Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-11-16 15:05

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 22-11-16 15:05

Ik kan 19 december helaas pas terecht bij de psycholoog. Tot die tijd ga ik regelmatig naar de HA maar dat is ook net niks. Voor mijn gevoel sta ik nu heel erg stil en zit er zeker geen vooruitgang in.

Ik zit nog niet zo lang thuis, maar heb met de bedrijfsarts besproken om in de week van 5 december te starten met 2u boventallig staan per week, echter heb ik daar nu al complete paniekaanvallen voor, dus dat wil ik nog even bespreken met de HA.

**Geplaatst**: 22-11-16 15:10

Geplaatst: 22-11-16 15:10

Boemklatsch schreef:
Ik kan 19 december helaas pas terecht bij de psycholoog. Tot die tijd ga ik regelmatig naar de HA maar dat is ook net niks. Voor mijn gevoel sta ik nu heel erg stil en zit er zeker geen vooruitgang in.

Ik zit nog niet zo lang thuis, maar heb met de bedrijfsarts besproken om in de week van 5 december te starten met 2u boventallig staan per week, echter heb ik daar nu al complete paniekaanvallen voor, dus dat wil ik nog even bespreken met de HA.

Geef jezelf de tijd, wat al 8 jaar heeft geduurd, is niet in een paar maanden weer geheeld. Al is het heel herkenbaar om zo snel mogelijk weer door te willen, maar dat is juist de valkuil waar je in die 8 jaar waarschijnlijk steeds in bent gestort.

Ik zou eerst even de psycholoog afwachten, en daarna pas weer denken aan werk.

**Geplaatst**: 22-11-16 15:46

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 22-11-16 15:46

Inderdaad, ik dacht ook na 1 maand wel weer 2 uurtjes per dag te kunnen werken. Maar je lichaam roept je vanzelf terug.

Als je nu paniekaanvallen krijgt met de gedachte aan 2 uurtjes ben je er niet klaar voor. Je lichaam geeft heel duidelijk een signaal af!

Neem je tijd meis, ik wilde ook te snel maar dat werkt alleen maar averechts.

**Geplaatst**: 22-11-16 15:49

Geplaatst: 22-11-16 15:49

Ik wil dolgraag weer aan de gang maar het idee alleen al zorgt voor een paniekaanval. "Moeten" is gewoon echt vreselijk. Ik zit inmiddels al meer dan 3 jaar thuis en heb alleen mijn middelbare school af kunnen maken. De depressie is verder wel goed te hebben op het moment, de lichamelijke pijnen die ik heb zijn veel erger.

Schamen voor het thuis zitten doe ik overigens niet, ik zou me ook niet schamen als ik de griep had.

**Geplaatst**: 22-11-16 17:00

Geplaatst: 22-11-16 17:00

Jij hebt naast je depressie ook FM toch? Lijkt me vreselijk die pijn, ik heb het in hele lichte mate en alleen na inspanning (volgende dag).

Ja "moeten" is bij mij ook iets wat meteen stress oplevert, zelfs iets simpels als een streven om elke dag uiterlijk om 09.00 uur mijn bed uit te komen legt zo'n druk om me dat ik er van wakker lig...

**Geplaatst**: 22-11-16 17:15

Geplaatst: 22-11-16 17:15

laetitia schreef:
Jij hebt naast je depressie ook FM toch? Lijkt me vreselijk die pijn, ik heb het in hele lichte mate en alleen na inspanning (volgende dag).

Ja "moeten" is bij mij ook iets wat meteen stress oplevert, zelfs iets simpels als een streven om elke dag uiterlijk om 09.00 uur mijn bed uit te komen legt zo'n druk om me dat ik er van wakker lig...

Ik heb ook fibromyalgie ja, ze zeggen dat dat door de stress komt maar ik heb juist het idee dat 99% van mijn stress door de beperkingen van de pijn en vermoeidheid komt dus dat is een baggere cirkel.

Uit bed komen lukt mij juist wel heel goed maar ik lig er dan ook altijd rond half 10 al wel in dus ben om 8 uur wakker en om 9 eruit.

**Geplaatst**: 22-11-16 17:56

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 22-11-16 17:56

Ik kom voor half 11 niet lekker m'n bed uit. Heb het een tijd geprobeerd, maar ik was dan echt gewoon kapot alsof ik te weinig had geslapen.

