Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-11-16 23:37

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 24-11-16 23:37

Ik ben vannacht na m'n team uitje weer redelijk ingestort.
Lijkt wel alsof alle emoties van afgelopen jaar er op die momenten allemaal tegelijk uitkomen. Daarna gaat het dan weer redelijk goed... Heel apart.

Wel de daad bij het woord gevoegd en gereageerd op een leuke woning! Duimen maar dus.

**Geplaatst**: 24-11-16 23:40

Geplaatst: 24-11-16 23:40

Je schamen voor thuiszitten, heb ik nog vaak, vooral omdat ik vaak te horen krijg wat voor werk ik doe of studie. Wat zeggen jullie dan? Ik zeg maar gauw ik heb wel wat studies geprobeerd, maar was niet echt iets. Verder met m'n paarden bezig, beetje sporten. Ik slaap op dit moment abnormaal veel, de afgelopen dagen om 00.00 naar bed en pas om 15.00 wakker de volgende dag. Maar dan de andere dag wel 's middags huis wat schoonmaken of stallen uit mesten en 's avonds hardlopen. Probeer wel een ritme te houden, alleen erg moe door alle inspanningen dan, de volgende dag. Probeer het een beetje om en om te doen. De ene dag inspanningen en de andere dag uitrusten. Vroeger opstaan lukt mij niet, dan heb ik verschrikkelijke hoofdpijn en ben duizelig.
Ik twijfel erg om voorgoed naar het buitenland te gaan, daar had ik gewoon meer rust en was ik wel elke dag om 8 uur op en veel minder moe, alleen lichte depressieve klachten, dat had ik nog wel... Nu ik weer in NL ben slaap ik minstens 10 uren, ben ik druk in mijn hoofd, doe ik dwangmatig dingen en emotioneel niet stabiel. Apart eigenlijk dat ik dat alleen hier heb... Ik heb al 4 keer nu naar de huisarts gebeld of mijn dossier er is, maar die was er nog steeds niet. Vooral omdat ik nu wil studeren wil ik hulp van de huisarts, omdat ik bang ben dat de studie weer mislukt. Desnoods eerst maar met medicatie als ik moet wachten voor therapie

Bij mij hielp de AD meteen toen ik vorig jaar begonnen was, had in het begin geen verergering van klachten.

**Geplaatst**: 25-11-16 00:28

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 25-11-16 00:28

Ja als ze aan mijn vragen over studie zeg altijd ja heb hem niet af kunnen maken en is ook zo

ben nooit aan nieuwe begonnen heb inmiddels een super leuke baan enzo..

Morgen het ziekenhuis Maar weer bellen heb zoveel pijn en wordt er gewoon depri van veral als mensen vinden dat ik mijn aanstelt
.

**Geplaatst**: 25-11-16 09:07

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 25-11-16 09:07

Als mensen mij vrage wat voor werk ik doe zeg ik dat ik ziek thuis zit. Is de waarheid en dan is het meteen mooi afgesloten. Ze vragen vaak niet eens wat er dan is

**Geplaatst**: 25-11-16 10:16

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 25-11-16 10:16

Sterkte joolien. Robijntja machopablo.

De ad nu twee dagen in bezit.
Gisteren de eerste dag. Nou ik was minder boos en verdrietig. Minder somber. Dacht niet meer aan suicides. En was net n slak. Benieuwd wat t vandaag gaat doen.

In ieder geval niet deelnemen aan het verkeer.... hahaha

**Geplaatst**: 25-11-16 11:17

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 25-11-16 11:17

Ja dat is wel slim, zeker in het begin. Ik kan nu gewoon autorijden hoor, merk weinig verschil.
Enige wat ik niet moet doen is meer dan 4 biertjes drinken, want dan ga ik out

Maar goed, daar wordt ook voor gewaarschuwd, maar ik wilde van t voorjaar even kijken hoe ver ik kon gaan :')

Vandaag weer een iets betere dag gelukkig, ik kan straks gewoon aan het werk. Ik merk dat ik gewoon heel bang ben voor mijn therapie, wat komen gaat.

