Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Ik ga gewoon voor je duimen dat het precies zo is als zij zeggen dat het zal zijn
marleen_usar schreef:Ik snap je hoor het is altijd spannend, het is ook niet niks hoor. Ik had veel angst om te lopen vooral op gras want daar was het gebeurd.
Lalidan schreef:BegrijpelijkIk ga gewoon voor je duimen dat het precies zo is als zij zeggen dat het zal zijn
kiki1976 schreef:Begrijpelijk dat het evengoed weer spannend is.
Duim gewoon keihard voor je dat de artsen helemaal gelijk hebben
Het is gewoon zo frustrerend dat er nog een kleine kans is dat ik toch nog een keer moet worden geopereerd. De arts-assistent sprak over 5-10% kans dat ik nog een keer moest worden geopereerd en dat is echt een minimale kans, maar toch.. het idee dat ik dan weer alles voor 6-12 weken on hold moet zetten dat benauwd me. Begin m'n leven net weer een beetje op de rit te krijgen; met m'n studie vlot het wel, heb een nieuwe baan in het AvL ziekenhuis, als medisch secretaresse, voor naast m'n studie, ben met iemand aan het daten en als ik dat weer allemaal op pauze moet zetten.. Ja, zacht gezegd, ik zou daar niet zo vrolijk van worden.
). Het maken van de foto's ging allemaal super vlot, dus ik was vrij vroeg op de poli orthopedie. Terwijl ik daar zat te wachten, zag ik mijn behandelend arts en arts-assistent maar niet. Leer me kennen en je weet dat ik daar dan dus een soort zenuwaanval van krijg, want zijn ze er dan wel, maar goed, gewoon blijven wachten het zal wel goed zijn. Het liep dus ongeveer 15-20 minuten uit, want ik werd rond 10:30u naar binnen geroepen en ook nog eens door een AIOS die ik niet kende. 

Wat grappig ook om zo die arts terug te zien! Maar vooral ontzettend fijn dat het gewoon alleen maar goed nieuws is en alles volgens planning verloopt. En die stress van 'zijn ze er wel?!!
' is wel herkenbaar hoor, zo kan ik ook in de stress zitten
Mensen geloven me ook gewoon echt niet meer.
.