**Geplaatst**: 22-11-16 18:19

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 22-11-16 18:19

Ik ben vrij snel weer een paar uur per dag aan het werk gegaan. Hoewel het erg vermoeiend was, doet het ritme me wel heel goed. Daarnaast voelt het ook fijn om me weer nuttig te maken. Over circa 2 maanden zal ik weer fulltime werken. Vind het best spannend!

Overigens zal dit voor ieder mens en bij iedere diagnose weer anders zijn..

**Geplaatst**: 23-11-16 01:09

Geplaatst: 23-11-16 01:09

Even reageren op een aantal berichtjes:

Welkom voor nieuwe melders, wat vervelend dat jullie ook in dit topic thuis horen.. Toch nooit fijn.

Ook vervelend dat sommigen zich zo in de steek gelaten voelen door hun ouders. Ik heb dat minder, maar heb wel een depressieve moeder, die ook lichamelijke revalidatie aan het doen is die wel echt totaal niet door heeft dat ik ook nog steeds mindere dagen/ periodes heb. Zo ben ik naar de huisarts gegaan voor een bloed test omdat ik zo weinig energie heb en dan is ze wel bezorgt en drong zij ook erg aan op bloed laten prikken maar het komt niet in dr op dat somberheid weer aan het opsteken is.

Boemklatsch, wat oliebol dat je nog zo lang moet wachten voor je bij een psych terecht kan
MatchoPablo, ook jij sterkte met je terug val

Voor de mensen die erom vroegen, mn pb staat altijd open.
Ik kan meestal wel binnen 24 uur antwoorden, want heb vaak in de middagen wel wat goede, productieve uren.

Dan kleine update zelf... Gaat helaas wel iets minder weer. Denk gelukkig deze keer nog lang niet dat er geen zin aan het leven is, of dat leven zo weinig toe voegt aan mn bestaan, maar zit wel weer in hetzelfde traject als waar het bij mij de vorige keer ook begon.

Wordt weer emotioneler, ben ontzettend moe (s nachts 10 uur slapen en dan 's middags mn ogen niet kunnen open houden en weer 2 uur slapen), vaak koud hebben, veel nachtmerries. Ben wel weer elke avond aan het huilen.. niet altijd met goede/ aanwijsbare reden. Heb heel veel schuld gevoel van thuis zitten en niet met mn studie bezig zijn

Kan me nog wel verheugen op leuke dingen doen, wil dingen afspreken, wil mensen om me heen hebben etc. Hoewel dat laatste heb ik altijd gewild. Zelfs toen ik echt 18 uur per dag sliep en amper at en ik niets meer in het leven zag bleef ik het altijd chiller vinden met (bepaalde) mensen. Samen een film kijken in mijn huis waren dan de enige 120 minuten waarin ik niet perse me of heel naar voelde of erger nog, leger dan leeg voelde.

Ik eet nog wel goed, ook wanneer ik stress heb. Ik ben wel gevoelig voor afvallen wanneer ik stress heb, helemaal als ik dus door stres ook nog eens minder ga eten. De huisarts wilde me graag laten praten met een soort praktijk psycholoog en dat ga ik ook doen denk ik. Moet me wel even over die stap heen zetten. Ik haat bellen echt zo erg voor dit soort dingen. Vorig jaar ook weken uitgesteld om naar de HA te gaan voor een doorverwijsbrief, zou in mn hoofd enorm moeilijk en naar worden. Destijds meteen gekregen maar vervolgens nooit meer willen gaan door diezelfde drempel. Daarnaast was er in mn prive situatie ook wel het e.e.a. veranderd waardoor ik het zinloos vond maar dit soort afspraken maken is echt te poedersuiker gewoon. Zou wel willen dat iemand anders dat voor me zou doen

Chille is wel dus dat ik me nog lang niet leeg voel, maar wel poedersuiker, en dat stadium kwam vorig jaar voor compleet leeg

Hmm nouja dat dus. Sorry voor de lange, misschien niet zo samenhangende rant. Vinden jullie het ook niet een heel eng iets als je patronen bij jezelf begint te herkennen en dus weet wat er te wachten staat?

**Geplaatst**: 23-11-16 09:13

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 23-11-16 09:13

Get sidera. Ook sterkte.
Maar je kan t. Je bent n topper. Ondanks dat t soms niet zo voelt.

Ben gisteren op gesprek geweest. Maar voel me niet gehoord of begrepen. Tot t ergste dat ze mij medicatie voor schreven. Toen onderweg naar huis de bom barste en mijn moeder mij t liefst direct intern stopte zodat ik weer met twee voeten ter aarde kon staan. Met spoed de crisis dienst gebeld.

