Bokt.nl

Aideen schreef:

Als er van het kamp depressie wat meer begrip zou komen over gevolgen van ooggetuigen, dan zal het aantal springers ook afnemen.

Aideen schreef:

Waar zijn je bronnen die je bewering ondersteunen?

Aideen schreef:

Als er van het kamp depressie wat meer begrip zou komen over gevolgen van ooggetuigen, dan zal het aantal springers ook afnemen.

Aideen schreef:

Ik heb liever objectieve bronnen dan subjectieve bronnen. Want ik heb hier een hele andere mening over dan jij en ik denk niet dat wij het met elkaar eens zullen worden.

Ayasha schreef:

het idee achter een depressie is een beetje dat je geen vat meer hebt op dat begrip... Als ze dat begrip hadden zouden ze waarschijnlijk ook niet springen.

Citaat:

De patiënt verliest de werkelijkheid uit het oog, hij ziet het leven somber in, hij ziet de dingen niet zoals die over het algemeen worden gezien. Bij een lichamelijke ziekte blijft de patiënt in contact met de mensen om hem heen en heeft men begrip voor zijn ziekte. Iemand die aan een endogene depressie lijdt, is echter totaal alleen in zijn grote onmacht en hulpeloosheid. Het meest benauwende van deze depressie is de vertraagde werking van lichaam en geest, deze kan de vorm aannemen van een lichte inertie tot een stupor bij ernstige depressies, waarbij de patiënt ieder contact met de buitenwereld verliest. Ook de ademhaling, de bloedsomloop en de spijsvertering verlopen uiterst traag. De patiënt is zich daar doorgaans niet zelf van bewust en wordt door zijn omgeving niet begrepen. Zijn depressie is ook moeilijk te begrijpen. Medeleven, afleiding en troost baten doorgaans niet. Angstgevoelens, wanhoop en een gevoel van totale apathie wisselen elkaar af.

Het wordt voor de patiënt echter gevaarlijk als hij weer enigszins in staat is bewust te handelen, want dan bestaat er een groot gevaar voor zelfmoord. Daar kan hij weinig tegen doen. De neiging tot zelfmoord waar verschillende depressieve mensen onder lijden wordt vaak gefundeerd door een voor buitenstaanders (en ook voor de patiënt zelf) logische redenering. Belangrijk hierbij is te beseffen dat bij een depressief persoon de rationele processen in de hersenen op een bepaald punt niet meer in staat zijn als 'rem' te fungeren voor de emotionele processen. Vaak is dan ook duidelijk hoe patiënten proberen zelf een oplossing te bedenken, en vervolgens vaak ten einde raad zijn omdat elke logische ingreep op de depressie mislukt.

Citaat:

Een bijzonder fenomeen is dat de kans op suïcide niet het grootst is wanneer de depressie het diepst is. Dat komt omdat de patiënt dan zo depressief is dat hij zelfs de energie niet kan opbrengen om een zelfmoordpoging te ondernemen. Het risico neemt paradoxaal genoeg toe wanneer de zeer diepe depressie iets opklaart en de patiënt de fut krijgt om daadwerkelijk een poging te ondernemen. Een dergelijke situatie doet zich nogal eens voor in het begin van de behandeling. Daar kan niet genoeg voor gewaarschuwd worden.

Aideen schreef:

Hoezo bot? Als je toch een eind aan je leven wilt maken en medicatie en therapie geen zin heeft? Zoals ook bijvoorbeeld kanker bij de één wel kan genezen en de ander niet? Dan zou het toch geweldig zijn als de mensen die zo ver in de put zitten door middel van euthanasie in het ziekenhuis een einde kunnen maken aan hun leven? Dan ben je toch ook dood en heb je je doel bereikt?

Brainless schreef:

saskiakefie schreef:

Ik vind het behoorlijk egostisch echt waar.
Al leef je niet meer voor jezelf, leef dan voor je nabestaanden.

Als je zwaar depressief bent is het leven ontzettend zwaar.
Ook voor de omstanders. Ik denk zelfs dat het voor partners/ouders wel even zwaar kan zijn.

Bedenk ook dat het voor (jonge) kinderen heel zwaar is om een depressieve ouder te hebben waar ze altijd rekening mee moeten houden, die mss wel opgenomen is enz.
Hun leven is dan misschien wel makkelijker zonder ouder.

Ook de depressieve ziet hoeveel pijn je je familie doet wat de depressie natuurlijk niet te goede komt.