**Geplaatst**: 25-11-16 12:17

Geplaatst: 25-11-16 12:17

Gucci_ schreef:
Ik twijfel erg om voorgoed naar het buitenland te gaan, daar had ik gewoon meer rust en was ik wel elke dag om 8 uur op en veel minder moe, alleen lichte depressieve klachten, dat had ik nog wel...

Ik merk ook dat ik best wel eens speel met de gedachte om volgend jaar lekker mn hond mee te nemen en een half jaar in Engeland te gaan zitten. Lekker even weg van het alles hier.
Ben alleen bang dat het een verschuiving van het probleem is en dan je dan verder weg zit van je vangnet en daarboven op de banden met de vrienden in NL ook minder sterk worden dus dat wanneer je terug zou komen dat ook schade heeft opgelopen.

Gister ochtend best een goede dag gehad, zelfs nog even op mn woeste onbeleerde hengst (20+ epony merrie) gereden een klein stukje voor het eerst in best een tijdje. Maar in de avond was het helemaal mis, enorme ruzie met mn moeder, knallende hoofdpijn en toen weer zo moe dat ik weer 11 uur heb geslapen.

**Geplaatst**: 25-11-16 13:23

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 25-11-16 13:23

en maralyn, wat fijn dat het werkt!

Robijntjah, goed dat je op een huis hebt gereageerd.

Ik heb gisteren daadwerkelijk ook met de ha gebeld voor een afspraak met de kliniek psycholoog en die afspraak is ook gemaakt. Das al heel wat vind ik

**Geplaatst**: 25-11-16 13:53

Geplaatst: 25-11-16 13:53

Zo, even bijgelezen. Ik heb de afgelopen dagen even wat mindere dagen gehad met veel paniekaanvallen. Vandaag ook weer raak, pfff.

Maralyn, wat rot dat je je niet begrepen voelde. Gelukkig staat je huisarts aan jouw kant. Welke antidepressiva heb je gekregen?
Meestal duurt het wel een paar weken voor het echt werkt en kunnen de klachten eerst juist erger worden.

Wyoming, ik heb ervaring met een burn-out en het uwv. Je mag me een pb sturen!

Joolien, Fijn dat je vriend zo lief is wanneer je je minder goed voelt. Heeft het rondritje geholpen?

Sidera, :(:)

Jij ook een mindere dag dus. Heb je inmiddels je huisarts gebeld?

Tiggs, heeft het geholpen?

Lowara, dat vind ik ook zo fijn van deze groep. Niemand wordt veroordeeld en alles is zo herkenbaar!

Robijntjah, Klinkt erg bekend. Kun je er IRL ook goed over praten?
En woon je nog bij je ouders of heb je al een eigen plekje en ga je van daar uit naar een nieuwe woning?

Gucci, die schaamte herken ik ook. Of nou ja, bij mij is het vooral schuldgevoel naar mijn collega's toe (ook al geven ze daar helemaal geen aanleiding toe, hoor). En ook schuldgevoel richting mijn man wanneer hij 's ochtends naar zijn werk gaat en ik thuis blijf. Maar het is niet zo dat ik de hele dag slaap (deed ik dat maar. Ik slaap dus misschien maar 1 a 2 uur per nacht).

MachoPablo, Vervelend dat je zoveel pijn hebt. Wat zegt het ziekenhuis?

Door het slaapgebrek is mijn korte termijngeheugen echt naar de knoppen

Zo irritant. Ik moet alles opschrijven, anders weet ik het gewoon niet meer. Dan bel ik mijn man of iemand anders en dan weet ik halverwege niet eens meer waarom ik eigenlijk bel.
De topamax slaat volgens mij wel aan. Ik heb al een paar dagen geen nachtmerries gehad.

