hebt*). Familie begrijpt dit als dat de patient is genezen uit hersendood, maar is niet daadwerkelijk het geval. Of, er is sprake van automatische reflexen bij een patient, waarbij de doktoren weten dat het simpelweg reflexen zijn en dus geen teken van leven, en waarbij de familie denkt dat het 'reageren op hun aanrakingen' is.
Het is overigens prima om in dingen te geloven die niet wetenschappelijk bewezen zijn, want er zijn immers nog genoeg dingen waarop de wetenschap nog veel te leren heeft. Echter is dit een gebied waar er wél veel wetenschappelijke kennis is (en dan heb ik het over het diagnostiseren van hersendood, en niet het volledig kennen van de werking van de hersenen). Als de protocollen juist zijn doorlopen is de kans dat diegene níét hersendood is echt onmogelijk.
En sorry, een professor die zegt dat een moeder wat betreft medische zaken het beste kan vertrouwen op moederinstinct? Klinkt niet heel wetenschappelijk of aanneembaar voor een professional/expert. We hebben het hier over een professor: wat was zijn of haar specialisme? Het vakgebied?
Overigens, je kan niet zeggen dat een consensus niet altijd waar is. Een consensus is een brede overeenstemming tussen experts/wetenschappers. Zijn er mensen die van die consensus afwijken? Vast (ik bedoel: je hoeft alleen maar naar anti-vaxxers te kijken om te zien dat er ook wetenschappers zijn die van de consensus afwijken). Maar de consensus is er. En als er een grote consensus is op een wetenschappelijk gebied, dan kan je er eigenlijk wel vanuit gaan dat die consensus klopt.
*: Als er al onenigheid is over een bepaalde diagnose binnen het protocol van hersendood, dan moet de desbetreffende behandeling/diagnose opnieuw gedaan worden óf het protocol gaat niet verder, wat dus inhoudt dat de patient níét als hersendood wordt gediagnosticeerd.
De bron ben ik zelf. Ik was er bij. En nee, het is niet dat de familie de artsen verkeerd begreep. Er is uitgebreid over gesproken. Ik vind het juist te spreken dat de professor (vakgebied, hersendood, coma, lager stadia bewustzijn) erkent dat we vooral veel niet weten.
Ik vind het dan ook onbegrijpelijk dat hier op bokt steeds herhaald wordt dat er 100% zekerheid is. Die is er niet. Je kunt wel 100% over die 1 % weten (als je begrijpt wat ik bedoel) maar als je die andere 99% leert kennen, verandert dat toch misschien je visie ten aanzien van de eerste 1%.
Ik krijg soms de indruk dat mensen erg veel moeite hebben met het idee dat er onzekerheden zijn. Ik heb dat niet. Ik baseer daarop wel mijn consequenties. Dat een ander een andere keuze maakt respecteer ik.
De professor was zeer kundig en zeer integer. Ik heb daar geen twijfels over.