En ik werd niet.. .. geholpen.
Vandaag de huisarts bellen voor n andere behandelaar.
Want hier moet je blijkbaar eerst n poging tot suicide doen. Mijn situatie was niet ernstig genoeg.. . Werd er gezegd

**Geplaatst**: 23-11-16 10:21

Geplaatst: 23-11-16 10:21

Wat erg maralyn..

soms kun je de regels wel wat aan doen betreft de zorg!!

**Geplaatst**: 23-11-16 10:23

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 23-11-16 10:23

Ik ga daarom verder kijken.

**Geplaatst**: 23-11-16 10:39

Geplaatst: 23-11-16 10:39

Wat vervelend Maralyn. De inschatting van ernst maken blijft voor hulpverleners een heel moeilijke zaak en daarbij komt nog eens dat men steeds meer het aantal opnames (ook crisis) zoveel als mogelijk wil beperken en men dan bv liever met crisisteams gaat werken die bij jou aan huis komen. Veel sterkte in elk geval!

Sidera, niet fijn dat je je weer voelt wegzakken. Ik kan begrijpen dat het jou beangstigd dat je een patroon herkent. Anderzijds vind ik het wel super goed dat je dat patroon opmerkt. Immers, je kan nu wellicht sneller ingrijpen waardoor het niet meer zo ver hoeft te komen als vorige keer. Daarom denk ik dat het ook niet slecht zou zijn als je het bellen niet te lang uitstelt, dan kan je hopelijk ook snel terecht voor hulp en hoeft het niet meer zo ernstig te worden als een vorige keer. Ik ken het gevoel overigens wel om niet graag te bellen, zeker niet voor zo'n zaken. Ik had er ook een hekel aan en stelde bellen naar mensen die ik niet goed kende altijd zo lang mogelijk uit. Maar ook daarin kan je bijleren.

**Geplaatst**: 23-11-16 13:35

Geplaatst: 23-11-16 13:35

maralyn schreef:
Get sidera. Ook sterkte.
Maar je kan t. Je bent n topper. Ondanks dat t soms niet zo voelt.

Ben gisteren op gesprek geweest. Maar voel me niet gehoord of begrepen. Tot t ergste dat ze mij medicatie voor schreven. Toen onderweg naar huis de bom barste en mijn moeder mij t liefst direct intern stopte zodat ik weer met twee voeten ter aarde kon staan. Met spoed de crisis dienst gebeld.

En ik werd niet.. .. geholpen.
Vandaag de huisarts bellen voor n andere behandelaar.
Want hier moet je blijkbaar eerst n poging tot suicide doen. Mijn situatie was niet ernstig genoeg.. . Werd er gezegd

wat erg! Alsof je graag intern zou gaan zonder reden..

Hoop dat je in ieder geval een andere behandelaar kan vinden

**Geplaatst**: 23-11-16 14:07

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 23-11-16 14:07

Maralyn, sterkte! Geef niet op hoor! Waarom wil je niet aan de AD? Het kan de scherpe randjes eraf halen, voorkomen dat je echt diep wegzakt.

Daarnaast is een crisisopname ook erg heftig, enige wat ze daar doen is je instellen op medicatie. Kan zijn dat je een gedeelde kamer krijgt, dus geen privacy én er komt van alles binnen aan cliënten (mensen met psychoses of schizofrenie). Dit kan best traumatisch zijn.

Sidera, wel heel goed dat je nu de eerste tekenen herkent. Niet te lang wachten met bellen hoor, ze zijn er om jou te helpen! En je hoeft je ook niet te schamen, ze zien dagelijks mensen met depressies en kunnen je helpen om niet verder te zakken.
Je kelote voelen is poedersuiker, maar dan voel je tenminste nog iets. Dat lege gevoel van niets voelen, dat is zo vreselijk. Die grijze sluier over je heen, alsof niets meer binnenkomt. Wat heeft je vorige keer geholpen om eruit te komen? Weet je dat nog?

Jij ook heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 23-11-16 14:09

Geplaatst: 23-11-16 14:09

Sorry dat ik zo binnen kom vallen maar is hier iemand met een burn-out en ervaring met het uwv die ik een pb mag sturen?

**Geplaatst**: 23-11-16 16:28

Geplaatst: 23-11-16 16:28

laetitia schreef:
Wat heeft je vorige keer geholpen om eruit te komen? Weet je dat nog?