**Geplaatst**: 25-11-16 14:03

Geplaatst: 25-11-16 14:03

Gucci, op zich is naar het buitenland gaan fijn, maar het lijkt in mijn ogen een soort vluchtgedrag. Ik denk dat op den duur, je problemen weer terug zullen keren als je daar langer woont. Je stelt het alleen even uit.

Sidera, knap dat je gebeld hebt

Zelf vind ik het al een grote stap altijd, het bellen. Balen alleen dat je zo'n ruzie met je moeder hebt gehad.

Cayenne, het ritje heeft me echt geholpen, ik zat met een brede smile achter het stuur(BMW 3-serie automaat met sportstand

) Sowieso is mijn vriend echt zo'n positief licht in mijn leven. Al voel ik me de hele dag heel slecht, als hij thuis komt, is het altijd een stukje beter. Niet dat ik me afhankelijk van hem opstel, helemaal niet, maar onze liefde is zo sterk, dat de liefde voor hem een beetje narigheid weg drukt. Ook hebben we gisterenavond weer telepathie gedaan haha, maar verdomd, als ik tegen hem aan lig en echt visueel probeer mijn ellendige gevoel en stomme gedachtes uit mijn hoofd en lijf te duwen, dan gebeurt dat ook. Natuurlijk niet voor 100%, maar ik voelde me echt lichter worden.

Vandaag weer aan het werk, en ik voel me veel beter dan gisteren. De nare gevoelens zijn er wel, maar op de achtergrond en ik heb besloten dat ik ze daar even laat.

**Geplaatst**: 25-11-16 14:13

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 25-11-16 14:13

Ik wil erg graag emigreren, maar dan wel naar een warm gebied. Ik heb in de warmte veel meer energie minder pijn en een veel betere gemoedstoestand. Alleen is dat allemaal toch ver van familie af -O-

**Geplaatst**: 25-11-16 16:40

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 25-11-16 16:40

Mijn ouders gaan mogelijk naar Abu Dhabi verhuizen..

**Geplaatst**: 25-11-16 16:44

Geplaatst: 25-11-16 16:44

Cayenne schreef:
Mijn ouders gaan mogelijk naar Abu Dhabi verhuizen..

En ik neem aan dat je daar niet bepaald enthousiast over bent...?

**Geplaatst**: 25-11-16 16:47

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 25-11-16 16:47

Nee, niet bepaald. Maar het zou dan voor mijn vaders werk zijn. Ze zijn momenteel nog in salarisonderhandeling.
Los van dat het niet bepaald naast de deur ligt, trekt het land me ook helemaal niet

En een retourvlucht kost al snel 500 euries, dus een paar keer per jaar op visite doe je ook niet zo snel..

**Geplaatst**: 25-11-16 19:09

Geplaatst: 25-11-16 19:09

Ai das wel heftig ver weg dan ja!
Soms vergoedt werk een x aantal vluchten naar huis per jaar wel

Vind het ook fijn dat iedereen hier supportive is, maar ook überhaupt is het wel fijn om soms even tegen vreemde vanalles te zeggen omdat die ook de omgang met je in je dagelijkse leven niet aanpassen.

Krijg soms een beetje het gevoel bij mensen in m'n leven dat als je eenmaal hebt gezegd in een sombere fase te zitten dat het daarna alleen nog maar daar over moet gaan

**Geplaatst**: 25-11-16 21:17

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 25-11-16 21:17

Dankjewel

cayenna : Rustig aan doen, en is veder weinig te zien nog het is heel enzo,

naja zal maar moet dealen met zoveel pijn hellaas

**Geplaatst**: 26-11-16 11:16

Geplaatst: 26-11-16 11:16

Lamp lijkt wel iets te doen! Iig wat de sloomheid betreft. Dit winterdip gevoel is trouwens heel iets anders dan de depressieve klachten die ik had. Dat is wel een opluchting. Komende tijd ook veel afspraken met mn psycholoog gepland, dus dat is ook geruststellend. Vorig jaar begon het rond deze tijd nl mis te gaan.

