Bokt.nl

xLiezel schreef:

hallo ik wil me ook graag melden, en zou ook graag mijn verhaal hier kwijt willen.
Kan een lang verhaal worden hoor..

Ik heb voor een maand geleden een hele heftige hyperventilatie gehad..
Ik was op de dag zelf al erg beroerd en naar de heletijd.. Ik was sochtends ff langs mijn vriend geweest toen was ik al niet helemaal lekker en had de heletijd het gevoel alsof ik niet "genoeg" adem kreeg, maar ik liet het maar even voor hoe het was..
Goed..Vriendlief moest werken en ik ben op me scooter naar huis gegaan, ik moet onderweg even stilstaan bij een stoplicht en werd opeens helemaal gek? een soort paniek? maar toen ik weer verder kon rijden trok het weer weg.. ( concentratie denk ik? )
Eenmaal thuis aangekomen zag ik dat er niemand thuis was.. normaal heb ik hier helemaal geen problemen mee vind het soms juist wel lekker ff rustig alleen te zijn .
Maar deze keer sloeg bij mij complete paniek toe maar echt ontzettende paniek.. ik wist niet meer waar ik het zoeken moest.. ik pakeerde me scooter en rende als een kip zonder kop naar binnen en pakte de telefoon ik probeerde me moeder te bellen.. Me moeder nam haar telefoon niet op, nou je kan het al raden wat tot nog méér paniek bij mij lijde.. ik ben naar buiten gerend.. en ben naar de buren gerend.
ik heb tegen me buurvrouw in paniek lopen gillen dat ze me moest helpen dat ik dood ging en dat ik zo ontzettend bang was..
Me buurvrouw heeft mij mee genomen naar binnen en probeerde me rustig te maken ze heeft mijn bloeddruk op gemeten die was wel goed.. en probeerde me rustig te h ouden.
maar het enigste wat ik wou was dat ze me vast hielt en me niet losliet.. ik was zo bang ik was gewoon aan het gillen dat ik dood ging dat ik nog niet dood wou etc etc..
Mijn buurvrouw besloot maar de ambulance te bellen want zij wist niet meer wat ze ermee aanmoest.. want mijn hyperventilatie/paniek aanval werd alleen maar erger en erger..
Eenmaal toen de ambulance er was was mijn moeder er ook gelukkig inmiddels.. Hun hebben mijn zown soort zakje gegeven waar ik in moest ademen.. dit hielp wel een beetje maar de paniek kwam steeds terug.. ik voelde mijn benen niet meer en werd gewoon helemaal gek..
Ze besloten mij mee te nemen naar het ziekenhuis om me daar verder te onderzoeken..In de ambulance nog flink in paniek geweest maar eenmaal aagekomen op het ziekenhuis ging het toch beter omdat ik het idee had "hier ben ik veilig, hier kunnen ze me meteen helpen ik ben in goede handen"
Ik moest 20 minuten daar op bed liggen totdat ze tijd hadden mij te helpen.. ik heb al die 20 minuten nog in het zakje geademend.. dit was echt nodig.. Ze hebben een hartfilmpje gemaakt, bloed afgenomen.. dit was allemaal in orde..Ze hebben ook nog bloed uit mijn oor afgenomen hier aan kunnen ze namenlijk zien of er teveel zuurstof etc in je bloed zit ( hyperventilatie dus ).
En dit bleek dus ook zo te zijn..Ik mocht dus gewoon weer naar huis.. ik was echt helemaal kapot het is zo ontzettend vermoeiend voor je lichaam.. Eenmaal thuis heb ik er ook nog heel erg last van gehad .. ik durfde niet te slapen omdat ik toch nog erg bang was.. maar goed op gegeven moment ben je zo moe, dat je gewoon in slaap valt.

Tot heden heb ik er nog steeds helaas last van.. De pest bij mij is dat ik er gewoon nog heel erg veel mee bezig ben en veelste veel op mijn adem let.
en de heletijd bezig ben met van "oh jee als ik maar geen aanval krijg" nou hiermee wek je het dus juist op..

Verder heb ik ook vaak als ik maar een raar pijntje ofzo in me hoofd heb dat ik ook meteen in paniek raak.. ik kan me wel steeds beter gerust stellen en tegen mezelf zeggen ; Kom op Lisa stel jezelf niet zo aan je bent uitgebreid onderzocht je bent gezond, niet ermee bezig zijn en ga gewoon door. Ik moet zeggen dit gaat steeds beter!

Verder herken ik heel goed wat sommigen hier zeggen het gevoel dat je voor over getrokken word dat je voor over valt enzo, hier heb ik ook veeel last van ! en ik vind het echt super irrietant! maar vind het wel fijn om te lezen dat dat dus wel normaal is?

Nou het spijt me voor dit lange verhaal ik hoop dat er mensen zijn die de moeite willen nemen om te lezen en er wat op te zeggen, maar dit van me af schrijven deed me al erg goed !

appiesjappie schreef:

ikheb dat gevoel ook altijd ik heb dan ook tintels in mn gezicht en dan lach ik heel stom in de spiegel om te kijken of alles nog werkt hahah . erg he?