Ik heb wel een idee van wat allemaal geholpen heeft.. maar dat is nu een beetje moeilijk.
(beetje prive ook, lastig uit te typen in het openbaar)

**Geplaatst**: 23-11-16 16:52

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 23-11-16 16:52

Zo ik heb even een uurtje keihard gewerkt in de tuin, toch wel lekker hoor! Het was heel zwaar, twee struiken uit de grond trekken, die niet mee wilde werken, maar dat vind ik dan echt lekker. Dan maakt vies worden, met mn kop in de struiken hangen of iets me helemaal niks uit. Gewoon gaan met die banaan.

Echt stom Maralyn

**Geplaatst**: 23-11-16 17:43

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 23-11-16 17:43

Aaaaaahh joolien heerlijk is dat. Even in debuitenlucht.

Bij ha geweest. Alles verteld. Dokter zegt: je gaat de volgende afspraak heen en kom maar op voor jezelf. Neem iemand mee.
Ook het zeggen dat ik niet in aanmerking kom voor begeleid wonen... absurd. Dat kan niet zonder testen gezegd worden.

Volgende week heen.
De anti depressiva toch opgehaald op aanraden van ha.

Als t niet loopt dan krijg ik een andere behandelaar.
Mijn ha staat achter mij... erg fijn.

Vandaag n positievere dag. Voel me ook sterker.

**Geplaatst**: 23-11-16 17:53

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 23-11-16 17:53

@ Wyoming: zelf (nog) geen ervaring. Ik wacht sinds een maand op een oproep van het UWV, ben vorige maand ziek uit dienst gegaan.

Lekker Joolien! Heerlijk buiten in de aarde wroeten en je hoofd leeg maken

Wat fijn Maralyn dat het vandaag wat beter gaat, zo'n crisisopname is niets niets en wil je liever voorkomen. Hopelijk dat de medicatie na een paar weken wat verlichting brengt.

**Geplaatst**: 23-11-16 18:00

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 23-11-16 18:00

Fijn dat het beter gaat MAralyn en dat de huisarts achter je staat. En goed van je dat je de medicatie hebt aangenomen. Schrik niet, het kan de eerste dagen even verergeren. Als je dat weet, komt het wel goed.

Ben nu een lekkere stoofschotel voor mijn vriend aan het maken, om hem te verrassen. Dat lukt bij hem al makkelijk met eten :')

**Geplaatst**: 24-11-16 00:04

Geplaatst: 24-11-16 00:04

Joolien schreef:
Fijn dat het beter gaat MAralyn en dat de huisarts achter je staat. En goed van je dat je de medicatie hebt aangenomen. Schrik niet, het kan de eerste dagen even verergeren. Als je dat weet, komt het wel goed.

Ben nu een lekkere stoofschotel voor mijn vriend aan het maken, om hem te verrassen. Dat lukt bij hem al makkelijk met eten

Ik krijg ook altijd veel energie van lieve dingen doen voor anderen. Ze verrassen of cadeautjes geven oid. Als het een beetje lief wordt ontvangen ten minste. Ben wel gestopt met dat soort dingen doen voor mensen die dat niet bijzonder waarderen.

Vandaag vriendinnetje van Schiphol opgehaald met dr lievelingstaart

Verder wel een poedersuiker Helaas. Zo lekker 10 uur slapen

En wel bellen met de huisarts uitgesteld. Maar een afspraak maken staat voor morgen echt op m'n agenda.

P.s. typte gisteren nog hoe oblivious m'n moeder was over hoe ik me voelde maar vandaag stuurde ze me een smsje dat ik wel echt iets moest eten. En geen eetlust hebben is een beetje m'n standaard dingetje als t niet goed gaat.

Helaas vandaag ook amper gegeten. Dus wel een heel klein stukje van die taart en 's avonds wat soep

**Geplaatst**: 24-11-16 18:48

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 24-11-16 18:48

Ik zit op dit moment voor het eerst achter m'n daglichtlamp. Ben echt benieuwd of het gaat werken!

**Geplaatst**: 24-11-16 21:07

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 24-11-16 21:07

En heeft het geholpen Tiggs?

Mijn vriend is lief, gaat weer heel slecht vandaag. Hij heeft een leuke auto mee van zijn werk, en we gaan even een rondje rijden. Omdat hij weet dat ik dat leuk vind.

**Geplaatst**: 24-11-16 23:24

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 24-11-16 23:24

Veel herkenning hier, fijn om jullie verhalen te lezen en de ervaringen met de ups en downs