Gucci, ik heb ook buitenland plannen gehad, maar uiteindelijk is het gewoon een vlucht denk ik. Want als je daar in de dagelijkse moeten sleur zit zal er precies hetzelfde gebeuren.

**Geplaatst**: 26-11-16 13:24

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 26-11-16 13:24

Ik volg hier al een tijdje lezend mee maar ik wil nu toch even mijn verhaal delen.

Ik zit sinds een jaar thuis zonder werk. In het begin was ik erg depressief (tegen suïcidale aan). Snel ging het minder slecht met mij, en kan ik terug redelijk functioneren.
Mijn thuissituatie: getrouwd, 3 kindjes (6j - 4j - 2j), mijn man heeft een eigen bedrijf en moet dus veel werken. 2oudste gaan overdag naar school, de jongste naar de creche.
ik heb dus eigenlijk gans de dag vrij en moet dus amper 4uur per dag voor mijn kindjes zorgen en toch lukt het mij niet. ik krijg mijn huishouden niet onder controle, de boodschappen zijn niet op tijd gedaan, poetsen gebeurd amper, strijken tja daar spreken we beter niet over, maar toch ben ik gans de dag bezig.
Nu ben ik sinds een week terug de slechtste moeder die je je kan inbeelden. het kleinste foutje bij één van de kinderen zorgt voor een woedeaanval bij mij. het kan zo echt niet verder. ik schaam me dood, maar ik heb mezelf niet meer onder controle. ik zou het liefst wegvluchten van de hele situatie, maar ik weet heel goed dat dat geen oplossing is.

**Geplaatst**: 26-11-16 14:06

Geplaatst: 26-11-16 14:06

Nele80 schreef:
Nu ben ik sinds een week terug de slechtste moeder die je je kan inbeelden.

Wat doet de beste moeder die je je kan inbeelden volgens jou?
Wat is er sinds een week veranderd? Hoe reageerde je voor deze week op gelijkaardige situaties? En waaraan heb je zelf nu behoefte?

Nele80 schreef:
ik heb dus eigenlijk gans de dag vrij en moet dus amper 4uur per dag voor mijn kindjes zorgen en toch lukt het mij niet. ik krijg mijn huishouden niet onder controle, de boodschappen zijn niet op tijd gedaan, poetsen gebeurd amper, strijken tja daar spreken we beter niet over, maar toch ben ik gans de dag bezig.

Waar ben je de ganse dag mee bezig? Lukt het jou nog om een planning te maken en je aan die planning te houden? Wat maakt dat je het gevoel hebt geen controle te krijgen over je huishouden? Hoezo lukt het je niet om voor je kindjes te zorgen gedurende die vier uur per dag? Wat komen ze dan tekort, denk je? Wat zeggen anderen (bv je man) daarover? Heeft hij ook de indruk dat je tekort schiet? Hij werkt lange dagen, maar kan hij misschien op een of andere manier als het jou teveel wordt een beetje van de zorg voor de kinderen overnemen? Heb je anderen waar je op kan rekenen op moeilijke momenten?

Welke dingen gaan wel nog goed? Waar haal je energie / plezier uit? Wat zijn jou sterke kanten/kwaliteiten?

**Geplaatst**: 26-11-16 14:12

Geplaatst: 26-11-16 14:12

Nele, welkom. Balen dat je je hier moet melden, maar goed dat je het doet.
Even een bezoekje aan de huisarts kan geen kwaad. En misschien eerlijk zijn tegen je kinderen als in 'mama voelt zich neit goed, dus soms kan mama een beetje onredelijk reageren.' Dat snappen kinderen echt wel. En wees ook eerlijk naar je partner toe

**Geplaatst**: 27-11-16 14:51

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 27-11-16 14:51

Nele welkom, snapt je man dat je er moeite mee hebt? Kan je goed met hem praten?
Je bent echt geen slechte moeder, bedenk dat je ziek bent. Iets waar je zelf ook niet om hebt gevraagd. Kan je hulp van mensen krijgen met dingen die je zwaar vindt om te doen?

Emigreren is niet altijd de oplossing, ik heb het in mijn directe omgeving gezien. Jongen was zwaar depressief, en dacht dat dat over zou gaan als hij na jaren in Nederland te hebben gewoon terug zou gaan naar zijn geboorteland. Maar hij bleef depressief, hij is vorig jaar zelfs weer teruggekomen naar NL.

Hier weer een paar baaldagen, heb wéér griep. Was nooit ziek, maar nu binnen 3 maanden 2x. Energieniveau zal weer helemaal 0 zijn als ik weer beter ben, dus weer opnieuw beginnen met conditie opbouwen

**Geplaatst**: 27-11-16 19:02

Geplaatst: 27-11-16 19:02

Nele80 schreef:
ik heb dus eigenlijk gans de dag vrij en moet dus amper 4uur per dag voor mijn kindjes zorgen en toch lukt het mij niet. ik krijg mijn huishouden niet onder controle, de boodschappen zijn niet op tijd gedaan, poetsen gebeurd amper, strijken tja daar spreken we beter niet over, maar toch ben ik gans de dag bezig.

Die herken ik.
Maanden heb ik geroepen 'ik kan niet denken, mijn hersenen staan stil'.
Dat heb je zo met stress.

Zoiets als boodschappen doen - ik was er uren "zoet" mee. Lijstje maken, pen zoeken, wat zal ik opschrijven, tas pakken, naar buiten - ieder stukje duurde 'uren' (en soms vergat ik dan nog de helft

).

Citaat:
Nu ben ik sinds een week terug de slechtste moeder die je je kan inbeelden. het kleinste foutje bij één van de kinderen zorgt voor een woedeaanval bij mij. het kan zo echt niet verder. ik schaam me dood, maar ik heb mezelf niet meer onder controle. ik zou het liefst wegvluchten van de hele situatie, maar ik weet heel goed dat dat geen oplossing is.

Naar hoor!
....en iets van een paar dagen er tussenuit - zou dat te organiseren zijn?
(Het kan wel degelijk een oplossing zijn, je bent niet hersteld en je hebt rust van node!)

**Geplaatst**: 28-11-16 21:03

Geplaatst: 28-11-16 21:03

Nele80 schreef:
Ik volg hier al een tijdje lezend mee maar ik wil nu toch even mijn verhaal delen.

Ik zit sinds een jaar thuis zonder werk. In het begin was ik erg depressief (tegen suïcidale aan). Snel ging het minder slecht met mij, en kan ik terug redelijk functioneren.
Mijn thuissituatie: getrouwd, 3 kindjes (6j - 4j - 2j), mijn man heeft een eigen bedrijf en moet dus veel werken. 2oudste gaan overdag naar school, de jongste naar de creche.
ik heb dus eigenlijk gans de dag vrij en moet dus amper 4uur per dag voor mijn kindjes zorgen en toch lukt het mij niet. ik krijg mijn huishouden niet onder controle, de boodschappen zijn niet op tijd gedaan, poetsen gebeurd amper, strijken tja daar spreken we beter niet over, maar toch ben ik gans de dag bezig.
Nu ben ik sinds een week terug de slechtste moeder die je je kan inbeelden. het kleinste foutje bij één van de kinderen zorgt voor een woedeaanval bij mij. het kan zo echt niet verder. ik schaam me dood, maar ik heb mezelf niet meer onder controle. ik zou het liefst wegvluchten van de hele situatie, maar ik weet heel goed dat dat geen oplossing is.

Allereerst wel enorm enorm fijn dat je je al wel wat beter voelt! Fijn dat je dat voor elkaar hebt gekregen

Mocht je de gelegenheid hebben inderdaad een hele leuke oppas regelen die je kindjes mee neemt naar iets super leuks (tikibad ofzo) terwijl jij een weekendje naar groningen gaat en daar in een sauna gaat zitten?
En dan daarna, aangezien dat geen structurele oplossing is, misschien toch even met de huisarts praten.
Wellicht ook met je man eens het hebben over hoe je alles ervaart... Want ja hij werkt veel meer dan jij maar is dus ook veel meer 'even uit' al het gedoe van een thuis en huishouden. Op je werk huilt er (meestal) niemand, stoort niemand je op de WC, hoef je niet andermans rommel op te ruimen, kan je aangeven wanneer je even alleen wil werken etc.

:brr:

Hier vind ik alles vooral maar koud. Heb heb de laatste dagen zo druk gehad dat ik amper tijd had voor meer somberheid... Maar het komt toch altijd tussendoor wel binnen druipen. Aankomende week mn verjaardag vieren en ik ga met meerdere vrienden afspreken (de gedachte maakt me al moe :')

) en dan vrijdag het eerste gesprek met die man van de HA.

Ik ben me nog nooit zo bewust geweest in mn leven van alles wat goed gaat en alles wat minder is en hoe mn ervaringen over alles zijn. Denk omdat ik bang ben dat als ik alles z'n gang laat gaan ik over een maand weer een apathische zombie ben die alleen kan slapen, douchen en huilen.

p.s. ik heb een dillemma en ben benieuwd naar jullie advies. Zit momenteel in een super fijne en chille relatie, maar tis wel een beetje gecompliceerd ook omdat we het allebei niet perse zien als een 'forever after' achtig iets maar iets wat nu tijdelijk heel fijn is voor ons allebei, en ik twijfel enorm in hoeverre ik haar moet meenemen in mijn angsten/vrees. Ik heb haar leren kennen en ben begonnen met haar daten vorig jaar toen ik behoorlijk depressief was maar dit heeft ze nooit door gehad, net als een aantal vrienden die ik rond die tijd heb leren kennen (beide hebben me erg geholpen er uiteindelijk een beetje uit te klimmen).. Heb achteraf wel verteld aan beide hoe ik me toen voelde en dat kwam erg als een verrassing. Dus ik weet dat ik het best wel goed voor me kan houden, en ergens wil ik haar helemaal niet bezorgd maken. Zeker als het misschien niet nodig blijkt te zijn. En stel ik word wel steeds somberder weer, dan vind ik het ook niet chil als mensen dan elke keer dat ze me spreken gaan vragen hoe ik me voel.

Dus ja twijfels... In hoeverre het vertellen. Heb het al wel een beetje verteld (dat ik vermoeid en wat gestrest ben en daarvoor naar de HA), toen was ze al ongerust. Maar ergens vind ik dat ze er recht op heeft het te weten want we zijn altijd heel eerlijk naar elkaar en het is wel mn vriendin van wie ik hou en vice versa.

**Geplaatst**: 28-11-16 23:09

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 28-11-16 23:09

en p.s. wat een nare reacties hier en daar in je topic Jolien!
Denk je dat al die mensen doelen op dit topic als het gaat om 'jouw depressie te vaak tegen komen?'.

Lijkt me toch dat je dit topic niet open klikt als je er niets over wil lezen.

**Geplaatst**: 28-11-16 23:19

Geplaatst: 28-11-16 23:19

Het verbaast me vooral ook dat mensen die ervaring beweren te hebben met een depressie, zeggen dat dit geen depressie kan zijn. Juist dan weet je toch dat niet iedere depressie hetzelfde is?

Ik slik op dit moment een sh.tload aan vitaminen, gebruik dagelijks de daglichtlamp en probeer veel fruit te eten. Dat werkt best ok!